Tíminn - 12.07.1964, Blaðsíða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdast.ióri: Kristján Benediktsson Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson láb). Andrés Kristjánsson. Jón Heigason og Indriði
G Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar- Tómas Karlsson Frétta
stjóri- Jónas Kristjánsson Auglýsingastj • Sigurjón Davíðsson
Ritstjórnarskrifstofur i Eddu-húsinu. símar 18300—18305 Skril
stofur Bankastr 7 Afgr.sími 12323 Augl. sími 19523 Aðrar
skrifstofur. sími 18300 Áskriftargjald kr 90.00 á mán innan-
lands. — í lausasölu kr 5,00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h.f.
Walter Lippmann ritar um
Stefna Goldwaters að búa til
nýjan flokk undir göndu heiti
Stefna hans gerir kynþáttavandamálíti óleysanlegt.
Stutt öfganna á milli
Mgrgunblaðið gat þess nýlega, að það væri skammt
milli kommúnista og öfgafyllri íhaldsmanna. Þannig hafi
þessir aðilar nýlega tekið höndum saman um að fella
vinstri stjórn Moros á ítalíu.
Það er víðar en á ítalíu, sem er skammt á milli skoð-
ana öfgamanna til hægri og vinstri.
- Par sem Kommúnistar ráða, segja þeir að allir and-
stöðuflokkar séu neikvæðir og óþarfir. í Mbl. og Vísir
getur nú að lesa daglega, að helzti stjórnarandstöðu-
flokkurinn á íslandi sé óþarft niðurrifsafl.
Vissulega sýnir þetta, að það er styttra á milli aftur-
haldsmanna og kommúnista en margir halda. Málflutn-
ingurinr, er oftast svipaður hjá báðum. Og keppikefli
beggja er framar öllu öðru að losna við andstöðu og
gagnrýni. Þess vegna gætu skrifin um óþarfa stjórnar-
andstöðu, sem nú birtist daglega í Mbl. og Vísi, vel verið
tekin upp úr stjórnarblaði í Moskvu eða Peking. Ef þessi
skrif væru send mönnum einkennislaus. myndu menn
áreiðanlega ekki þekkja í sundur greinar íslenzku stiórn-
arblaðanna og hinna rússnesku og kínversku. Svo líkur
er þessi málflutningur,
•f
Hvers vegna óttast þeir
stjórnarandstöðuna ?
Hvað veldur því, að íhaldsmönnum og kommúnistum
er eins illa við stjórnarandstöðu og raun ber vitni um
og stimpla hana óþarfa og skaðlega? Svarið er einfalt.
Þeir geta illa komið hinum óvinsælu stefnum sínum
fram, nema allri stjórnarandstöðu sé rutt úr vegi.
Foringjar Sjálfstæðisflokksins eru fullir gremju yfir
því, að þeir hafa ekki getað framfylgt afturhaldsstefn-
unni, sem þeir tóku upp fyrir nokkrum árum, nema að
takmörkuðu leyti. Þjóðin hefur ekki sætt sig við hana.
Þeir kenna stjórnarandstöðunni um, að þannig hefur far-
ið. Þess vegna láta þeir blöð sín hrópa: Burt með stjórn-
arandstöðuna, hún er óþörf og hættuleg.
Þessi hróp stafa af því, að íhaldið er búið að reyna það,
að hinni ómenguðu íhaldsstefnu verður ekki komið fram
í frjálsu þjóðfélagi. Þjóðin sættir sig ekki við hana. Þess
vegna vill það losna við stjórnarandstöðuna.
Góð auglýsing
Það er ekki nýtt, að íhaldið hrópi að Framsóknar-
fiokkurinn sé óþarfur flokkur. Það er bráðum 'búið að
hrópa þetta i 50 ár Aldrei lét það hróna þetta meira en
á seinasta kjörtímabili Uppskeran varð sú, að Framsókn-
arflokkurinn bætti mjög verulega fvlgi sitt.
Þjóðin skildi hróp íhaldsins. Framsóknarflokkurinn
var aflið. sem það óttaðist. Því meira sem iholHíp hrón-
ar, því betur munu friálslyndir kiósendur fvlkja
sér um Framsóknarflokkinn. Betri auglýsingu getur
hann ekki fengið.
GOLDWATER öldungadeild-
arþingmaður hefur alltaf haldið
því fram sem grundvallaratriði
að hann vildi skipta þjóðinni
skýrt og greinilega með veru-
legum mun á flokkunum tveim-
ur. Og nú er ekki langt frá
að honum ætli að takast þetta.
Meirihluti kjósenda Republi-
kanaflokksins eru honum að
vísu andstæðir, en ekkert ann-
að en pólitískt kraftaverk get-
ur komið i veg fyrir að hann
nái völdum í fiokknum.
Takist honum að ná völdum
í flokknum, er það svarinn
ásetningur hans, að gera hann
að algerlega nýjum flokki, sem
starfi undir gamla nafninu.
Flokkurinn, sem hann hefur í
hyggju að móta, er alvarleg
ógnun, ekki aðeins gagnvart
hinum venjulegu republikön-
um, heldur þjóðinni allri.
HINN NÝI flokkur Goldwat-
ers verður til einmitt þegar al-
varlegur vandi steðjar að þjóð-
inni allri út af réttindum
svertingja. Ekki yerður í efa
dregið, að Goldwater ætlar með
framboði sínu að safna saman
allri andslöðu hvítra manna.
Kitchel framkvæmdastjóri
Goldwaters neitaði þessu fyrir
fáeinum dögum. En athafnir
Goldwaters haía í þessu efni
hærra en Kitchel og þeim er
ætlað að yfirgnæfá örð ;hahy. ’
Goldwater áfrýjar ekki. til kyh':"1
þáttakenndarinnar á sama hátt
og Wallace ríkisstjóri og hon-
um geðjast áreiðanlega ekki að
þeirri aðferð. En honum er
það grundvallaratriði. að sam-
ríkisvaldið megi ekld með
neinni valdgreina sinna, hvorki
framkvæmdavaldi. löggjafar-
valdi né dómsvaldi. hindra rík
isstjórann í Missisippi, þegar
hann er að fást við svertingj-
ana. Vald hinna einstöku ríkja
skal haldast á þessu svæði.
Fylgjendur yfirráða hinna
hvítu geta ekki krafizt neins
framar en þessa af frambjóð-
anda við forsetakjör eða þjóð-
legum flokki.
AF ÞESSARI afstöðu Ieiðir
mjög hættulegt ástand fyrir
þjóðina. Verði Goldwater út-
nefndur frambjóðandi Republi-
kanaflokksins, hlýtur af því að
leiða að samtök Republikana
og Demokrata, sem stóðu að
samþykkt mannréttindafrum-
varpsins, sundrist á ný. Fram-
bjóðandi republikana hefði
þá ekki aðeins greitt atkvæði
gegn mannréttindalögunum.
heldur beinlínis lýst því yfir.
að þau væru andstæð stjórnar-
skránni og óframkvæmanleg.
nema með því móti að grípa
til aðgerða, sem tíðkast í lög
regluríkjum.
Ef Republikanaflokkurinn
kæmist í þessa aðstöðu, gæti
það haft í för með sér þær
hryggilegu afleiðingar, að Gold-
water tækist að gera flokkinn
ófæran um að taka þátt í heið
arlegu samstarfi um að franv
fylgja og framkvæma þessi
ákaflega viðkvæmu og erfiðu
lög. Hver og einn. sem ekki
vill hlýða lögunum. og sérhver
'
GOLDWATER
valdsmaður heima í héraði,
sem ekki vill framkvæma lögin
gæti þá leítað til frambjóðanda
'Reþublikanaflokksins til for-
setakjörs um siðferðilegan
stuðning í andstöðu sinni.
LÖG, sem eru svipaðs eðlis
og mannréttindalögin, krefjast
fullkomins stuðnings allra
stofnana þjóðfélagsins, einnig
hinna pólitísku flokka. sem
hafa á stefnuskrá sinni að
halda uppi lögum og reglu.
Kynþáttamálin eru ákaflega
eldfini. í þeirri baráttu eru til
þátltakendur, bæði svartir og
hvítir, sem einskis svífast,
beita hvaða ofbeldi sem er
gagnvart öðrum og leggja
sjálfa sig í hvaða hættu sem
er fremur en að láta undan
síga fyrir andstæðingnum.
Þegar málum er þannig hátt-
að, er ekki framar um neitt
val að ræða. Allir þeir, sem
aðhyllast mannsæmandi lausn
vandans, verða að sameinast í
eina órofaheild til stuðnings
lögunum. Þegar búið er að sam
þykkja lögin á lögmætan hátt,
er ekki um neitt val að ræða.
hvort hlíta skal þeim og fram-
kvæma þau. Vilji svo ólíklega
til, að lögin verði síðar dæmd
andstæð stjórnarskránni. þá
falla þau^úr gildi. Framboð
Goldwaters hlýtur að setja
eins konar lögmætisstimpil á
,óvirka“ andstöðu gagnvart
þessum lögum, sem hann telur
,,andstæð“ stjórnarskránni, og
af þeim sökum er það bein
ógnun við borgaralegan frið í
landinu.
AUK ÞESS sem hér var sagt
á undan — og þó nátengt því
— hlyti fylgi við skilning Gold
waters á eðli ríkjasambandsins
að reynast óyfirstíganlegur
tálmi við lagfæringu á efna
legum erfiðleikum svertingj-
anna. Þeir eru teknir að rísa
upp Ýrl andmæla gegn hörm-
ungum fátækraliverfanna, sem
mjög margir þeirra búa í,
gegn óréttinum, sem þeir eru
beittir í atvinnumálum af þvi
að þeir eru svartir. eða af því
að þeir hafa ekki notið þjálf-
unar eða kennslu vegna þess,
að þeir eru svartir, og er því
meinað að notfæra sér tæki-
færi. sem annars stæðu þeim
opin.
Efalaust er um að ræða ein-
hverjar óbetranlegar dreggjar,
sem ekki er með neinu móti
unnt að þjálfa til nvtsamra
starfa En það liggur í augum
uppi, að meginhluti svertingj-
anna er jafn fátækur og raun
ber vitni vegna þess. að þeir
eru svo illa menntaðir, og þeir
eru svona illa menntaðir vegna
þess, að foreldrar þeirra voru
jafn fátækir og raun ber vitni.
RÁÐSTAFANIRNAR, sem
rofið gætu þennan illvíga víta-
hring. eru ekki á valdi samrík-
isstjórnarinnar einnar. Það
væri hrein heimska að aðhyll-
ast þá skoðun. En þær ráðstaf-
anir verður aldrei unnt að gera
án aðstoðar samríkisstjórnar-
innar og það væri jafn mikil
heimska að neita því.
Samkvæmt skoðunum Gold-
waters er sérhver uppástunga
um að leita aðstoðar samrikis-
stjórnarinnar í eðli sínu röng.
En samkvæmt skoðunum hans
er hins vegar ekkert beinlínis
rangt við það að eitthvert ríkið
reynist ófært um að leysa vand-
ann eða neiti beinlínis að reyna
það.
Það liggur því ljóst fyrir, að
engin viðhlítandi lausn kyn-
báttavandamálsins getur sam-
rýmzt skoðunum Goldwaters
öldungadeildarþingmanns.

T t M I N N, sunnuöagur 12. júli 1964. —
7
i