Alþýðublaðið - 15.02.1950, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MiSvikudagur 15. fébrúai* 1?59
Íítgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4091, 4902.
Au'glýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
. Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
Mesti þyrnirinn í
augum þeirra
SJÓMANNAFÉLAG
REYKJAVÍKUR mun njóta
þess heiðurs að vera það verka-
lýðsfélag landsins, sem er
kommúnistum mertur þyrnir í
augum. Þeir hafa árum saman
rægt Og svívirt sjómannafé-
lagið og forustumenn þess og
gert ítrekaðar tilraunir til þess
að brjótast þar til valda. En
öll þessi fyrirhöfn hefur verið
unnin fyrir gýg. Sjómannafé-
lag Reykjavíkur hefur haldið
áfram að vera eitt af megin-
virkjum lýðræðisins meðal ís-
lenzkra verkalýðsfélaga.
Aldrei hefur þó hávaði kom-
múnista í sjómannafélaginu
verið meiri en í ár. Þjóðviljinn
hefur bergmálað hann undan-
farnar vikur. Ástæðan er sú„ að
nú, aldrei þessu vant, tókst
kommúnistum að efna til fram-
boðs við stjórnarkjör í félag-
inu! Þeir þóttust hafa himin
höndum tekið og kunnu sér
ekki læti a( eftirvæntingu og
hrifningu af sjálfum sér. En oft
kemur grátur eftir skellihlátur.
LJrslit stjórnarkjörsins urðuþau,
að Sigurjón Á. Ólafsson var end
urkosinn formaður félagsins,
svo og allir samstarfsmenn
hans, sem aftur voru með hon-
um i kjöri, með fleiri atkvæð-
um en nokkru sinni fyrr! En
ekki nóg með það. Framhalds-
aðalfundur sjómannafélagsins
um helgina kom á eftirminni-
legan hátt í veg fyrir það, að
kommúnistum tækist að ey.ði-
leggja félagið með fyrir huguð-
um lagabreytingum, sem áttu
að bæta það upp, er mistókst
við stjórnarkjörið. Það er því
ekki nema eðlilegt, að Þjóð-
viljinn í gær væri úrillur í
garð sjómannafélagsins. Hann
hefur stokkið upp á nef sér af
minna tilefrú.
Árásir kommúnista á sjó-
mannafélagið eru ómerk ó-
magaorð. Þær eru sprottnar af
pólitísku hatri á forustumönn-
um þess og meirihluta. Alþjóð
veit, að sjómannafélagið hefur
frá öndverðu verið í fylkingar-
brjósti íslenzkrar verkalýðs-
hreyfingar í sókn hennar til
betri kjara og aukinnar hag-
sældar. Sjómennirnir hafa á ó-
tvíræðan hátt sannað félags-
þroska sinn og stéttvísi. For-
ustumenn félags þeirra eru
þrautreyndir menn og viður-
kenndir. Sumir þeirra hafa tek-
ið þátt í baráttú og starfi verka
lýðshreyfingarinnar og flokks
hennar, Alþýðuflokksins, allt
irá því í árdögum alþýðusam-
takanna á íslandi. Allir hafa
þeir haldið tryggð við félag
sitt af því að það höfðaði til
hugsjóna þeirra ekki síður en
hagsmuna. Sjómennirnir hafa
sýnt og sannað, að þeir kunna
vel að meta þessa menn og
störf þeirra. með því að hrinda
sérhverri árás, er að þeim hef-
ur beinzt, hvort heldur atvinnu
rekendur eða sundrungarsvepp-
ir verkalýðshreyfingarinnar
hafa að þeim árásum staðið.
Gleggsta sönnunin um til-
gang og eðli árása kommún-
ista á sjómannafélagið er sú
staðreynd, að þeir beita ekki
málefnalegri gagnrýni heldur
níði og rógi um félagið og for-
ustumenn þess. Slík baráttuað-
ferð dæmir sig sjálf. En hún er
einkenni á kommúnistum. Þeir
hafa beitt henni gegn öllum
forustumönnum Alþýðuflokks-
ins í verkalýðshreyfingunni,
lífs og liðnum — jafnvel látið
ókvæðisorðin fylgja andstæð-
ingunum út yfir gröf og dauða.
Þessi níðingsháttur kommún-
ista er þeim, sem fyrir arásum
þeirra verða, til sæmdar en
ekki vanza. En hann er blettur
á íslenzkri verkalýðshreyfingu,
sem henni ber að þvo af sér
með því að gera völd og áhrif
kommúnista sem minnst-
Það er annars talandi tákn
um hið ömurlega hlutverk
kommúnista í sjómánnafélag-
inu, að þeir verða að breyta
um ábyrgðarmenn að ósóman-
um frá ári til árs. Jafnvel kom-
múnistarnir í félaginu eru svo
sómakærir, að þeir vilja ekki
taka þátt í þessum ljóta leik
cg ódrengilega nema einu
sinni. Þá draga þeir sig í hlé,
og aðrir verða að taka við.
Ástæðan liggur í augum uppi.
Herferðin ge,gn sjómannafélag-
inu er ekki gerð af félagsmönn-
um nema að nafninu til. Hún
er ákveðin og skipulögð í
innsta hring kommúnista-
flokksins. Hinir raunverulegu
ábyrgðarmenn ódrengskaparins
og. ósómans eru menn á borð
við Jón Rafnsson, Eggert Þor-
bjarnarsoh og Gúðmund Vig-
fússon. Sjómannastéttin á að
sækja þá til sakar, en fyrirgefa
ginningarfíflum þeirra í félag-
inu og breyta þeim til hins
betra.
Kommúnistar halda því fram,
að núverandi forustumern sjó-
mannafélagsins eigi að víkja
úr félaginu af því að þeir séu
hættir að stunda sjó! .Menn
eins og Sigurjón Á. Ólafsson
og Ólafur Friðriksson, baráttu-
menn verkalýðshreyfingarinn-
ar frá upphafi hennar til þessa
dags, eiga ekki heima í verka-
lýðshreyfingunni að dómi kom-
únista, af því að þeir eru hætt-
ir að vinna erfiðisvinnu. Þeir
eru landmenn og pólitískir
loddarar samkvæmt orðabók
Þjóðviljans. En fýrir hverjum
eiga þeir að víkja? Þeir eiga að
víkja að fyrirmælum ,,verka-
manna“ á borð við Jó.n Rafns-
son, Eggert Þorbjarnarson og
Guðnmnd Vigfússon, svo að
þeir geti.ráðið sjómannafélag-
inu á sama hátt og þeir ráða
Dagsbrún. Þeim er meira að
segja ekki nóg að reyna að ná
þessum tilgangi á þann sjálf-
sagða hátt að bjóða afvega-
leidda félagsmenn fram við
stjórnarkjör í félaginu að fyr-
irmælum og fulltirigi komm-
únistaflokksins. Þeir reyna að
bma félagið sundur með því
að berjast fyrir því, að gerðar
verði á félagslögunum breyt-
ingar, sem legðu hin voldugu
og þróttmiklu samtök sjó-
mannastéttarinnar í rústir, ef
þær næðu fram að ganga. Og
svo ætlar Þjóviljinn vitlaus að
verða, þegar sjómennimir
neita að aflífa félag sitt!
Slíkur er sannleikurinn um
árás kommúnista á Sjómanna-
félag Reykjavíkur, eðli hennar
og tilgang. Það er skylda sjó-
mannastéttarinnar að gera sér
grein fyrir þessum staðreynd-
um — og það mun hún sann-
arlega gera. En þessi sannleik-
ur á einnig erindi til annarra
verkalýðsfélaga og raunar
þjóðarinnar í heild. Árás sundr
ungarsveppanna í verkalýðs-
hreyfingunni á sjómannafélag-
ið er ómetanleg heimild um
vinnubrögð og tilgang ís-
lenzkra kommúnista, ef hún er
skoðuð í réttu ljósi.
Urn daginn og veginn. — Gamlir bulir og nýir. —
Brepið á umræðuefni heimilanna. — Um olíu-
kyndingartæki og hættuna, sem stafar a£ þeim.
— Afmæliskveðja frá meistara til meistara.
GEORG Bretakonwngur mun
fara í heimsókn til Ástralíu og
Nýja Sjálands 1952, að því er
tilkynnt var í Canberra og
Aucklands í gær.
ÞAÐ VAR óvenjulega gott og
tímabært erindi, sem frú Lára1
Sigurbjörnsdóttir flutti í út-
varpiff í fyrrakvöld í þættinum
um daginn og veginn. Hún kom
mjög víða við, enda tel ég að
það eigi einmitt að vera svip-
mót þessa þáttar, og drap á
fjölda margt, sem er og hefur
verið viðfangsefni heimilanna.
Frúnni tókst einnig í fáum setn
ingum um einstök mál að gefa
glögga .hugmynd um öfug-
streymi, sem á sér stað í þjóðlífi
okkar.
EFTIR AÐ frúin hafði talað
hringdu tvær konur til mín og
báðar minntust á sama. Ummæli
hennar um erfiðleikana á því
að fá band, og lopann, sem er í
raun og veru sá eini úllarvarn-
ingur, sem möguleiki hefur ver-
ið að fá nokkurn veginn. Sögðu
þær báðar, að ummæli Láru um
lopami væru alveg rétt, að hann
væri ónýtur og í raun og veru
óhæfur til vinnslu þannig, að
hægt væri að búa til flíkur til
frambúðar úr honum.
ÞAÐ ER RÉTT fyrir starfs-
menn útvarpsráðs að gera allt
í sem í þeirra valdi stendur til
i þess að fá sem flesta til að tala
í þættinum um daginn og veg-'
inn. Lengi var sú regla að sömu
menn töluðu hvað eftir annað.
En hvernig, sem þessir menn eru
þæfir til rabbs um svona hluti
vilja þeir verða þurrir þ&gar til
lengdar lætur, en ef nýir. menn
og konur koma alltaf við og við,
Hámark yfirdrepsskaparins
MENN eru orðnir ýmsu vanir í
áróðri Rússa og kommúnista
gegn Vesturveldunum. En
alveg gengur þó sá yfirdrep-
skapur fram af mönnum, sem
frá var skýrt í erlendum frétt-
um í gær, að ko.mmúnistum
á hernámssvæði Rússa á
Þýzkalandi hefði nú hug-
kvæmzt í þessum áróðri.
FRÉTTIN var á þá leið, . að
kommúnistar á Austur-Þýzka-
landi væru nú farnir að reyna
að æsa fólk þar gegn Vestur-
veldunum með eins konar
minningarathöfnum til þess
að ýfa upp hjá fólkinu gömul
sár frá árum ófriðarins, er
Vesturveldin neyddust til þess
í baráttunni gegn Hitier, að
gera loftárásir á þýzkar borg-
ir. Þannig var í gær öll um-
ferð stöðvuð á Saxland; í eina
mínútu til að ininnast loftá-
rásar, sem Bandaríkjamenn
gerðu á borgina Dresden þann
rnánaðardag fyrir sex árum;
en jafnframt voru blöðin á
Austur-Þýzkalandi látin birta
hjartnæmar greinar með
myndum um þá menn, sem þá
hefðu farizt, og hella sér yfir
„fasistískt og imperíalistískt
villidýrsæði“ hinna banda-
rísku árásarmanna.
ÞETTA er þá orðið eftir af
vopnabræðraiagi Rússa og
Bandaríkjamanna 1 barátt-
unni við Hitler og þýzka naz-
ismann, að Rússar og komm-
únistar eru byrjaðir að reyna
að koma sér í mjúkinn hjá
Þjóðverjum og æsa þá upp
gegn' Vesturveldunum með
því að brigzla Bandaríkja-
mönnum um þátt þeirra í þess-
ari baráttu. Gleymt virðist
það nú með öllu, að Banda-
ríkin urðu að leggja Rússum
til ógrynni af vopnum og her-
gögnum árum saman til þess
að Rússar fengju fvrst varizt
Hitler og síðan snúið vörn
upp í sókn. Og gleymt virð-
ist það einnig, að Rússum
þótti á ófriðarárunum aldrei
nóg að gert af Bandaríkjun-
um í því skyni, að leggja
Hitler að velli, og heimtuðu
stöðugt fleiri lofíárásir á
þýzkar borgir og rneiri her
austur yfir Atlantshaf,-
EN ÞAÐ skrýtilegasta í sam-
bandi við þetta mál er þó ó-
sagt enn. Bandaríkjamenn
upplýstu neínilega í Berlín í
gær, í tileíni af minningarat-
höfn kommúnista um loftárás-
ina á Dresden fyrir sex árum,
að víst væri það satt, að
Bandaríkjamenn hefðu gert
loftárás á Dresden í febrúar
1945, og það meira að segja
tvisvar í þeim mánuði. En
bæði skiptin hefðu þeir gert
það eftir heinum tilmælum
Rússa, sem þá höfðu ráðizt
inn í Þýzkaland að austan,
stefndu til Dresden og báðu
um loftárásir Bandaríkja-
manna á þá borg til þess að
brjóta niður vörn Þjóðverja!
ÞAÐ ER ÞETTA, að Banda-
ríkjamcnn skyldu verða við
þessum tilmælum Rússa fyrir
sex árum, sem kommúnistar
á Austur-Þýzkalandi gera nú
að árásarefni á þá! Hvílíkt
hyldýpi tvöfeldni og yfirdrep-
skapar! Máske verður það það
næsta hjá beim að gera Hitler
að dýrlingi, sem ekki hafi
máít blaka við, þ. e., a. s. af.
Vesturveldunum. Við hinu
þarf víst ekki að búast, að
þeir haldi neina sorgarhátíð
um mánaðamótin apríl—maí
í vor til að minnast þess, sem
gerðist í Berlín þá daga fyrir
sex árum, er Rússar tóku þá
borg, fóru rænandi, ruplandi
og brennandi um hana og
beittu varnarlaust kvenfólk
ofbeldi, svo sem óteljandi
vitnisburðir liggja fyrir um.
fást fram ný áhugamál og frísk-
ara tungutak. Hér hefur úfvarp-
inu tekizt að fá nýjan starfskraft
,og ætti hann að koma oftar
fram, þó að hann eigi ekki frek-
ar, en aðrir, að ,,tala sér til húð-
ar“. Eins má benda á það, að
erindi Þorvalds Garðars Krist-
jánssonar um daginn þótti á-
gætt og óska margir eftir að
hann komi oftar.
OG FYRST ég er farinn að
minnast á útvarpsdagskrá, er
rétt að ég nefni einnig erindi
Þórðar Runólfssonar um olíu-
kyndingartækin. Hér var um
stórfróðlegt og mjög leiðbein-
andi erindi að ræða. Olíukynd-
ingin er mikið og erfitt vanda-
mál, ekki aðeins hér í bænum,
heldur og um land allt. Og það
sem atliyglisverðast >er, er að
þessar áhyggjur eru fyrst og
fremst hjá þeim, sem búa í lé-
legu húsnæði og hættulegu
vegna elds. Þar á meðal í öllum
bröggunum hér í Reykjavík.
ÉG ER VÍSS TJM, að fólkið,
sem býr við olíukyndingu, hef-
ur tekið þakksamlega á móti leið
beiningum Þórðar Runólfsson-
ar, en í raun og veru þyrfti véla-
eftirlitið að láta prenta leiðbein-
ingar og afhenda öllum þeim
sem á þeim þurfa að halda. Hér
eru framleidd ýmiskonar olíu-
kyndingartæki. Ætti að gera öil-
um, ssm það gera og .selja þau
til einstaklinga, að skyldu að
láta fylgja nákvæmar prentað-
ar reglur um notkun þeirra og
hirðingu.
ÞORSTEINN SIGURÐSSON,
húsgagnasmíðameistari hefur
beðið mig fyrir eftirfarandi af-
mæliskveðju til Kjartans Ólafs-
sonar múrarameistara.
Samleið á ellin og upphefð
manna
og ofrausn í lofi, ssm blöðin
sanna.
En ósmskklegt var það, að
oftelja um tug,
og trompa hann af þér með
ráðnum hug.
ÞORSTEINN trúði því nefni-
lega ekki, að Kjartan væri orð-
inn sjötugur þegar hann sá þess
getið í blöðum. Hélt að það væri
eins og hver önnur „blaðalýgih.
Hann.es á horninu.
Hvað verður um
ritreu?
SENDINEFND sameinuðu
þjóðanna, sem á að gera tillög-
ur um íramtíðarstjórn Eritreu,
er tekin til starfa í Ashmara.
Nokkrar óeirðir eru í landinu
af völdum flokka ofstækis-
manna og ræningja, og hafa
margir ítalir, sem setzt höfðu
þar að í v&ldatíð ítala, hugsað
til heimferðar. Tveir flokkar
eru í landinu. Vill annar sam-
einast Ethiopíu, en hinn vill
sjálfstæði landsins. ítalir í
landinu eru um 20 000.