Alþýðublaðið - 14.01.1928, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
r-n- ffSTrrs'! - r*-ý=™m
• • ’ ''mi
Heiljnði.
MorgimRBfiaðið44 og „danska gufilið46
, Hanssýning
i Sigarðar ffiaðmaiedssoaar.
verður haldin í Iðnó sunnudaginn 15. jan. kl. 4 Sýnir gamla og nýja
dansa með aðstoð nemenda sinna:
Agnes Kragh, Áslaug Borg. Margrét Halldórsdóttir, Friður Guð-
mundsdóttir, Bjarni Þórðarson, Björn Haildórsson, Sófus Guðmunds-
son. — Aðgöngumiðar fást i Bókaverzl. Sigf. Eymundssonar, Hljóð-
færahúsinu og í Iðnó á sunnudaginn frá kl. 11. og kosta kr. 2.50,
2,00 og 1.25.
Fyrsta dansæfing á þessu ári verður á Hótel Heklu fimtudaginn
19. jan. kl. 9 síðdegis.
Kfáasapfi gifitasaiuigfiýsliagas'.
Kvöldskemtun
verðwr Iialdin í Bárimni í kvöld og heíst kl 8 ýa
Upplestar — gamanvísur o. fl. — DANZ á eftir.
99
„Morgunblaðið“ er, eða hefir að
miinsta kosti til jiessa verið geíið
út fyrir fé danskra auðborgara,
sem sfeilst hafa til yfirráða hér
bæði í atvinnumálum, fjámiálum
og stjórnmálum.
Það er staðfest með „notarial“-
vottorði, að þegar Jón og Valtýr
töku við ritstjórn, var mikill hluti
hlutafjárms eign danskra fésýslu-
manna, sem _ hér höfðu mik illa
hagismuna að gæta.
Það er enn fremur staðfest, að
þessir útlendu eigendur voru svo
ráðrikir við bilaðið og vildu nota
iritstjóra þess til slíkra skítverka,
að hann, Þoirsteinn Gíslason, kaus
heldur að fara. Þá voru [>eir tekn-
ir Valtýr og Jón.
Loks er það viðurkent af Val-
tý Stefánssyni, í viðtali við Al-
þýðubi. í fyrra dag, aS frarn til
þessa hafi Stór-Danir þessir átt
íhluti í blaðinu og þtví í raun réttri
verið húsbændur hans alt tiLþessa.
1 „Morgunblaðið“ berst ekki fyrir
neinni hugsjón. Þá inenn, sem
berjast fyrir hugsjómwn og trúa
á gildi þeirra, nefnir það „hug-
sjónaglópa". En það trúir á pen-
inga, og ritstjórn þess beygir sig-
i auðmýkt íyrir málminum rauða
og hverjum þeim, sem stingur
skilding í lóía þeirra. Beygingin
er því dýpri, sem peningurinn er
stærri.
Síðan núverandi ritstjórar tóku
við „Mgbl.“, hefir áliti þess hrak-
nð svo, að jafnan, er einhver vill
lýsa frábærum sleikjuskap, fá-
vizku eða hir&uleysi um sann-
leikann, segir hann, að það sé
eins og það stæði í „Morgun-
blaðinu“.
Síðustu mánuðina hefir þó al-
veg keyrt um þverbak hjá þess-
um ólánsömu mannaumingjum.
Hverja skömmina og háðungina
annari .verri hafa þeir gert sér.
Þegar Alþbl. hóf umræður um
sjóðþurðina í Brunabótafélaginu
og eggjaði stjórnina lögeggjan að
láta rannsókn fram fara, reyndi
„Mgbl.“ að þagga málið niður
og með yfirdrepsskap að leiða
hugann frá aðalatriðum þess. Þeg-
nr þetta ekki lánaðist og stjórmm
ákvað að láta rannsókn fram fara,
kallaði „Mgbl.“ aðgerðir stjórn-
arinnar „reginhneyksli“. Því fanst
ekkert við það að athuga, þótt 70
j)ús. krónutn ai almannafé væri
stolið úr sjálfs hendi og sóað í •
hiver veit hvað? Þvi fanst held-
ur ekkert athugavert við það, þótt
þetta hefði verið á vitorði þriggja
forstjóra og rikisstjórnar ihalds-
ins og látið afskiftalarust svo ár-
ium skifti, meðan sjóðþurðin óx
úr 5 upp í 70 þus. krónur.
Nei, „Mgbl.“ .hafði ekkert við
þetta að athuga, en hitt, að láta
landslög gilda og rannsókn fram
fara, er „rcginh’ieyksli" í þess
augum.
Fyrir þetta hlaut það að vonúm
fyrirlitningu alira sæmilegra í-
haldismanna, hvaö þá annara.
1 Hnífsdal vestra varð uppvíst
um eirin hinn svívirðilegasta glæp,
sem sögur fara af. Atkvæðum
kjósenda var breytt meðan þau
voru í vörzlu opinbers embætt-
ismanns. Hér var ekki einasta
níðst á einstökum mönnum. Hér
var á glæpsamlegan hátt níðst á
þjóðinpi allri. Grunur féll á emh-
ættis mann inn, hrep p st jóranp,
sjálfan trúnaðarmami þjóðarinn-
ar. Núverandi stjórn fyrirskipaði
nýja rannsókn, eftir að þaö hafði
sýnt sig, að aðgerðir sýslunianris-
ins og sendimanns í'haldsstjómar-
innar voru kák eitt. „Mgbl.“ beið
ekki eftir því, að árangur þessarar
rannsóknar yrði gerðiur lýðum
ljós. Það tók strax að sér að verja
þá, sem grunurinn féll á, reyndi
með tilbúnum sögum um illa
meðferð og ýktum frásögnum um
veikindí og bágar ástæður sak-
borningahna, að vekja meðaumk-
un með þeim hjá almenningi. Frá-
fiögu blaðsins um rannsóknina er
oll á þann veg, að ætla mætti, að
rannsóknardómarinin væri ill-
menni, hrotti og flón, en hinir
grunuðu saklausir píslarvottar.
Fálkariddarann Pétur Oddsson,
sem beitti hótunum við rannsókn-
ardómarann, reynir það að gera
áð eins konar þjóðhetju og dýx-
lingi. í fám orðum sagt, öll við-
leitni blaðsins gengur í þá átt,
að gera rannsóknina tortryggi-
lega og hindra það, að hún nái
Itilgangi sinum; einskist er svi'f-
ist, öll meðul notuð.
Þegar svo almenningi varð
kunnugt um hið sanna í málinu
og upplýst varð, hversu fjarri
sannleikanum frásögn og fregnir
„Mgbl.“ voru, blöskraði jafnvei
ftókksmömium blaðsins, hversu
djúpt það var sokkið. Ekki bætti
það heldur úr skák, er blaðið
' flutti frásögnina um mótþróa Ein-
ars Jónassonar gegn ríkisstjórn-
inni. Var h^n prentuð með feitri
fyrtrsögri og kölluð: „Niðurstaðan
í afsetningairmáli Einars Jónasson-
ar“ og sýnilega flutt sam árás á
stjórnina. Daginn eftir skýra svo
ritstjórarnir frá því, að- greinin
liafi að eins varið birt í því skvni
að gera gys að þessum vesalings
sálufélaga þeirra og flokksbróö-
ur. Fúlmanniiegri framikomu við
ólánssaman andlegan stallbróður
er tæpast hægt að hugsa sér.
Forráðamenn blaðsins sáu í
hvert óc'fni var komið. „Moggi“
litli hafði gert. svo í bólið satt,
að aimenninguir fussaði, þegar
hann var nefndur. Nú reið á að
reyna að leiða athygli fólksins
írá „Mogga“, meðan ávirðingar
hans væru aö gleymast.
Þá datt þeim í hug sagan um
þjöfinn, sem þegar verið var að
elta hann,' benti og hrópaði: Sko
þjófinn! Grípið þjófiim!
Síðan hafa þeir látið „Mgbl.“
hrópa án afláts: Sko Alþýðublað-
ið! Alþýðublaðið befir þegið mút-
ur! „Jón Baldvinsson og Hóöinn
eru föðurlandssvikarar!“
Jafnréttisákvæði sambanidslag-
anna segir „Mgbl.“ að sé sett fyr-
ir tiiverknað Alþýðuflokksins.
Sambandslögin voru samþykt
1918. Þá átti Alþýðuflokkurinn
engan fulltrúa á þingi og auðvit-
að engan i sambandslaganefnd-
inni.
„Margur heldur mann af
sér.“ Það væri því í sjálfu sér
kann ske ekkert undarlegt þótt
ritstjórar „Mgbl.“ tryðu því, að
Alþýðuflokkismenn gengju kaup-
um og sölum. Menn, sem ekki,
fást keyptir fyrir fé, eru í þeirra
augum undarlegir menn.
Það er heldur ekki von, að þe-ir
skilji það, að nokkrir menn, enn
síður heilar stéttir eða flokkar,
séu i svo sinnaðir, að þeir vilji
leggja fram fé frá sjálfum sór
án þess að fá fríðindi á móti.
Peningagildi, kaup og sölu,
þekkja ristjórarnir vel. Hugsjónir
ekki.
Tugir milljóna snauðra aiþýðu-
manna um allan heim hafa bund-
ist samtökum, gert með sér fé-
lagsskap, til þess að gera hug-
sjón jafnaðarstefnunnar að veru-
leika: að létta oki auðvaldsins
af þjóðunum og útrýma fátækt-
inni ineð öllum hennar fylgifisk-
tun. Hver ’styður annan, vfcrka-
maðurinn, sem vinnu hefir, hinn,
sem . gengur atvinnulaus, og ætl-
ast til engra launa fyrir. Alþýð-
an í þeirn löndum, sem lengra
eru á veg korain, styöur stéttar-
systkini sín i hinum, sem á eítir
eru, með ráðum og dáð, fé og'
íræðsiu í baráttunni' að settu
marki.
Þetta skiija auðvitað ekki rit-
stjórar „Mgbl.“
En svona er það samt.
■ Auðvíta& eru all.ir sæntílegir
itökksmenn blaðsins svo upplýst-
ir, að þeir vita þetta og skilja.
Svo ear t. d. um Kr. Álbertson
og marga fleiri. Og allir aðstand-
endur blaðsins sáu brátt, að
„danski Moggi“ gerði sig að einsi
enn hlægilegri en áður var, með
skrafi sínu um „danska gullið",
meðan það var á allra vitorði,
að hanm sjálfur var eign danskra
fjárgróðamanna.
Þess vegna var Valtýr gerður
út af örkinni og látáð heita svo,
að hami hefði keypt öll dönsku
hlmabréfin. Nú reið á að vera
þjóðlegur(!!). En Valtýr segist,
áuk dönsku bréfanna, hafa keypt
inikiö af þeim íslenzkui Öll þessi
bréf eru því komin í eigu edns
manns. Enginn veit, hvaðan Val-
týr hefir fengið fé tii kaupanna.
Aimenuingiiir spyr:
Er ekfei þetta blekking eintóm ?'
Etr ekki eignarhald Valtýs á bréf-
unum nafnið tómt? Verður ekki
stefna og starfsemi „Morgunblaðs-
ins“ eins og verið hefir?
Dæjarstlórnarbosnlnoarnar.
íhaldslistinn
\ I
er nú loks fullsmiðaður. Ekka
ivirðist hafa verið úr miklu að
moða í íhaldskotii, þ(vi að efsti
maður iistans er fenginn að lótti
hjá „frjálslyndinu“.
Lástinn lítur þannig út:
Til itveggja ára:
Magnús Kjaran kaupmaðui’,
Theódór Líndal lögfræðingur,
Bjami Jónsson fbrstjóri,
, Til fjögra ára:
Guðrún Jónasson, frú,
Guðm. Jóhannsson kaupm.
„Frjálslyndir“ hafa þó sýnileg«.
gert það meira af vilja en mætti,
að lána íbaidinu manmimn, þvi að
fyrir bragðið hafa þeir sjálfir orð-
ið að hnupla manni á sinn lista,
eins og sjá má á e ftirfarandi:
Tilkynning:
Ég sé í heiömðu bteði yðar í
riag, að mér hefir verið skiimo á