Alþýðublaðið - 04.06.1952, Blaðsíða 6

■'S
i
Smurt braað.
Snittur.
^ Til í búðinni alían daginn..

Kcmíð og veljið eða simið. ^
Sfid & Fisfcur. j
----------------------s
5
'S
S Ora-viðgerðir.
Fljót og góð afgreiðsla. S
GUÐL. (GÍSUASON, S
Laugaveg j 63,
KÍmi 81218.
--------------------------S
27. dttgur
Cornell Woolrich:
V ! L LT A B R UD U RIH
Smurt brauð
og snsttur.
Nestispakkar.
s
5
s
s
Ódýrast og bezt. Vin- ^
saiiilégast páritið méð ?
fyrirvara. ^
S
s
S
s
s
s
s
taka orð hans svo, að hann
hefði viljað reyna þetta sjálfs
sín vegna. Gat hann ekki séð
að þessi uppástunga var fram
komin kvénfólksins vegna.
Allt í einu henti Mallory frá
sér spilunum og stökk á fætur.
V Hann stirðnaði upp og fölnaði.
Þetta kora svo óvaent, að öllum
varð felmt við og hálfkæpt óp
,,Það kémúr aftur eftír 'éinn ‘ en hann náði: henni. í áttina,
eða tvo daga, þegár þessi djöf-í sem hljóðið kom úr.
uls óhljóð hætta. Þetta hefur
komið fyrir nokkrum sinnum
áður. En það koma aldrei allir
aftur.“
Lawrence benti rrueð þumai-
fingrinum um öxl sér. „Hafa
þá þessi hljóð heyrzt?“
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
Hús og íbúðir
i áf ýrásum staerðum í bæn (
) ttm, úthverfum bæjarins s
f og fyrir utan bæinn tíl S
> sölo. S
í Höfum eiönig til söIuS
J jarðir, vélbáta, bifreíðir ^
j, og vérðbréf. C
* J
s> S
i, Nýja Fastéigiíasalan ^
[ Bankastræti 7. ^
; Sími 1518 og kl. 7,30 — ý,
8,30 e. h. 81546.
Köfd borð og
heitur veizlu-
matur.
Síld & Fisfcur.
„Hvað kom yfir þig? Ertu;
'gengin af vitinu? Gakktu ekki j.
svöna kæruleysislega burt frá
húsinu. Ekki í þessa átt. í
átt til fjallanna, þegar allir
aðrír flýja í gagnstæða átt.“
Hann gat ekki fengið haná
til þess að tala við sig.
S
s
s
S
s
s
s
s
s
ý, Véla- og raftækjaverzlun
í Bankastr. 10. Sími 8127
Ampermælar.
Lóðtin
Mandlampaliausar.
„Mitty!“ sagði hann hrana-
„Nei. Ég hef aldreí heýrt þáu
braúzt fram á varir Ghris. Hest óðiir sjálfur. Ekki fyrr en í
ur heyrðist hlaupa fram hjá kvöld. Það getur verið, að ,, , K , ,
húsinu. Svo annar og svo marg fólkið hafi heyrt þau. Það i o 1 e m og h
ir saman. Þeir virtust koma frá þykist líka hafa séð draugaleg- 1
hesthúsinu og þjóta út í myrkr ar, verur bera við himin á
jg_ ' j f jallsbrúnnni. Eitthvað þess
„Hljóðið hefur héyrzt inn í ’ háttar hefur hleypt í það svona
kofana, og nú hefur það allra hræðslu."
versta skeð.“ Hann þaut út og! HaM skyrpti fyrirlitlega.
Láwrence í humátt á eftir hon-1er annars ekki til neins ^ T J.
að standa hér úti og hlusta á
um.
Það heyrðist. org í krakka. þetta. Ef það hættir, þá lát-
Fólk þaut ýmist út úr kofun- um hætta. Ég fer að sofa.
um eði inn í þá aftur. Það glitti Þeir sneru aftur til íbúðar-
í hálfbera kropoana við blakt- hússins.
Þá loksins talaði hún. Það
vár eins og örðin dyttu frám
úr henni, eins og þau hefðu
losnað við hristinginn: „Þeir
eru að kalla á mig,“ heyrði
kalla
á mig. Lofaðu mér að heyra
hvað þeir eru að segja.“
Hann bar hana alla leið heim
að húsi.
Mallorv stóð enn í sömu
sporum fyrir után húsið. Hvað
S
s
s
s
s
s
s
s
s
. s
Ifl ^
9-\
■■ c
s
: s
s
Tryrggjum ýður ódýrustú^
og öruggustu viðgarðir á ^
raftækjum. — Árstrygg- •
ing þvottavéla kostar kr. ?
27.00-^67,00, en eldavéla^
kr. 5,00. ^
Raftækjatryggingar h.f. S
Laugaveg 27. Sími 7601. •
andi Mysljós. ^Kárlmeiin köll-; Qg þejr ]comu að er að? Meiddi hún sig?“
uðu a konur sinar konurnar a hásinU). kom Mitty út £ dyrnar. I „Nei. Hún er . . . .' Ég held,
born sin. Folkið hafði fengið pyrst j stag hélt Lawrence að'hún sé ekki vel hress. Hún
æ * ynn,} að hún væri að koma á móti segir eintóma vitleysu. Hvað
Mallory ruddist mm hop- þeim m þe£S að vita hvernig á ég ag. gera?“
lnn’ handleggjunum, þem hefði gengið að stöðva j ,,Það eru þessi óhljóð. Hún
aiði ra ser, reyndi að stoðva fáikig Hún gekk yfir svalirn- þolir þau ekki,“ sagði Mallory.
straummn. Lawrence hjalpaði ^ niður af þeim og þéu af , Háhn öþhaði dýrnár.
onum rtið, -let ser nægja að stag £ attina burt frá húsinu. I Lawrence bar hána beint
þvæiast fynr folkmu. Það var Það var engu líkara en a6 hún !inn £ herbergið þeirra, fram
1 a u ’ ao Cd «aT,-x S -géngi í svefni. Hún hlaut að hjá 'Chris, þar sem hún sat
,1;_a lejnn a, s 0 va hafa séð þá. Hún gekk alveg enn þá við borðið. Hún var sú
pao. Folkio var viti slnu íær.
s Minningarspíöld S j að koma.
S dvalarheimiíis aldraðra sj-óS
5 rrjanna fást á eftirtöldum S
•> stöðúm 'í Reykjavik: Skrif-S
-stofu Sjómaimadagsfáðs S
§ Grófin 1 (ge igíð inn frá S
S TryggT.-agötu) sími 6710, n
$ skrifstofu Sjómannaféíags S
Réýkjavíkur, j.-fvérfisgötuS
S 8—10, Veiðafæraverz'tunin S
Verðar.di, Mjólkurféíagshús S
inu, V erzlúninni Laugáteig S
ur, Laugateig 24, bókaverzl ^
uninni Fróði Leifsgötu 4, \
tóbaksverziuninrii Boston, (
Laugaveg 8 og Nesbúðinni, C
Nesveg 39. — í Hafnarfirði (
^ hjá V. Long.
--------------
Kýja
S
■s
s
s
s
s
5
s
s
hei’ur afgreiðslu í ■ Bæj-ar- s
Á .bílastöðinni í AðaJstræti^
tl.f.
16.
Sími 1395.
S
\
*
\
Í
\
:s
'Á
■s
s
s
í
V _ s
Barna?pítatásjóðs Hringslns
Á "efti afgréidd I Hamnyrffa-^
^ ■ verzi. Reflil. ■ Aðalsíræíi 12. ^
i (áður versd. Atíg. Svend^
y sen). í Vérzlúiríti Victor ^
; Lauga-.-eg 33, Holts-Ápó- ^
i teki, Langhmtsvegi 84, c
; Verzl. Áifabrektei við Suð- ■
^ urlanösbraut og Þarstein*- c
^ búð, S:iorrabrau,t ftl. ^
AB 6
Minningarspjöld j
Það þusti út í myrkrið, niður í
skjoís. Pao æpti og oskraöi. t hún heldur vérið á ieið
„Que vxénen Ios cocos Que út . kofana þv{ hún kk f
vienen lös muertos.“ Andarmr þveröfu átt 0g svo vel þekkti
eru að koma. Hmir dauðu eru f , , ,r_ , , , _ ,
hun til nu orðið, að hun gat
' ekki- hafa villzt á' því, í hvaða
Á augabragði voru kofanrir átt kofarnir væru frá íbúðar-
auðir og tómir. Umhverfis íbúð húnsinu.
arhúsið rikti nú alger þögn.
Mallory hafði gert eina til-
raunina enn og gefizt upp við
þann síðasta éins og alla hina.
Hánn köm til baka til Law-
rence, bölvandi og ragnandi.
„Þeir fóru með hestana með
sér,“ sagði hánn. „Nú verðum
við að vera hér hvört sem okk-
ur líkar betur eða verr. Það ér
ekkert við þrt að gera, þegár
þetta fólk verður vitíaust. Éng
inn mannlegur máttur getur
aftrað þ\h frá að gera það, sem
það ætlár sér.“
„Nei. Það er ekki hægt,“
sagði Lawrence. „Það var ekki
vón að þú gsétir stöðvað flótt-
ann. Til.þess hefðir þú orðið að
binda hvern einasta mann.“
rétt fram 'hjá þeim, og það eina, sem ekki hafði hreyft sig
lagði talsverða birtu út um allan þennan tíma.
Hann ýtti hurðinni aftu.r
með hælnum og lét hana niður
á fæturna. „Hvað' gengur að
þér, manneskja?“ endurtók
hánn. .-.Hvert várstu að hugsa,.
um að fara?‘‘
Ekkert svar.
Hann kveikti á lampanum..
Hún mjakaði sér að rúminu
ög settist á stokkinn. Hún Ieit
■á hann. Á andlitinu var ekki
hin minnsta svipbreyting.
ekkert í svip hennar benti til
þess að neitt óvenjulegt hefði
kómið fyrir hana.
„Þú ættir að leggja þig út
áf,“ sagði hann.
Hún Studdi vísifingru.m
Kann kallaði til hennar;
kallaði aftur. En þar sem hún
■sváraði ekki, leit ekki einu
sinni um öxl, þá tók hann til
fótamia á ; eftir henni.
Hún flýtti ekki för sinni,
þótt hún hlyti að heyra fótá-
tak hans á eftir sér. Hægði
ekki heldur á sér. Hanri kall-
aði stöðugt á efir henni. Hún
tók ekki eftir neinu, sem fram beggja handa að enni sér.
fór - í hring um hana, virtist
hafa misst bæði sjón og heyrn.
Hann náði henni ekki fyrr
en hún var komin góðan spöl
frá húsénu. Hann tók hana
á öxl sér. Og þar sem hann
bar hana heim á leið, streytt-
ist hún við að horfa í áttiiia,
sem hún hafði haldið í, áður
„Viltu fá eitthvað utan um
höfuðið?“
„Ég ér að réyna að hugsa,“
sagði hún lágt. „Ó! Bara ef
þú vildir láta mig vera eina“.
Hann kveikti sér í vindlingi
og fléýgði eldspýtunni óþolin-
móðu.r frá sér.
„Þú manst hvað þú sagð'r
Myiulasaga hariiaima:
•nir.
! -í4m? ‘ i'*1.
cíS*-- t.'
Þeir fóru svo með Bangsa
yfir fyrir tréo, og sá hann þar
hneturnar háhga milli blóm-
anna. Bangsi horfði á þær og
sagði svo: „Þetta ér allt orðið
öfugt. Hneturnar eiga ekki að
Svo hlupu þeir aftur þangað, I Allt í einu sjá þeir þá, að
sem Bangsi hafðí skilið eítir
boltann og spaðana. En bolt-
inn var horfinn. Strákarnir
neituðu, þ\u, að hafa stungið
hónum í vasa sinn, og þeir fóru
vaxa svona snemma fremur! að leita. En boltinn var hvergi
en eplin.“ „Hugsaóu, ekki um! í grasinu, og þeir voru farnir áður en hann kæmi til jarðar.
það. Komdu í boltaleik,'* sagði j að halda, að hann væri alveg ;En hinir voru alveg orðlausir
Gutti. _ _ i týndur. 'af undrun.
boltinn kemur svífandi til
jarðar úr trénu; en enginn
hafði kastað honum upp í
tréð, og það sat eitthvért strák
kríii milli fj'aðranna. Bangsi
hljóp til og vildi grípa hann,
Ósvikíð menningarvandamál.
Það var í samkvæmi þar, sem
fjokti g-esta var saman kominn
og virtist það ærið misleitur hóp
ur. Merrn ræddu um menningu,
að þ\ú er virtist af mikilli þekk
ingu. Aldraður maður, sem ekki
hafði tékið þátt í samræðunum,
tók allt i einu til máls og spurðí.
Þið talið mikið.um menningu og
þvi langar mig til þess að Vita
hvað menning er? Það slóg þögn
á hópinn og gestirnir litu næst-
úm hræðslulega út. Gestgjáfiím
sæskti sig ög ■ brosi. „Menning,
tja, já, það er ékki svo auð-velt
að; útskýra það, jú, maður finnur
það einhvern-veginn á sér“, svar
aði maðurínn. Það kom enginn
annar með svar við spurningu
•mannsins- og var þessL,skýring
látin nægja, en tal um menningu
■féll niðúr ogvhófu menn'tal.um
ánnað, sem auðveldara var að
fást við.
■Orff i eyra.
Hin fræga sön.gkona Bidu
Sayao, tók -eitt sinn móður sína
með sér ér hún fór til að undir
rita sámning. Hún hafði næst-
um lokið við að undirrita samn
iriginn, þsgcir móðir hennr
ar beygði sig og hvíslaði
einhverju í eýra hennar. Sáyao
K’ættl að skrifa og hristi hofuð-
ið. Söngleikáhússeigandinn leit
pnöggt til hennar og hækkaði
svo tilboð sitt. Sayao hélt áfram.
að undirita samninginn, en þá
hvíslaði móðir hennar aftur ein
hvérju- i eýra hennár. Maðúrinn
hækkaði aftur boð sitt og Sayao
bjó sig til að ljúka við uhdir-
skriftina, en þá hvíslaði gamla
konan aftur að dóttur sinni. Nú
var söngLeikahússeigandanum
nóg boðið, þetta er síðasta til-
boðmítt, sagði'hann æstur. Ann
að hvöft verðið þér að skrifa
ságði Sayao, hlæjandi. En þeg
undir eða hætta við allt saman.
Auðvíta skrifa ég undir
ai- móðir hénnar byrjaði aftur
'að: hvísla, roðriaði hún lítið eitt
og sagði. ,,Þér verðið af afsaka,
eh móðir mín vill'fá að vita hvar
snyrtihérbergið er.
A (huisgólfiiiu.
— Þér eruð alveg dásamlegar
mig-frú.
— Þér mynduð segja mér að
svo væri jafnvel þótt yður
fyndist það ekki.
— Og það- mynduð þér álíta
jafrivel þótt ég hefð£ ekki sagt
það.