Alþýðublaðið - 30.05.1953, Side 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardaginn 30. maí 1953
Háfíðahöldm 17.
júní undlrbúín
fslandsgiíman fer
Fram á synnudaginn
UNDIRBÚNIN GSNEFND
hátíðahalda 17. júní í ár er nú
tekin til starfa fyrir nokkru.
Nefndin óskar góðrar sam-
yinnu við almenning um að
gera hátíðarhöldin samboðin
þjóðhátíðardegi íslendinga,
með því að láta þau fara vel
Og prúðmannlega fram, frá
upphafi til enda. Þv’i miður
skorti nokkuð á, áð svo væri,
þegar dró að dagskrárlokum
síðastliðið ár_ Nefndin heitir
því á alla bæjarbúa og dagblöð
bæjarins til stuðnings í því að
Jtveða niður, nú og í framtíð-
inni, alla ofdrykkju á almanna
færi, þjóðhátðardaginn, 17.
júní m. a. með sköpun sterks
almenningsálits í þessu, efni.
Einnig vill nefndin beina
þeim tilmælum til húseigenda
og umráðamanna lóða í bæn-
um, að þeir láti hreinsa og
snyrta kring um hús sín, þann
ig að bærinn verði eins fagur
og kostur er. Þeir foreldrar,
ssem slíkt geta, ættu að gef'a
börnum sinum litla ^slenzka
fána úr dúk eða álíka hald-
góðu efni, til að bera í skrúð
göngunúim, og al'lir þeir, sem
eiga íslenzkan þjóðbúning
ættu að klæðast honum þenn-
an 4ag.
Um tilhögun hátíðarhald-
anna í einstökum atriðum, er
ekki hægt að segja að svo
komnu, en í höfuðdráttum má
gera ráð fyrir svipuðu fyrir-
komu.lagi og undanfarin á‘r.
í undirbúningsnefnd hátíð-
arhaldapna í Reykjavík hefur
bæjarráð og íþróttabandalg
Reykjavíkur skipaö: Ásgeir
Pétursson, Björn Vilmundar-
son, Böðvar Pétursson, Þór
Sandholt, sem er formaður
nefndarinnar, Erlend Ó. Pét-
ursson, Gísla Halldórsson, Jens
Guðbjörnsson og Sigurð Magn
ússon.
FRANK YERBY
MnijónohölHn
EOP“iíiófiö
Framhald af 8. síðu.
Skúli Thorarensen, sem mikils
má vænta af.
Það, sem einkenna mu" mót
þetta, er hin mikla þáttt 'ka í
því. Verður bví í flestum "rein
um afar hörð og skemmíileg
. keppni, t. d. í 110 m. grinda-
hlaupi, en í því eigast við
Ragnar Lundberg og Ingi Þor-
steinsson. Þess má geta, að sá
fyrrnefndi varð nr. 2 í þessari
grein á síðasta EM, en Ingi hef
ur tekið miklum framförum og
verður keppnin setmilega afar
jöfn og spennandi.
I dag verður keppt í þessurn
greinum: Stangarstökki, spjót
Icasti, 100 m. hlaupi kvenna,
hástökki, 100 m. hlaupi karla,
1500 m. hlaupi, kúluvarpi, 110
m. grindahlaupi og 4x100 m.
boðhlaupi. Mótið heldur áfram
kl. 2,30 á morgun og verður
þá m. a. keppt aftur í stangar-
stökki.
Kaupið ÁlþýðublaÖiÖ
varpaði hann af mjög svo
takmarkaðri blíðu. Það varð
ekki séð af fatadruslunum,
hvort þetta var piltur eða
stúlka. Litli anginn var á að
gizka sex ára, miðað við eðli-
legan þroska, og því sennilega
heldur eldra, og á það benti
líka orðgnóttin í ávarpinu. •—
Barnið barði hann í andlitið
með krepptum hnefunum af ó-
trúlegu harðfylgi miðað við
líkamsvöxtinn.
Hann lét það ekki á sig fá,
heldur hélt sömu. leið til baka
og að næsta ljóskeri. Sharori
kom á eftir honum, hnjótandi
í hverju sporþ Hann bar and-
lit litla. barnsins upp að ljós-
inui. Það var svo óhreint í fram
an að lítið sást. Það hafði húfu
á höfðinu. Hann ýtti við
henni. Kolsvart hár féll niður
um andlitið. Sharon sá strax
að þetta var stúlka, munaðar-
laus, einmana vesalingur eins
og hún sjálf, sendur henni af
sjálfum guði til umönnunar.
Ó, Pride, hvíslaði hún og
tók af honum barnið. Eg
ætla að hafa hana hjá mér.
Ekki ef hún á einhverja ætt-<
ingja, mótmælti hann. Áttu
foreldra, stúlka litla? spurði
hann og klappaði henni á
kinnina_
Stúlkan hafði náð sér að
nokkru. Hún starði á þau til
skiptis, stórum, brúnum aug-
u.m.
Áttu skyldmenni? endurtók
hann. Noklcurn pabba eða
mömmu?
Krakkinn hrissti höfuðið.
Mamma dáin, sagði hún eins
og ekkert væri. Pabbi barði
hana með prilci og hún dó. Svo
fór hann. Eg á heima þarna, og
hún benti þeim á kass'ann,
liggjandi á hliðinni í húsa-
sundinu.
Veslings, litla barn, and-
varpaði Sharon_ En nú áttu
mömmu. Eg ætla að vera
mamma þín.
Ert þú hóra, sagði stúlkan.
Það dró allan mátt úr
Sharon. Hún hafði því sem
næst misst barnið í götuna.
Nei, nei, barn. Hún er það
ekki. Af hverju heldurðu það?
spurði Pride.
Hún er í svo fallegum föt-
um, sagði barnið_ Bara hórur
geta verið í svona fallegum
fötum.
Nei, nei, barn, sagði Sharon
blíðlega. Það eru til aðrar
stúlkur, sem líka eru í falleg-
um fötum .... Komdu, Pride,
við skulum fá okkur vagn og
koma henni heim til mín.
Það ætlar ekki að ganga vel
fyrir þeim að ná í vagn. Þau
voru komin meir en á hálfa leið
heim, áður en það tókst.
Litla stúlkan horfði undr-
andi í kringum sig í íbúðinni
hjá Sharon. Hún hafði aldrei
á ævi sinni séð annan eins í-
burð.
Eg hefði svo sannarlega
104. DAGUR
gaman af að sjá, hvernig hún
í raun og veru er, þetta barn,
þegar búið er að þvo henni
Sharon þurfti að skipta um
vatn, þrisvar sinnum, áður en
hún gat verið ánægð með þvott
inn á barninu. Og þá var hárið
eftir. Hversu oft, sem hún
hún skipti um vatn, ætlaði það
aldrei að verða vel hreint. En
loksins tókst það þó. Stúlkan
reyndist vera undrafögur. Hún
var þeldökk, grönn, suðræn að
útliti. Á líkamanu.m voru
’merki, grunn ör, alltaf tvö-og
tvö saman, eins og eftir skæra
odda.
• Hvað í dauðanum getur þetta
verið, spurði Sharon_
Og barnið hafði skýringuna
á reiðum höndum. Rottur,
sagði hún án þess að láta sér
bregða hið minnsta. Þær bíta.
Guð í himninum hjálpi mér,
andvarpaði Sharon.
Pride drap fingrinum undir
litlu hökuna. Barnið • horfði
framan í hann. Hvað heitirðu,
vina mín? spurði hann.
Hún svaraði greiðlega, Lilith,
sagði hún.
Lilith, endurtók Sharon. En
yndislegt nafn.
Yndisleg, lítil stúlka líka,
finnst þér ekki? Sjáðu til, Shay.
Eg á dálítið í henni, líka. Það
var ég, sem fann hana fyrst.
Og enginn myndi fetta fingur
út í þótt hún þægi eitthvað af
mér. Það yrði væntanlega ekki
misskilið_
Hvað hefurðu í huga? spurði
Sharon.
Eg ætla að hjálpa þér til
þess að annast hana. Að minnsta
kosti kosta hana í skóla.
Eg hef ekkert við það að at-
hu,ga, vinur minn. Það, sem
þú gerir fyrir Lilith litlu er
kærleiksverk, sem guð á himn
um færir þér til tekna og allt,
sem við gerum gott. Já, víst
hef ég' ekkert við það að at-
huga.
Þau skemmta sér við að sjá
af hvílíkri ánægju litla stúlk-
an neytti matar síns. Hún borð
aði eins og hún hefði aldrei
fengið mat fyrr. Loksins var
hún að því er virtist búin að
fá nóg, enda allt búið af disk-
unum hennar og þó ekki klipið
við nögl, sem á þá var látið í
fyrstu.
Meira, sagði hún.
Sharon mátti bæta á diskinn
hennar tvisvar í viðbót. Loks-
ins soíriaði hún fram á borðið.
Datt út af steinsofandi, fyrir-
varalaust. Sharon__stóð upp og
lyfti litlu, stúlkunni í faðm
sinn. Hún horfði lánga stund
á sofandi barnið í fangi sínu.
Guði sé lof, sagði hún.
Eg skal útvega þér barn-
fóstru, sagði Pride. Nema þú
viljir heldur hætta að hafa
saumastofuna til þess að geta
séð um hana sjálf. Eg skal ?neð
glöðu geði sjá fyrir ykkur
báðum
Ne-i, Pride, það vil ég ekki.
En ég hef ekkert á móti því
að þú útvegir mér barnfóstru
handa henni. Guð minn góður.
Hvað þessi litli vesalingur
hlýtur að hafa þjáðst.
Yfirvöldin höfðu ekkert við
það að athuga að Sharon tæki
litlu stúlkuna í fóstur, og þó
setti hún skýrum stöfum orðið
„ógift“ á eftir nafninu sínu í
umsókninni. Ástæðan var vit-
anlega sú, að þau voru svo
önnum kaíin við að koma fil
réttra foreldra börnu.m, sem
daglega fundust á víðavangi,
að þeim var hin mesta fróun
í að rekast á „týnt“ barn, sem
ekkert þyrfti að hafa fyrir.
Pride stóð við loforð sitt um
að útvega Sharon barnfóstru,
ekki stóð á því. Hitt var verra_
að þrjár þær fyrstu gáfust
fljótlega upp við stúlkuna
Jitlu. Óhemjuskapu.rinn var
engu lagi l'íkur og orðbragðið
slíkt, að jafnvel margreyndir
sjóarar myndu hafa roðnað
upp í hársrætur við að hlusta
á það. Það var engu líkara, en
að krakkinn hefði hið mesta
yndi aí að eyðileggja: Föt
fóstru sinnar reif hún og
tætti hvar sem hún náði til
þeirra, hárvötn og ilmsmyrsl
fengu aldrei að vera í friði fyr
ir henni.
Eg er alveg að gefast upp,
sagði Sharon við Pride og varp
öndinni mæðilega. Hún er svo
einkennýleg, jþetta barn. Það
er engu líkara en að hún þoli
ekki að maður sé góður við
hana. Eins og það sárkvelji
hana.
Þetta lagast, sagði Pride.
T'iiminn læknar hana. Vertu
viss.
Hann hafði á réttu að standa.
Fjórða barnfóstran var þýzk
maddama að nafni frú Him-
pel, stór og digur og enginn
viðvaningur í faginu. Hún lét
sem hún heyrði ekki skamm-
irnar og illyrðin í stúlkuang-
anum, heldur tók hún hana í
fangið, baðaði hana, mataði
og klæddi og lét þá litlu, eklci
komast upp með moðreyk. Það
hreif. Lilith litla gafsL upp,
það má næstum þvi segja að
hún yrði á stuttum tíma hið
hæverskasta barn, en í dimm-
um, dularfullum augunum bjó
eitthvað, sem eklti varð auð-
veldlega ráðið í.
Það var í hinum enda borg-
arinnar. Lucy McCarthy sat
og saumaði við ljósið frá gas
lampanum. Hana verkjaði í
au.gun. 'Hún þoldi svo illa að
rína í þessa fíngerðu sauma.
Hún reyndi að vanda sig,
enda lagði Sharon mikla á-
herzlu á að allt, sem hún vann,
. væri fyrsta flokks. Launin
j voru að visu lág, langt frá því
að veca eins há og Luey Mc-
Carthy hefði þurft með eins
j og nú stóð á fyrir fjölskyld-
| u,nni. En Lucy vissi vel, að hún
’ gat ekki búizt við að fá meira
Dra-viðöerðlr. 3
Fljót og góð afgreiðsl*. |
GUDL, GÍSLASON,
Laugavegi 63, |5
tími 81218.
Smurt brauð |
oú snittur.
Nestisnakkar. \
m
Ódýrast og bezt. Vin- 3
samlegast pantið m@ð 5
íyxirvara.
MATBARINN
Lækjargotu S,.
Sími 80346.
• Slysavarwafélagíi filancfajj
; kaupa flestir. Fást hjá \
B |
» elysavarnadeildum am!
« land allt. 1 Rvík í hann-
« yrðaverzluninni, Banka- j
■ stræti 6, Verzl. Gunnþór-
l unnsr Halldórsd. og skrif-
a
• etofu félagsins, Grófin 1. j
« Aígreidd 1 síma 4897. —-j
■ Heitið á slysavarnsfélKgið. j
i Það bregst ekki.
■
a
e
Si -......-.. ..... ........
n
\ Nýlasencfl-
i hílastöéin tí.F.
9
• hefur afgreiðslu í Bæjar-
l bilastöðinni í Aðalstræt,.
; 16. Opið 7.50—22. Á
; sunnudögum 10—18. —
Í Sími 1395.
j M InfifnsíðrsDloId |
j Barnaspítalasjóða Hringíing?
! eru afgreidd í Hannyrða«|
j verzl. Refill, Aðalstræfi IS5
j (áður verzl. Aug. Svenö- >
! sen), í Verzluninni Victor, I
j Láugavegi 33, Holts-Apö- •
j teki, Langholtsvegi 84,1
! Verzll Álfabrekku við Suð-S
! urlandsbraut, og Þorstems-j;
j búð, Snorr&braut 81.
\Húa og íhúðir [
» . ■
; al ýmsum stærðum *;
jj bænum, útverfum bæj- ■
« arins og fyrir utan bs&-:
■ inn til sölu. — Höfum;
■ einnig til söla Jarðir, •
: vélbáta, bifreiðir og:
; verðbréf.
■ ■
jj Nýja fastelgnaaal&K,
■ Bankastræti 7.
; Sími 1518 og kl. 7,30— ;
; 8,30 e. h. 81548. •
.................. ■■ ■
kaup en þetta. Henni var
ljóst, að Sharon gerði það ein-
göngu af vináttu við hana að
láta hana hafa eitthvað að
gera, og hún var þakklát Shar
on fyrir það.
Ilún var að hugsa um Tim.
Hún Lucy, um manninn sinn.
Skyldi nú villta v.estrið vera
búið að gleypa hann með húð
og hári? Komið hafði það svo
sem fyrir, að það týndist þar
annað eins og einn einasti um-

Ausfurbær. - Síman 6727, 1517.
Sími 81991