Alþýðublaðið - 27.11.1952, Síða 6

Filipus
Bessason
lireppstjóri:
ABSENT BRÉF
Ritstjóri sæll!
Þa5 heyrí ég, a3 verkfall sé í
aðsigi þar syðra, og krefjist
launþegar hærra kaups. Ekki
lái ég þ&im. það. Hitt er ég viss
'um, að ekki mun smávægileg
Sauimhækkun reynasc nein var-
anleg bót ttl lengdar eins og nú
és málum hóttað í þjóðfélag-
inu, Alvarieg meinss'na iækn-
a'st ekki með neinum smá-
skómmtum. Hér dugar ekkert
anuað en bíldur og blóðtaka,
sagöi kerlingin. Það er ékki
nukkur leið að. svc> fáir geti
unnið fyrir svo mörgum, Það er
rneinið.
Þafl er ekki nokiiur leið að
Sigla nrognkelsaksen'i ef settur
er á hana reiði og siglur af
fkonnortu, — hvað. þá af þrí-
sigidum: brigg. Þetta veit ég, og
er þó enginn sjómaður. En
þctia virðást þeir ekki viia,
st j ór nmálasigl jngaf r æð i n g arn ir
fyrr sunn n; þeirra sífellda úr-
r;eði er b<.;a að auki segi ef
ekkert' genguy. Það er sann-ii’-
lega mer.k’ egv, og ekfci þeim að
þakka, að ekki 'i’iur fyrir
'löngu orð'ð kollsigt’. úr öllu
saman. En.hennar verður varla
langt að bíða, lagsmaður.
'Nei, — eina úrræðiö sem
vænta má aó dugi, or að lækka
s'-glumar og' fækka seglunum;
•— þá gæt* aftur komið skriður
á þá gömiu, og öruggari yrði
' i ún í kvikunni, víst er um þaö.
7-t til vill hæri ekki jafn hátt
aoppseglin í samfloti með stór,
skipum, en þau ber heldur ekki
háft, ef- kjölurinn snýr upp,
Þetta held ég þið ættuð að at
fauga, og' það heldur fyrr en
. seinna. Ættuð, segi ég; — ójá,
ég'héf víst váldið fil-'að segja
' ykkur fyrir verkum! En begar
allt' er' komið um kpl). segi
‘Sg ekki nema' það: ;,Ekki var
fð Fi’.ipus Bessao’on, sem réði
'irri- sigiingu. .
Filipus Bessason
hreppstjóri.
| SamóSarkorf
s
s
'i
i $
Slysavarnafélags fslands S
S kaupa fiestir. Fást hjó^
ý Mysavarnadeildum utn)
.S
s
S
s
$
s
s
;S
,s
s
land állt. í Rvík í hann-J
yrSaverzluninni, Banka- S
stræti 6, VerzL Gunnþór-)
tmnaar Haíldórsd. og skrif- ^
stofu félagsins, Grófin 1. \
Afgreidd í síma 4897. — $
Heitið á siysavamafélagið. ^
Það bregst ekkL ^
| AB ~ inn á l
■«* *
•X 9.
s hvert heimili! I
"• *
■ p » mjB* ■OUÍlULM If JIJIJP. HMP IMMMM&MMJOOIMMMjm
A.B’ 6 -'*■
Framkaldssagan 63
UNDIR
Pringle minntist á tigna gest-
inn, en lét ekki á neinu bera.
Hún hafði ekki sagt neinum
hvað fyrir hana bar í garðin-
um hjá Whiston jarli.
Hið mikla tækifæri var kom-
ið. Hún var komin til London
á ný, lék við leikhús í Lond-
on og fyrir íbúa höfuðborgar-
innar. Leikdálkar dagblaðanna
lýstu henni sem frú Faulk-
land, „hinni stórfenglegu upp
götvun Elliston leikstjóra,“
Elliston sjálfur var í sjöunda
himni og ekki síður eigendur
leikhússins. Rebecca var leikin
kvöld eftri kvöld fyrir fullu
húsi og þakið ætlaði að rifna
af fagnaðarlátum áheyrend-
anna í hvert skipti, sem Glory
kom fram í gervi Rebeccu.
Pringle Mackgoull kunni sér
ekki llséti. íVokkur hans fór
hverja sigurförina af annarri
upp á leiksviðið. Elliston
hafði varla við að telja pen-
ingana frá aðgöngumiðasöl-
unni. Hann þakkaði forsjón-
inni hátt og í hljóði fyrir að
hann skyldi hafa látið sendi-
boða hins „tigna gests“ telja
sig á að taka þennan flokk að
leikhúsinu. í fyrstu hafði hann
haldið, að þetta væru bara ein
hverjir duttlungar í prinsinum
og hann hafði stundum áður
látið slík skilaboð frá honum
sem vind um eyrun þjóta, þó
að forlögjin hefðu hagað því
þannig til nú að hann hefði
farið að ráðleggingum hans.
Glory var ekki fyllilega á-
nægð. Henni duldist ekki, að
hún hafði unnið stórfelldan
sigur. En það var henni ekki
alveg nóg. Hún var ekki á-
nægð með, hversu lítið hún
hefði þurft fyrir því að hafa.
Hún hafði ekki þurft að leggja
á sig teljandi' erfiði, engar
þrengingar. Hún hafði ekki
vænzt þess að sigra svona fyr-
irhafnarlítið. Hún hafði búið
sig undir allt það versta, og nú
var sigurinn fenginn, og hann
hafði verið alltof auðfenginn.
Hún var ekki örugg um, að
svo auðunninn sigur gæti
enzt til langframa. Hér hlutu
að vera einhver' svik í tafli.
Hún var að minnsta kosti veru-
lega smeik um það, og það dró
úr sigurgleðinni.
Og sigurinn var svo sem
ekki algjör. Menn flyktust að
vísu til þess að sjá hana og
heyra. En var það einlægm?
Höfðu hinir föstu gestir Hay-
marketleikhússins í raun og
veru nokkúð vit á leiklist?
Hvernig myndi henni verða
tekið í Drury Lane? Sjálf var
hún sér þess meðvitandi, að
hún átti enn mikið ólært, og
hún notaði hverja stund, sem
henni gafst, til þess að full-
komna sig í listinni og læra
til hlítar að túlka hinar ýmsu
persónur leikbókmenntanna.
Hún naut þess í fyllsta mæli
að erfiða og erfiða og hrifning
áhorfenda og áheyrenda voru
henni eftiajsóknarverð sigur-
laun fyrir vinnuna, sem hún
lagði fram. Það hafði þó aðeins
borið á aðfinnslum gagnrýn-
endanna á leik hehnnar. en
það voru hjáróma raddir, þeg-
ar litið var til leiklistarinnar.
Og þó, þrátt fyrir allt, var
hún óhamingjusöm og ein-
mana. Hún minntist þess, að
hafa eitt sinn sagt við Edmond
Kean: „Það, sem skilur okk-
ur, Edmond, er að leiidistin er
þér í sjálfu sér takmark, en
fyrir mér er hún aðeins hjálp-
Susan Morley
OG AÐ
Smurt brauð. $
Snitt&ir. s
Til í búðinni allan daginn. S
Komið og veljið eða símið. )
Slid & Fiskur.s
artæki til þess að ná öðru
marki.“ Hvert var þetta mark
mið? Hver var sá sígur, sem
hún ætlaði sér að vinna? Hún
var umkringd aðdáendum.
Hún var hvarvetna hrókur
alls fagnaðar, en samt vantaði
ennþá herziumun. Hinum eina,
sanna og persónulega sigvi.
sem hún hafði barizt fyrir að
vinna, að finna heitar og ein-
lægar tilfinningar hafnar yfir
allan vafa streyma að sínu eig
in hjarta, nei, það hafði henni
ennþá ekki tekizt.
Hún sat í herbergi sínu einn
dag seint í nóvember og las
yfir hlutverk í nýju leikriti.
sem flokkurinn átti að fara að
■sýna á næstunni. Þá var drep-
ið á dyr hjá henni og þjón-
ustustúlkan tilkynnti, að mað-
ur vildi fá að tala við hana.
Hún lagði frá sér handritið dá-
lítið afundin yfir að vera trufl-
uð í miðjum Iestri og bjóst til
að taka á móti komumanni.
Með sjálfri sér hugleiddi
hún hver það myndi vera. Hún
heyrði að þjónustustúlkan
bauð honum inn og vísaði hon-
um upp á loftið. Hún heyrði
fótatak hans í stiganum. Það
var enn drepið á dyr og mað-
urinn birtist í gættinni. Það
var Spranger Creed.
Hann hneigði sig hæversk-
lega, lokaði dyrunum á eftir
sér og gekk í áttina til henn-
ar. Hann var alveg óbreyttur
frá því síðast. Hann var enn í
búningi Bow-Street þefaranna,
skarlatsrauðum jakka og grá-
um buxum. Hann hafði enn
sömu kækina. En eina breyt-
ingjji, sem hún þó þóttisc
merkja, var að augnasvipur-
inn var ekki eins ofstækis-
fullur og áður fyrr. Það var
að vísu beizkja í svip hans, en
•hún gat ekki varizt þeirri
hugsun, að beizkjan beindist
að henni, að ásökunin í svipn-
um væri sprottin af því hvern-
ig hún tók máli hans, þegar
fundum þeirra bar síðast sam-
an.
Þau horfðust í augu. Hvor-
ugt sagði orð, en virti hitt fyr-
ir sér í grafarþögn. Hún rétti
úr sér og brosti. Þótt undar-
legt megi virðast, létti henni,
þegar hún áttaði sig til fulls
á hver kominn var.
„Herra Creed,“ sagði hún og
brosti. „Ennþá að njósna?“
Hann kipraði saman augun.
Hún sá, að hann var þreytu-
legur.
Eg frétti að þér væruð
komnar til London, sagði hann.
Röddin var hrjúf og köld eins
og áður, blæbrigðalaus.
„Eg á bágt með að trúa því,
að þér hafið misst sjónar á
mér, eftir því, sem okkur fór
á mílli síðast,“ sagði hún
hæðnislega. „Það hefur verið
dægrastyttíng fyrir mig síðan
þá að vita, að hvert einasta
atvik lífs míns skuli komast
ýður til eyi'na. Því 'fylgir nátt-
úrlega ' dálítill ókostur, en
maður venst því eins og öðru.
Eg hef ekki njósnað um yð-
ur, frú Faulldand, sagði Creed
þrákelknislega. „Yður er alveg
óhætt að trúa því. Eg hef alls
ekkert njósnað um yður. Hon-
um virtist vera mikið í mun
að leggja áherzlu á þetta at-
riði. ■ „
Og nú á að bæta úr því og
fá mig til þess að leysa frá
skjóðunni. Hún var ekki a£
baki dottin og naut þess að
stríða honum á þessu.
Eg held að ég þurfi þess
ekki, frú Faulkland. Vissulega
hef ég e’íki njósnað um yður,
en ég'held, að ég viti samt út
í æsar, hvað þér hafið hafzt
að síðan við sáumst síðast.
Máske þér ætlið þá í þess
stað að gefa mér skýrslu tim
athafnir einhverra annarra,
herra Creed. Gott og vel. Eg
verð að segja, að frásagnir yð-
ar af breytni Innocents Par.a-
dine eru hvort sem er orðnar
ómissandi tilbreyting fyrir
mig.
Þér hittið ekki naglann á
höfuðið, frú Faulkland. Það
var sýnilegt, að honum veittist
stöðugt erfiðara að komast
ekki úr jafnvægi. Máske hef'ði
ég ekkert átt að vera að koma.
Eg heyri að lítið muni vinnast
á því. En mér fannst það skylda
mín. Eg er hingað kominn til
þess að aðvara yður, frú Faulk
land,
Að aðvara mig. herra Creed.
Hann var að því kominn að
þjóta upp og gretti sig reiði-
lega. En hann áttaði sig í tæka
tíð og það vottaði ekki fyrir
neinni geðshræringu í rödd
hahns, þegar hann hóf mál sitt
á ný.
í guðs bænum, frú Faulk-
land, ofmetnist ekki, ofmetn-
ist ekki. Fyrir aila muni ger-
ið ekki of lítið úr þeim hætt
um, sem þér eruð staddar í
Iialdið þér, að ég hefði komið
hingað til þess að þola auð-
mýkingu af yðar hálfu, ef ég
ekki héldi, að það væri vert
að gera tilraun til þess að
bjarga yður, og að þér vær-
uð þess verðar, að slík tilraun
væri gerð? Að þér væruð þess
\ verðar, segi ég, að reynt væri
að bjarga yður, frá sjáifri

Ora-viðtíerðir.
Fljót og góð afgreiðsls,
CDBL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Sinfóníuhljómsveífin.
Stjórnandi: OLAV KIELLAND.
Einsöngvari: Guðmundur Jónsson.
Tónleikaf
■p. /
n.k. föstudagskvöld 28. |i> m. klukkan 8,80 í Þjóð-
leikhúsinu. í
' £
Viðfangsefni eftir BeetJi'óven, Olav Kielland o. fl.
' ' * -
Aðgöngumiðar seldir í Þjpðleikhúsinu.
liltillíllllllllllllilllllllillilllllil!
Smort brauð
oti snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin- ^
samlegast pantið með^
‘ ' *
Y
í
Y
_
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
»
í'
OÖ
heitur veizlu-
matur.
Síld & Fiskur.)
Y
Mmiilngarspjöld )
áVBlarheimill* aldraðra *jö^
marma fást á eftirtðlöumí
stððum í Reykjavík: SkriE-^
stofu SjómannadagsráSs >
Grófin 1 (geiglð lnn frá 1
Tryggyagötu) sími 82075, f
ekrifstofu Sjómannaíélags i
Reykjavíkur, Hverfisgötuj
8—-10, Veiðafæraverzlunin j
VerSandl, Mjólkurfélagihús t
tau, Guðmundur Andrésson ?
gullsmiður, Laugavegi 50. f
Yerzlummú Laugateigur, l
Laugatejgi 24, Rókaverzl- ?
tóbaksverzluninjil Foiton, 1
Laugaveg 8 og Weibúðinnl, f
Neiveg 39. — í HafnarfirBi ?
fcjá V. Long. }
-ó
S
hefur afgreiðslu í Bæjar-Y
bílastöðinni í Aðalstræti)
16. •—'Sími 1395.
Ný|a sendi-
s bílastööin h.f.
\
\
i
\
i
íiiillUlililíliljlJiÍilíiiiijliiijjii
Miimm^arsplöld í
Bamacpítalaijóð* Hringaln* )
eru afgreidd í Hannyrða-I
verzl. Refill, Aðalitræti 11.*
(áður verzl. Áug. Svend'
*en). í Verzlunni Victor?
Laugaveg 33, Holti-Apó- ?
teki, Langhyttsvegi 84, *
VerzL Áiíábrekku við Suö- i
urlandEbraut og Þontein*- J
húð, Snorrabrau*' 61. 1
\ Hus og íbúðir \
af ýmsum stærðum i)
■bænum, útverfum bæj - ^
arins og fyrir utan bæ- ^
inn til, sölu. — Höfum ^
einnig til sölu jarðir, ^
vélbáta, bifreiðir og)
verðbréf. $
‘
/ Sími 1513 og kl. 7 30—?
\ 8,30 e. b,■81546. $
vRaflaénir oá . .{
J raftækiaviðííerðir)
) Nýja fasteignasalan.
( , Bankastræti 7-
Önnumst alls konar víð-

)
gerðir á heimilistækjum, ^
höfum varahluti í flest )
heimilistæki. önnumst )
einnig viðgerðir á olíti-)
fíringum. )
Raftækjaverzlunm ^
Laugavegi 63. ^
Síml 81392. V
\4í
W