Alþýðublaðið - 22.10.1952, Blaðsíða 6

I
Framhaldssagcm 32
Susan Morlevi
RHEIMAR OG ÁÐALSHALL
REYKJAVÍKTJRBKEF.
Iðnsýningin.
Fjölsóttustu sýningu, sem
enn hefur verjð haldjn hér á
landi, er nú lokið. Var það sýn
ing á ístonzkum iðnaðaryörum,
eins og Iþær gerasc beztar um
þetta leyti ársins. Fyrri hluti
hennar hafði að kjörorði spak-
mælið forna: „HoUt es heima
hvað“, átti víst að skilja það
þannig jí (þessu sambandi, að
mönnum værj hollara að sitja
' heima, en vera að flana á svona
sýningar, og mun margur hafa
iært að meta sannleiksgildi
þess, þótt ekki væri fyrr en
um sejnan. Síðari hluta sýn-
jngarinnar var af aðstandend-
um valið kjörorðið: .Takið vör
urnar með ykkur heim!“ sem þó
átti ekki að skiljast eftir orð-
anna hljóðan, heldur var hér
um eins konar gbsf.rakt .spak-
, mseli að ræða, sem átti að tala
til undirmeðvitundarinnar á
svipaðan hátt og iistaverk Ás-
mundar; er því nokkur ástæða
til þess að ætla, að það hafi
verið ,,jé/nsmiðurinn“ sjálfur,
sem fann upp það spakmæli.
’ Þriðja spakmælið, gem tileink-
ast sýningarlokunum, hefur að
vísu ekki verið augiýst enn þá,
en heyrzt hefur, að g'amli máls
hátturinn: „Ekki eru allar ferð
ir til fjár“, muni koma til
. greina, og eigi hann þá að túlk
ast samkvæmt bókstafnum.
STÓRFELI.D RANNSÓKN
á ýmsum meðmælaskjölum
og öðrum plöggum, . sem mað-
ur nokkur hér i bæ hefuiMeng
ið undirrituð af Zarafhustra,
Nebukdnesar konungi og fleir-
um slíkum ,,standspersónum“.
er nú hafin, þar eð grunur
leikur á, að eitthvað af þessum
undh'skrijítum kunni, að vera
falsað.
hjónasæng.
Það . þótti góð skemmtun í
,gamla daga:að. spila hjónasæng,
enda var þá ekki um annað
eins úryal skemmtana að ræða
og nú. Seinna tóku pólitísku
fiokkánir upp þessa sömu
skemmtsn, sem gafst þ m þó
misjafnlegr.. Nú h'efur þjóðleik
húsið endurvakið spilið, og þó
, ekki af þjóðlegum áhuga, því
að þetta er hollenzk hjónsæng,
mjeira segja frá stríðsárunum.
Heíur komið á daginn, að bæði
áhorfendur og þáttlakendur
skemmti sér prýðilega við
spilið, — og mun þá tilgang-
inum náð.
mnrwwwvmit o ■ »• asrascvi rinrn owarii ■'acvn
*.■■ ■**■■.■** JLH BllIBl BJflJUÖI
ABS
missa hæfileikann til þess að
beita skarpskygni sinn og spila
kunnáttu“_
„Hugo tapaði miklu11, sagði
hún eftir dálitla þögn.
„Alltaf. — Hann tapaði alit-
af. Það var ástæðan til þess,
sem gerðist í morgun. Það er
erfitt að skilja, hvers vegna
hann tapaði alltaf svona, Jafn
reyndur maður og hann í
„faginu“ tapar sjaldan öðrum
eins ósköpum og jafn langvar-
andi. Ópíuneyzlunni einni satn
an getur ekki verið um áð
kenna. Hann var reið’ir sjálfum
sér, — líka þín vegna. — Hann
langaði til þess að rífa sig upp
úr þessu. — Hann fann, að spd.a
fýsn hans stóð sambúð ykkar
fyrir þrifum — Hann hafði
stundum orð á því mig, að hann
óttaðist, að hjónaband ykkar
væri, í hættu, að sú hætta hlyti
stöðugt að fara vaxandi, ef
þessu færi fram, og reyndi af
einlægum huga að sigrast á
þessum veikleika sínum. ■—-
Hann átti í sannleika mjög
bágt, Glory. — Hann var alltaf
auðnuleysingi, vesalingurinn, á
því var aldrei neinn vafi. —- En
einhver hluti hans var þó ávallt
helgaður þér, þrátt fyrir allt,
og engin hugsun var honum
skelfilegri en sú, að hann hætti
að vera þess verðugur að eiga
trúnað þinn. — En sagði, að
þér — Það er áreiðanlegt ekki
ofmælt. En hitt er jafnvíst, að
veilurnar í skapgerðinni voru
margfu’, og hann hafði alltof
lengi látið stjórnast af vafasöm
um hvötum tjl þess að honum
væri á svipstundu unnt að ráða
niðurlögum þeirra í fari sínu.
Hann iét sig dreyma um það,
að ef hann hætti að tapa, ef
hann færi að vinna í spilum,
þá gæti hann hætt. En sú villa
gerði aðeins illt verra. Hann
varð stöðugt slappari Hann
sér í hugarlund, að ein pípa af
ópíum myndi hr.ess.a hann svo,
að hann hlyti að fara að vinna.
—' Bara ein pípa, og sv,o myndi
hann vinna, og þá yrði það sein-
asta pípan, ,sem hann léti erór
sér. — Það myndi verða svo auð
velt að hætta, ef hann færi að
vinna. En það varð aldrei nein
seinasta pípa, áður en hann
færi að vinna. —; Bara seinasta
,'pípan, áður en hann hætti að
, tapa, — - af. því honum entist
ekki lífið til þess að fá sér
fleiri
„Hvernig áttí hann að geta
það? Þetta var hans barájta.
Það var ógæfa hans, að hann
skildi aldrei, að það var jafn-
framt þín barátta. Hann fékkst
aldrei til þess að viðurkenna
_ fyrir sjálfum sér, að þú liðir
j hans vegna. Og’ jafnvel þótt
hann hefði sagt þér allt af
létta: Ég er ekki alveg viss
um, að þú myndir hafa skilið
hann, vina mín. Það er öld-
ungis óhugsandi að maður
eins og hann hafi nokkra sam
vizku. Þaó kvaldi bann meira
að segja, sú tilhugsun, að
reyndar hefði hann samvizku.
Hann Hugo Faulkiand, hinn
óforbetranlegi fjárbættuspil-
ari. Hvað skyldu kunningjar
haps og spilafélagar segja, ef
þeir vissu, að hann hefði á-
hyggjur af því vegna konunn
ar sinnar, þótt hann spilaði
upp á peninga! Hann myndi
verða að slíku athlægi, að það
riði honum að fullu. Nei, það
gat ekki endað á annan hátt
en þennan. Að vissu leyti voru
þó atburðirnar í morgun sann
kölluð guðsgjöf handa honum,
því seinustu klukkutímana,
sem hann lifði, hafði hann
von, þótt veik væri, um að
hann myndi komast yfir veik-
leika sinn. Hann gæti kannske
ráðið niðurlögum Prince í ein-
vígi. Samt held ég, að hann
hafi aldrei gert sér verulega
von um það. En hvað um það.
Það var þó von, jafnvel þótt
andstæðingur hans væri hinn
stælti, sterki risi Prince. ....
Prince stóð hann að því í nótt
,að spila með fölskum spilum.
En það leikur grunur á um
það, að það hafi verið Prince
sjálfur, sem laumaði eða lét
lauma fölsku spilunum í stokk
inn. Hvað, sem bví líður, þá
lézt Prince vera svo móðgað-
ur, aö Hugo yrði að friðþægja
fyrir svikin með lífi sínu, eða
leggja sig að velli í einvígi að
öðrum kosti. Báðir gætu þeir
að minnsta kosti ekki lifað
lengur og andað. að sér sama
andrúmsloftinu. Hugo var
nauðugur einn kostur, að taka
áskoruninni, og svo-------■—“
hann yppti öxlum og þagnaöi.
Hún sagði ekki lieldur neitt.
Hann hafði á tilfinningunni,
að hún hefði ekki fylgzt með
öllu, sem hann sagði. Hún
hafði spurt án þess aE gera
sér fulla grein fyrir innihaldi
spurninganna. Allar þær sál-
arkvalir, sem hún hafði liðið
undanfarandi hálfan sólar-
hring, frá hinni taugaæsandi
heimsókn til Tivendali lávarð
ar til örvæntingar, en árang-
urslau.sar tilraunir hennar til
þess.að koma í veg fyrir dauða
manns síns þpnnan eftirminni
lega morgun, virtust hafa
rænt hana þeimjxnnars óvenju
legu líkams- og sólarkröftum,
sem hún bjó yfir.
En svo fékk sorg hennar og
örvænting skyndilega útrás á
stórfenglegan og geigvænleg-
an hátt. Richard hafði um
s.tund setið hjá henni á rúm-
stokknum. Þau sögðu hvorugt
neitt. Hún hallaði sér út af
á koddann og horfði út um
gluggann. Hann . vissi að hún
þarfnaðist einskis frekar en
hvíldar og hélt að hún myndi
sofna. Hægt og af mikilli var-
færni losaði hann takið fum
hönd hennar stóð upp og gekk
til dyra.
Hann leit til hennar um leið'
Smurt brauð. >
Snittur. $
Tii í búoinni allan daginn. ^
Komið og veljið eða símið. ^
Sfld & Fiskur.
og hann var að loka hurðinní,
og honum hnykkti við. Um
líkama hennar fór æðislegur
skjálfti. Aðeins cinu sinni
hafði hann verið sjónarvottur
að öðru eins; það voru hrika-
legar kvalateygjur veðhlaupa-
hests, sem fékk skot í heilann
eftir að hafa fallið og limlests
á hlaupabraut. Krampateygjur
í kinnvöðvunum tcvgðu var-
irnar svo sá í bert tannholdið,
augun urðu galopin og tryll-
ingsleg. Hún rak upp hvert
öskrið á fætur öðru. skerandi,
dýrsleg vein, ósegjanlega skelfi
leg. Hann varð dauðskelfdur
og hraðaði sér að rúrcinu henni
til hjálpar, en hann sá fljótt,
að han nhafði orðið of seinn.
Það var ekki á valdi hans að
verða henni að neinu liði.
,,Hugo“, kveinaði hún,
„Hugo! Farðu. ekki frá mér!
Yfirgefðu mig ekki“.
Hún r.óaðist furðu fljótt á
ný. Storminn í sál hennar
lægði jafn skyndilega og hann
hafði dunið yfir. Hún féll sam
an og bærði ékki á sér. Hún
kjökraði í Ihljpði. kyrrlátum,
stuttum:, snöggum sogum, . ó-
reglule^um og angurværum.
Richard hafði kropið á kné við
rúmstokkinn, en stóð nú á fæt
ur aftur. Hann var hræ.ddur
um að hún fengi annað kast.
en það varð ekki. Hún var öld
ungis örmagna. Hún hætti
meira að segja innan skamms
að kjökra. Varpaði öndinni
mæðilega og þungt einu sinni
enn og svo var það búið.
Auknalokin þyngdust, hvarm-
arnir sigu saman — og að síð-
ustu lokuðust augu hennar til
fulls. Hún var steinsofnuð.
Richard læddist út úr her-
berginu. Hann fór inn í bóka
herbergið sitt, settíst í hæginda
stól. sinn, teygði úr sér lét
hugann reika víða vegur. Hug
arstríð . hennar hafði fengið
mjög á hann. Hann hafði. ávallt
vitsjð, hversu innilegt samband
hafpj verið milli þeirra hjóná
og ' átíi auðvelt með að setja
sig| inn í sálarangist hennar
missi manns síns svo vo-
veiiiega og fyrirvaralaust. En
það ' var honum ekki nægileg
skýrtng. Hann skildi hana víst
í fáestu til fulls. Dularfullur
ofsi íhennar hafði kollvarpað
úöp'r hans ■ svo vel grundvöll-
uð|- skoðunum. á eðli manna
og ;f kvenna, þroskaðri þekk-
injp. hans ,á öllum viðbrögðum
rlýsi
Út af þrálátum orðrómi um að „íslenzku
vikunni“ í Stokkhólmi haí'i verið frestað í haust
vegna þess að stjórn NorrÆha félagsins hér hafi
gert kröfur um að konungör Svía yrði.viðstadd-
ur fyrirhugaða leiksýningg■ í sambandi við vik-
una, þá lýsir stjórn félag.sihs því yfir að þetta er
með öllu tilhæfulaust. ýf
Reykjavík, 21. okt. 1952.
Stjóra Norræna félagsins.
Ora-viðéeroir.
Fljót og góð afgreiðsla.
GUÐL. GÍSLASON, >
Laugavegi 63, l
sími 81218. )
---------------------í
rynrvara.
Smurí brauð ^
f>£ snittur. >
Nestisnakkar, ^
Ódýrast og bezt. Vin- j
samlegast pantið rneð >
l
MATBARINN V
Lækjargötu 6. )
^ Sími 80340. 1
^ Köld borð oá >
^ heitur veiziu- >
\ maíur. ^
\ Sild & Fiskur, >
s Minninéarsolöíd >
r ávalarheimilis nldraðra ijó>
í manna fást á eftirtóldum I
c stöðum í Reykjavík: Skrif-S
• stofu Sjómarmadagsráðs S
? Grófin 1 (geigíð inn frá S
r Tryggvagötu) sími 6710, S
c ekrifstofu Sjómannafélags >
í Reykjavíkur, Hveríisftötu S
8—10, Veiðafæraverzlunin S
, VerSandi, Mjólkuríélagshú* S
• inu, Guðmundur AndréssonS
• gullsmiður, Laugavegi 50. S
,• Verzluninni Laugateigur,S
; Laugateigi 24, Bókaverzl-S
• tóbaksverzluninni Boston, S
í Laugaveg .8 og Neíbúöinni, S
? Nesveg 39. — í Hafnarfirði S
• hjá V. Lpng. S

Nýia sendi-
( bííastöðin h.f. >
S hefur afgx'eiðslu í Bæjar-^
S bílastöðinni í Aðalstræti^
16. — Sími 1395.
MinningarspiöÍd ■
Barna*pltalasjóð# Hringsins ^
eru afgreidd í Hann.yrða-:
verzl. Refill, Aðalstræti 12. ^
(áður verzl. Aug. Svend
íen). I Verzíunni Victorí
Laugaveg 33, Holts-Apó-1
teki, Langhjitsvegi . 84,:
Verzl. Álfabrekku við Suð- ^
urlandsbraut og Þorsteins- ■
• >
>
>
V
>
)
>
)
— V
.)
1)
^ unnumsx axxs nuiiar „vuj- ^
\ gerðir á heimilistækjum,)
S höfum varahluti í flest)
> heimilistæki. Önnumst >
> einnig viðgerðir á olíu- >
> fíringum. f
^ Raftækjaverzlunixs
^ Laugavegi 63. ^
V Sími 81392. S
böð, Snorrabriu.i 61.
Hús og íhúðir
af ýmsum stærðum í
bænum, útverfum bæj -
arins og fyrir utan bæ-
inn til sölu. — Höfum
einnig til sölu jafðir,
vélháta, bifreiðir og
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1513 og kl. 7,30—
8,30 e. h. 81546.
) —-------—---------
>RafIaáBÍr .oá . .
^ rafíækiaviðííerðí
Önnumst alls konar ,vlð-