Alþýðublaðið - 12.07.1952, Blaðsíða 5

' ÞAÐ ER laugardagsmorg
unn, 17. maí. Kvöldið fyrir
skógarlundum hér og þar. Hér
land stórra búgarða, .þar
er
ihefur The Dallas Morning sem nautgripir eru aldir til frá
ISTews og The Daily Times Her
ald haldið okkur blaðamönnun
am 12 og förunautum okkar
virðulegt samsæti að Stone-
. leigh-hóteli með guðaveigum
*il að lífga sálaryl, eins og
vestra er vandi, síðan kveld-
verði. Ræður hafa verið flu.tt-
ar okkur til fróðleiks og
skemmtunar og Norðmaðurinn
okkar hefur borgað guði fyrir
hrafninn með skörúlegri ræðu
<og einn Frakkanna hefur hrif
ið alla áheyrendur með fljót-
andi mælsku sinni, jafnt þá
sem skilja og ekki skilja. Virðu
leg eldri hjón hafa boðið mér
að sitja að kveldverðinum hjá
sér, myndarleg, glæsileg frú og
lítill gráhærður alúðlegur
herra, og eg hef farið hjá mév,
jbegar ég hef komizt að því,
að þetta er sjálfur forstjóri eða
aðalstjórnadi stórblaðsins The
Dallas Morning News. Bak við
hógværð hans og yfirlætisleysi
hef ég þótzt skynja gagnmennt
aðan mann.
Nú erum við ferðalangirnii
að tínast niður í fordvri hótels
ins. Þarna koma Daninn og
Norðmaðurinn hálfsyfjulegir
út úr lyftunni, Hollendingur-
inn og ítalinn. Við förum allir
í hóp yfir í greiðasöluna þama
hinum megin við götuna til að
fá okkur morgunkaffi. Brátt
tínast hinir á eftir.
Svo hefst ævintýri dagsins.
Það á að sýna okkur í dag
olíuvinnslustöð í Austur-Tex-
as. Förin skal farin á bifreið
um. Þær eru þrjár, allar glæsi
legar, en bezt lízt okkur á þá,
sem fremst bíður við hótelið,
<og inn í hana stingum við okk
ur: Bretarnir báðir, Hollend
ingurinn, Norðmaðurinn og ég.
Við stýrið situr þrekvaxinn,
glaðlegur og snaggaralegur
maður, sléttrakaður, fullur
vöngum, á að gizka hálffertg-
ur, berhöfðaður og snöggklædd
<ur. Þetta er fararstjóri okkar í
dag, texanskur milljungur upp
götvum við seinna.
Nú er lagt af stað og ekið
léttan, þótt í borg sé. Fagrar
byggingar renna hjá, en lík.a
aðrar hrörlegar ,einkum verð-
úr svo, er nær útjaðri borgar-
Inar kemur. Hér er auðsjáan-
lega auðnum mjög misskipt.
Brátt verður þó um annað að
hugsa, því að nú kemur út á
þjóðveginn, sem er tvískiptur,
fánabreiður ög malbikaður, og
þar hefst sú æsikeyrsla, að eng
Inn okkar tólfmenninganna hef
ur lifað líka. HraðamæJirinn
vísar lengst af á 90 mílur, en
hregður sér þó upp á 100 og
jafnvel 110. Milljungurinn,
sem annars heitir Toddie Lee
Vynne, er heldur enginn öku-
sku,ssi, hann hlær og skrafar
við okkur, en bregzt þó aldrei
öryggið og athyglin við akst-
urinn. Hinir bílarnir dragast
hvað eftir annað langt aftur
úr. Þegar ryk kemur á fram-
rúðuna, dælist vatn upp á
hana úr geymi í vélarhúsinui,
þurrkurnar æða af stað og rúð
sn er á svipstundu hrein. Rúð
ur renna til, ef takkar eru,
snertir, rafurmagnsvindla-
kveikjararnir eru óspart reynd
ir. Hér er Aladínsbíll á ferð,
fmnst okkur.
Við ökum langan veg eftir
ávölui sléttlendi, að mestu
yöxnu grasi,' en þó stökum
lags. Sums staðar bregður þó
fyrir sauðahjörð, og allvíða
eru akurreinar, þar .sem lág-
vaxnar plöntur vagga sér í
hægum andvara og steikjandi
sól, bráðar í það að stækka og
bera ávöxt.
En nú er olíulan.dið framund
an. Þarna rísa grannir en háir
turnar hver af öðrum. Þeir
eru svo margir, að ég gefst upp
við að telja þá, enda erum við
fyrr en varir komnir að. einni
vinnslu.stöðinni, þar sem tröll
stórir eldkatlar hvæsa, gufan
öskrar, bikið yellur, vélar
hlymja og , vinnuönnin dunar.
Auðvitað. botna ég ekki neitt
öllu þessu. maskinerí, sem
okkur er hér sýnt, en ég geri
sem félagar mínir, skoða allt
með spekingssvíp: rek nefið
inn í eldkatlana, þukla á píp-
um og lögnum, lykta af bik-
inu, skoða jarðborana, klifra
upp í borturn o. s. frv. Það
’oogar af okkur svitinn, en
Texas verður ekki skoðuð i
dag án þess.
Á heimleiðinni sýnir T. L.
Vynne okkur búgarð einn, sem
hann á. Þar eru reisulegar
byggingar, enda búið allstórt:
2500 nau.tgripir, er okkur sagt.
Þarna er verið að þurrka, saxa
og mala alfalfagras, og eru
vinnubrögðin ekki vettlinga-
leg. Annars staðar er fólk að
heyskap. og tel ég 6 dráttarvél
ar að verki, auk bindivélar cg
hleðsluvélar. Loks komum við
þar, sem karl faðir T. L. Vvnne
var að verki, dundaði hann að
hænsnum sínum og sinnti um
vamskeröld stór, þar sem
drykkjarva'tn búgarðsins var
hreinsað. „Fyrir 70 árum fóru
stórar úlfahjarðir hér um á
hverri nóttu:, þar sem nú er
þessi stóri búgarður“, sagði
gamli maðúrinn.
Um kvöldið látum við Dan-
inn, Norðmaðurinn, Hollend-
ingurinn og ég fara vel um
okkur á barnum rétt við Stone
leigh-hótelið, sötrum bjór borð
um kjúklingasteik hlustum á
ekta ameríska músik og ræð-
um viðburði dagsins. Danan-
um þykir aksturinn hafa ver-
ið full æsilegur. Hann óskar
eftir rigningu dagihn eftir, svo
að hann geti hvílt sig, hann sé
þreyttur. Annars ætlar T. L.
Vyrnne með okkur í nýtt ferða
lag og nú fljúgandi í einni af
5 flugvélum sinum aila leið
suður í Mexícóflóa að sýna okk
ur annan búgarð, sem hann á
þar. Við hinír erum tregir til
að afsala okkur því ævintýri,
en kannske verðu.r Dananum
að ósk sinni: Það er dynjandi
rigning úti.
E kl. 7,30 að morgni sr T.
L. Vynne mættur. þótt enn
rigni og „skvggni 'sé aðeins 50
m“. Út á flugvöll er ekið og
inn í flugvél setzt. Hún er þá
heldur ekkert fátæklingsleg.
sætin eru legubekkir og djúp-
ir hægindastólar, en hverju
hverju sæti fylgja gljáfægð
reykingaborð.
Fjorlegur flugmaður snarast
fram úr stjórnklefanum og
skýrir okkur kankvís á svip
frá þvi, að flug\’eður sé því
miður ekki í bezta lagi, skyggni
sé heldur slæmt (það var aus-
andi regn og þoka) og líklega
lendum við í þrumuveðri, en
það sé allt í lagi, við skulum
borin drykkjarföng, en um leið
sýnt húsið, sem er öllum hús-
um ólíkt, sem við höfum séð.
Starsýnast verður mér þó á
ljósakrónu í aðalstofunni, vagn
hjól stórt og koma ljósaperurn
ar á hjólbogann. þar sem spæl
arnir ganga út í hann. Verönd
stór er á húsinu, þar sem þægi
legir stólar bjóða lúnum sæti,
en inn af eru skuggasæl svefn
herbergi. því að hingað leita
oft ýmsir ferðalangar, það sýn
ir gestabókin okkur, sem geym
ir ýmis fræg nöfn. Hér hefur
t. d. Franklín D. Roosevelt gist.
Alls staðar getur að líta nafn
búgarðsins, „The Island“, mér
var óspart bent á það. Svert-
ingjarnir, sem ganga um beina,
eru í tandurhvítum fötum með
nafni búgarðsins saumuðu í
með blá garni.
. En nú er ekki til setu boðið.
Við þurfum að sjá eitthvað af
þessum 67 þús. ekra stóra bú-
garði, sem elur um 5000—7000
nautgripi. Við stígum því upp
í tvær bifreiðar og ökum út í
guðsgræna náttúruna. T. L.
Vynne er vopnaður 6-skota
skammbvssu og skemmtir sér
bara vera bundnir í sætunum jvi^ a® skjóta kanínur út um
og kæra okkur hvergi, þó að gluggann á bifreið sinni. Inn-
vélin klifri og detti dálítið á an lítils tíma hefur hann ban‘
j Mieferyksugurnar >
víxl!! Þetta fer allt eins og
hann segir: Við klifrum upp úr
þokunni og rigningunni, renn
um okkur milli sólblikandi
skýjaklakka, þjó.tum inn í kol
svarta þrumuskúr, sem bylur
eins og hagl á vélinni og veifar
henni hraustlega til. En T. L.
Vynne sefur svefni hinna rétt
látu í hægindastól sínum fram
við stjórnklefa. Hann van-
treystir hvorki vél né flug-
stjóra, hann þekkir sinn Ala-
dínslampa.
Allt í einu lækkar flugvélin
ískyggilega flugið, æðir niðu.r
bvlgjandi skýjahaf, unz skyndi
lega sér í leirgult hafið við
suðurströnd Texas. Við erum
komnir suður yfir Matagoraa
Island, eyju í Mexícóflóa, rétt
við strönd Texas. Þar er bú-
garðurinn, sem sýna skal. Inn
an skamms er vélin lent á
sléttri grund. Tveir brosandj
s\ærtingjar taka á móti okkur
og leiða í bæinn, veglega timb
urbyggingu með stökum pálma
trjám úti fyrir. Hér eru okkur
eru nú komnar aftur.
Verð kr. 1285.
Sendum gegn póstkröfu. y
S1
Véla-
Bankastr. 10. Sími 2852. ^
raftækaverzlun. ^
að 8, flestum í fyrsta skoti.
Félagar hans segja, að hann sé
annáluð skytta. Seinna skýtur
hann skröltorm einn, og fer
fram mikil náttúrufræðirann-
sókn á því dýri, það hefur eng
inn okkar 12-menninganna séð
fyrr.
Landinu er þarna skipt nið-
ur í númeraðar afréttir, sem
gripirnir eru. hafðir á. Eru þar
hingað og þangað vindmyllur,
sem dæla vatni úr djúpi jarð-
ar til að brynna hjörðunum.
Mátti þarna sjá margan falleg
an skrokk, þegar ekið var fram
hjá eða jafnvel innan um
hópa. Lengi ókum við eftir
Húsmœður:
■%
s
s
s
s'
' y
Þegar þér kaupið lyftidufí 5
frá oss, þá eruð þér ekki1
einungis að efia íslenzkan ^
iðnað, heldur einnig aðS
tryggja yður öruggan ár-^
angur af fyrirhöfn yðar. ^
Notið því ávallt „Chemíu S
lyftiduft“, það ódýrasta og),
bezta. Fæst í hverri búð. ^
!
I
s
Chemia k f.
lega. Gerðust nú flestir innan
tómir, enda var skammt að bíða
heimkomu; á búgarðinn, en þar
beið oKkar ríkulegur miðdeg-
isverður.
Að lokum göngum við úti
fyrir húsinu fagra. Nú er sóliii
farin að skína og heit golan,
skrafar í pálmakrónunum.
Marglit'ir fuglar syngja og
kvaka og furðuleg skorkvik-
indi ber fyrir au.gu. Þarna er
gulum glerhörðum f jörusand- j Italinn okkar kominn út með
inum við Mexícóflóann. Þurfti j Texashatt T. L. Vynnes á höíð
þar víða að sneiða hjá digrum !iuu og sina marghleypuna í
rekatrjám, en sums staðar gaf jhvorri hcndi. Daninn á að
að líta furðulegan fisk sjórek- j mynda þennan ógurlega ræn-
inn, fagurbláan og eitraðan að ,iugja, sem miðaði á hann byss
sögn. Heitir hann Medusa. , unum. Það gerir ekkert til, þó
Léttan var oft ekið og ekki
laust við, að stundum skylli
kollur í þaki, því að ekki var
skeytt um sléttustu leið ævin-
að hlau.p annarrar vísi til him
ins, en hinnar til jarðar. Þetta
er skuggalegur texanskur ræn
ingi, á því leikur ekki vafi.
V(17111 bláa baildið« Þetta er hið nýja Atlantshafsskip Bandaríkjamanna, „únl-
ted States“, sem vann bláa bandið af „Queen Mary“ í fyrstu
för sinni ausuur um haf; en sú för tók skipið 10 klukkustundum skemmri tíma en „Queen
Mary“ fyrir fjórtán árum, þegar hún vann bandið. Á myndinni sést „United
að leggja af stað frá New York. í baksýn eru skýjakljúfarnir á Manhattan.
Svo er að skrifa í gestabók-
'a. Holiendingurinn og ítal-
n þurfa að taka eitt lag fjór
mt á píanóið, Frakkarnir að
oða það fyrirbæri, að hér er
iginn sími, aðeins radíó,
retarnir virða fyrir sér ýmsa
ímla muni, sem hér gefur aS
ta, Daninn nýtur vindils síns,
n Portúgalinn er enn tekina
5 skrifa: Hann er alltaf og alls
að skrifa bréf.
Loks er þó ekki lengur tií
etunnar boðið. Við verðum a5
veðja þennan ævintýrastað.
ivertingjastúlkurnar tvær,
em gengið hafa um beina,'
ylgja okkur út í dyrnar og
eifa brosandi á eftir okkur,
n svertingjar tveir, sem einn
hafa þjónað okkur til borðs,
ylgja okkur alveg að flugvél
nni. Annar er lágur, aldur-
\niginn maður, grár í vöngu.rn
aeð greindarleg augu, hinn
iár og spengilegur ungur
maður með mósvart karhrokk-
ið hár.
Við setjumst í flugvélina,
States“ vera hreyflarnir taka að hvæsa og
j Framhald á 7. síðu.

urjonsson:
Skyggnzf inn fyrir