Alþýðublaðið - 04.06.1952, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 04.06.1952, Blaðsíða 6
■'S i Smurt braað. Snittur. ^ Til í búðinni alían daginn.. Kcmíð og veljið eða simið. ^ Sfid & Fisfcur. j ----------------------s 5 'S S Ora-viðgerðir. Fljót og góð afgreiðsla. S GUÐL. (GÍSUASON, S Laugaveg j 63, KÍmi 81218. --------------------------S 27. dttgur Cornell Woolrich: V ! L LT A B R UD U RIH Smurt brauð og snsttur. Nestispakkar. s 5 s s Ódýrast og bezt. Vin- ^ saiiilégast páritið méð ? fyrirvara. ^ S s S s s s s taka orð hans svo, að hann hefði viljað reyna þetta sjálfs sín vegna. Gat hann ekki séð að þessi uppástunga var fram komin kvénfólksins vegna. Allt í einu henti Mallory frá sér spilunum og stökk á fætur. V Hann stirðnaði upp og fölnaði. Þetta kora svo óvaent, að öllum varð felmt við og hálfkæpt óp ,,Það kémúr aftur eftír 'éinn ‘ en hann náði: henni. í áttina, eða tvo daga, þegár þessi djöf-í sem hljóðið kom úr. uls óhljóð hætta. Þetta hefur komið fyrir nokkrum sinnum áður. En það koma aldrei allir aftur.“ Lawrence benti rrueð þumai- fingrinum um öxl sér. „Hafa þá þessi hljóð heyrzt?“ MATBARINN Lækjargötu 6. Sími 80340. Hús og íbúðir i áf ýrásum staerðum í bæn ( ) ttm, úthverfum bæjarins s f og fyrir utan bæinn tíl S > sölo. S í Höfum eiönig til söIuS J jarðir, vélbáta, bifreíðir ^ j, og vérðbréf. C * J s> S i, Nýja Fastéigiíasalan ^ [ Bankastræti 7. ^ ; Sími 1518 og kl. 7,30 — ý, 8,30 e. h. 81546. Köfd borð og heitur veizlu- matur. Síld & Fisfcur. „Hvað kom yfir þig? Ertu; 'gengin af vitinu? Gakktu ekki j. svöna kæruleysislega burt frá húsinu. Ekki í þessa átt. í átt til fjallanna, þegar allir aðrír flýja í gagnstæða átt.“ Hann gat ekki fengið haná til þess að tala við sig. S s s S s s s s s ý, Véla- og raftækjaverzlun í Bankastr. 10. Sími 8127 Ampermælar. Lóðtin Mandlampaliausar. „Mitty!“ sagði hann hrana- „Nei. Ég hef aldreí heýrt þáu braúzt fram á varir Ghris. Hest óðiir sjálfur. Ekki fyrr en í ur heyrðist hlaupa fram hjá kvöld. Það getur verið, að ,, , K , , húsinu. Svo annar og svo marg fólkið hafi heyrt þau. Það i o 1 e m og h ir saman. Þeir virtust koma frá þykist líka hafa séð draugaleg- 1 hesthúsinu og þjóta út í myrkr ar, verur bera við himin á jg_ ' j f jallsbrúnnni. Eitthvað þess „Hljóðið hefur héyrzt inn í ’ háttar hefur hleypt í það svona kofana, og nú hefur það allra hræðslu." versta skeð.“ Hann þaut út og! HaM skyrpti fyrirlitlega. Láwrence í humátt á eftir hon-1er annars ekki til neins ^ T J. að standa hér úti og hlusta á um. Það heyrðist. org í krakka. þetta. Ef það hættir, þá lát- Fólk þaut ýmist út úr kofun- um hætta. Ég fer að sofa. um eði inn í þá aftur. Það glitti Þeir sneru aftur til íbúðar- í hálfbera kropoana við blakt- hússins. Þá loksins talaði hún. Það vár eins og örðin dyttu frám úr henni, eins og þau hefðu losnað við hristinginn: „Þeir eru að kalla á mig,“ heyrði kalla á mig. Lofaðu mér að heyra hvað þeir eru að segja.“ Hann bar hana alla leið heim að húsi. Mallorv stóð enn í sömu sporum fyrir után húsið. Hvað S s s s s s s s s . s Ifl ^ 9-\ ■■ c s : s s Tryrggjum ýður ódýrustú^ og öruggustu viðgarðir á ^ raftækjum. — Árstrygg- • ing þvottavéla kostar kr. ? 27.00-^67,00, en eldavéla^ kr. 5,00. ^ Raftækjatryggingar h.f. S Laugaveg 27. Sími 7601. • andi Mysljós. ^Kárlmeiin köll-; Qg þejr ]comu að er að? Meiddi hún sig?“ uðu a konur sinar konurnar a hásinU). kom Mitty út £ dyrnar. I „Nei. Hún er . . . .' Ég held, born sin. Folkið hafði fengið pyrst j stag hélt Lawrence að'hún sé ekki vel hress. Hún æ * ynn,} að hún væri að koma á móti segir eintóma vitleysu. Hvað Mallory ruddist mm hop- þeim m þe£S að vita hvernig á ég ag. gera?“ lnn’ handleggjunum, þem hefði gengið að stöðva j ,,Það eru þessi óhljóð. Hún aiði ra ser, reyndi að stoðva fáikig Hún gekk yfir svalirn- þolir þau ekki,“ sagði Mallory. straummn. Lawrence hjalpaði ^ niður af þeim og þéu af , Háhn öþhaði dýrnár. onum rtið, -let ser nægja að stag £ attina burt frá húsinu. I Lawrence bar hána beint þvæiast fynr folkmu. Það var Það var engu líkara en a6 hún !inn £ herbergið þeirra, fram 1 a u ’ ao Cd «aT,-x S -géngi í svefni. Hún hlaut að hjá 'Chris, þar sem hún sat ,1;_a lejnn a, s 0 va hafa séð þá. Hún gekk alveg enn þá við borðið. Hún var sú pao. Folkio var viti slnu íær. s Minningarspíöld S j að koma. S dvalarheimiíis aldraðra sj-óS 5 rrjanna fást á eftirtöldum S •> stöðúm 'í Reykjavik: Skrif-S -stofu Sjómaimadagsfáðs S § Grófin 1 (ge igíð inn frá S S TryggT.-agötu) sími 6710, n $ skrifstofu Sjómannaféíags S Réýkjavíkur, j.-fvérfisgötuS S 8—10, Veiðafæraverz'tunin S Verðar.di, Mjólkurféíagshús S inu, V erzlúninni Laugáteig S ur, Laugateig 24, bókaverzl ^ uninni Fróði Leifsgötu 4, \ tóbaksverziuninrii Boston, ( Laugaveg 8 og Nesbúðinni, C Nesveg 39. — í Hafnarfirði ( ^ hjá V. Long. -------------- Kýja S ■s s s s s 5 s s hei’ur afgreiðslu í ■ Bæj-ar- s Á .bílastöðinni í AðaJstræti^ tl.f. 16. Sími 1395. S \ * \ Í \ :s 'Á ■s s s í V _ s Barna?pítatásjóðs Hringslns Á "efti afgréidd I Hamnyrffa-^ ^ ■ verzi. Reflil. ■ Aðalsíræíi 12. ^ i (áður versd. Atíg. Svend^ y sen). í Vérzlúiríti Victor ^ ; Lauga-.-eg 33, Holts-Ápó- ^ i teki, Langhmtsvegi 84, c ; Verzl. Áifabrektei við Suð- ■ ^ urlanösbraut og Þarstein*- c ^ búð, S:iorrabrau,t ftl. ^ AB 6 Minningarspjöld j Það þusti út í myrkrið, niður í skjoís. Pao æpti og oskraöi. t hún heldur vérið á ieið „Que vxénen Ios cocos Que út . kofana þv{ hún kk f vienen lös muertos.“ Andarmr þveröfu átt 0g svo vel þekkti eru að koma. Hmir dauðu eru f , , ,r_ , , , _ , hun til nu orðið, að hun gat ' ekki- hafa villzt á' því, í hvaða Á augabragði voru kofanrir átt kofarnir væru frá íbúðar- auðir og tómir. Umhverfis íbúð húnsinu. arhúsið rikti nú alger þögn. Mallory hafði gert eina til- raunina enn og gefizt upp við þann síðasta éins og alla hina. Hánn köm til baka til Law- rence, bölvandi og ragnandi. „Þeir fóru með hestana með sér,“ sagði hánn. „Nú verðum við að vera hér hvört sem okk- ur líkar betur eða verr. Það ér ekkert við þrt að gera, þegár þetta fólk verður vitíaust. Éng inn mannlegur máttur getur aftrað þ\h frá að gera það, sem það ætlár sér.“ „Nei. Það er ekki hægt,“ sagði Lawrence. „Það var ekki vón að þú gsétir stöðvað flótt- ann. Til.þess hefðir þú orðið að binda hvern einasta mann.“ rétt fram 'hjá þeim, og það eina, sem ekki hafði hreyft sig lagði talsverða birtu út um allan þennan tíma. Hann ýtti hurðinni aftu.r með hælnum og lét hana niður á fæturna. „Hvað' gengur að þér, manneskja?“ endurtók hánn. .-.Hvert várstu að hugsa,. um að fara?‘‘ Ekkert svar. Hann kveikti á lampanum.. Hún mjakaði sér að rúminu ög settist á stokkinn. Hún Ieit ■á hann. Á andlitinu var ekki hin minnsta svipbreyting. ekkert í svip hennar benti til þess að neitt óvenjulegt hefði kómið fyrir hana. „Þú ættir að leggja þig út áf,“ sagði hann. Hún Studdi vísifingru.m Kann kallaði til hennar; kallaði aftur. En þar sem hún ■sváraði ekki, leit ekki einu sinni um öxl, þá tók hann til fótamia á ; eftir henni. Hún flýtti ekki för sinni, þótt hún hlyti að heyra fótá- tak hans á eftir sér. Hægði ekki heldur á sér. Hanri kall- aði stöðugt á efir henni. Hún tók ekki eftir neinu, sem fram beggja handa að enni sér. fór - í hring um hana, virtist hafa misst bæði sjón og heyrn. Hann náði henni ekki fyrr en hún var komin góðan spöl frá húsénu. Hann tók hana á öxl sér. Og þar sem hann bar hana heim á leið, streytt- ist hún við að horfa í áttiiia, sem hún hafði haldið í, áður „Viltu fá eitthvað utan um höfuðið?“ „Ég ér að réyna að hugsa,“ sagði hún lágt. „Ó! Bara ef þú vildir láta mig vera eina“. Hann kveikti sér í vindlingi og fléýgði eldspýtunni óþolin- móðu.r frá sér. „Þú manst hvað þú sagð'r Myiulasaga hariiaima: •nir. ! -í4m? ‘ i'*1. cíS*-- t.' Þeir fóru svo með Bangsa yfir fyrir tréo, og sá hann þar hneturnar háhga milli blóm- anna. Bangsi horfði á þær og sagði svo: „Þetta ér allt orðið öfugt. Hneturnar eiga ekki að Svo hlupu þeir aftur þangað, I Allt í einu sjá þeir þá, að sem Bangsi hafðí skilið eítir boltann og spaðana. En bolt- inn var horfinn. Strákarnir neituðu, þ\u, að hafa stungið hónum í vasa sinn, og þeir fóru vaxa svona snemma fremur! að leita. En boltinn var hvergi en eplin.“ „Hugsaóu, ekki um! í grasinu, og þeir voru farnir áður en hann kæmi til jarðar. það. Komdu í boltaleik,'* sagði j að halda, að hann væri alveg ;En hinir voru alveg orðlausir Gutti. _ _ i týndur. 'af undrun. boltinn kemur svífandi til jarðar úr trénu; en enginn hafði kastað honum upp í tréð, og það sat eitthvért strák kríii milli fj'aðranna. Bangsi hljóp til og vildi grípa hann, Ósvikíð menningarvandamál. Það var í samkvæmi þar, sem fjokti g-esta var saman kominn og virtist það ærið misleitur hóp ur. Merrn ræddu um menningu, að þ\ú er virtist af mikilli þekk ingu. Aldraður maður, sem ekki hafði tékið þátt í samræðunum, tók allt i einu til máls og spurðí. Þið talið mikið.um menningu og þvi langar mig til þess að Vita hvað menning er? Það slóg þögn á hópinn og gestirnir litu næst- úm hræðslulega út. Gestgjáfiím sæskti sig ög ■ brosi. „Menning, tja, já, það er ékki svo auð-velt að; útskýra það, jú, maður finnur það einhvern-veginn á sér“, svar aði maðurínn. Það kom enginn annar með svar við spurningu •mannsins- og var þessL,skýring látin nægja, en tal um menningu ■féll niðúr ogvhófu menn'tal.um ánnað, sem auðveldara var að fást við. ■Orff i eyra. Hin fræga sön.gkona Bidu Sayao, tók -eitt sinn móður sína með sér ér hún fór til að undir rita sámning. Hún hafði næst- um lokið við að undirrita samn iriginn, þsgcir móðir hennr ar beygði sig og hvíslaði einhverju í eýra hennar. Sáyao K’ættl að skrifa og hristi hofuð- ið. Söngleikáhússeigandinn leit pnöggt til hennar og hækkaði svo tilboð sitt. Sayao hélt áfram. að undirita samninginn, en þá hvíslaði móðir hennar aftur ein hvérju- i eýra hennár. Maðúrinn hækkaði aftur boð sitt og Sayao bjó sig til að ljúka við uhdir- skriftina, en þá hvíslaði gamla konan aftur að dóttur sinni. Nú var söngLeikahússeigandanum nóg boðið, þetta er síðasta til- boðmítt, sagði'hann æstur. Ann að hvöft verðið þér að skrifa ságði Sayao, hlæjandi. En þeg undir eða hætta við allt saman. Auðvíta skrifa ég undir ai- móðir hénnar byrjaði aftur 'að: hvísla, roðriaði hún lítið eitt og sagði. ,,Þér verðið af afsaka, eh móðir mín vill'fá að vita hvar snyrtihérbergið er. A (huisgólfiiiu. — Þér eruð alveg dásamlegar mig-frú. — Þér mynduð segja mér að svo væri jafnvel þótt yður fyndist það ekki. — Og það- mynduð þér álíta jafrivel þótt ég hefð£ ekki sagt það.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.