Alþýðublaðið - 06.12.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 70
Susan Morley:
JOLASVEINAR.
Tungan er Mð lögmáli ný-
sköpunarinnar; ný orð mynd-
ast yfir ný og framandleg’ hug.
tök, þar af sum orðskrípi mál-
lærðra maana, og yfirleitt ekki
riotuð nsma í hátíðiegum rit.
gerðiun og ræðum, en alþýða
manna skiJur ekki meiningu
þeirra, þct't allar séu rætur
þeirra fornnorrænar, og kemst
ekki upp á hljóminn, fremur en
í þjóðlegustu verkum sinna
frumlegustu: tónskálda; aðrar
afbakanir erlendra orða, en al-
þýðan hefur sjálft gert þá af.
bökun, skilur ef til vill ekki
meiningu' orðsins og veit ekk-
ert um rætur þess, en þykir
hljómurinn þægilégur í eyrum;
og það þykir fræðingunum líka
og nota afbakanir þessar þegar
þeir eru ekki í dökkum fötum,
ellegar þá fullir, og orðskríp-
ið kemst í tunguna ög þykir
góð íslenzka eftir nokkrar kyn
slóðir. í>á er annað, að gömul
og þjóðlég orð fá nýja mein-
ingu. og sú hin gamla gleymist
smátt og srnátt, og seinna verða
rnenn meistarar og doktorar
iyrir að grafa hana upp,
Tökum til dæmis orðið ,,jóla.
sveinn“. Áður fyrr meir komu
mannkerfi 4þessf liabbandii til
byggða á jólaföstunni, áttu sín
persónulegu nöfn og hvert barn
vissl útlit þeirra og klæðaburð.
Nú er hópur jólasveinanna orð
inn svo fjölmennur, að fáir vita
þeirra töJu; þeir eru af öllum
stéttum og embættum, — auk
þeirra, sem sjást uppst ooaðir
í búðargluggum fyrir j-'" i, og
'þessara þjóðlegu og görr';.: sem
rú;varplð er ið reyina að
halda líftórunni í.
Fj ölmennasían fulltrúahóp
munu jólasveinarnir eiga með-
al forráðamanrsa þjóðarinnar, í,
þingsölum og opinberum emb.
ættum. Eklri hafa :þó yfirfærzt
á þá hin gömlu, persónulegu
heiti forfeðranna; myndi þó
sumum finnast, að ólíklegra
ættarnafn gætu sumir þeirra
valið sér, heldur en Bjúgna-
’krækir, Ketkrókur, Pottasleik.
ir og' jafnvel Askasleikir, og
telja til sannindamerkis, að
sumir þeirra séu gömlu jóla-
sveinunum ekki óleiknari í
þeirri íþrótt, að krækja sér í
feiían bita, eður að sleikja svo
innan potta og aska almenn-
ings, að enginn offitni á því,
sem eftir verður.
Þá gegnir og furðu, hve enn
eymir eftjr af því langlundar-
geði, sem alþýða manna umbar
með glettur og grályndi hinna
gömiu jólasveina, og að það
skuli hafa færzf yfir á þá nýju.
„Þetfa eru svoddan jólasvein.
ar!“ segir fólk og yptir öxlum.
Og þar með er þeirra fram-
ferði afsakað.
eitt sinn hafði haldið að- hann
gæti ekki lifað án. Sjálfur var
krónprinsinn illa haldinn af
minnimáttarkennd. Hann fann
sig veikan á svéllinu og þurfti
einhvern til þess að styðjast
við. í augnablikinu var það
Glory, sem hann taldi hæfasta
til þess að veita sér andlegan
og líkamlegan stuðning. Hann
var nú 46 ára gamall, feitur
og klunnalegur í framkomu og
stöðugt hræddur við allt án
minnsta tilefnis.
Hann hafði keypt handa
henni skrautlega og vandaða
íbúð nálægt Piccadilly. Hánn
heimsótti hana að visu sjaldn-
ar en áður, en þeim mun oftar
var hann hjá henni heilar næt-
ur. Henni hundleiddist hann. í
huganum; gat hún ekki komizí
hjá að bera hann saman við
Hambert, og þess barf ekki að'
geta, hver sigur bar úr býtum
í þeim samanburði.
Hann drakk mikið og vissi
stundum ekki sitt rjúkandi ráð.
Kvöld nokkurt hafði hann á ó-
venju stuttum tíma lokið við
flösku af sterku víni, en hún
sat í vondu skapi á stól inni í
svefnherbergi sínu..
' Hann kom slagandi inn til
hennar, fráflakandi og meö
stafinn sinn í hendinni Hann
sle.ppti aldrei stafum, jafnvel
þótt inni í húsi væri.. Hann
beygði sig niður sð henni og
hugðist taka utan um hana, en
hún vatt sér undan honum og
settist í annan sfcól.
,,Þú ættir heldur að fara í
bað og svo að sofa, Georg. Þú
þarfnast einskis frekar en bara
að fara að sofa, í þetta skiptið
að minnsta kosti.“
Honum hnykkti við og hann
leitaði í huganum eftir viðeig-
andi svari. En hann fann það
ekki, og fyrst hann á annað
borð ekki gat látið hana kenna
alvarlega til undan orðum sín-
um, þá tók hann þann kostinn
að slá af og láta sér hvergi
bregða.
Alveg rétt hjá þér, elskan
mín. Alveg rétt. Ég verð allur
annar maður, ef ég fæ að sofa
hjá þér.“
Hann þóttist feiknafyndinn,
þótt svar hans væri eins greini-
lega út í hött og hugsazt gat.
Hún gat ekki varizt brosi, en
það bros stirnaði á vörum
hennar, þegar henni varð hugs-
að til mannsins, sem nú var
borfinn henni, og hún að vísu
aldrei hafði verið í ' nánum
kynnum við, en mvndi þó á-
reiðanlega hafa haft bæði vit
og manndóm til þess að gleðja
hana undir sömu kringumstæð-
um með leifturfyndnu svari.
„Ég held að það sé bezt að
ég sæki þjóninn þhm og láti
hann fara að hátta þig“, sagði
hún og hugðist hafa hann af
sér með góðu. ,.Þú ert þreytt-
ur, Georg, og drukkinn.“
En þetta var meira en hann
j þoldi. Hann hætti allt í einu
að vera Prinny og varð sem
snöggvast prinsinn af Wales.
Rauður hafði hann verið fyrir
og þrútinn í andliti, en nú
roðnaði hann þó meir og sneri
sér að henni ofsarcúður.
,,Þ-ú-ú ge-gengur of langt!“
stamaði hann reiður og hrygg
ur. En hann gat ekki komið
meiru upp; sá eftir að hafa sagt
þetta og hlassaði sér ofan' í
stól. „Ó, Glory! .... Glory!“
stundi hann og huldi andlitið
feitum og klunnalegum hönd-
unum. „Ég er svo breyttur ....
Glory. Lofaðu mér að vera hjá
þér í nótt.“
Hún sárvorkenadi honum,
stóð á fætur og gekk yfir til
hans.
„Vitanlega, Georg. Vitan-
lega. Lofaðu mér að hjálpa
þér.“
Hún tók utan um hann og
hjálpaði honum inn í svefnher-
bergi sitt. Hún hjálpaði honum
úr fötunum, og innan stundar
var hann sofnaðiir.
Kvöld nokkurt í september
var Glory heima hjá sér í
Piccadilly og hafði boð inni
fyrir nokkra kunningja sína.
Krónprinsinn hafði látið færa
, henni þau skilaboð, að hann
Jværi búndinn við stjórnarstörf
j nokkra næstu daga og gæti
ekki heimsótt hana.
Meðal "gestanna var John
Paunce, sem ásamt Reep lá-
varði hafði verið gestur hennar
hjá Richard St. George vetur-
inn áður. Phoebe, konan hans,
var þar ekki. Hún átti von á
barni og hafði farið út í sveit
til vinafólks síns. Ætlaði að
dveljast þar seinustu vikurnar.
Paunce gat aldrei séð Glory í
friði. Hann leitaði óaflátanléga
eftir ástum hennar. Þar var
líka Sophie Oxberry, sú sem
verið hafði í leikflokki Pringle
Mackgoulls og leikið þar Ré-
beccu næst á undan Glory.
Henry, maður hennar, var með
Wellesley hershöfðingja ein-
hvers staðar suður í Portúgal
um þessar mundir.
Þau höfðu drukkið mikið,
Glory og Jahn Paunce þó allra
mest. Taugar Glory höfðu ver-
ið í slíku ólági undanfarnar
vikur, að hún fann stöðugt
meiri fróun í að gefa sig á vald
vínguðsins. Hún stóð á miðju
gólfi meo glas í hendinrii og
horfði á Paunce, sem var að
sýna viðstöddum listir sínar:
Hann reyndi að láta fulla vín-
-flösku standa á nefinu á sér!
Það var drepið á dyr. Þjón-
ustustúlka kom inn og til-
kynnti, að það væri beðið um
að fá að tala við húsmóðurina.
Glory spurði, hver það væri.
„Það ef frú Mackgoull,“
sagði stúlkan. „Hún biður yður
að koma niður og segist hafa
áríðandi crindi fram að færa.“
Glory fór niður. Queenie
stóð fyrir utan.
„Queenie,. elsku Queenie
mín! Viltu ekki koma inn fyr-
ir? Gerðu svo vel. Þú hittir vel
á. Það eru hjá mér glaðir gest-
ir, og vínið, sem ég fékk sent í
gær, fer hvort sem er ekki í
betri stað, en þótt þú njótir
þess með mér. Þú verður að
gefa þér tíma til þess að fá þér
eitt glas með okkur.“
En Queenie gerði sig á eng-
an hátt líkléga til þess að koma
inn fyrir. Hún var döpur á svip
og föl. Það var auðséð. að henni
bjó eitthvað þungt í huga.
„Glory. Komdu með mér á
afvikinn stað. Ég þarf að sýna
þér dálítið.“
Glory fann, að eittbvað mik-
ið stóð til fyrir þeirri gömlu.
Hún lagði frá sér vínglasið og
gekk með gömlu konunni inn
langan gang og inn í herbergi
á neðri hæð, ríkulega búnu
húsgögnum.
Glory bauð henni ekki sæti,
heldur staðnæmdist fyrir fram-
an hana á miðju gólfi og beið
þess, sem verða vildi. Queenie
stóðst ekki lengur rnátið, hlass-
aði sér niður í stól og brast í
grát. Axlir hennar og geysi-
stór barmurinn gengu upp og
niður og krampadrættir fóru
um stórskorið andlitið.
Glory var alveg ráðalaus og
vissi ekki, hvernig hún ætti að
bregðast við þessu. Queenie
hleypti í sig kjarki, snýtti sér
hraustlega og þerraði augun
Hún seildist niður í undrastóra
skjóðu við hlið sér og tók þar
upp; úr bréf, sem hún rétti
Glory án þess að segja orð.
Glory sá strax, að á því var
rithönd Lambert Garlands.
„Ágúst:
Vimeiro, Portúgal.
Kæra frú Queenei!
Ég er þess fyllilega meðvit-
andi, að bað er öldungis óvíst,
hvort þú færð þessa rlínur
nokkurn tíma. Þó er það von
mín, að þær komist þér í hend-
ur. Sá heitir David Melville,
sem ég fæ bréfið í hendur. Ég
ber fullt traust til hans, en það
er ekki víst, að honum auðnist
að komast heim til gamla Eng-
lands. því að á leið hans hljóta
að verða margar hættur. Ég
fæ honum bréfið í þeirri von
og trú, að sjálfur farist ég. Ef
þáð verður ekki, þá mun ég
taka bréfið af honum aftur áð-
ur en hann leggur af stað.
Ég átti aldrei von á því, að
ég ætti eftir að verðá hermað-
Smurt brauði ^
Soittur. s
Til í búðinni allan daginn. S
Komið og veljið eða símið. ^
__Sí§d & FiskurJ
Ora-viðtíerðir. ^
Fljót og góð afgreiðsla. ^
GUÐL. GÍSLASON, )
Laugavegi 63, S
sími 81218. $
Smurt brauð \
oá snittur. $
Nestispakkar. ^
Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegast pantið með^
fyrirvara. ^
MATBARINN
7 Lækjargötu 6. ^
^ Sími 80340. '
S Köld borð oö J
\ heitur veizlu- >
matur. *
SOd & Fiskur.j
Mmningarsotöfd 1
^ivalarheimjíis aldraðra sjó-i
imanna fást á eft.irtöldum
S-stöðúm í Reykjavík: Skrif-
3
*
ystofu sjómannadagsráðs, ^
Grófin 1 (gengið inn írá l
Try.ggvagötu) sími 20275,^
.skrifstofu Sjómannafélags ■
Reykjavíkur, Hverfisgötu
8—10, Veiðarfæraverzlunin
/Verðandi, Mjólkurfélagshús-
;(inu, Guðmundur Andrésson
igullsmiður, Laugavegi 50,
Verzluninni Laugateigur,
(Laugateigi 24, tóbaksvorzlun
yinni Bostori, Laugaveg 8,
Vog Nesbúðinni, Nésvegi 39.
JÍ Hafnarfirði hjá V. Long.
$ Nv.ía sendi-
l bfíastöðin h.f. 5
S hefur afgreiðslu i Bæjar-i
S bilastöðinni í Aðalstræfi^
S 16. — Sími 1395. f
nn
vátnskassaelement í FORD, CIIEVROLET OG
JEPPA og ýmsar aðrar tegundir. — Einnig liljóðdeyfara.
Brautarholti 24.
mi lyrettir
Símar 7529 og 2406.
iiOiÍIÍIIiíiIilÍilllíiíÍ/i'lÍllllíliliJÍllÚllllilliilllliÍllllÉjlfliilllliÍllillljÍÍIlllllÍi
Minnínííarsoiöld j
Barnaspítalasjóðs Hringsinsl
eru afgreidd í Hannyrða-j
verzl. Refill, Aðalstræfi 121
(áður verzl. Aug. Svend-|
sen), í Verzluninni Victor, \
Laugavegi 33, Holts-A.pó- (
tekí, Langholtsvegi 84, i
Verzl. Álfabrekku við Suð-J
urlandsbrauf, og ÞorsteinS-1
búð, Snorrabraut 61.
iHús og íbúðir . I
^ ö l
( af ýmsum stærðum f i
( bænum, útverfum bæj-/
^ arins og fyrir utan bæ- ^
\ inn til sölu. — Höfum^
^ einnig til sölu jarðir, V
> vélbáta, bifreiðir og j
? verðbréf. ^
Nýjá fasteignasalan. . §
( Bankastræti 7. S
Sími 1518 og ki. 7 30—?
\ 8,30 e. h. 81546 ' . í
j Baiia^nlr od . . .)
) raftæ.ldöviðííerðír)
S •• ■ \
> önnumst alls konar við- £
( gerðir á heimilistækjum, i
\ höfum varahluti í fle.st)
^ heimilistæki. önnumst )
) einnig viðgerðir á oliu- ?
' fíringum. - ?
( Raftækjaversluais ^
( Laugavegi 63. s
( Sími 81392. V

; i