Alþýðublaðið - 27.05.1952, Blaðsíða 6

SKRAF Á
Og
SKRIFA

22. dagur
Cornell Woolrich:
VILLTA BRUÐURIN
KONUR, VÍN OG xÓBAK
LENGIR LÍFH)!
Franski læknirinn Julien Be-
sancon hélt fram þeirri kenn-
ingu, að krvenfólk, vín og tóbak
lengdi lifið. Hann staðhæfði að
ef karh-nenn hefðu uóg af þess-
um ,,munaðarvön.un“ mundu
þeir kóma til með að ná 140
ára aldri! Hann gaf bæði eldri
og yngri sjúklingum sínum það
ráð, að beir skyidu umfram allt
keppa að því að hafa samneyti
við konur — helzt alltaf að
vera ástfangnir — og til þess
að eyðileggja ekki heilsuna fyr
Sr tímann væri einrng sjálfsagt
að neyta víns og tó-baks.
Sjálfur lifðí læknirinn eftir
þessari kenningu sinni — og
náði þó 'r;okkrum árangri —: að
vísu varð hann ekki 140 ára, en
hann var kominn yfir nírætt
þegar hann dó.
FRJÁLSAR ÁSTIR
BANNLÝSTAR
Blað sovét-rússnesku ung-
"iirej-fíngarinnar, „Momsomol
Pravda“, er hins vegar ekki á
sama níáli og franski læknirinn.
Það fordæmir nýlega hinar
frjélsu ástir og segir að þær
verði bannlýstar um tíma og ei-
•jífð. í Sovét-samveldinu. Þ-á
gagnrýnir blaðið harðlega
kenningar þeirra manna, sem á
fyrstu árunum eftir byltinguna
mæltu fyrir frjálsum ástum og
kallar þá „íalska marxista“,
sem haii reynt að kollvarpa
öllu siðferði þegnanna.
SVÖR VBÐ SPURNINGUM
í SÍÐASTA BLAÐI
1. Jón Þorláksson.
2. Kr. 668,43.
3. Hún er talin. vera um 142-
300 kílómetrar.
4. ’ JÓn Sigurðsson.
5. Já, það er talið að Kolumb-
us hafi gifzt á Portúgal árið
1473 konu að. nalhi Filipiu
Noniz de Peresteiio, en eftir
1484 fór hann til Spánar. og
tók þár saman við ógiftá
stúlku og eigtaðist með
hénni son, Fernando að
aafni.
SFUENINGAR DAGSINS:
1. Eitir hvern er þetta ai-
kunna erindi?
Sofðu, mín Sigrún,
og sofðu nú rótt,
guð faðir gefi
góða þér nótt.
2. Hvar er greifadæmið
Lichtenstein?
3. Hvaða fljót rennur í gegn-
um Berlínþ
4. Hvað heitir hæsta fjall á ís
landi?
5. Hvort er stærra ísland eða
írlansd?
Sjá svör í næsta blaði. í. K.
stöðva'ö hestinn. Hann stökk af
baki og kippti henni úr
hnakknum. Hún lét fallast í
arma hans, mótstöðulaust,
eins og væri hann að taka
dauðan poka af. klakk. Leit
alltaf upp, eins og gæti hún
ekki haft augun af því marki,
sem hún hafði sett sér, en hann
komið í veg fyrir að hún gæti
náð.
Hann þurfti að hrista hana
til þess að fá hana til að líta
á sig. ..Hvað er að þér, mann-
eskja? Ég þoli þetta ekki leng-
ur. Þetta er .... Viltu horfa
á mig? Viltu, segja mér hvað
að þér er?“
Hún leit ekki við honum;
teygði sig frá honum, þrá og
þögul.
Hann var öldungís ráðalaus.,
„Mitty! Hættu þessu. Vertu
kyr. Þú ert eitthvað veik. Ég
verð að fara með þíg héðan.
Svona, komdu nú. Ég fer með
þig heim“.
„Ég vil fara, láttu mig fara.
Ég vil fara upp. Ég vil fá að
sjá, hvað er hinum megin“.
„Mitty“. Það var farið að
síga í hann.
Hún hallaði höfðinu út á
aðra öxlina, lokaði ekkí augun
um. „Ég þárf að sjá hina hvít-
hærðu, móðir okkar allra“,
heyrðist honum hún segja.
Frúin með hvíta kollinn er að
kalla á mig. Ég vil sjá Coatli
aftur“.
Hann. sló hana þéttingsfast
utan undir.
Hún varð máttlaus. Hann
leit á hana. Hvorugt mælti orð
af vörum. Þetta var í fyrsta
skipti, sem annað þeirra beitti
hitt valdi.
Hann leit á hana, batt hana
við hnakkinn og fór á bak
fyrir aftan hana. Síðan lagði
hann af stað heim, fót fyrir fót,
og hafði hinn hestinn í taumi.
Þau töluðu ekki saman. Höf
uð þeirra voru þétt hvo-rt við
annað alla leiðina heim. En
þáu snertust aldreú
ÞRETTÁNDI KAFLI.
Hann kom út og lokaði her-
berginu varlega á eftir sér.
Hann gat ekki sofið, og þó
var hann dauðþreyttur. Hann
gat naumast gert sér grein fyx
ir, hvort hún væri vakandi
eða sofandi. Sennilega var hún
vakandi. Hann taldi sig. hafa
séð tvö tár glitra á andliti
hennar. Höfuð hennar lá hreyf
ingarlaust á koddanum og aug

SKIPAÍÍTGCEÐ
RIKISINS
Skjðldbreið
Tekið á móti flutningi til
ísafjarðar,
Bolungavíkur og
Súgandafj arðar
ardegis í aag.
AB 6
un yoru hálfopin. Það var
komin nótt.
í návist hennar gagntók |
hann einhver undarleg tilfinn |
ing. Aldrei áður hafði hann (
' orðið slíks var. Hann þurfti að ;
komast búrt frá henni stutta-,
istund, verá einn, og þó helzt j
hjá einhverjum öðrum en
henni. Þurfti að fá að tala við
jeinhvem, um daginn og veg-
inn, ekki um neitt háfleygt.
Það átti hvort sem ekki við
hann. Einhvem jafningja sinn.
Tala við einhvern sér til hvíld
ar og afþreyingar, án þess að
þu.rfa sífellt að vera á verði,
jhvíla hugann frá að taka eftir
hverri svipbreytingu, hverju
hljóði frá þeim, sem hann
jværi að tala við. Þessi undar-
lega tilfinning.
Án þess að vita af, dró hann
djúpt andann. Honum varð,!
gengið út á svalirnar. j
Einhver hreyfingarlaus vera j
1 stóð upp við eina súluna. Um j
leið og, Lawrence kom út, j
sneri hún sér að honum og
umlaði kveðju. Hann þekkti
strax að þetta var Mallory.
Einmitt það sem hann vant-
aði. Einhvem til þess að tala
við.
j Hann gekk yfir til Mallory.
Þeir buðu hvor öðrum vind-
, ling.
| Mallory notaði tækifærið
meðan logaði á eldspýtú.nni
til þess að gefa Láwrence gæt
ur. Hann virtist finna á sér,
að Lawrence þyrfti að spyrja
síg einhvers.
Lawrence þagði stundar-
korn. Svo sagði hann: „Ég
geri ráð fyrir að þú sért kunn
ugur landinu hér um slóðir
.... héma .... ég meina fjöll
unum“.
Mállory dró við sig svarið.
,,Fléstum betur, trúi ég“,
sagði hann lóks.
„Vissirðu að það er upp-
spretta, svolítil lind, á einum
stað þarna uppi í hlíðinni?“*
„Það er ekkért vatn þár
uþpi. Ekki deigu.r dropi. Það
er i fyrsta skipti, sem ég héyri
talað um vatn þar. Það getur
ekki verið neitt vatn þár“.
Hann þagnaði andártak. Svo
bætt hann við, þegar Law-
rence sagði ekki neitt: ,.Þú
hefur þó ekki fundið vatn þar
uppi?“
„Jú, við fundum vatn þar
uppi í morgun“, sagði Law-
rence. Hann þagnaði aftur, en
bætti síðan við: „Kannske
vinnumenn þínir viti af því.
Heldurðu að það geti verið?“ I
En þar sem hún gat ekki'j
talað sponsku og þeir ekki
ensku, þá var öldungis útilok
að að þeir héfðu getað sagt
henni frá því.
..Það kann að vera“, sam-
þykkti Mallory, „Ég hélt nú
samt, að það þekktu ekki aðr-
ir landið mitt betur en ég sjálf
ur“.
Láwrence fylgdist með
hvernig vindlingsreykurinn
liðaðist upp í loftið og hvarf
út yfir handriðið. „Segðu mér
annars: Hvað er hinum meg-
in við fjöllin?“
Mallory velti spúrningunni
fvrir sér um hríð. „Tierra de
los Muertos“, sagði hann.
„Land hinna dauðu, er það
kallað. Það er talið vera byggt
draugum, illum öndum'*.
Það skríkti svolítið í Law-
rence. En Mallory var ekki
hlátur í huga.
„Það hefur slæmt orð á sér“,
sagði Mallory með hægð. „Það
hverfa stundum menn héðan.
Það er kennt þessu fólki hand
an ,við fjöllin. Menn þykjast
líka hafa séð svipi framliðinna
stríðsmanna bera við himin á
fjallsbrúninni. Og stundum
þykjast menn heyra óm af
draugalegum trumbuslætti ber
ast handan yfir fjöllin. Ég
legg j-firleitt ekki trúnað á
þjóðsagnir hins innfædda fólks
hér um slóðir, en hitt er satt,
að stundum hverfa héðan
menn án þess að hægt sé að
skýra hvernig. á því stendur“.
„Þeir villast og deyja úr
hungri og þorsta. Það er allt
og sumt", sagði Lawrence van
trúaður. „Og villidýrin hremma
suma þeirra. En hættir ekki
fólkið að kenna fjallabúunum
um hvarfið, þegar hræin af
þeim finnast? Það hljóta þau
hvort sem er að gera fyrr eða
síðar“.
Landeigandinn svaraði ekki
strax. Hann hrissti höfuðið.
„Þeir finnast aldrei“. sagði
hann lágt. „Það hefur að
minnsta kosti ekki komið fyr
ir enn þá“.
Þau voru komin að upp-
sprettunni aftur.
„Komdu nú“, sagði hann.
„Nú skulum við fara héim.
Við erum alltaf vön að snúa
hér við“.
Hún gerði sig ekkert líklega
til þess að snúa við. ■ „Ég vil
Myndasagu bamaima:
Bangsi og álfarnir.
Bangsi og pabbi hans voru
að horfa á fallegasta eplatréð
í garðinum. „Það verður góð
uppskera af því núna,“ sagði
pabbi. Um leið heyrðist í bif-
reiðarhorni úti á veginum. Og
Bangsi hljóp út á veginn til
að vita hver væri kominn.
Úti á veginum stóð bifreið
og Brúnbjörn læknir, frændi
Bangsa, sat við stýrið. „Sæll,
frændi!“ sagði hann. „Ég má
ekki vera að því að stanza hjá
ykkur núna, en hér er bögg-
ull til þín.“ Svo kvaddi Brún-
björn og fór, en Bangsi rölti
heim.
Bangsi hljóp heim til mömmu,
sinnar og tók þar utan af
bögglinum. En í bögglinum
voru badmintonspaðar og
bolti. Mamma Bangsa var að
taka til matinn og bað hann
að fara út ,og kalla á pabba
sinn. A eítir ætlaði hann í
boltaleik.
Stifluðu reykliáfinn.
Kona nokkur í Svíþjóð fékk
allmikið hunang 4- einkennileg-
an hátt. Það var í reykháfnum
á húsi hennar. Hún hafði verið
að heiman nokkuð lengi, en
þegar hún ætlaði að fara að
kveikja eld í stónni, uppgötv-
aði hún sér til mikilla leiðinda
að reykháfurnn var stíflaður.
Hún náði í son sótarans og
skreið hann inn í reykháfinn
til þess að hreinsa hann. Þegar
hann skreið út úr reykháfnum
var hann allur klístraður í
hunangi og : stunginn eftir bý-
flugur. Honum t.ókst að ná
rniklu af óskemmdu hunangi og
reka burt býflugurnar. Meðan
konan var í burtu hafði bý-
flugnahópur, frá nágrönnunum
tekið sér bólfestu í reykháfn-'
um.
4; # :j:
Borgaði 5 mörk í skaðabætur.
Heuss forseti Vostur-Þýzka-
3 ands sendi nýlega. strákhnokka
í Göttingen 5 mörk, sem áttu að-
vera fyrir hreinsun á buxurn
drengsins. Ástæðan fyrir út-
gjöidum forsetans var sú, að
þegar Heuss kom. til Göttingen,
safnaðist þar múgur og marg
menni til þess að sjá hann.
Drengurinn. tók þá þáð ráð að
klifra upp á girðingu til þess að,
sjé sem bezt. í ósköpunum
gætti hann ekki að því að girð-
ingin var nýmáluð og urðu
biixurnar ataðar málningu.
Drengurinn skrifaði forsetan-
um um það hvernig farið hefði
og Iieuss sendi honum 5 mörk,'
sem áttu að nægja íyrir hreins-
un á buxunum.
« * s<
Með hveiti í lunganu.
Sjö ára gamall drengur í Sví-:
þjóð gekk með hveitiax, sem
var hálfur annar þumlungur á;
lengd, í lunganu í rúmt ár.
Margir laeknar hafðu rannsakað-
drenginn,. en vissu ekki hvað
gekk að hönum. Á uppskeru-
tímanum í fýrra . svaf hann í
hlöðu. Fékk. hann bá einu sinni
svo mikið hóstakást, að honum
lá við köfnun. Síðan var hann
allþjáður og var lagður í
sjúkrahús. Þar var honum gefið
lyf, sem hreinsaði lungun, og
hóstaði drengurinn þá upp ax-.
inu. Batnaði : honum skjótlega
eftir .það.
* * «
Enclurvarp frá tunglinu.
. Bandarísk útvarpsstöð hefur
notað tunglið til þess að endur-
varpa hátíðni, radioby.lgjum
milli Cedar Rapids og Wash-
ington, sem er í 1500 mílna fjar
lægð. Ei* talið að tunglið muni
í framtíðinni verða_á svipaðan
hátt tekið í þjónustu sjónvarps-
ins.
5no,