Alþýðublaðið - 22.05.1952, Page 6

ISKRAFAÐ
og
ISKRIFAÐ

19, dagiu Coniell Woolrich:
YILLTA BRÚÐURIH
S
s !
S '
s
S
S
ís
|S
AÐ BÚA í „GLERHÚSI"
— EÐA GLERHÚSL
Hér á landi hefur það verið
notað ssm skammaryrði, ,,að búa
í glerhúsi“, út frá þeirri xnerk-
ingu, að slík hýbýli væru ó-
traust. Þetta orðtæki mun nú
ef til vill bráðlega verða úrelt,
<eða þá að það fær gsrbreytta
merkingu. — í Sviþjóð .hefur
verkfrasðingur einn, Bruno
Matheson, að nafni byggt gler-
Ms til íbúðar, með þeim árangri
að Slík hús ryðja sér nú til rúms.
allt til Norður-Svíþjóðar, þar
sem loftslag er mun kaldara en
í Suður-Svíþjóð. Hús þessi eru
ókaflega einföld í sniðum, vegg
ir eru allir úr gleri, — en þak-
ið er pappaklætt. í veggina má
nota venjuleg rúðugler, og eru
þau höfð þreföld, en á milli eru
taftrúm er myndar hitaeinangr
un. Þó að útsýni sé afbrigðs
jjott í húsunum, sést ekki inn í
þau utanfrá. Hitalögn íiggur í
gólfinu, og er þvi einskonar
geisla hitun, eins og hér þekk-
Ist í nokkrum húsum. Bygging
aryfirvöldin líta þessa nýju
húsagerð með fuUri vinsemd
og sagt er að í ráði sé að byggia
heilan gler-skóla í Malmö, eftir
fyrirmynd Bruno Matheson. —
Hvenær skyldum við fara að
búa í glerhúsi, sem við miklumst
af, en ekki þess konar glerhús-
lim, sem í merkingu nútima
nxáls, er til vansæmdar?
tJR LAUSU LOFTI GRIPIÐ.
Og svo 'er það stúlkan, sem
sat, í samkvæmi beint á móti
ílugmanni einum. Hún var
kiædd.mjög flegnum.og í fyllsta
máta efnislitlum samkvæmis-
’kjól. Víð háLsfesti hennar hékk
©furlítið flugvélalíkan úr gulli
og lá það á beru brjósrtinu. Varð
flugmanninum starsýnt á .það.
„Eruð þér að horfa á flugvél
..Öna mína“, spurði stúlkan og
brosti. ,iNei, ekki á flugvélina",
. evaraði flugmaðurinn, „en ég
(dáist að flugvellinum"!
SVÖR VIÐ SPURNINGUM
I SÍÐASTA BLAÐI.
1. Einar Benediktsson.
2. Dublin.
3. Árnessýlu.
5. Jóbl Guðjónsson.
SPURNINGAR DAGSINS:
1. Eftir hvern. er þetta crindi;
„Prestar hinum heimi frá
huitía dóma segja,
en skyldi þeixn ekki bregða i
! brá,
blessuðum, nær þeir deyja?“
2. Hvar er Kap Horn?
3. Hver þessara þriggja fjall
vega er hæstur yfir sjó:
Sprengisandur, Kjalvegur
effa Kaldidaiur.
4. Hvar er biskupsskrifstofan
í Reykjavík?
5. Hver er söngstjóri Karla-
kórsins Geysi á Akureyri,
s*m ná er í sóngför urn
' Norffurlöná?
Sjá svör í næsta blaffi. I. K.
samþykkis. „Það er alveg satt,
sem þú segir. Þú ert bráðum
fullorðin, og þá má ekki leng-
ur kalla þig þessu nafni.“
„Christine er fallegt nafn,‘‘
sagði Mitty háttvís. „Ég þekkti
stúlku, sem ... . “ Og þær fóru
að tala saman. Mitty gerði það,
sem hún gat, til þess að láta
hana ná sér eftir þessi mistök
með nafnið.
Lawrence fór að tala við
Mallory, til þess að gera Mitty
auðveldara að róa hana. En
hann gaf henni gætur í laumi
og sá, að hún var nú ekki sú
sama og fyrir stuttri stundu.
Og það sem verra var: Þannig
myndi hann aldrei fá að sjá
hana aftur. Það myndi kann-
ski annað ókunnugt fólk fá
einhvern tíma síðar. Augna-
blikið, þegar hún hafði staðið
þarna í dyru.num, það myndi
aldrei koma aftur. Nú virtist
hún orðin miklu eldri. Hann
var hverfull þessi æskublómi.
Það var eins og mörg ár væru
liðin, síðan hann sá hana fyrst,
og þó voru það aðeins nokkr-
ar mínútur.
Þegar hann vaknaði u.m
morguninn, var Mitty þegar á
fótum. Hún horfði út um glugg-
ann. Þó sást ekkert að ráði frá
húsinu; það var mikið mistur
í loftinu í morgunsárinu. En
svalinn var yndislegur. Loftið
var þrungið sætum ilmi döggv-
1 aðra þlóma.
„Líður þér betur núna?“
sagði hann glaðlega. „Guð
komi til. Það er nmnur að
vakna hér í þessum svala,_ í
stað mollunnar niðurfrá. Ég
er feginn því, að hafa kallað á
þennan lækni nóttina góðu.“
„Heyrðu, Lawrence. Komdu
á fætur. Ég er búin að fara út.
Ég hitti fylgdarmanninn frá í
gær, og hann ætlar að lána
okkur hesta, ef við viljum fá
okkur svolítinn sprett. Eigum
við ekki að gera það?“
Hann seildist eftir skónum
sínum. Um leið og hann beygði
sig, verkjaði hann í bakið, og
hann bar handarbakið að mjó-
hryggnum. ,,Ég er með harð-
sperrur og allur ens og lurkum
laminn frá í gær. Bezta lækn-
ismeðalið við slíku er þó kanski
að fara sem fyrst á hestbak
aftur.“
Hún: tvísté á þrepsk-ildinum. ;l Hanh sá ‘ samt enga ■ ástæðú -til
„Flýttu þér, Larry! Ó! .Vertuiþess að rökræða nánar við
ekki að hugsa um hálsbindið.4
„Það er gamall vani.“ Hann
henti frá sér hálsbindinu. „Það
er naumast, að þú ert óþolin-
móð.“ Honum þótti vænt um,
að Mn hafði ;áhuga á ein-
hverju- Það var þó betra en
deyfðin, sem yfir henni hvíldi
þarna niðri í Puerto Santo.
- Hestarnir biðu á hlaðinu:
Pascual stóð hjá þeim og hélt
í taumana. Þau voru mjög
snemma á ferli; en Mallory var
kominn á fætur líka og stóð á
veröndinni.
„Ég sé að þið ætlið út að
ríða. Þið viljið kannski að ég
láti Pascual fara með ykkur?"
^ :,Nei, alls ekki. Við viljum
ekki gera ykkur neitt ónæði.
hann um þetta eða reyna að
veiða neitt frekar upp úr hon-
um þessu viðvíkjandi. Mitty
yar líka komin næstum úr
au,gsýn, og hann vildi ekki
missa sjónar af henni.
Hann átti fullt í fangi með
að ná henni. Loksins tókst
honum það samt með erfiðis-
munum. „Hæ!“ kallaði hann.
„Eigum víð að verða samferða,
eða viltu að ég fari í einhverja
allt aðra átt?‘‘
„Hvaö segirðu, maður? ....
Ég dró af hestinum til þess að
þú gætir náð mér.“
„Jæja; gerðirðu það, val-
kyrjan mín? Reyndu þá að ná
mér núna.“ Hann hleypti hest-
inum á harða stökk og hugðist
_ , , ,, sannarlega láta hana dragast
Þu getur þurft að lata hann ftur úr_ En hún hafði 6ðara
hjalpa þer eitthvað heima. Við , ^ honum og meira að segja
förum ekki langt, bara sma- farið fram úr honum.
i S
s
s
s
V
s
s
V
s
s
s
s
Kyfonblússueíni
0-g
spotta, og svo komum við aft-
ur.“
Hún var þegar komin á bak.
Hún reisti höfuðið. Hár hennar
flaksaðist fyrir golunni. „Á-
fram nú, Larry! Þú ert svo
lengi að koma þér af stað.“
í „Ég er enn þá með stýrurn-
ar í augunum, manneskja.“
Hún sneri hestinum og hélt
af stað, án þes að bíða eftir hon-
um.
„Þið ættuð ekki að fara neitt
„Reyndu að stinga mig af, ef
þú getur,“ sagði hún, þegar
hún hafði hægt ferðina og lof-
að honum að ná sér á ný.
„Hvar hefur þú lært að sitja
hest.a?“ nqldraði hann gramur.
..Fredericks kenndi mér það.“
Hann spurði einskis frekar.
Ósjálfrátt sleit hann ávallt öll-
um samræðum, sem þetta nafn
blandaðist inn í.
Þau riðu hægt áfram. Allt í
að ráði út fyrir landareignina. :einu kallaðí hún:
Það er heldur engin þörf á því. ..Sjáðu! Er þetta kanski ekki
Það verður vonandi ekkert
þröngt um ykkur fyrir það.“
Hann sagði þetta svo látlaust,
að í þvi virtist ekki vera fólgin
nein aðvörun, en samt yar
ekki laust við að þess yrði vart,
að orð hans mættu gjarnan
verða tekin á þann veg.
Lawrence var kominn með
fótinn í annað ístaðið og hik-
aði við.að fara lengra. „Hvers
vegna?“ spurði hann. „Nokkur
sérstök ástæða?“
„Nei, engin sérstök ástæða.
Það er ekki gott að fara langt
og hafa ekki fengið sér neitt í
svanginn áður. Loftið er tært
hér um slóðir og ekki gott að
meta fjarlægðir rétt. Óðar en
varir er maður kannski kom-
inn langar leiðir og á eftir að
fara alla leið heim.“
Lawrence sannfærðist ekki
við þetta. Hann fann, að Mall-
ory hafði meint allt annað.
þess virði, að á það sá horft?
Sólin var enn ekki komin svo
hátt á loft, að geislar hennar
næðu til annarra staða en
þeirra, sem hæst bar. Hún var
enn bak við fjallgarðinn, frá
þeim séð, og þar var dökkblár
skuggí. En neðar cg að baki
þeim lékui geislar sólarinnar
um hverja hæð og laut. Sjálf
voru þau í skugga fjallsins, en
glampandi sólskin bæði fyrir
ofan þau og neðan.
„Sólin kemur ekki eins fljótt
hér uppi,“ sagði hann.
Þau héldu áfram, Hér var
yitanlega enginn vegur. Þau
urðu sjálf að fara þá leið, sem
þeim sýndist greiðfærust.
Fru.mskógurinn var nú að baki
og lágvaxinn gróður tekinn við.
„Þarna kemur sólin!“ kallaði
hún. „Sjáðu! Hún er að skyggn
ast fram.“ .
Óðar en varði hafði sólin rek-
Myndasaga barnanna:
im
•■sáSú" _
Bangsi og Bongi.
AB
inn í hvert hús!
Bongi fór með Bangsa niður
í rústirnar og sýndi honum
ýmsar gerðir af púðurkerling-
um og smásprengjum, sem
hann hafði gert, og var Pappír-
inn frá Bangsa utan um sumar
þeirra. Bangsi var undrandi á
öllu þessu, og sagðist sízt hafa
haldið, að vísindi væru það,
að búa til þessa hluti.
Síðan fór Bongi ofan í kjall-
araherbergi og náði þar í stóra
sprengju. „Ég hef gert ýmsar
tegundir af sprengjum og hér
er ein, sem á að gera ógurlegan
hávaða, ef hún springur.'1 sagði
hann. Svo hjálpuðust þeir við
að bera hana út, því það átti
að láta hana springa.
Lækjartorgi.
GAMANOG
Þeir rogu,ðust með stóru
sprengjuna með sér út um
dyrnar. „Eigum við að láta
hana niður rétt við dyrnar?“
spurði Bangsi. „Nei,“ svaraði
Bongi. ..Það gæti verið hættu-
Iegt. Við skulu.m fara með hana
dálítið frá. Svo settu þeir hana
niður spolkorn frá rústunum,
og þeir.voru.orðnir alveg upp-
gefnir.
Einu sinni of oft í gin ljónsins.
Hinn -spænski ljónatemjari
Manzano, sem á hverju kvöldi
stingur höfði sínu 1 gin Ijóninj-
unnar Rachels, til þess að
skemmta æstum áhorfendum í
Cannes, komst í hann krappann
fyrir nokkrum dögum. Atriðið
var að vísu búið, og tókst vel.að
vanda og áhorfendur hryliti
við hinu glæfralega uppátæki
Manzanos. Þá kom blaðaljós
myndari og bað hann að stinga
höfðinu aftur í gin ijóninjunnar
til þess að hann gæti tekið mynd
af þessu. Manzano gerði það, en
þegar Ijósglampinu leiftráði
varð Ijóningjunni svo hverft við
að hún skellti skoltinum sa'm-
an og víldi ekki opna hann aft-
ur.
Manzano tókst með báðum
höndum að spenna kjálkana
sundur og losa höfuð sitt, sem
,var illa tætt og marið eftir tenn
ur dýrsins.
Þnemur timum seinna þegar
búið. var að sauma sár hans fór
hann inn í búrið til Rachels .og
gaf henni hrátt kjöt, en hú-i
var þá ekki í skapi til að þiggja
það og sló hann til jarðar með
hramminum, það tók marga
menn nokkra stund að frelsa
ljónatemjlarann úr búri hiim-
ar móðguð.u primadonnu.
Úr hjónabandínu.
Karlsen sat við gluggann og
kallaði til konu sinnar, sem var
í eldhúsinu: Þarna fer kvenraað
urinn, sem Perersen eltir á rönd
um. Frú Karlsen henti frá sér
disknum svo að hann brotnaði,
og velti um Iampa í flytinum
að komast að glugganum, og var
næstum farin úr hálsliðnum við
að horfa út.
— Asninn þinn, sagði hún,
þetta er konan hans.
— Víst er hún það, sagði
Karlsen rólega.
Fljót viffskipti.
Efnaður, en nokkuð fljótiær-
inn Svíi fór á uppboð í Oster-
sund. Honum fannst boðin
ganga stirðlega og menn vera
ragir að bjóða. Það var boðið 9a
aura, króna o. s. frv. Þetta
fannst honum lítið og kallaði
hátt og hressilega 1,50 svona
bara til þess að koma fjöri í
uppboði. Allir þögixuðu sky.ndi
lega og uppboðshamarinn féll
hart í.borðið. Hvern. fjandann
key.pti ég, spurði. hann. næsta
maim, með sýnilega litlum á-
huga.
100.000 trjáplöntur, var svar
ið.
Þagar ungur nýgyftur maður
verður veikur, er móðir hans
fullviss um, að konan hans hefur
gefið honum eitthvað að borða
sem hahn hefur ekki þolað.
AB$

U