Alþýðublaðið - 22.08.1952, Page 6

Claifcíé Aiiéí;
•^ 28. dagor.
ARIANE
jPerlon og Nylon- j

Hún hljóp inn í svefnherberg-
iS sitt, að skrifborði, dró út
jskúffu og leitaði í flýti að eini
i hverju innan um hrúgur af alls
Ritstjóri sæll! jkonar pappírum. Loksins fann
, _ , 'hún það. Það var velkt og sam
Þaö er einhvers staðar sagt, anbrotið Hún gtakk ,
aö eklci skuli menn dyrka skepn . , ,
una í stað skaparans. Geri ég 1 handtosku sma og þaut
ráð fyrir, að orðið „skepna“ sé ,a ",yl- , „ . ;
notað þar í allrúmum skilningi I Stundarfjorðungi semna
Það var ekki liðinn langur námið og Constantin við störf
tími, síðan þau sáust síðast, sín. Hann hafði tekið sér skrif
aðeins þrír mánuðir. Þennan stofu á leigu í miðhlu.ta borg-
stutta tíma höfðu þau fjar-' arinhar. Þau bjuggu í rau.n og
lægzt hvort annað ótrúlega veru saman, en Ariane sagði
mikið. Þennan tíma höfðu þau þó ekki upp herbergjunum.
lifað í mjög ólíku umhverfi, Líf hennar virtist engum breyt
eins og á tveim fjarlægum ingum hafa tekið. Heimilis-
hnöttum. Hvað hafði drifið á fang hennar var áfram í
dagana þessa þrjá mánuði og Moskvu og hún stóð ávallt í
og tákni þar allt, sem lífsanda barði hún að dyrum hjá Con-jhvar voru þau stödd hvort um , bréfaskiptum við vini og
'dregur, samanber mannskepna. 'stantin Michel. Hún hafði bú- sig, þegar þau nú hittust á ný? (frændfólk heima. Constantin
Svona ’breytist hin andlega hag ið sig undir að endurfundirnir JAf fjörlegum lýsingum Aríane (hafði flu.tt sig til í hótelinu —
fræði manna. Nú dýrka fáir yrðu eitthvað kaldranalegir, en ' sá Constantin ljóslifandi fvrir ^tekið á leigu þrjú herbergi með
skaparann, — þeir sem dýrka á þegar hún sá að hann breiddi sér ,hina fjlörlégu! höfuðbtfrg .öllum þægindum í stað tveggja
annað borð eitthvað, dýrka ann út faðminn á móti henni, var j suðurhéraðanna, þar sem vin- áður. Þau sváfu í sama svefn-
aðhvort sjálfan sig, sem mun hennj anri lokið og hún eins kona hans hafði drottnað í ,herberginu, en Ariane hafði
tíðast, eða þá einhverja aðra 0g úgypgj rödd sína úr fjarska,
skepnu, eftir því sem til fellur.
Þaö er þetta með hana Evítu
Peron, eða hvað hún hét, —
hún hefur að sjálfsögðu verið
* allra vænsta manneskja. Og
glæsilegasta kona, mikil ósköp.
rödd, sem sagði hugsunarluast:
| „Jæja, herra minn. Þar ertu
kominn aftur“.
| Þeim var borinn matur upp
til herbergja Constantins. Þau
veldi sínu. Hann lærði af lýs- jfengið því ráðið, að annað rúm
ingum hennar að þekkja þá, ið væri flutt burtu þaðan. Það
sem hún hafði umgengizf, en jrúmið, sem eftir var, var ekki
hann vissi ekki hvers konarjýkja bréitt, en „ég er grönn“,
mök hún hafði haft við né sagði Ariane, „og ég skal ekki.
hvort þau hefðu, einungis verið þrengja mikið að þér“. Setu
sátu hlið við hlið og neyttu ' andlegs eðlis. Af orðum henn- I stofan var einkaherbergi Con
tnMtrnn bar^^vöra1 orTerfsfnáf hans' Hann hafði varla nokk' iar’ Þótt mörS væru, varð ekk- jstantins, en hitt svefnherberg-
inn ekki við þeirri’bón, þá hefja urn tíma th að seSja her>nijert ráðið afdráttarlaust urn ið var notað fyrir borðstofu.
.dýrkendur liennar hana sjálfir , íregnir af Því markverðasta, (það. Hann fékk aldrei. að
í guðatölu, — við því getur páf- sem fyrir hann hafði borið í i skyggnast inn í hug hennar að
inn akkú’rat ekkert gert. Þá ferðinni. Ariane hlustaði ekki! fujllu. Þar var sí og æ einhverri
hafa þeir eignazt sinn guðdóm, á hann. Hún gaf honum held- smugu haldið vandlega leyndri,
og þurfa ekki að leita út f.yrir ur engan frið til þess að tala, jaðeins gefið í skyn, að eitt-
landið í bænum sínum. Það heldur masaði um það, sem fyr |hvað væri þar, sem hann fengi
Þau fóru, hvort í sína áttina
snemma dags, en hittust . svo
við miðdegisverðinn og borð-
uðu nær alltaf á hótelinu.
Stundum lét Constantin það
eftir henni að borða úti, og þá
Aðalbúðin
Lækjartorgi.
Gabardine-kápur
kr. 842.00. —
gegn póstkröfu.
f s a I a
væri athugandi hérna, hvort við ir hana sjálfa hafði borið um aldrei að sjá. Hverjar voru Valdi hann ekki veitingastað-
gætum ekki ^eignazt einhvern sumarið, og fór mörgum orð- innstu hvatir hennar, þrár og rna af lakari endanum Þá neit
þjóðlegan guðdóm fyrir okkur, um Ujm hversu dásamlega hún J óskir. Hverjir höfðu orðið á 1 agj hún því ávallt ákveðið að
eða að minnsta kosti eitthveri. hefgj skemmt sér heima. Lét |Vegi hennar þar, og svo hér í v,al, fenPi„ veitinp'ar inn á
haT"’ ,ylli'eg‘ 4 ”r !W1Ía' *» “°!kVU’ 0,tÍr *» 1"ÍU V“ Þa”g 'emkaherSgi, ei„s % ha„í þó
þetta á alþjóðlegum vettvangi Piltarnir hefðu verið taHvert að komin? Með hvaða meðul'
hvað slíkt snertir, helzt vest- ’ nærJon§ullr vlð slf að hun
rænum, og ég gæti bezt trúað, hefðl ekki verið i neinum vand
að það væri svona og svona fyr ræðum me® ah komast í glæsi
ir sjálfstæðið. jlegan og skemmtilegan félags-
Annað væri ef við gætum skap og að hún hefði unnið
orðið ásátt um einhverja inn- ýmsa sigra í ástamálum. Henni jArane í hvaða andrúmslofti
lenda mannveru. Við eigum að kom á óvart, að jafnskjótt og j Constantin Michel hafði lifað|UIIi enn pii xnj0g ung.
vísu enga Evítu, sem við get- þau höfðu lokið við að borða, jþennan tíma. Hann talaði !heimf ekki að láta& eitthvað
um sameinazt um, en við _eig- stóð Constantin upp, gerði sig aldrei^ mikið um sjálfan sig 'moti sér til þess að eiga minna
um hafði hún lokkað til sín
karlmenhina? Hverja hafði
hún komizt í kynni við, hvern
ig voru þau kynni? Hann vissi
ekki neitt. Heldur ekki vissi
hefði helzt kosið. Ýmsir ætt-
menn hennar áttu heima í
Moskvu og hún kærði sig ekki
um að vekja sérstaka athygli á
sambandi sínu við Constantin.
Þetta skildi hann og lét hana
ráða. Hún var af göfugum ætt
um og enn þá mjög ung. Bæri
á
uni marga ágæta menn fyrir líklegan til þess að fara út og
því. Mér skilst, að helzta leiðm Eaggi henni að fara í kápuna.
til þess að gera út um það, hver J Við förum heim til þín« ;
ætti að verða fyrir valmu væri; ði hann.
ao efna til eins konar skoðana- ^ , , . * ■, , .
könnunar, en þó með vissum' ,,”Þu færð ekkl að koma heim'
hætti, - rannsaka á lai,a; hver txl mim Þu skalt, aldrei fa að
mundi líklegastur, bæði til að ^oma ^eim til mm. Hvað ætl-
geta hlotið slíka dýrkun alþjóð-,arðu að Sera þangað? 1
ar, og þiggja hana. Mætti þá til >,Litli kjáninn þinn. Held-
dæmis_ athuga það í biöðum, 'urðu að ég ætli ekki að hafa
hverjum hefur verið þar hæ<|; þig hérna hjá mér? En þú færð
hossað í sambandi við afmæii,'ekki að vera hér nema að þú
þar eð gera má ráð fyrir, að af (hafir vegabréfið þitt á þér, og
því megi þetta hvorttveggja (þú getir sýnt það, ef þess verð
ráða, — meðan menn cru enn á jur krafizt. Ég vil ekki láta
lífi, er ekki hrúgað á þá hrósi .þjónana taka þig frá mér. Eg
“^iætla að fara heim til þín að
og ósköpum, ef vitað er,
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
sækja vegabréfið og koma svo
með þig aftur hingað“.
Ariane vissi ekki fyrst í stað
„Ég er annars með það á
mér — af tilviljun“.
Hún opnaði tösku sína og
dó þaðan upp kuðlaða spjald-
ið, sem hún hafði sótt niður í
skrifborðið sitt heima á síðustu
stundu, rétt áður en hún lagði
af stað.
þeim er það þvert um geð. Er j
slíkt oft vegna þess gert, að
kunningjar þeirra vita, að þeim
kerhur þefta, og það er einmitt
slík skepnutegund, sem við hvað segja skyldi.
þyrftum að fá til dýrkunar.
Þegar svo sá eða sú væri fund-
inn, sem mest veður hefur ver-
ið út af gert, þá þyrfti ekki
nema dálítið auglýsingarátak til
béss að ríða baggamuninn.
Ég hef ekki fylgzt með þvi í
öllum blöðum, hverjír hau sætt
þar mestri persónudýrkun. Þó
er mér kunnugt um, að sumir
hafa fengið á sig aukaútgáfur,
hlaðnar lofi út fyrir all.ar spáss
íur, klárasta hallelújasqng, svo'
dýrlegan, að maður gæti hald-
ið, að hann væri saminn til út-
flutnings. En það er sem sé
þetta, sem mér finnst .athug-
andi, — hvort við gætum ekki
komið okkur upp irmlendum
dýrlingsdómi, til halds og á-
Ji’eita, Ætli það væri munur í
síldarleysinu. .. .
eða sína hagi. En hún hafði
margoft tekið eftir þeirri at-
hygli, sem hann beindi að kon
um. Hvað náði það langt? Það
vissi hún ekki.
Þau teygðu úr sér í rúminu,
á hættu? En það var í engu
hægt að merkja, að Ariane
færi neitt dult með ævintýri
sitt. Henni stóð öldungis á
sama, hvað sagt væri um hana,
og tók aldrei hið minnsta tillit
milli svefns og vöku, bæði til þess, hvaða álit aðrir hefðu
þreytt. Þau brutu svo djúpt a henni. Hún lifði og lét eíns
heilann hvort u,m annað, að 0g ]lana lysti og lét svo náung-
hvort um sig hélt að hugsan- (ann slúðra, eins o honum byði
irnar hlytu að verða holdi vig ag horfa. Aðeins kærði hún
klæddar og sýnilegar hinu. sig eliki um að nokkrir af
„Sennilega veit hún ekkþ um ^ skólasystkinum hennar vissu
hvað ég er að hugsa“, sagði um hagi hennar. Konan, sem
Constantin við sjálfan sig. Og hún léigði hjá var þögul sem
það for hrollur um Ariane við grofjn Qg þag jeig langur tími
tilhugsunina. „Guð forði mér þaíinig að nánustu kunningjar
fra að koma u.pp um mig og
leyfa honum að lesa hug minn
allan“.
Loksins sofnuðu þau, bæði
tvö.
11. SAMLÍF.
Líf þeirra leið áfram, eins og
fljót, sem í sjálfu sér hefur
ekkert hugsunarbundið tak-
.mark að stefna að, en rennur
|þó áfram í föstum farvegi. Á
daginn var Ariane bundin við
hennar í hópi stúdentanna
höfðu ekki hugmynd um hið
tvöfalda líf, sem hún lifði, enda
er fjárhag flestra stúdenta
þaftnig varið, að þeim verður
ekki tíðförult á hina dýrustui
veitingastaði heimsborganna
Á föstudagskvöldum hafði hún
veftjulegast boð inni fyrir vini
sína. Þolinmæði Constantins
var ekki meiri en svo, að hann
hafði mælt svo fyrir við hana,
að liún yrði að vera komin
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Sendum S
S
S
Aðalbúðin *
Lækjartorgi. Sími 7283. $
S
s
s
s
s
s
á allskonar prjónafatnaðiS
úr ísl. bandi. S
Stendur yfir aðeins ?
nokkra daga. •
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Seljum í dag og næstu^
daga ýmsar prjónavörur S
úr ísl. og erl. garni á verk- S
smiðjuverði. Opið frá kl. S
S
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
-S
s
\
s
s
s
s
s
s
s Prjónastofan
Vesta JiJ\
Laugavegi 40.
;uisau
10—12 og 1,30—6.00.
Prjónastofan MALÍN
Grettisgötu 3.
ISILKÍRIFS
gaberine, margir litir,
munztrað taft. —
UNNUR
Grettisgötu 64.

SKKPAUTaCRÐ
R8KSSINS
Skjaldbreið 1
vestur til ísafjarðar hinn 26.
þ. m. Tekið á móti flutningi til
Snæfellsneshafna, Flateyjar og
Vestfjarðahafna í dag.
AB 6
1 k
3Kíeluirsad .fnuíiloaliq ,aiurú-i

m SJF fe fJá
'....IL _ 1