Alþýðublaðið - 20.08.1952, Síða 6

í-
"v Cfáudé Ánét;
ARIANE
S f-
Dr: Álfur
Orðhengils:
EINN AF ONDVEGIS-
LEIÐTOGUM SÁLRÆNU
HREYFINGARINNAR
Á ÍSLANDí Á MEBKIS-
AFMÆLI INNAN SKAMMS!
geturðu séð, að á milli mín og
hans hlýtu.r sambandið að vera
■ allt öðru vísi en milli okkar,
allt óþvingað og eðlilegt.....
Ég ætla að koma með mála-
miðlunartillögu. Ég skal láta
mér nægja minninguna um þig
í eina viku....... Um meira
getu.r þú ekki beðið. Ekki get
ég um tíma og eilífð verið
þeim manni trú, sem fyrir mér
er ekki lengur í lifenda tölu“.
Constantin rauk á dyr,
skellti hurðinni bölvandi og
ragnandi og æddi niður stig-
ann og út. Hann kom aftur
stundu seinna, en bæði við
kvöldverðarborðið og allt þang
að til þau stóðu á Ryazanjárn-
brautarpallinum hélt hún á-
fram að smákvelja hann.
,,Þú ert kannske að reyna að
gera skilnaðinn auðveldari fyr
ir mig. Þú ætlast víst ekki til
að ég sakni þín?“
Þau kysstust að skilnaði, af
Frú Dáríður Dulheims, frum-
herji og foringi sálrænu hreyf-
ingarinnar á íslandi, á fimm-
tugsáfmæli á morgun!
í þessum línum mun ekki
verða nein tilraun ti! þess gerð, enSri akefð ne tilfmningu, rett
að lýsa hinu mikílsverða starfi, ehis og þau væru að taka inn
sem þessi glæsilegi foringi hef- bragðvont meðal.
ur unnið íslenzkri menningu, né ) Constantin stóð í lestardyr-
heldur hinu geysiíega merki- 'unum og horfði út úr lestinni,
lega hlutverki, sem hún hefur þar sem hún leið út af járn-
leyst af hendi á sviði þjóðfé- (brautarstöðinni. Hann var í
iagsins; það væri efni í margar 1 uppnámi, hafði þörf fyrir hvíld
bækur, og yrði þó aldrei fuli-' 0g ró.
skrifað, þar eð mál vort er svo I (>Einum kafla enn í lífi mínu
sorglega fátækt af íýsingarorð- er þar með loki6« sagði hann
T Vm'*aST'r encda VOn’' Við sjálfan sig. „Og ekki sá
þar eð þjoð vor hefur fram að J 6 6
ungis til þess að Olga gerði stantin Michel hafði gefið
sér miklu glæsilegri hu.gmynd henni, og láta það á borð, þar
um þetta ævintýri en ástæða 1 sem mikið bar á.
var til. Þær fóru saman í leik | „Jæja, klukkan er nákvæm-
húsið, eins og áður, og tíðum lega sex“, sagði hún.
sáust þær saman á göngu. í Al- j Og það brást ekki, að ná-
J exander-skemmtigarðinum. — . kvæmlega klukkustundu, síðar
Þær létu ungu piltana dekra var hún komin fram til Olgu,
Jvið sig, eins og áður, bjóða sér sem undraðist mjög hvílíkrar
á dansleiki og á veitingahús, nákvæmi hún gætti í að láta
'og hópurinn var ekki síður það aldrei henda að vera mín-
'fríður og glæsilegur en verið útx:i lengur inni hjá honum.
hafði. Olga Dimitrevna virtist (Olga hafði orð á þessu og lang
'ekki lengur hafa neinn beyg aði til þess að vita, hvernig á
1 af verkfræðingnum Michel Bog þessu stæði.
1 ’ * „Viðskipti eru viðskipti“,
sagði Aríane. „Og hvenær
Ariane var í burtu;. Hann skyldi maður vera nákvæmur
hafði gert sér far um að hafa , í viðskiptum, ef ekki þegar
' samband við Olgu undir því .lánastofnun manns á í hluí“.
lyfirskyni, að hún væri sú eina, Varvara Petrovna gaf gætur
sem kallazt gæti vinur þeirrar að frænku sinni. Henni fannst
j stúlku, sem hann kallaðijhún alvarlégri en hún átti að
; „drottninguna af Saba“, og (sér.
danov. Honum hafði tekizt að
vinna hana á sitt band meðan
þessu verið svo fátæk, sem rauii
ber vitni, af foringjum og' aí-
fourðamönnum, sem hinir venju
legu þrír flokkar lýsingarorð-
anna hafa ekki dugað á, þótt
, þeirra, sem minnst er um, vert.
En sú var tíðin
9. AFTUR HEIMA.
Allt var eins og áðu.r, eftir
á stúndum héfði vitanlega verið fað Ariane var búin að vera
gott að geta gripið til fjórða heima hjá Varvöru frænku
flokksins í eftirmælum. Vér nokkurn tíma. Læknirinn, Mic
látum það því duga að sinni, ’ hel Ivanovítch, kom nú reglu-
a sla því föstu, að annar einsjjega a hverjum degi, stundum
,S 6n ln°nr rn ariður Dul meira ag segja bæði kvölds og
S' mUni jmorgna. Hann reyndi ekki að
aldrei fæðást. Að jafnmgjuml, ,.s T *. . \. * ,.,7„
frúarinnar verður því að leita dylja §leðl sma yflr að hltta
með öðrum þjóðum, þar sem á-iAriane a ny’ °§ Varvara
róðurstæknin er mest, og þó!frænka var ekki hið minnsta
öldungis vafasamt hvort°þeir f afbrýðissöm. Þær Olga Dimi-
finnast þar! trievna og Ariane voru alveg
í tilefni af þessum einstæða, eins samrímdar og áður fyrr.
atburði í íslandssógunni hafajÞótt Olga væri Ariane öldung-
nokkrir áðdáendur og óbreyttir is óskýld, þá var hún eihs og
liðsmenn foringjans ákveðið að'áður sú, sem Ariane sagði lang
halda henni samsæti í andlegu mest u,m sína hagi, sú eina,
ööllinni að kvöldi hins merka|sem heitið gat trúnaðármaður
henhar. Hún fékk því fljótlega
dags. Þann dag verður og hafin 1
almenn söfnun í því skyni að
reisa frúnni minnismerki; hefur
verið ákveðið að gera þáð úr
járni, með það fyrir augum, að
að vita um leikarann fræga,
sem allár konur í Rússlandi
dáðu mest í þann tímá, og ver
hægt sé að* selj’á"það"úr Tm7i lð hafði 1 tygi01” við Ariane
sem brotajárn, fari svo, að hún
falli í ónáð hjá hreyfingunni.
Þá hefur og verið skipuð sér-
stök nefnd innan hreyfingar-
innar, sem_héfur bað verksvið
að safna undirskriftum undir
ávörp, og hefur þegar verið
unnið að samningu nokkurra
sýnishorna, sem menn geta svo
Válið úr.
Vér vonum, að allir meðlim-
ár hreyfingarinnar, svo og allir
sálrænir menn hérlendis, sjái
sóma sinn í að gera afmælíshá-
tíð þessa sem frægasta, svo að
komandj .kynslóðir megi sjó,
hvílíkur foringi þar var á ferð-
inni ...
Virðiiigarfyl • st!
Dr. Álfur Orðhengils.
AB
- inn
r
a
\ hvert heimili!
^■■■■■■■■■■BBBBBBBBBBaBaaBBaaaaaaa
um eitt skeið, eftir því sem
hénni sagðist frá. Og Olga fékk
líka að vita uni hið stutta en
dásamlega samband hennar
við Constántin Michel, sem
Olga gaf óðara viðurnefnið
„prinsinn mikli“. Ariane brá
að vísu yfir frásögn sína að-
eins hálfgegnsaerri slæðu, eins
og hún var vön í sambandi við
slíka hluti, en það varð ein-
jsem hann gæti ekki hætt að
tala né hugsa um. Hann beitti
einnig fleiri smábrögðum:
Fékk hana til þess að þiggja
I af sér gjafir, og það kunni
hin glysgjarna Olga vel að
Jmeta. Hann sannfærði hána
'um, að hann bæri engan venju
legan vinarhug til Ariane Nik-
mlaevna. Það væru ekki neinir
jduttlungar, sem stjórnuðu hug
^hans í því efni ,að hann hefði
alla tíð borið hina dýpstu, virð-
ingu fyrir henni, og Ariane
þyrfti ekki annað en tiltaka
daginn, sem hún vildi verða
frú Michel Bogdanova. í bréf-
um sínum til Ariane, meðán
j hún dvaldi í Moskvu, hafði
Olga ekki þreytzt á að hrósa
hinum dyggðuga Michel Bog-
clanov, göfuglyndi hans og gáf
um, og hún óskaði vinkonu
sinni til hamingju með að hafa
valið sér hann fyrir lífsföru-
naut. Af þessari ástæðu sá
Olga síðu,r en svo neitt í veg-
inum fyrir því, að Ariane heim
sækti hann nú, eins og hún
hafði þó haft af því miklar
áhyggjur áður en hún fór til
Moskvu.
Ariane hélt áfram að heirti-
sækja Michel Bogdanov tvisv-
ar í viku. Eina breytingin var
sú, að nú gætti hún þess að
láta minna á heimsókrtunum
bera, fór helzt til hans í rökkr-
inu og á laun, en ekki fyrir
allra augúm eins og sumarið
áðu,r, þegar framferði hennar
olli sem mestu hneyksli. Hún
hafði Olgu Dimitrievnu oft
með sér í þessúm ferðum, en
hún fékk aldrei áð fara inn
rneð henni, heldur béið éftir
henni úti fyrir. Ariane var allt
af kluikkutíma inni hjá verk-
fræðingnum.
Þegár Ariane kom inn til
háns, lét hún það vera sitt
fyrsta verk að taká af sér
gullna armbandsúrið, sem Con
GAMAN OG
ALVARA
„Það er eitthvað nýtt á ferð
um hjá þér, stúlka mín. Eitt-
hvað, sem ekki er gott að sjá
hvað er. Þú ert þó vonandi
ekki orðin ástfangin?“
Ariane skellihló. Svo kjána-
leg virtist henni finnast þessi
spurning vera.
„Það er nú sjúkdómur, sem
ekki tekur ' stúlkur á mínum
aldri, heldur bara gamlar kon-
ur eins og þig“, sagði hún og
gerði gys að frænku, sinni.
Það voru nú liðnir þrír mán
uðir síðan biðillinn Nikolas
Ivanov hafði þurft að fara burt
úr borginni. Þar hafði hann
ekki sézt síðan um vorið. Bú-
skapurinn úti á landsetrinu, tók
allan hug hans, sagði fólk. Síð
an hafði hann farið suður á
Krímskaga. Hann lét í það
skína, að sú ferð stæði í sam-
bandi við sjúkleika móður
hans. En það var vitað með
fullri vissui, að heilsa hans
sjálfs vár ekki í lagi, og að sá
hinn sami læknir, sem stúnd-
aði móður hans, hafði son
hennar einnig undir sinni
hendi. Það voru taugarnar,
sem vorui í ólagi. Hann sendi
Ariane póstkort daglega, en
hún leit aldrei á þau, las þau
ekki, en hertti þeim umsvifa-
laust frá sér.
Hún lét sig engu varða, þótt
þessi laglegi unglingur gengi
á eftir henni með með grasið
í skónum.
Varvara Petrovna hafði rétt
fyrir sér í því efni, að hin unga
frænka hennar hafði tekið tals
verðum breytingum. Á yfir-
borðinu var framferði hennar
og líferni alveg eins og verið
hafði árið áðu,r, en hún hliðf-
aði sér hjá þeim brekum, sem
svo mjog höfðu einkennt það
þá. Vissulega var það svo, að
enn þá var hún einn hinn eft-
irsóttasti félagi á öllum
skemmtistöðum. Karlmenn leit
Carlsen-bjór.
Mörg verzlunarfyrirtæki og
framleiðendur hafa reynt að
notfæra sér nafn hins fræga
skipstjóra Curt Carlsen, sem
dvaldi einn um borð í skipi
sínu, eftir að það var komið á
hliðina út í rúmsjó fyrir strönd
um Englands í fyrravetur. Nú
lie’fur brezkt bjórfirma fram-
leitt bjór, sem það kallar Carl-
Sen-bjór og auglýsir að þrjár
flöskur af honum gefi 80 gráða
halla. Góður björ það . . .
Hún hélt að hún væri
kómin um borð'.
„Queen Mary“, sem er næst-
stærsta farþegaskip heims (að-
eins „Queen Elisabeth“ er
stærri, rúmar 80 þús. smál.),
hefur Southampton í Englandi
fyrir heimahöfn. Þar sem skipið
leggst að bryggju rísa hús við
hlið skipsins, Á þaki húsanna,
sem munu vera 7 oða 8 hæðir,
er veitingastaður útbúinn eins
og reykingasalur á skipi, þar
sém farþegar bíða eftir brótíför
skipsins. Eitt sinn, er „Queen
Mary“ var að leggja af stað til
Aineríku, sat öldruð koria í
veitingahúsinu með farangur
sinn. Eftirlitsmaður gekk til
konunnar og spurði hana livort
hún ætlaði ekki með skipinu.
Konan sagði svo vera. „Þér
verðið að flytja yður um oorð,
því skipið er að leggja frá
bryggjunni.“ Konunni brá mjög
en sagði svo: „É hélt að ég
væri komin um borð í skipið.“
Það er ekki óalgengt, að far-
þegar á hinurn stcru systur-
skipum víkja sér að einhverium
af áhöfn skipsins með þessum
orðum: ,,Viljið þér ekki gera
svo vel og'vísa mér leiðina út
að hafinú?“
Samtalið við Marlene
varð hönum dýrí.
Charles Spaak kvikmynda-
tökustjóri í París, sern. er bróðir
Paul Henri Spaak, hins belg-
iska stjörnmálamanns, hringdi
fyrir nokkru frá Paris til Holly
wood til Marlene Dietrich kvik
myndaleikkonu og fór þess á
leit við hana, að hún léki aðal-
hlutverkið í kvikmyhd, sem
hann hefur í hyggju að gcra.
—- Það getur vel verið, sagði
Marlene, — en ég' verð að hej'ra
•leikritið fyrst. Spaalc færðist
undan að lesa leikritið fyrir
hana í símann, en Marlene lét
ekki undan, og Spaak hóf lest-
urinn, sem stóð í fúllar 50 mín-
útur. Samtalið við léikkonuna
varð honum dýrt. Símareikn-
ingurinn var 70 000 frankar eða
um 3500 íslenzkar krónur.

AB 6