Tíminn - 18.01.1964, Síða 9

1

LÆÐURNAR
þær Jeiði til farsællar lausnar i
deilumálunum.
P( ndir hann jafnframt. á að
þarnd hafi komið í ljós, hverjú
rókvís og einheitt stjórnarand-
staða getur kor.ið til leiðar, þeg-
ar hún flvtur got.t mál og er studd
af heilbrigðu almenningsáliti.
Fundurinn 'ýsir furðu sinni á
þpiu málfíutniugi, sem viðskipta-
nniaráðherra viðhafði' á Alþingi,
er nann taldi iandbúnaðinn drag-
bít á hagvexti þjóðarinnar og
s1u ídi hað með tölum, sem nú
hafo algerlega verið hraktar.
En ’>i stétt er bjonað með slíkum
rógi gegn anna'-ri
Fundurinn bendir á, að harð-
ast Komi stefna stjórnarinnar og
gtni um, að höfundurinn myndi
íialda út.
[ eikstjórinn hefur lagt mikla al-
úð við sitt verk, sem er sérstætt
hér að þvi leyti, að enginn karl-
maöur kemur þar nærri til að tak-
ast á við leikpersónur, sem allar
eru konur, þær sem birtast á svið
inu. Aðalpersónur, Marta,
ver..stýran, sem ekki er við karl-
mánn kennd og ein verksmiðju-
stúlrnanna, Rikka, lætur hafa sig
til að Ijúga kynvillu á í örvænt-
ingu sinni, þegar hún sjálf er að
fara í hundara en hefur áður
leifað á náðir hennar, en það kem
ur pá í ljós síðar, að hjá henni
ijá fri vottar fyrir þeirri sömu til-
hneigingu, sem hún sakar verk-
stým sína um. En þá þykir loks
i-amverkakonum Rikku mælirinn
ftdiur þegar hún spinnur sögu um
heimsókn til verkstýrunnar, sem
bauð henni húsaskjól, ef hún vildi
„v-ra þæg og góð“ og gerði það
sem hún bæði um. Og þá skellur
verífallið á. Síban endalausar sál-
arflækjur, en „verkfallið" nær til
gnrgi sínum.
að l ún hlýtur að vera efni í lát-
bragðsleikkonu. Það verður hins
vegar ætíð ank&nnalegt, þegar ís-
lenckir .eikarar fara að tala með
útiendum hreim, flestum er það
svo óeiginlegt. Þóra Friðriksdótt-
ir lætur óstýriieika og ofsa Seiju
fá aideilis firna góða útrás og það
sýn;st allt ekta hjá henni. Bryn-
dís pétursdóttir er býsna góð sem
hin sjálfselskufulla Mirka, sem
ætíð stagas* á því sama, Harry
sínum, og frumburðinum, er hún
gen°ur með. En annars snýst
þet’.a furðumikið um barneignir,
og allar eru þær, blessaðar kon-
urnai ánægðastar, hátt og í
hljóði þegar þær eru orðn-
ar óléttar. Og hverjar eru það
ekk'.’ Hins vegar er furðulegt, hve
höfundur gerir þetta tal rúmfrekt
í ekki lengra leikriti.
Gunnar Bergmann
fjáimálaöngþve ti niður á ungu
ioiki. Með háum vöxtum og of-
þenslu í byggingarkostnaði er því
gcrt nær ókleiít að koma sér upp
þnki yfir höfuðið, og leggja grund
völl að sjálfstæðu Hfsstarfi,
steyntasta, sem þær hafa skilað til
þessa, að því ég bezt veit, þær
Bríet Héðmsdcttir og Þóra Frið-
riksdóttir. Raunar er ekki mikið
til sumanburðar hvað Bríeti snert-
ir, þar eð þetta mun fyrsta áber-
andi nlutve’ k, sem hún fær á þessu
ieiksviði. En hún er líklega sú
leiklpna, hinna yngri eða ný-
komnu á leiksviðið,,sem .gera verð-
ur n.iklar kröfnr til eftir leik henn
ar að þessu sinai, svo trúlega túlk
ar t.ún pessa einu útlendu komu í
verKakvennahópnum, hefur ann-
aö fas en þær allar hinar, útlent
sku’um við segja, snör hvörf milli
barnslegrar hlýrrar einlægni og
krampakennds tryllingsótta, cf
nokVuð það hendir, sem minnir
á veru tiennar og þjáningar í fanga
búðunum í stríðinu. Og svipbrigði
hennar gefa ekki lítið hugboð um,
★ Fundurinn lýsir ánægju sinni
y-i- auknum áhuga ungs fólks á
steHiu Framsóknarflokksins. Æ
fle-'ci í bæ og bvggð gera sér það
ljöst. að hann er sterkasta aflið,
sem vinnur að almennum framför
um i landinu. Með þvi að stuðla að
vext; "'ramsóknarflokksins, er
ungí' fólkið að skapa bæði sér og
ölium landsmönnum sem bezt lífs
kiör og lífsánægju um ókomna
tíð.
LÆÐURNAR: Marta (Guðbjörg Þorbjarnardóttir), Rikka (Kristbjörg Kjeld), Mlrka (Bryndis Pétursdótt
ir), Xenía (Bríet Héðinsdóttir), Seija (Þóra Friðriksdóttir), Lísa (Brynja Benediktsdóttir), Sandra (Okta-
vía Stefánsdóttir), Þóra (Hetga Valtýsdóttir), Inga (Margrét Guðmundsdóttlr), Ellen (Jóhanna Norðfjörð).
Guðbjörg Þorbjarnardóttir birti
snunarlega hvíta kulda, sem stend
ur tf þessari msr.neskju, sem dreg
ið hefur sig inn í skel einmana-
leiksns, hatar alla karlmenn eft-
ir þau einu kynni, sem hún hafði
af einum slíkum, er nauðgaði
henni sem barni, en sannfærð um
að manneskjun ar yfirleitt séu
þess ekk5 umkomnar að skilja
hver aðra. Firna vel sýnir Krist-
björg Kjeld hii miklu átök, sem
gerast með Ridcu, eftir að hún
hef.,1 komið lyginni af stað. Helga
Va týsdóttir túlkar Þóru mjög trú
'ega verkamanrskonuna, sem með
eftir Walentin Choreil — leikstjóri Baldvin Haildórsson
Rikka (Krlstbjörg Kjeld) og Marta (Guðbjðrg Þorbjarnardóttir).
ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ:
Ekki var þab vonum fyrr, aö
finnskur leikskáldskapur væri
kynntur á íslenzku leiksviði. Og
úr því að grannþjóðir okkar hafa
ekki haft upp á að bjóða býsna
me'-kileg leikhusverk hin síðari
ár, i ema þá he.zt dönsku skáldin
Abe'l og Branner, sem samt hafa
verið vanrækt hér, er sannarlega
tími til kominn að flytja eitthvert
af þeim leikritum, sem rituð hafa
vei"? á sænsku upp á síðkastið og
eim.vers eru verð, en þau eru
sand ekki sproitin í Svíþjóð, held-
ur Finnlandi. Og þar er Walentin
Chorell einmitt talinn hafa leyst
af oendi það, sem eftirtektarverð-
ast er
H( num hefui verið líkt við
svxssneska skáidið Max Frisch
hvað sncrtii hugmyndir. Ekki verð
ur ?amt sagt a, þessu verki að
dæn a, að Chorell ráði enn við að
setja fram þær hugmyndir af ná-
lmgc slíkri reifT. og Fisch hefur
sýnt og sannað með verkum sín-
um. Báðir gera sér far um að sýna
fram á ranglæti heimsins og ekki
gan.°i að skella þar ætíð skuldinni
á aðra, heidur grafi meinið um
sig meira eða minna meðal alls
þor,-a manna.
Sú hugmynd Chorells í sam-
bandi við leikutið Læðurnar, að
notast við verkfallshugmynd i
þer-su falli, finnst mér heldur
bainaleg, svo ekki sé meira sagt.
En nllt um það leikritið er gætt
mikiJli spennu innan þess ramma,
sem höfundur setur sér. einkum
er fyrri þáttuiínn samfelldur og
snnnferðugur. tptt leikurinn rísi
baft á köfium í seinna þætti,
slaki.ar þc heldur heildin þar, og
nf n,ikið treður sér fram og spill-
ir leikrænum áhrifum ýmsar sál-
ræu; r kenningaupphrópanir, og
þar vottar helzt fyrir tilfinninga-
sen.i höfundar en strax með
hen' i taka að fjara út þau áhrif
höi kunnar, sem fyrri hlutinn vakti
manneskjulegri hlýju sinni er sú
eina, er leitast við að skyggnast á
bak við skelina, sem verkstýra
hennar hefur dregið um sig. En
einxum eru tvær leikkonur aðr-
ar, sem leika þarna eftirminnilega
og pera trúlega það bezta, heil-
ALLT Á SAMA STAÐ
H JÓLBARÐAR
640—15
^PLícMU^
700—15
820—15
590—13
750—14
750—14x
800—14
650—16
825—20x
1000—20x
825—20x
165x400
EGILL VILHJÁLMSSON H.F.
Laugaveg'. 118 - Sími 2-22-40
SENDUM
~EGN
RÖFU
Útboöslýsing
Af 4 stórum diesel rafstöðvum, sem óskast til
kaups verður afhent á skriistofu vorri Ránargötu
18 n.k. mánudag og þriðjudag.
Innkaupastofnun ríkisins
TÍMINN, laugardaginn 18. janúar 1964 -•
9