Alþýðublaðið - 14.05.1952, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 14.05.1952, Blaðsíða 6
SKRAFAÐ | °g | SKRIFAÐ ENN UM PRESTA í sunnudags’blaðinu var getið «m nokkra presta, sem væntan lega umsækjendur um hin nýju prestsembætti í Reykjavík. Enginn af þéim, sem nefndur var, hefur borið það til baka, að þeir hyggðu að sækja um; hins vegar hefur einn af stuðh- ingsmönnum séra Árelíusar Ní- elssonar beðið þess getið, að Árelíus muni sækja um í Laug- arnessókn, en ekki um Háteigs- ■12, daguTCornell Woolrich: VILLTA BRÚÐURIN Þetta bera engir á sér nema sér og finna því eðlilegá skýr- villtir svertingjar eða frum- ingu. Hún heyrði kanski ekki stæðir Indíánar. Sjáðu! Hann j til hans bara vegna þess, að er allur í spansgrænu“. Hann j hún hafði fárið út á svalirnar gerði sig líklegan til að taka til þess að fá sér frískt loft. af henni gripinn. Hafði gleymt sér eitthvað og Hún hörfaði og bar hendina ekki tekið eftir því, sem hann fyrir til varnar. Hann yppti öxlum. „Góða, hafðu hann á þér, ef þú endi- lega villt. Sér er nú hver sér- vizkan!“ Hún tók það af sér hikandi, hálf treg. Hélt því stundarkorn í hendi sér og lét það svo sein- lega niður í skúffu. var að isegja. Hann talaði til hennar enn einu sinni: „Ertu að hressa þig upp úti á svölunum, Mitty? Eigum við ekki heldur að fara niður og reyna að koma niður í okkur þessum svokallaða:mat þeirra?“ Þá áttaði hún sig kannski Næsta dag kom hann að . loksins og kom inn. . henni, þar sem hún stóð við eða Búytaðaprestaka]], eins og. . ... , einhvers staðar hefur komið °Pna skuffuna, horfði a hnng- fram. Aftur á móti mun séra Jón Þorvarðsson frá Vík hafa i hyggju að sækja um Háteigs- prestakail. NÚ ER ÞAÐ SVART! Nú er það svart, maður! Vert- inn á Hótel Borg sá bókstaflega allt svart um helgina; tendraði því öll ljós inni, en vildi loka myrkrið úti — enda alltaf ver- ið einstalct ljóssins barn, vert- inn á Borg! Og því er það, að sværtingjar og aðrir litaðir menn eru ‘eitt' hið voðalegasía, er fyrir ijóselsk augu hans ber, og væru þeir með horn og hala, myndi hann halda, að hann jsræri sjálfur dauður, og það er pað næstvoðalegasta, sem hann jgetur hugsað sér. — Sumir hafa reiðst vertinum ákaflega fyrir að banna lituðum mönn- um aðgang, já, reiðst svo ægi- lega, að vertinn h.efur orðið hræddari við þá en hina lituðu <og upphafið aðgöngubannið fyr ír þá dökku. Sumir hafa jafnvel torugðið vertinum um kynþátta- inn ligjandi þar, en tók hann ekki upp. Þegar hún varð vör við að hann var kominn í her- bergiðj lokaði hún skúffunni með hægð. Hann sagði ekkert. Næsta dag stóð hann hana Svo var það aftur búið í þetta skiptið. En svo kom það kanski yfir hana eins, þótt þau væru á gangi úti. Þau voru, t. d að ganga eftir einhverri götu, og þau komu að hliðargötu; hann hélt óbreyttri stefnu þvert yfir þessa hliðar- að því að standa með hring- götu, og þá tók hann eftir því, inn í hendinni fyrir framan : að hún dróst aftur úr. Hann skúffuna, láta hann niður og . hætti að heyra fótatak hennar, loka síðan. Hann lét sem hann og þá leit hann við og sá, hvers hefði ekki séð neitt. Svo þriðja daginn var hún komin með hann um hand- kyns var. Hún hafði dregizt dálítið aftur úr, sneri sér enn í sömu göngustefnu og hann að legginn á ný. Og þaðan tck . öðru leyti en því, að hún sneri hún hann ekki upp frá þ\n. andlitinu til hliðar, án þess að Honum fannst hringurinn j horfa þó á neitt sérstakt í þeirri ekki alveg eins ljótur nú og ’ átt. Hún var með öðrum orðu.m við fyrstu sýn. Kannske var 1 í huga sínum að ganga eftir það vegna þess, að hann var j hliðargötunni, sem þau voru að farinn að venjast honum. Og ganga þvert yffr; henni fannst ekki alveg eins óþolandi að hún-hafa beygt inn í götuna og vita hana með þetta um hand legginn. Og dagamir drögnuðust á- fram, hver öðrum líkir. Hann gerði sér ekki ljóst, hvenær ofsóknir, en þetta er víst arg- , asta nið. Af því að hann er svo hann varð fyrst var við hug- mikið ljóssins toarn, hefur hann!sto1 hennar. Hugstol kallaði aðeins viljað koma í veg fyrir; hann það. Það kom vfir hana það að bianda ljósi og myrkri j við og við. Hann reyndi að saman, Hann hefur sem sé rika•; gera sér far um að fylgjast ábyrgðartilfinningu fyrir sið-j með hinum kynlegu háttum ferði og velferð hinna hviíu; hennar og gefa þeim nafn. gesta sinna, og aUt mun þetta j Fyrst varð hún %úðutan Ef því hafa verið sprottið af með-!hann þá eitthvað ' við fæddum mennmgarahuga hans , f , , , . . TT ogástátvítakynstofninum.Og,hana- hun ekkl’ Hann þver vill neita þvi, að vertinn á endurtok spurmnguna, og þa fyrst heyrði hún til hans. Svo var ekki meira í það skíptið. Svona byrjaði hugstolið. Svo kom þetta aftur, alveg eins og áður. Hann var farinn að vita af reynslunni, þegar , . . , ,, það var að koma yfir hana. lista, vismda, mannuðarmála og H to]ið var á leiðinni. Það antiarra menningarmála og sjali * , . , . ur staðiðeftir á skyrtunnieinnll^ b^a- syona byrjaði saman yfir tómum kassa? Og Pað- Hann reyndi að afsaka hver getur svo láð honum þótt hattalag hennar fyrir sjálfum hann viljl ekki bletta h-vita kyn Borg hafi lagt íslenzkum menn. ingarmálum drjúgan skerf? Tala ekki verk hans hvar sem litið er? Hefur hann ekki stöð- ugt borið menningarmálin fyrir brjósti, og hefur hann ekki aus- íð auði sinum á báða bóga tii stofhinn, sem hann hefur fórn- að svo miklu; hvernig á jafn- hvítur maður að þola litaða í návist sinni? SVÖR' VED SPURNINGUM í BLAfHNC í GÆR: 1. JÖhann Gunnar Sígurðs son. 2. Budapest. 3. Leifur heppni. 4. 80. 5. Héraffsvötn. SPURNINGAR DAGSINS: 1. Hver er höfundur þess- arar \úsu: „Aldrei fyllti auffnan rík ævi þinnar vasa. Drakkstu svo úr Ðauffavík dreggjar eiturgiasa.“ 2. Hvaff heitir höfuffborgin í Pakistaa? 3. Hvaff heitir Trygve Lie, affalritari SÞ, fulln nafui? 4. Hver er rektor háskól- ans? 5. Evaff merkír „Whísky“? Sjá svör í næsta biaffi. - I. K. færði þó fæturna þvert yfir hana, en höfuðið sneri eins og hún gengi eftir hliðargötunni. Um leið og hann Ieit við, átt- aði hún sig og rétti sig af. Og svo var það búið í það skiptið. Ekkert meira að sjá. Bara þrönga götuna. Hliðarlínur hús- anna virtust lengra burtu renna saman í einn punkt. Ekki ein eínasta sál á ferli. Eins og hér væri ekkert líf. Fjöllin langt í burtu hófu sig yfir hversdagsleikann. „Hvers vegna horfirðu svona í allt aðra átt en þú gengur?“ spyr hann. „Að hverju varstu að gá?“ „Engu. Ég veit ekki. Ég var að .... og ....“ „Og hvað?1' Og hann horfði á hana og sá það, sem hann átti von : alls ekkert. „Ég veit ekki.“ Það var beiðni um vægð í augnaráði hennar. „Ég veit ekki núna. Myndasaga harnanna: Það er farið aftur; liðið hjá. Ég var eitthvað skrýtin.“ Hann vildi enn ekki láta hana finna, að hann hefði tek- ið eftir neinu sérstöku í fari hennar. „Fór ryk upp í augu.n á þér?“ Hann lét sem hann héldi, að hún hefði meint eitt- hvað þess háttar. Hún lét sem hún heyrði ekki spurninguna. „Bíddu svolítið, Larry.“ Hún sneri sér við og gekk nokkur skref til baka, þangað, sem hún hafði verið, þegar hann fann, að hún fór að drag- afst aftur úr. Hann sá hana nem staðar og snúast þar fram og aftu.r, eins og hún væri að reyna að rifja eitthvað upp fyrir sér. Hún gæti vel verið að leita að einhverju, sem hún hefði týnt þarna; en hann sá og vissi, að svo var ekki; hún horfði beint fram fyrir sig, en ekki niður. Hann þóttist vita, að hugur hennar beindist ekki að neinu hinu ytra, heldu.r að því, sem var að gerast hið innra með henni. Hann sá líka á aug- um hennar, þegar hún loksins kom til baka, að svo var. Þau komu aftur að hliðar- götu, og gengu yfir. Hún leit til hliðar eins og hún hlaut að hafa gert í fyrra skiptið, þótt hann sæi það ekki þá. „Það kom ekki núna,“ sagði hún. „Hvað kom ekki fyrir? Þú hefur ekki einu sinrd sagt mér, hvað kom fyrir áðan.“ „Það var eitthvað, sem dró augun í þessa átt .... og ég var búin að líta í þessa átt, áð- ur en ég ætlaði að líta þangað. .... Þá vissi ég, að ég ætlaði að sjá þar eitthvað, sem ég hefði séð áður. Svo, þegar ég horfði, þá var það þar, alveg eíns og ég vissi að það mundi vera þar: Þetta fjall þarna.“ ..Auðvitað vissirðu, að þú hafðir séð það áður. Kanski hefurðu gengið hérna um í gær, fundizt, að þú kannaðist eitt- hvað við þig hérna. Það, sem þú sást út undan þér inni í hliðargötunni, hefur minnt þig á, að þú hafðir séð það áður. og ....“ Hún vætti varirnar með tungunni. „Það var dýpra inni.“ Hún bara horfði á hann og hann á hana, alveg eins og.það væri eitthvert djúp þeirra í milli. Eins og einhver óyfirstíg- anleg.hindrun, sem aðeins gerði si og Bongi, „POLAR" RAFGEYMAR Pólar eru traustir. S V S. s s s s s Fólar reynast mjög vel. S S V s, s Pólar eru íslenzk frarr.-^ S leiðsla. S S s Véla- og raftækjaverzluuíu ^ S s s Bankastr. 10. Sími 81279.: Þegar skólanum lauk, fóru Gu.tti, Alli og Bangsi út í búð og ætluðu að kaupa sér eld- færi. Bongi gekk þar fram hjá með böggul undir hendinni. „Viltu kaupa eldfæri?'1 spurðí Alli. „Nei,“ sagði Bongi og hélt áfram. Hinir fóru svo inn í búðina. WmZií& Á eftir hélt Bangsi heimleið- is. En hann hafði ekki farið langt, þegar hann sá Bonga allt í einu við tré. „Hæ, Bongi, þú gerðir mér hverft við,“ sagði Bangsi. „Uss,“ sagði Bongi. „Vertu hægur. Ég er hérna með dálítíð handa þér.“ Bopgi fór með Bangsa niður í djúpaíriaut í skóginum. Tók hanníþar upp bögulinn og fékk Bangp... þrjár púðurkerlingar. ..Þetta. ætla ég að gefa þér, svo að þ{t'"getir brennt sprekunum úr §&Fðinum þinum,“ sagði hanri7*Éhrþú mátt engum segja hvar þú fékkst það.“ GAMAN 06 ALVARA Verra g-at þaff veriff. íbúar borgarinnar Marsaille á Suður-Frakklandi eru þekktir fyrir bjartsýni sína og nota tíð- um máltækið: „Verra gat það verið.“ Marius og kunningi hans sátu og drukku vín á gang sté11arveitingastað. „Þú kannast við Dupont,“ sagði kunning- inn, „hann kom heim til sín kl. 3 eftir hádegið, miklu fyrr en hann er vanur, og þá var ó- kunnur maður hjá konunni hans. Hann skaut manninn fyrst,' svo kouna sína og síðast sjálfan síg. Er þetta ekki alveg hræðilegt?" Marius fékk sér góðan sopa af absinth, andvarpaði af feg- inleik og sagði síðan: „Verra gat það verið.“ „Hvað segirðu, sagði kunn- ínginn, „hvernig í osköpurum gat það verið verra en þetta?“ „Hefði Dupont komið heim klukkan fimm, þá hefði það verið ég, sem hann hefði fund- ið.“ Sjóveikimeffal fyrir Skota. MacPherson rak arðbæra verzlun í Aberdeen og þurfti að’ bregða sér til meginlandsins. Hann fór auðvitað sjóleiðis, þar sem það var ódýrara en að fljúga. Hann kveið fyrir því að' verða sjóveikur og fór því tjl skipstjórans og spurði hann að því hvort hann kynni gott ráð við sjó\æiki. „Hafið þér shilling i vasanum?“ spurði skipstjór- inn. Jú, MacPherson hafði hann. „Þér skuluð halda hon- um í munninum og þá skal ég ábyrgjast að ekkert fari upp úr yður á leiðinni.“ sf: << í' Sparsemi. MacTávish kom inn í stærstu burstaverzlun í Aberdeen og spurðí afgreiðslumanninn hvort hægt væri að fá gert við tann- bursta. „Það þarf að endurnýja tvo þriðju hluta af hárunum í burstan’um," sagði; Mac Tavish. „Það getur ekki borgað sig,“- sagði afgreiðslumaðurinn. — „Hvað kostar nýr tannbursti?“ spurði Mac. „Hann kostar 3 shillinga,-' svaraði afgreiðslu- maðurinn. Mac Távish dró þá upp slitinn tannbursta úr vasá sínurn og spurði hvað viðgerðin myridi kosta. „Viðgerðin kost- ar um 2 shillinga og 6 pence,“ sagði maðurinn. „Það er ágætt,“ svaraði Mac Tavish, „en ég verð fyrst að spyrja félaga mína hvort þeir vi.lji eyða svo miklu í viðgerð, því að við eigum þennan bursta í félagi.“ AB 6 e

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.