Alþýðublaðið - 05.11.1952, Blaðsíða 7

If Framhaldssagan 44
UNDIRHEIMAR 06 A
SusanMorley:
A'LLIR.
AÐSKNT BREF.
Ritstjóri hœll.
Mér þykir bréf mitt um þjóð
bjargarviðleitnina ætla að
að Richard var að losa lérefs-
ræmuna. Job var að binda fyr-
ir stúfinn. — Svo stóð hann á
fætur, blés upp og niður og
fór að þurrka blóðið af hönd-
unum á sér. — Hann greip
hverja tuskuna á fætur annarri
og henti þeim svo í vatnsbal-
ann.
' „Farið þið með hann inn á
[ skrifstofuna“, sagði hann. „En
berið hann varlega. Þig getið
látið hann á legubekkinn, sem
þar er“. Verkamennirnir
beygðu sig niður að hinum með
vitindarlausa manni, eins marg
ir og að komust, lyftu honum
með gát og lögðu a£ stað fram
göngin.
Job stóð augliti til auglitis
við Glory, sem enn stóð eins
vekja atíhygli. Fyrst fer Álfur °g negld í sömu sporum. —
minn. á stað, síðan sómakonan j Hann horfði fast á hana, beit
Dáríður, — og heyrt hef ég' saman tönnunum, en gat þó
um enn aðrar persónur, sem ekki komið í veg fyrir, að and
gert hafi sér orð mín að um-
talsefni, en nóg um það.
Til jþess að bréf mitf verði
ekki misskilifi af frjálsri þjóð,
vil ég geta þess, hvers vegna ég
hef hálfgerða ótrú á allri þeirri
iitsvöðvarnir gæfu til kynna
með smákippum í hvílíkum
taugaæsing hann var. Hann
hrissti höfuðið lítið eitt. Allur
hroki var horfinn úr svipnum
og í staðinn var komin eins
þjóðbjargarstarfsemi, sem enn; konar undrun. Hann hafði
hefur látið á sér bæra. Mér þyk
ir höfuðifi, — foringjann, —
vanta. Má vel vera, að það sé
persónuleg þröngsýrti mín, er
þessu veldur, og ég sé þar ekki
með öllu hlutlaus, þar eð ég
hef sjálfur óbifanlega trú á viss
um manni, til að gegna þeirri
göfugu köllun.
MaSur þessi á sér glæsileg-
ustu fortiíð. Fyrir nokkrum ár-
um hóí hann, — með öðrúm
raunar, — skelegga baráttu
gegn spillingunni, og kom ekki
til hugar að láta múta sér tii
þagnar, þótt svo kynnj að fara,
að einhvér teldi hann þess verð
an. Þegar einn samstarfsmanna
hans gerði svo hressilega at-
lögu að voldugum, en heldur
illa innrættum, þjóðhöfðingja,
að márgir töldu að ríða myndi
höfðingjanum að fullu, eða að
minnsta kasti tosía tilræðis-
mannnn varðhöld, tók þessi
hugdjarfi drengskaparmaður
ekki annað í mál, en að hann
sjálfur „tækí á sig glæpinn“,
þoldi síðan dórn og varðhald án
þess að vikna eða blik’>a, og
verður að geta þess sárstak-
lega, að hsnn taldi sér !;vergi
von í aðduun eða vinsscldum
fyrir. Seinna komst maður
þessi í sæmilegar álnir, fyrir
sjálfstæðan atvinnurekstur;
ekki fyrir mútuþægni, skoðana
sjálfsölu, lepþmennsku fyrir
fégráðuga stiórmnálámenn eða
daður við slíka; ekki heldur
fyrir þjófnað af fá+ækum, sem
fyrir hann unnu; gét ég sjálfur
ur borið urn ráðvendni hans á
því sviði, þar eð ég vann eitt
sinn sjálfur íýrir hann v-srk,
'þótl fítáð værij hafði aðeins
orði hans að freysta varðandi
launin, en þótt homira nýftist
ekki sem ’bezt verkið, galt hann
xnér hvern eýrí; stal ekki af
mér svo miklu Sem túskilding. rætt bendir til, að okki muni
Tel ég þennan manu hnfa sýnt hann gerast svikari eða þjófur,
svo frábæra skoðanafestu, þótt hann kæmist í atlar millj.
hreinlyndi, dirfsku og ráð- ónirnar, og einskis manns mútu
framkvæmt meiri háttar skurð
aðgerð, þá fyrstu, sem hann
nokkurn tíma hafði reynt við,
og það var ekki að sjá, að
hann væri neitt hreykinn yfir
að hafa getað gert þetta.
Hann var öldungis örmagna.
Richard gekk til hans og
þrýsti hönd hans fast og lengi.
„Þetta var frábært afrek
hjá þér, Glaisher. Dásamlegt.
Hvernig stendur á því, að þú
kannt þetta fyrir þér í skurð-
lækningum?“
Job hélt áfram að stara á
Glory um leið og har.n svaraði
Richard og sagði honum frá
því, að hann lærði læknisfræði
hjá Cruickshank lækni á kvöld
in, þegar vinnu væri lokið.
Richard hafði aldrei vitað um
það fyrr.
„Ég verð að biðja yður af-
sökunar, herra St. George. Ég
er svo þreyttur, að ég verð að
fá að leggjast fyrír. Þetta fór
svo illa með mig“. Hann hafði
enn ekki augun af Glory.
Richard kinnkaði kolli, og
það var einlæg samúð í svip
hans.
..Vitanlega, Glaisher. Ég skil
það vel. Seinna getum við tal
að saman um það, hvenær þér
hentar að ég láti þig fara á
læknaskóla“. Hann benti
tveimur eða þremur mönnum
sem enn voru nærstaddir, að
verða Job samferða heim til
hans og aðstoða hann, ef hann
þyrfti einhvers með.
í þessu kom Liz æðandi og
var mikið niðri fyrir. Hún
horfði fyrst reiðilega á Ric-
hard bróður sinn o gsneri sér
því næst að Glory.
„Glory, Ó, Glory! Hvernig
gaztu þetta? Hvers vegna ger-
irðu þetta?“
,,Ég gat ekki að mér gert,
Liz“, sagði Glory lágt .og það
var sektarhreimur í röddinni.
Ó, Liz! Ég gat ekki að því gert.
Komdu burt, Liz. Taktu mig
burt héðan . .. . “
Derryman lifði. Tveim dög-
um seinna fóru þau Richard og
Liz að heimsækja hann. Þau
töldu Glory á að koma með
þeim til hans. Hún hristi höf-
uðið.
„Ég get það ekki“, sagði
hún. „Ég gæti ekki hugsað mér
að sjá hann . . . . “
Tíminn leið. Jóbn komu og
fóru, ólík þeim síðustu, þeg-
ar hún dváldi með Hugo á bú-
garði Tivendale lávarðar. Nú
var ekki boðið múg og marg.
menni úr hópi nágrannannn,
j eins og þá. Þau Richard voru
ein á jólakvöldið, sátu til borðs
sitt við hvorn endann á löngu
borði. Á annan í jólum var að
vísu boð inni hjá Richard fyr-
ir börn og unglinga úr þorp-
inu, en enda þótt Gloxv gengi
rösklega fram í að skemmta
gestunum og tækist það að
ýmsu leyti vel, þá vantaði
samt einhvern herzlumun á að
blærinn yfir samkvæminu
væri nógu hressandi og lífleg-
ur.
Hún var allt önnur mann-
eskja eftir slysið í göngunum.
Það var eins og hún hefði
misst gleði sína við þann at-
burð. Henni fannst lífið of ein
manalegt. Henni leiddist að
vera alltaf innan irn sama fólk
ið, þráði tilbreytingu og
skemmtanir. Allir voru henni
að vísu góðir, en óvenjulegt
lífsfjör hennar féklc ekki not-
ið sín í umgengninni 'áð það.
Hún virtist hafa áhuga fyrir
aðeins einni persónu: Job
Glaisher. Henni var ?ð vísu
stundum boðið til Dorchester,
og það var Liz, sem stóð fvrir
því. En henni fannst sér myndi
ekkert síður leiðast þar áður
en langtum liði. Henni fannst
fólkið lítilsiglt. Hugsanir þess
ekki snúast nema um kaffiboð
og lítilfjörlegar skemmtanír,
tal þess um hégómlega og smá
vægilega hluti.
En aðdáun Richards á henni
og framkoma öll við hana
vendnj og t,akmarkai ausa fyrir !
litningu á vinsældaveiöum og
mútuþægni, afi engan mann
veit ég honum betur fallinn til
Þess afi hafa forustu. um I'jörg
un þjóðarinnar upp úr þvx spill
ingáfani, sem hún nú er í sokk
in að' allra dómi; jel ég það
ekki sízt vegna orðheldni hans
og frómleika í litlu, sem ótví-
þræll mundj hann þá gerast,
fr>emur en í umkomuleysi sínu
áður!
Þá mundi ég gerasí þjóðbjarg
armaður, þótt hrumur sé, yrði
þessu flekklausa íturmenni fal
in forustan! Annars ekki!
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
breyttist ekki hætishót. Hann
fann þeim mun greinilegár:
sem tímar liðu, hve vænt hon
um þótti um hana. En jafn-
framt duldist honum ekki
lengur, hvers virði hann var
henni. Hann var til fulls kom-
inn til skilnings á því, að í
augum hennar var hann að-
‘eins hjálpartæki, eins konar
stökkbretti til nýrra ævintýra
og nýs lífs. Hann fyrirleit sjálf
an sig fyrir að hafa látið
blekkjast, en við því varð ekk
ert gert úr þessu. Hún hafði
haft hann á valdi sínu, og
hann þóttist vita, að svo yrði
, meðan hún sjálf kysi að láta.
! svo vera. Fyrir hann var ekk
1 ert að gera nema láta reka á
J reiðanum út í óvissuna.
I Aðeins tvisvar hafði hann
!fengið tilefni til þess að tala
| til hennar í svipuðum óvítun
■ artón eins og kvöldið góða, er
hún stökk að heiman út í
tunglskinið meðan hann var
að skrifa bréfið. í bæði skiptin
_ hafði hún komið heim seint á
j nóttu frá Dorchester, verið þar
;í heimsókn hjá Liz. Og í bæði
, skiptin hafði hann komizt að
því hjá Liz, að þaðan hafði
hún farið nógu snemma til þess
að geta verið komin heim
snemma kvölds. Hún bara hló
að ávítunarorðum hans, og í
bæði skiptin endurgalt hún at-
lot har»s >af þvflíkri ástríðu.
að hún þóttist með því sanna,
eins og hún orðaði það, að hún
hefði bara verið úti að ganga
I í indælu kvöldveðrinu, — eins
‘ og áður segir.
j En í bæði skiptin hafði hún
Ssnurt brauð. í
Suittur. ^
Til í búðinni állan daginn. ý
Komið og veljið eða símið.)
__ Síld & Fiskur. j
Ora-viðöerSir. V
s v r
Fljót og góð afgreiðsla.’

j xærið í kofanum hjá Job Glais
jher, veitt honum ást sína alla
j af sama ástríðuofsanum og Ric
hard nú, og notið þess að s,iá
, hann kveljast, á hans sérstaka
, hátt, ekki síður en Richard.
jUm Job gilti alveg það sama
og um Richard: Hann hataði
| sjálfan sig hennar vegna, af
(því að hún var eins og hún
; var, og af því, að sjálfsálít
hans og dramb megnaoi ekki
að firra því, að hann í einu
og öllu yrði að gevast þræll
hennar. Honum hryllti við
þeirri tilhugsun, að yfir fram-
komu hans við hana væri ekld
hægt að hafa annað orð en það,
GUÐL. GÍSLASON, i
Laugavegi 63, >
sími 81218. *>
Smurt brauð ,y
oé snittur. >
Nestisuakkar. £
Ódýrast og bezt. Vin- ^
samlegast pantið með V
fyrirvara. ^
MATBARINN V
Lækjargötu 6. 1
Sírni 80340. >
Köidborðoá \
heitur veizlu- i
matur. i
____Síld & FiskurJ
Minninéarsuíöld ó
dvalarhetmilij aldraSra fjó)
maxma fást á eítirtðlduin ?
ítöðurn í Reykjavík: Skrif-)
■tofu ájómannadagíráði *
Gróíin 1 (ge jgið inn £rá)
Tryggvagötu) sími 6710. ‘
fkríístofu Sjómannafélagi)
Reykjavíkur, Hverf isgötu •
8—10, Veifiafæraverzlunin)
Vérðandi, Mjólkurfélagshú*'
lnu, Guðmundur Andrésson«
guiismiður, Laugavegi 50.)
Verzluniimi Laugateígur,)
Laugateigi 24, Bóksverzl-)
tóbaksverzluninni Boston,)
Laugaveg 8 og Héjbúöinnl,)
Neaveg 39.— í Hafnarfírði •
hji V. Long. >
" A
'S
Ný.|a sendi-
biíastöðin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar- s
böastoðinni í Aðalstræti S
16. — Sími 1395.
: s
'S
s
s
Minninéarso.iöíd
Barnaepftalasjófia Hring*ln»S
eru afgreidd í Hannyrða-S
verzl. Refill, Aðalitræti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
*en). í Verzlunni VictorS
Laugaveg 33, Holtj-Apó- S
itkí, Langhjitsvegi 84, >
Verzl. Álíabrekku við SuS- >
urlandsbraut og Þorsteirt*- >
búfi, Snorxab^Jiui 61.
Hús og íbúðir
i af ýmsum stærðum í
i bænum, útverfum bæj
! arins og fyrir utan bæ-
inn til sölu. — Höfum
einnig til sölu j.arðir,
vélbáta, bifreiðir og
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7.30-
8.30 e. h. 81546.
Raffaíínir oú .
raftækiaviðöerðir
Önnumst alls konar við-
gerðir á heimilistækjum,
höfum varahluti í flest
heimilistæki. önnumst
einnig viðgerðir á olíu-
fíringum.
Raf tæk j averzlunin
Laugavegi 63.
Sími 81392.
AB 6