Alþýðublaðið - 24.10.1952, Síða 6

Vinur sæll!
Jæja, — það er alltaf sama
fjörið í tuskunum hjá ykkur
í Reykjavík. Óperur, sjólei'kir,
sinfóníur, kvikmyndasýningar
og alls kyns skemmtanir. Dans
leikir langt fram á nætur, —
svall og sukk og alit það. Við
hérna i dreifbýlinu heyrum að-
eins bergmáksóminn af þessu í
fréttunum; frá sumu er þó að-
eins sagt undir rós, samkvæmt
valdboði þeirra hæstu! Hvaðan
þafið þið aila þá peninga, sem
til þessara skemmtaua þarf? Og
hvernig má það vera, að þið
skuluð hafa allan þennan tíma
aflögu? Hvenær vinnjð þið eig-
inlega fyrjr öllu bessu eyðslu-
fé; — að maður nú ekki spyrji
hvenær og hvernig þið vinnið
þess utan fyrir dag’egum nauð
synjum og þörfum? Þetta er
mér tfávísum og fátækum af-
dalakarli hrsinasta ráðgáta! Ég
hef stritað daglangt alla mína
ævi; oft fram á rauoanótt; ekki
eytt meira fé í skemmfanir en
sem samsvarar ejnu dilkverði;
á samt ekkert afgangs. Ég hlýt
að hafa verið meira en lítið
fákænn á fjáröflunarvísindin;
hefði ég þekkingu yfckar syðra
á því svfði, færi varla hjá því,
að ég væri orðinn milljóneri,
ekki meiri óráðsíumaður.
Þeir sitja á þinginu eða þing
unum; það er eitt, að nú er
annar hvor maður orðinn þing
maður á einhverju þingi. Áður
fyrr meir var talað um alþingi
— með virðingu meira að segja,
•— manntalsþing, leiðarþing og
hrafna|þing; aðrar samkomur
þekktust ekki með því heifi.
Þá var hins vegar talað um mót
st&fnur og fundi. Nú eru þau
heiti of hversdagsleg og yfir-
.lætislaus; hvar sem þrír menn
eða fleiri mæla sér móí til að
ræða landsins gagn og nauð-
synja-r, — eöa öjIu lieldu • sitt
eigið g-ágn og nauðsyn, hvað
sem hinu iíður, — heitir sú sam
koma þing. Fínt skal það vera!
Um leið er öll virðing fyrir
slíkum samkomuim fokin út í
veður og vind; jafnvol hraína
þingin eru ekki lengur jafn dul
arfullar og merkilegar sam-
komur og þær þóttu í mínu
ungdæmi.
Hvað-um það; útvarpsdagskrá
in er með lélegasta móti þessa
Sagana, að mínum dómi. Fram
haldsögurnar hvor annarr; leið
Inlegri. Önnur um lögfræðing,
sem ætlar á laxveiðar, hin um
einhverja ástmey Napoleons.
Ég hef fengið nóg af þessum
laxveiðíedjótum , un^anfarin
sumur, og. ástmey Napoleons
skiptir mig engu máli, þar eð
ég geri ráð fyrir, að hún sé
dauð og grafin fyrir löngu, og
verði aldrei kaupakona á mín-
um engjum. Þetta máttu segja
þeim frá mér, sem þessum hlut
um ráða.
Bið að heilsa Helga Hjörvar,
og engum öðrum að sinni.
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
Framhaldssagan 34
Susan Morleys
UHDIRHEIMAR OG AÐALSHALLIR.
manns, sem hún þó í einlægni
hafði elskað af öllu hjarta
sínu og allri sál sinni.
Vagninn nam staðar við hús
hennar í Leicsester Cresent.
Betsy beið hennar í forstof-
unni, niðurbeygð og aum. Hún
lítill maður. Hann var í allra
mesta lagi svo sem fimm fet á
hæð, svolítið kýttur í herðun-
um, lotinn og höfuðið eins og
í þvingu til annarrar hliðar-
innar. En höfuðið var stórt,,
hlutfallslega miklu stærra en
. , aðnr hlutar likamans, vaxið
hatði seð, þegar vagmnn bar . , , , , . TT
striðu, brunu han. Hann var
að og flýtti sér nú til þess að
koma til móts við húsmóður
sína,
„Heyrið þér, frú Faulkland.
Það bíður maður hérna eftir
yður. Hann er búinn að bíða
lengi eftir yður. Hann situr í
dagstofunni. Ég sagði honum
að þér væruð ekki heima og
að það væri alveg undir hæl-
inn lagt, hvenær þér kæmuð
heim, en hann vilid endilega
fá að bíða eftir yður. Það er
snöggklipptur og hafði stór
kollvik. Nefið var hátt og
þunnt, varirnar samanherpt-
ar og litlausar. Andlitslagið var
kisulegt, — nema augun. Þau
voru skýr og greindarleg.
Hann skoðaði hana í krók og
kring, þögull og athugull. Aug
un voru snör, ofstækisleg og
eirðarlaus.
Nú skein Ijósið vel á hann.
Hann hneigði sig enn, djúpt
víst meira en klukkustund síð °S virðulega. Hún veitti frakk
an hann kom. Ég kunni ekki januni. hans meiri atbyg11 nú
við að vísa honum burt. Átti (en áður. Hann var rauður og
ég að gera það?“
,,Hve rer það, Betsy? Sagði
hann ekki til nafns síns?“
Glory var ekki jafnrótt inn
anbrjósts og hún lét. Henni
l kom aðeins einn maður í hug,
sem gæti átt erindi við sig nú,
eða teldi sig geta átt erindi við
hana nú.
„Hann heitir Creed. Ég
held hann hafi sagt herra
Creed. Hann skrifaði nafnið
sitt á miða og bað mig að fá
þér hann. Hann er hérna“.
Vjeslings Btetsy var öldungis
ólæs. Hún rétti húsmóður sinni
samanbrotinn og þvældan bréf
miða. Glory vafði hann sund-
ur og leit á skriftina. Hún var
grönn og auðsjáanlega var nafn
ið skrifað í miklum flýti. Og
það var meira en nafnið: Herra
Spranger Creed leyfir sér að
bíða eftir frú Faulkland“.
Hún var engu nær. Hún
kannaðist ekkert við þetta
nafn. Það gæti eins verið dul-
nefni. Hún þaut upp stigann
og upp í dagstofuna. Lítill,
dökkur og skuggalegur maður
í rauðleitum, þvældum frakka
sat þar í stól. Hann stóð þegar
upp og gekk til móts við hana.
Hann heilsaði kurteislega. Það
var hálfdimmt í herberginu.
Betsy kom á eftir henni upp.
með lampaljós. Hún setti lamp
ann á borðið á miðju gólfi. Nú
gafst henni dálítið tóm til þess
að virða komumann fyrir sér.
Henni hafði sannarlega ekki
misssýnst í því, að þetta var
mjög snjáður, en æfð augu
hennar sáu glögglega, að hann
var sniðinn á sérstakan hátt:
Það leyndi sér ekki að þarna
var Bow Street hlaupari á
ferðinnií:), Henni varð í einu
vetfangi hugsað til þeirra daga
þegar hún sjálf þurfti að vera
á verði fyrir þeim, þessum
vörðum laga og réttar, sem
hataðir voru og fyrjrlitnir af
glæpalýð borgarinnar.
Hún hneigði sig fyrir þess-
um manni. Eitt sinn myndi
henni hafa þótt það hlægileg
tilhugsun, að það ætti fyrir
sér að ligjga, að þurfa að sýna
„Bow Street hlaupara“ virð-
ingarmerki.
„Komið þér sæiir, herra
Creed .... Ég er hrædd um
að ....“
„Ég veit hvað kom fyrir
þetta heimili í dag, frú mín
góð. Og ég var orðinn smeyk-
ur um, að Þér mynduð vil-ja
nota ástvinamissinn, sem á-
tyllu til þess að komast hjá
*) ,,Bow Street hlauparar“
voru eins konar hjálparsveit
Lundúnalögreglunnar á þeim
tímum, sem fyrst hafði verið
skipulögð árið 1753. Síðar
miklu, eða árið 1829, var sveit
in endurskipulögð og gerð að
algerlsga sjálfstæðri deild inn-
an lögregi|únnar. Nafngiftin
stafaðj af því, að sveitin hafði
aðsetur í Bow Street og að upp
haflega var hlutverk hennar að
hlaupa uppi og handtaka glæpa
menn á götum borgariimar.
Brennivínsflaskan
kostar 80 krónur hjá Áfengisverzluninni og deyfir á-
byggjur yðar aðeins stutta stund, en margfaldar þær á
eftir með aðstoð timburmannanna.
Hin ágæta bók DALE CARNEGIE
Lífsgleði njótfu
kostar aðeins 58 KRÓNUR og kennir yður að sigrast
að fullu á áhyggjum yðar án nokkurra timburmanna.
Væri ekki vétt a'ð sleppa kaupum á
brennivínsflöskunni í tlag, en kaupa í
stað þess bókina og lesa hana yfir
helgina.
Prentsmiðja Austurlands
Hverfisgötu 78 — Sími 4314.
að veita mér áheyrn. En nú er
það einmitt svo, að einmitt
þessi ástvinamissir ýðar hefur
gefið mér tilefni til þess að
hafa tal af yður. Það sem ég
hef að s’egja, er mjög áríðandí.
Ég vænti þess, að þér geflð
yður tíma til þess að hlusta
á það, sem ég hef fram ao
færa. Er það hægt?“
Hann talaði lágt, en ákveð-
ið og festulega. Það var eitt-
hvað skipandi og myndugt í
fari hans, sem olli því, að
henni fannst ekki árennilegt
að vísa honum á bug.
„Gott og vel“, sagði hún.
Hún lét hegar í stað sannfær-
ast af ákefð hans og sjálfs-
trausti, enda þótt henni væri
ekkert um nærveru hans gef-
ið. ..Leyfið mér að taka við
frakkanum yðar . . . Hún vék
sér frá og fór úr kápunni. Þeg
ar hún kom aftur, sagði hún:
„Hvað má bjóða yf.ur, herra
Creed“.
„Ég þarfnast einskis", svar
aði hann á sinn sérkennilega
og stuttaralega hátt. „Pg á
alveg sérstakt erindi vlð yður.
frú mín góð. Dálítið óvenjulegt
érindi um aðkallandi málefni“.
Hún varð forvitin og reyr.di
að geta sér til um það í hu.g-
anum, hvaða erindi þessi mað-
ur gæti átt. En hún komst ekk:
að neinni niðurstöðu. Erindið
hlaut að vera jafn einkenni-
legt og sjálfur þessi óvæníi
gestur hennar.
Hann afþaklíaði boð hennar
u.m að fá sér sæti. En hann
hneppti frá sér frakkanum,
kreppti hendurnar saman fyr-
ir aftan bak, hallaði sér áfram
og teygði fram hökuna. „Nei
frú“, sagði hann. „Ég vil held-
u,r standa. En góða frú. Sitjið
þér sjálfar . . . Væri yður
sama þótt þér létuð þjónu.stu-
stúlkuna yðar víkja sér frá
meðan ég ræði við yður? Það,
sem ég segi, á ekki erindi til
annarra en yðar sjálfrar".
Gíory kinkaði kolli til Betsy.
Veslings stúlkan starði óttasleg
in á húsmóður sína en hlýddi
og gekk fram. Glory settist,
fitlaði annars * hugar eitthvað
við fötin sín. ■— Það sjálfs-
trau.st, sem hún fyrir stuttri
stund hafði verið búin að öðl-
ast á ný eftir atburði hins liðna
dags, var fokið út í veður og
vind. Heimsókn hins óþekkta
gests olli henni hugarangri og
kvíða, gerði hana ruglaða og
ósjálfstæða. Hún fann, að eins
illa og hún var fyrirkölluð,
myndi ósveigjanlegur vilji hans
hafa meira vald yfir henni en
henni fannst æskilegt.
„Frú Faulkland", sagði hann
festulega. „Ég geri ráð fyrir að
þér sjáið á klæðnaði mínu«n að
ég er í þjónustu réttvísinnar.
— og ég vil leyfa mér að bæta
því við, að gagnstætt því, sem
venjulegast er um stéttarbræð-
ur mína, sem ég þykist vita að
gangi undir nafninu* „Bów'
Street hlaupararnir“. í munni
almennings, þá hef ég tekið það
starf að mér samkvæmt eigin
vali og af sérstökum ástæðum.
sem ég mun koma að síðar. Mér
finnst að ég hafi einmitt sem
slíkur sérstöku hlutverki aö
gegna í þjóðfélaginu. Sérhver
borgari þessa lands og sérhverj
ir borgarar allra landa yfir-
leitt, hafa einhverja sérstöku
hlutverki að gegna. En ég leyfi
mér að fullyrða, frú Faulkland,
Smurt brauð. t
Suittur.
Til í búðinni allan daginn. ý
Komið og veljið eða símið. $
SíSd & Fiskur.J
Úra-viðtíer5ir. *
Fljót og góð afgreiðsla.
í
’S
GUÐL. GÍSLASON, V
Laugavegi 63, V
sími 81218. >
V
Smurt hrauð
snittur.
Nestispakkar. ý
Ódýrast og bezt. Vin-
samlegast pantið með 1)
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
Köíd borð q£
heitur veizlu-
matur.
í
____Sf§d & Fiskur.)
MinningarsDÍöfd
ávalarheimilis aldraðra BjóS
martna fást á eftirtdldúm S
ítöðum í Reykjavík: Skrif- S
atoíu SjómannadagsráðjS
Gróíin 1 (geigíö inn fráS
Tryggvagötu) sírai 6710, S
skrifstofu Sjómannafélag* S
Reykjavíkur, Hverfisgötu S
8—10, Veiðaíæraverzlunin S
Verðandi, Mjólkurfélagshú* S
inu, Guðmundur Andrésson S
'gullsmiður, Laugavegi 50. S
Verzluninni Laugateigur.S
Laugateigi 24, Bókaverzl-S
tóbafesverzluniimi Boston, S
Laugaveg 8 og Nesbúöinni,S
Nesveg 39. — í Hafnarfirði S
hjá V. LiOng. S
------------------_ s
s
S
s
hefur afgreiðslu í Bæjar- ^
bílastöðinni í Aðalstræti ^
16. — Sími 1395. ^
'S
S
S
s
s
s
s
s
s
MinnínéarsDÍöId \
BarnajpítalasjöB# Hringsln* ^
eru afgreidd í Hannyrða- í
verzl. Refili, Aðalstræti 12.^
Nýia sendi-
bííastöðin h.f.
(áður verzl. Aug. Svend
s
ien). í Verzlunni Viétor t
Laugaveg 33, Holts-Apó- í
tekí, Langhntsvegi 84, ?
VerzL Álfabrekk’x við Suð- ?
urlandsbraut og Þorstein*- ?
búð, Snorrabn*uí 81.

Hús og íbúðir
af ýmsum stærðum í
bænum, útverfum bæj -
arins og fyrir utan bæ-
inn til sölu. — Höfum
einnig til sölu jarðir,
vélbáta, bifreiðir og
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 eg M. 7,30—
8,30 e. h. 81543.
Raflaítnir oú . . .
raftækjavl'öáerðir
Önnumst alls konar við-
gerðir á heimilistækjum,
höfum varahluti í flest
heimilistæki. Önnumst
einnig viðgerðir á olíu-
fíringum.
Ra f tækj aver zlunin
Laugavegi 63.
Sími 81392.
AB§