Alþýðublaðið - 23.10.1952, Blaðsíða 6

I
8S8I 'r £
Leifnr
Leirs:
HAPPDRÆTTI.
Vor kynslóð er sjúk
af kvefj vítamínsskorti
ofstæki og áfengisnautn
abstraktdýrkun
og eyðslusemi
jafnvel á hæsfu stöðum
fá. menn hóstaköst
og ýmjss önnur einkenrý
og' atlaskerfið'
iðka menn aðeins
í vegavinnu ___
jafnvel trúin á
ódauðleika sálajrinnar
ér álífca komin
og traustið á vísit.öluna
og í stað þess
að vænta dýrtíoaruppbótar
hinum meginn
á æfikjör sín
héma meginn
setja menn nú aila
sína von á vinninga
í hinu eða þessu
happdrættinu
fimnitíu þúsund krónur
splunku ný bifreið
þvottavél ísskápur
íslendingasögurnar
í skinnbandi . . .
og svo hósta menn
gleypa pillur
og glápa á abstrakt
málverk
með uppgerðar
spekingssvip
hósta og bíða
í von um stóra
vinninginn.
Leifur Leirs.
. imrin) ....
Framhaldssagan 33 Susan Morleyí
UNDIRHEIMAR OG ÁÐÁLSHÁLLIR.

mannlegrar sálar gegn angist
og kvöl tilfinningalífsins. And
spænis þessum eðlisþætti henn
ar var hann máttvana og hjálp
arlaus, þrátt fyrir 29 ára ald-
ur og mikla lífsreynslu. Hann
minntist þess, að hans eigin
sorg yfir missi konu sinnar suð
ur á ítalíu fyrir nokkrum ár-
um hafði ekki komizt í hálf-
kvisti við þessi ósköp. Það
var sorg manns yfir missi maka
síns, sem hann hefur elskað
og virt. En heldur ekkert þar
fram yfir. En angist Glory var
af öðrum toga spunnin, engu
lík, sem. honum gat til hugar
komið að jafna henni Við. Ein-
stæð og óskiljanleg .... Hann
gerði sér nú loksins ljóst, að
hik það, sem ávallt hafði á
honum verið við að gera hana
sér undirgefna, staíaði af allt
annarri ástæðu en riddara-
skapnum einum í eðli hans,
eins og hann þó hafði verið að
reyna að telja sér tx*ú um fram
til þessa: Hikið hafði blátt á-
fram stafað af hugleysi einu
saman, án þess að hann enn
þá gæti gert sér lióst, hvað
það var í fari hennar, sem
hann hafði beyg af. Og nú,
þegar hann grannskoðaði hug
renningar sínar og afstöðu til
hennar til fulls, þá skildist
honum, að hann væri henni
ekki fráhverfur. Hann var
smeykur við hana, en hann
var henni ekki fráhverfur ■—
ekki fyllilega.
Glory svaf fram imdir kvöld.
Richard gægðist oft inn til
hennar, og þegar hann'sá, að
hún var vöknuð, færði hann
henni te og brauð. Sjálfur
hafði hann blundað lítið eitt og
fengið sér bað. Hið gamai-
kunna og alþekkta sjálfsör-
yggi hans mótaði nú fram-
komu hans á nýjan leik.
Hún brosti dauft, þegar
hann gekk inn í herbergið.
Hún var mjög föl og augun
voru rauð og þrútin, en hún
var fullkomlega róleg og hafði
vald á sér.
Hann fékk sér iesopa. Þau
sátu þögul og sötruðu úr boll-
unum. Hugur hans var í full-
komnu jafnvægi. Og gagnstætt
því, sem verið hafði um morg
uninn, leið honum nú vel í ná-
vist hennar. Það var engu iík-
ara en að hinir skelfilegu at-
burðir, sem þá gerðust, hefðu
tengt þau saman.
„Hvað hyggst þú nú fyrir,
Glory“, spurði hann gætilega.
Hún yppti öxlum vandræða
lega og hjálparvana.
,,Eg ætla að fara til fyrri
heimkynna minna“.
„Út í sveit, — til Notting-
hamshire?11
„Já, þangað, sem ég kom
frá, til fyrri — heimkynna
minna“.
Hann horfði á hana. Hún
mætti augnaráði hans og þau
horfðust um stund í augu.
„Ég þarf að fara til sveita-
seturs míns í Dorset“, sagði
hann með áherzlu. „Ég þarf að
sinna högum mínurn þar; það
er langt síðan ég hef gefið mér
tíma til þess. Þú getur komið
með mér þangað; ef þér sýnist
svo. Þér er það vslkomjð. Það
er mjög fallegt þar. Þú getur
hvílt þig dg látið fara mjög vel
um þig. Þér veitir ekkert af
því. Ég held að þú hefðir gott
af því. Hvað sýni.st þér um
það?“
Hún hristi höfnðið með
hægð.'
„Nei, Richard. Nú er öllu
lokið fyrir mér. Ég fer til
minna fyrri heimkynna“.
Og þegar hún iitaðist um í
st.ofunni, sem var mjög. íburð-
armikil, þyrmdi slíkri hugsun
yfir hana af reginþunga, að
þess háttar auðæfi væru henni
framandi. Hún tillieyröi ekki
því fólki, sem hún hafði um-
gengizt að undanrörnu, hafði
stolizt inn á það, — og nú var
því öllu lokið — — —
Hann bauðst til þess að
fylgja henni heim, en hún af-
þakkaði það, — bað hann að
gera það ekki. Hún virtist hafa
náð sér vel, að minnsta kosti
líkamlega, og ge^k styrkum
skrefum inn í vagninn, sem
hann lét ná í handa henni.
Hún skipaði ökumanninum að
aka með sig til bústaðar Tiv-
endale lávarðar. Hún var stað
ráðin í að skýra gamla mann-
inum frá þeirr ávkörðun sinni
að yfirgefa hann fyrir fullt og
allt, og biðja hann jafnframt
fyrirgefningar á framkomu
sinni við hann daginn áður.
Þjónn kom til dyra. Hún
sagði honum til nafns síns og
beiddist að mega hafa tal af
Tivendale lávarði. Hann fór
burt og kom að vörmu spori
til baka í fylgd með lögfræð-
ingnum Tulse.
„Mér fellur það þungt, frú“,
hann hneigði sig og beygði fyr
ir henni af mikilli auðmýkt og
hæversku — „mér þykir það
J vissulega leitt. En það virðist
: sem . .. . “
„Ég skil“, jiagði hún- með
hægð. „Hann vill ekki tala við
mig“.
„Ja......ekki eins og stend-
ur frú. Hann getur ekki talað
við yður núna. Ekki eins og
stendur. Hann er ... hann er
svo veikur. En ef ég má segja
meiningu mína .... eftir svo
sem einn eða tvo daga, myndi
frú Faulkland kannske; geta
fengið að tala við .... “
„Ég er á förum", sagði
Glory-með sömu róseminni og
greip fram í fyrir lögfræðingn
um. „Ég kom eiginiega til þess
að skýra lávarðinum frá, að
Hugo Faulkland^ er dáinn, ef
hann hefur þá ekki þegar frétt
það“.
Neðri kjálki lögfræðingsins
féll máttlaus niður. Hann flýttí
sér að segja eitthvað um að
hann samhryg'gðist henni inn-
lega, en hún var þotin á dyr
áður en hann fékk lokið setn-
ingunni.
Hún geklc út að vagninum.
Um leið og hún ste;g inn í
hann varð henni litið svo sem
í kveðjuskyni xipp í gluggann,
þar senj hún vissi að öldungur
inn var um þetta leyti dags.
Það brást heldur ekki. Þarna
stóð hann við gluggann, skorp
inn og skuggalegur. Hún sá
hann greinilega inn um .rixð-
una og hafði ekki af honum
augun um stund. Hann sá pað,
gretti sig, lyfti höndunum og
skók framan í hana hnefana.
í því sá hún Tutsé' koma til
hans, taka í handlegg hans og
leiða hann frá glugganum inn
\skuggann.
Glory fannst, að hún hefði
styrkst við þessa för. Hún var
einbeittari og ákveðnari en
áður. Henni var einhver ur.d-
arleg fróun í að vera sér bess
meðvitandi, að hún skvldi
hafa orðið fyrst til að ’bera
fréttina um lát Hugos inn á
heimili Tivendale lávarðar.
Það styi'kti hana í þeirri írú.
að gagnvart honum var hún í
öllu falli sigurvegari, hvað
sem öðru leið.
Það var mikil mannþröng á
götunum, eins og vénjulega
rétt fyrir myrkrið. Það sá
varla í auðan blett á gan.g-"
stéttunum og langar raðir
vagna liðu áfram eftir akbraut
unum. Sjálfstraust hennar
styrktist enn meir við að
renna augunum yfir iðandi
mannhafið á götunni. Henni
fannst hún nú vera hátt yfir
allt þetta fólk hafin. Henni
hafði verið alvara með það,
sem hún sagði við Richard:
Hún ætlaði til lúnna fyrri
heimkynna sinna. Þetta myndi
verða í síðasta skipfi, sem hún
léti aka sér um göturnar í
dýrindis vagni eiixs og siður
var heldra fólks. Hún hallaði
sér því makindalega aftur á
bak og lét fara sem allra bezt
um sig. Hún þrýsti höndunum
sem allra lengst niður í hlý
loðskinnshandskjólin, hálflok-
aði augunum og það vottaði
fyrir brosi á vörum hennar.
Tilveru Glory Faulkland í
Leicsester var nú að fullu lok
ið. Senn myndi hún verða kom
in á ný heim til móður Da-
vanney í Millington Lane.
Hinztu kveðju hafði hún kvatt
Hugo Faulkland fyrir nokkr-
um klukkutímum. Nú minnt-
ist hún ekki lengur ástvinar
síns, Hugo Faulkland, þegar
honum brá fyrir í hugskoti
hennar. Bara ólögulegu hrúg-
unnar í votu grasinu í garð-
inum. Allra sízt sem þess
Smu'rt brauð. |
Snittur. *
Til í búðinni allan daginn. ý
Komið og veljið eða símið. ý
Sfld & Fiskur.j
Lra-viðéeroir. \
Fljót og góð afgreiðsla. £
GUÐL. GISLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brauð
otí snittur.
Nestispakkar,
Ó.dýrast og bezt. Vin-^
samlegast pantið með^
fyrirvara.
MATBARINN 'í
Lækjargötu 6. ^
Sími 80340. ?
-------------------— /
Köld borð oé y
heitur veizlu- J
, matur. ^
{ Sfld & Fiskur.)
1 Minnin^arsÐÍöfd
í dvalariieimili* aldraðra ijóS
; manna fást á eftirtöldum 'j
etöðum í Reykjavík: Skrif-S
stofu SjómannadagsráðsN
. Grófin 1 (geigíð inn fráS
r Tryggvagötu) sími .67100
C skrifstofu Sjómannafélags j
■ Beykjavíkur, Mverfisgötu S
8—10, Veiðafæraverzlunin S
Verðandi, Mjólkurfélagshús S
inu, Guðmundur AndréssonS
tóbaksverzluninni Boston, S
. Laugaveg 8 og Nesbúðinni, S
• Nesveg 39. — í Hafnarfirði S
hjá V. Lonjz.
Ný.ia sendi-
( bilastöðin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar- •
bílastöðinni í Aðalstræti^
16. — Sími 1395.
MinninéarsDÍöId
Barnajpitalasjöð* Hringalm
eru aígreidd í Hannyrða-
verzl. Refill, Aðalstrætí 12.
(áður verzl, Aug. Svend
ien). I Verzlunni Victor
Laugaveg 33, Holts-Apó-
teki, Langh jitsvegi 84, f
Verzl. Álfabrekku við Suð- ■

urlandsbraut og Þorstein*-
búö, Snorrabrau* 61.
*
ó
V
V
S af ýmsum stærðum f ^
S bænum, útverfum bæj-)
b arins og fyrir utan bæ-ý
^ inn til sölu. — Höfumj
’ einnig til sölu jarðir, ý
^Hús og íbúðir
vélbáta, bifreiðir
verðbréf.
OgS
V
) Z 03
^ Nýja fasteignasalau.
S Bankasti-æti 7. r
^ Sími 1518 og kl. 7.30— ^
S 8,30 e. h. 81540. S
y -—:— ------------—V- s
^Rafla^niroé . . . >
^raftækiaviðgerðir \
{ Önnumst alls konar við- ^
heimilistækjum, ^
varahluti í flést)
heimilistæki. Önnumst}
gerðir á
höfum
■ einnig viðgerðir
? fíriivxrfnrvi
olíu-^
fíringum. ?
Raf tæk j averzlunin ^
Laugavegi 63. )
Sími 81392. S
AB fi