Alþýðublaðið - 23.10.1952, Blaðsíða 5

'Sœmundaii (Mftfm&n t Síðári grein
inn að Fiskivölnum
1* * 1 *****

; A HÖFUÐDAGINN, 29.
§gúst, vöknuðum við kl. 6,30
Dg yeiddum við Fossvötn frara
lil hádegis. Upp úr hádeginu
íhéldum við suður að Langa-
vátni, Eskivátni og Kvíslár-
í/atni og veiddum í þeim vötn-
imn til kvölds. Veiði var lítil
en silungur vænn Nokkrir fisk
ár. veiddust, sem líktust mjög
gjóbirtingi. Fiskivötnin eru .í
vatnasambandi við sjó í gegn-
ium Vátriakvíslina, en hún renn
ár í Tungnaá, og Tungnaá feli-
air i Þjórsá, sem kunnugt er. A£
framangreindum orsökum er
fræðilegur rnöguleiki á því, aö
sjóbirtingur geti gengið upp í
FiskivÖtri. Við komum í Tjarn
arkot. sera er sæluhús við
!Tjarnarvatn. Þar var sóðalegt
aim að lítast_ Að loknu dags-
verki héldum við heim að Stóra
Fossvatni með litla veiði, en
éftir skemmtilegan dag.
Veður var drungalegt um
ðaginn, sunnan kaldi og súld
öðru hvoru. Nokkrir himbrimar
fflugu hátt yfir vötnunum og
fcneggjuðu. Ég held að þeir
Stafi verið að fíta eftir því,
ihvort við værum farnir. Eftir

Sæmundur með gúmmíbátana við Tungnaá.
•ið var suður á Hádegisöldu, suð- Fiskivötnín,-því að morgni var
ur undir .Kvíslar, þar er nokk-, ákveðið að halda af stáð-ti-1
ur gróður beggja vegna kvíslar byggða. Um miðnættið fór hver
innar, sem rennur úr Græna-(til síns heima. Nóttin var fög
vatni í Ónýtavatn. Þar var hóp! ur og bjó yfir mörgum leynd-
ur af álftum, sem tóku til fót- 'ardómum Hálfmáninn varpaði
anna, þegar þær sá_u okkur, og íölri skímu á svört öræfin. Bak
hröðuou sér út á Grænavatn 1 við hverja öldu og hvern hnjúk
læddust þungbúnir skuggar,
NÝ LANDKONNUN geigvænlegir myrkfælnum, en
Frá Grænavatni var haldið ‘ gerðu landslagið dularfullt og
norður áð Litlasjó, á milli hans breytilegt. Við sjóndeildarhring
og Stóra-Fossvatns yfir Foss-' inn í austri og suðaustri gnæfði
vatnahraun norður að Hraun- Snjóöldufjallgarðurinn hrika-
vötnum. Fossvatnshraunið er legur og mikilúðlegur í tungls
Ijósinu.
Stóra-Fossvatn var spegil-
slétt. Einstaka urriði skaut bak
ugganum upp og skildi eftir
nokkra hringmyndaða gára.
Niðurinn frá fossinum í Fossá
lék þægilega í eyrum í nætur
5
frá ísafoldsrprentsmtöju
j hina algjöru þögn. Þóristindur
I gnæfði hljóður yfir öræfin eins
dags. Hin algjöra kyrrð og
djúpi friður vaggaði byggða
manninum inn í væran og
draumlausan svefri.
IIEIM Á LEBÐ
Að morgni 1. september fóru
þeij fyrstu á fætur kl. 5 Var
þegar byrjað að undirbúa brott
1. VANDAMAL KAELS OG KONU, eftir Pétur Sigiirðsson. •
Bókin er í II köflum og fjallar mn hið míkla þjóðfélags--
vanáamá!: sambúð karls og komi. Kaflarnir eru m. a.; .
„Hlnn sameíginlegi áraumur Krkrnnínna", ',.A8 þau getl;
gift sig ung*‘, „Héimilið**, :,,l£vað Jeíddi .hernámið í ljós“, ■
...Masnrækt og-kynbætur“ o. fí. Pétur Sigur'ðsson er þekk't- •
ur fyrir hreinskilni o'g bersögli. Hér ræíir bann um vandá-;
mál, sem aílir þurfa að kynnast. - ;
2. ÚK HULDUHEIMUM, sögur og ævintýri, eftir Jón Arn-;
'finhsson. í bókínni 'eru 5 ævintýri og sögur: Alfhildur, Vi#;
fjallavegí, Skyttur, Gæfuvegir,. Kjá Helgáhnjúk. ;
3. LUNDURINN GRÆNI. eftir Ólínu. og Herdísi Andrésdæt- ;
ur, Mfð myndum eftir Halidór Pétursson. í gullfallegum;
forniála segir séra Jón Auðuns frá tildrögúm kvæðisihs, éii ;
það er ort til frú Ásthildar Thorsteínsson. :
4. HUGLEÍÐINGAB Á HELGUM ÐÖGUM. eftir séra Finíti
u
Tuljnius. Þetía eru stuttar húgleiðingar, ; em ætlazt er tii 2
að Iesnar séu á helgum dögum. ,,Upþ úr hafi virkra daga, j
gráu og tilbreytingarlausu, standa helgidagarnir eins o'-g'
klettaborgir, og hefur fagnáðárboðskapurmrt, bænin o'g 1
sálniasöngurínn hvert um sig gefiff þeim sinn sérstaka j
svip.‘í Þer.si litla bók ætti að vera til á hverju heimili. »
5. ÞITT KÍKI KOMI (77 sálmar). Þessa 'sálma valdi séria j
Haraldur Níelsson og notaði vi.ð méssur sínar í Fríkirkj-;
unni. Þeir hafa verið lengi ófáanlegir, ©g því eru þeir iiú;
settir £ bókaverzlanir í fallegu baridí. »
BÓKAVÉRZLUN ÍSAFOLÐAR. i
S&MUMJðÍ
gegn afhendingu skömmíunarseðla.
Einnig alls konar
Bokkur hringflug hurfu. þeir sancjorpið 0g greiðfært fyrir bif
@ftur 1 /?ÍUratt ** ,Hraun- reiðir. Hraunið suður af Hraun
va na . verjum degi komu v^num er einnig sandorpið og
inmbnmar, oftast iveir saman, fært f rir bifreið; en um þa5
uv þessan att, flugu geysihatt verður að velja leiSina af
yfxr votnunum, nokkra hringi, nGkkurri nákvæmni. i suðvest
og hurfu svo aftur x sömu att ur af Hraunvötnum var ekið
^Nú var^varnstæk'ð h'l ð ! UpP á 682 m'.,háan h^.uk'. Þaö kyrrðinni ^Ekkert annað rauf
iMu var utvarpstækið bilað og an var utsýmð gott yfir oræí~:
arðum við því að leggja sjálf- in
ir til efnið í kvöldvökuna; þaÖ 'við ókum norður með Hraun „QTV>
tókst sæmilega og var mikið vötnum að vestan og norður h k , . ðmaður’ sem
talað, hlegið og skvaldrað fram ™dir Font, en hann er í aus,- b!ður “ 0rUSgUr "æSta
að miðnætti; en þá var geng- ur frá austurflóa Þórisvatns.
ið til hvíldar. j þar pkum við upp á 715 m. hátt
Fóturinn á Sæmundi vár mik ' fjall. Það er bungumyndað að
Sð bólginn um kvöldið og urðu suðaustan, en á móti norðvestri
tjaldfélagar hans, Addi og er þverhnípt standberg. Guð-
Maggi, að leggja hann til. Ó- mundur ók Ljót fram á stand-
Ikleift reyndist að komá Sæ- bergið, og þótti okkur sumum
mundi í svefnpokann, og ristu nóg um, þegar hann var að
Þeir hann því í sundur og not snúa Ljót við á bergbrúninni. forina
aði Sæmundur hann síðan fyr- Við dvöldum um hríð uppi á j pm dagmál var búið að Tungnaá á Ljót, þar sem
fjallinu og athuguðum nágrenn ganga frá öllum farangrinum Mundavað hafði verið farið að
ið í sjónauka Landið er allt Gg grafa eina tunnu ful]a af
þakið vikrx og sandi. Fjöldi benzíni. Hún var grafin í
smávatna er a við og dreif ^ brekkuDrúninni við norðvest-
30. ágúst var farið á fætur1 um öræfin, við flest þeirra er, urblið vatnsins, fjóra metra fyr
kl. 7.30. Eftir morgunkaffi var engínn gróður og eickert líf ir 0fan gamla hestagötu, sem
lialdið að Skálavatni og veitt sjáanlegt. Við Hraunvötn er þó ljggur á þessum stað niður að
vatmnu, um sex meta fj’rxr
neðan hábrún brekkunnar.
Haldíð var lem leið liggur að
MatardeiMin, Hafnarsíræti 5, — Matarbúðin,':
Laugavegi 42, — Kjöíbúðin. Skóíavörðustíg 22,
— KjÖtbúð Sólvalla. Sólvallagötu 9
selja mðurgreitt
Lágt verð í heilum og hálfúm stykkjum.
jr yfirsæng.
ILL VIÐRISN ÓTT
Á ÖRÆFUM
þar um hríð. Nú var þungur nokkur gróður. Þau skera sig
vindur af suðri og óhagstætt Þyí úr öðrum vötnum á þess-
veiðiviður. Við ókum því suð- um slóðum ög eru sérkennilega
ur að Ónýtavatni, Snjóöldu- i fögur. Á Hraunvötnunum var
vatni og Nýjavatni. Rennt var mikið af fugli, grágæsum, him-
fyrir fisk í Nýjavatni, en ekk- brima og öndum. Nokkrir
ert veiddist. Var því haldið íjvætukjóar voru á sveimi yfir
tjaldstað við Stóra-Fossavatn söndunum í nánd við vötnia
og búist fyrir undir nóttina.
Um kvöldíð gerði ofsarok á suð
austan og stórrigningu. Tjöld-
in voru reyrð niður eftir föng
um og allt búið undir að mæta
Hlveðursnótt á öræfum. Við
tjaldfélagarnir reistum gúmmí
bátinn á rönd við tjalddyr okk-
ar og reyrðum hann fastan,
skriðum í fletin og svefnpokana
þeir sem þá höfðu, og lögðumst
til svefns; en óvær var svefn-
Inn, því rokið og regnið var ó-
skaplegt. Ekkert varð þó að
tjöldunum eða farangri. Illviðr
ið hélzt til hádegis þann 31.
ágúst, en þá hljóp vindui'inn i
suðvestur með skúrum. Síðdeg
is létti til og gerði fagurt veð-
txr. Veitt var í Stóra-Fossvatni
frá kl.( 2 og fram eftir degin-
um. .Einnig voru teknir nokkr
ir sekkir af fjallagrösum. Á
sjötta tímanum fóru sumir í
rannsóknarferð á Vatnaljót. Ek
Eins og annars staðar á öræfun
férjustaðnum við Tungnaá. Nú
var ekki farið inn fyrir allar
Vatnsöldur, heldur fyrir Vatna
kvísl, alveg við upptöku henn
ar, og fyrir norðan litla öldu,
sem er gömul eldborg með
fara með allan farangurinn yfir
eíns einu sinni áður, og nokk
uð hafði vaxið í ánni vegna
rigningarinnar að undanförnu.
Á ferjustaðnum, þar sem áin er
mjó, hafði vatnið vaxið um eitt
fet frá því við íórum norður
yfir; en á Mundavaði gætti vaxt
arins ekki vegna þess,, hvað á-
in ér þar breið.
um var bilfærið ágætt; hjólin! djúprauðum rauðamel í gígop
marka varla sandana þegar ! inUj en það er stórt og vel opið
þeir eru blautir I þnrrkum eru Þessa öldu skírðunl við Rauð
sandarmr nokkuð þungfærir; kjaft. Þar sem Vatnakvíslin
en þo er það ekki til stórtafar.
TÖFRAR TUNGLSKINS-
NÆTUR INNI í
ÖRÆFAKYRRÐINNI
í norðaustur frá Vatnakvísl-
arbotnum er dálítil kvísl, sem
kemur upp austur á öræfunum
og rennur í suðvestur um
þriggja til fimm km. langan
veg, en hverfur þá aftur niður
í sandinn. Kvíslin er nafnlaus
á kortum. Við nefndum hana
því Ónefndukvísl. Á tíunda
tímanum komum við aftur í
tjaldstað, svangir og ánægðir
með ferðalagið. ,,Heima“ biðu
okkar rjúkandi réttir og skraf
hreyfir félagar. Þetta skyldi
vera síðasta nóttin að sinni við
kemur upp úr öræfuilum renn
ur hún í nokkuð djúpum sand
IIÆTTUFOR
YFIR TUNGNÁÁ
Vírinn var með sömu um-
merkjum yfir ána og var því
fljótlegt að úfbúa dragferjuna,
á sama hátt og þegar ferjað
var norður yfir. Svo var mikili
vígmóður í Ásmundi'og Gunn-
ari, að þeir drifu sig af stað í
fyrstu ferðina yfir ána áður en
dráttartaugarnar voru komnar
gljúfrum. Ferðin frá Stóra-Foss ‘ í bátisyi frá báðum löndum. Bát
vatni/ að Tungná tók á annaa | urinn var drekkhlaðinn varn-
Mukkutíma. Ekki þótti rétt að ingi, en þeir víkingar vel búnir.
með vask úr ryðfríu stáli, er' verið hefur í sýn-
ingarherbergi Rafha á Iðnsýningunni, er til sölu.
Upplýsingar í síma 9022.
Ásmundur dró bátinn áfraxri.' á ‘
ferjutauginni og lét dráttarhjól
ið leika laust á ferjutauginni.
Þegar nokkrir faðmar vora
eí'tir að suðurfoakkanum gafst
Ásmundur upp og sleppti ferju
tauginni, en báturinn hékk á
dráttarhjólinu, fastur við ferju
taugina.
Mönnum þótti nú ráð þeirra
félaga vera komið í óefni og
töldu sumir þá feiga, og töldu
frarn sem rök ' fyrir því, að
Ásmundur væri í tveimur dugg
arabandspeysum, jakka og með
sundvesti. Eftir andartak rudcl
ist Guðmundur Jónasson fja'lla
berserkur af stað til félaganna £
hinum gúmmíbátnum, þeim
til bjargar. Hann dró bátinn á
ferjutauginni og ætlaði á þann
hátt að draga báða bátana suð
ur yfir ána. Guðmundur komst
heilu og höldnu til þeirra fé-
laga. en meira orkaði hann
ekki. Hann missti brátt tökin
á ferjustregnum og rak þá upp
óp mikið, — ekki þó af ótfa,
heldur af kæti, því nú líkaði
honum lífið. Bátinn bar óð-
fluga undan straumnum með
Guðmund hvínandi og patandi.
Ekki bar mönnum saman um
það, hvað það var, sem Guð
mundur söng á siglingunni, én
sumum hr^-ðist hann syngja
Maja, Maja. Þegar mesti gals-
inn var úr Guðmundi reri hann
til lands, og kom svo brátt til
baka harðánægður með förina
Báturinn var nú dreginn afi
Framhald á 7. síða. ,
AB §