Alþýðublaðið - 31.05.1953, Blaðsíða 6

ALÞÝÐU5LAÐ1Ð
Sunnuclaginn 31. maí 1953
Árás á frú Rooseveíf
r
I
FRÚ ELENOR ROOSEVELT
dvelur um þessar mundir í Jap
an. Fyrir nokkrum dögum, 25.
maí), var hún að koma út úr
verkalýðsmálaráðuneytinu í
Tokíó, er hópur um tuttugu
kvenna réðist að henni og heimt
aði blaðaviðtal af henni. En hún
neitaði, meðal annars af því, að
Siún. væri að fara á fund, þar
sem henni væri ætlað að flytja
erindi. Þvældust konurnar fyr
ir henni, en hún komst þó, á-
samt konunum er voru í fylgd
með henni, inn í bifreiðina, er
beið hennar. Var þá staðið fyr
ir bifreiðinni, og reynt að ná
frú Roosevelt út úr henni, en
J>að tókst ekki.. Verðir frá verka
málaráðaneytinu komu nú
iilaupandi, og ruddu bifreið-
inni braut og komst frú Roose
Veít á réttum tíma á fundarstað
inn, en ekki minntist hún þar á
atburð þennan.. Siðar skýrði
hún frá, að hún teldi þetta ó-
merkilegt atvik, en leiðinlegt
samt.
Konurnar, er gerðu þessa at-
lögu að frú Rooseveít voru allar
japanskar nema ein. Er það
Bandaríkjakona, 46 ára gömul,
Ha.nna Fújikava að nafni, sem
gift er formanninum f sambandi
raflagningamanna í Tokíó. Er
frú Fújikava vel kunnur komm
únisti, og bar mikið á henni 1.
Jnaí síðastliðinn, er kommúnist
ar létu til sín taka fvrir fram
an keisarahöllina og var talið
að hún hefði stjórnað þar. Ekki
er getið meiðsla í viðureigninni
við frú Roosevelt, en einn vörð
urinnjvar með blóðnasir á eftir,
og sagði hann að frú Fújíkava
hefði slegið sig.
BREZKT útgerðarfélag í
Hong Kong skýrði svo frú í
gærdag, að eitt skipa þess hafi
fyrir nokkru síðan venð neytt
til að flytja fyrir kínverska
kommúnista 450 óvopnaða hei-
menn milli hafna í Kína. Var
skipstjóranum ógnað með líf-
láti.
E- n
sja
Vestur um land í hringferð
hinn 5. júní. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna
vestan Þórshafnar á morgun og
þriðjudag. Farseðlar seldir á
paiðvikudag.
Skaflfellingur
til Vestmannaeyja á þriðjudag.
.Vörumóttaka daglega.
«s <
????????;??'
Fólk, sem pantað hefur far
tijá oss með m.s. Heklu til út-
landa hinn 6.6 n.k. er vinsam-
lega beðið að innleysa farmiða
gamkvæmt auglýsingum Ferða
skrifstofunnar.
FRANK YERBY
Milljónahö
105. DAGUR
Eg fékk bréf frá Lance,
sagði hann, hálf feimnislega
næstum eins og afsakandi.
Hann sagði mér af högurn
ykkar. Mér þykir leitt að
heyra að ekki er allt eins og
vera ætti með þá. Eg kom bara
til þess að vita hvort ég gæti
ekki gert eitthvað fyrir ykk-
ur.
Komdu inn, Stephan, sagði
Lucy. Það er sannarlega ó-
vænt ánægja að hitta þig.
Stephan barði af sér mesta
snjóinn og gekk svo inn í fá-
tæklega íbúðina.
Frétt nokkuð af Tim?
spurði hann.
Ó, nei, ekki hið minnst.a.
O, hann skilar sér, piltur-
inn, þegar hans tími kemur.
Þá fer allt að ganga betur
fyrir ykkur.
Það er óskandi. Guð gæfi.
að það yrði.
Hún rankaði við sér. Hún
bafði ekki jeinu sinni boðið
honum sæti. Þarna stóð hann
á miðju gólfi og hélt ennþá
hattinum sínum í hendinni.
Hún hafði ekki svo mikið við
hann að draga af honum vos-
klæðin.
Viitu ekki gera svo vel að_
fá þér sæti? Eg ætla að hita
banda þér te. Eg er hrædd uffi
að það sé allt og sumt, sem ég
get boðið þér.
Já, víst væri reglulega gott
að fá te, Lucy. Reglulega 5n-
dælt. Heyrðu annars, góða:
Hvar er hann Lanee?
Hann er úti að leita sér • að
atvinnu,. En það er aldrei
neina atvinnu að hafa. Eg á
von á honum heim á hverri
stundu..
Eg kom nú éiginlega helzt
til þess að hitta hann Lance.
Það er ekki ómögulegt að ég
geti gert d'álítið fyrir hann.
Eg vona það að minnsta kosti.
Þau voru að ljúka við að
drekka tesopann, þegar Lance
birtist í dyrunum. Hann var
blár af kulda svo illa klæddur,
sem hann var, fölleitu.r og
grainnur. Það hýrnaði yfir
honum, þegar hann sá hver
kominn var.
Stephan Henkja, kallaði
hann. Þú hérna? Aldrei’ hefur
það komið sér eins vel og nú
•að hitta þig. Komdu blessaður
og sæll og vertu velkominn.
Það gleður mig sannarlega
að hitta þig, Lance, sagði
Stephan rólega og biíðfega.
Il!!!llll!!!!!!l!lll!lll!!!!l!!!!!!lll!!!!!!i!llllll!!!l!!!!!l!!l!l!!l!!!!ll!]!!!lll!!lll!!!!!l!!!!!!!!!l!lll!!!!l!!llll!llilll!l!llll!l!!!!!!!!!!!ll!!!il!lllll!!!!l!l!!!l!!!l!!!!lin!!!l!lllllll!!í!!!!ll!!l!l!!l!!!l!!l!!!l!!l!!l!l8
komulaus maður, enda þótt
hann væri talsverður fyrir sér.
Hún var dauðhrædd. Og Tim
átti sjálfur óbeinan þátt í því
hversu konan hans var hrædd.
Hann hafði ekki svo sjaldan
ságt henni frá náttúruhamför
unum þar vestra, hvirfilvind-
unum, s'kafhríðarbyljunum,
norðan frostnæðingunum, sem
ekkert stóðst gegn. Hann
hafði sagt henni margar sögpr
þaðan, hann Tim, meðan hann
sjálfur hafði ekki búizt við að
þurfa að leita í þá átt eftir
atvinnu. Sagt henni frá því,
þegar hríðarnar dundu svo
snögglega yfir á gresjunum,
að menn urðu margir saman
úti á vegunum og fundust ekki
fyrr en snjóa leysti á vorin,
stirðnaðar hendurnar ennþá
haldandi um taumana. Og svo
vom það Indíánarnir, svarnir
óvinir hvítra manna, og svo
villidýrin, grimm, blóðþyrst
og banhungruð.
Hún reyndi að hrinda slík-
um og þvílíkum hugsunum frá
sér. Heldu,r sitja í ró og kyrrð
og reyna að biðja. Hugurinn
reikaði frá Tim til drengsins
þeirra, hans Lance. Og það
tók ekki betra við með hann
Lance. Alltaf var hann að
verða grennri og guggnari. Þó
var þáð ekki það versta, held-
ur hitt, hversu beizkur hann
var í skapi. Það var sárt til
þess að vita, að margir ungir
menn, sem báru í brjósti svip
aðar tilfinningar réttlátrar
reiði gagnvart þjóðfélaginu,
skyldu hafa endað daga sína
innan fangelsismúra eðg á gal
eiðunum í gamla daga.
Og svo komu jólin á morg-
un. Það yrðu dauð jól. Engar
jólagjafir, enginn jólamatur,
ekkert jólatré. Oft hafði hún
lifað erfið jól, en engin neitt
þessum lík. Hún vék höfðinu
til hliðar nógu snemma til þess
að tár féilli ofan á klæðið og
spillti því.
Það var barið að dyrum. —
Hún var svo niðursokkin í
hugsanir sfnar, að hún heyrði
ekki fyrr en barið var í fjórða
eða fimmta skipti. Hún þaut
fætur. Skyldi það geta verið
Tim? Hann var henni efstur
í huga allra- manna á þessari
stundu. En það var ekki Tim.
Þess í stað stóð Stephan
Henkja þarna, stór og mikil-
úðlegur, allur fannbarinn en
þó brosandi af ánægju.
óskast hú þegar. — Tilboð merkt: — íbúð
sendist Alpýðublaðinu fyrir 6. júní.
Komdu hérna til okkar og
fáðu þér sopa af þessu ágæta
tei hennar móður þinnar. Eg
er hræddur um að ég megi
biðja þig um að gera svo vel
að koma með mér út í kuld-
ann aftur eftir dálitla stund,
svo að þú hefur gott af að fá
þér dálitla hressingu fyrst.
Hvað nú? spurði pilturinn.
Það er út af starfi, drengur
minn. Eg þekki mig allvel hér
í borginni, enda þótt ég hafi
ekki til þessa notað mér það
að jafnaði. Eg vona að • geta
fengið starf fyrir jafn mikil-
hæfan pilt eins og þú ert, —
Lance McCarthy. En það fáum
við nú bráðum að sjá. Nú
skaltui drekka teið þitt. fyrst,
og svo sjáum við hvað setur.
Lance drakk teið sitt í ein-
um teig og stóð því næst á fæt-
ur.
Eg er tilbúinn, sagði hann.
O, já, skríkti í Stephan.
Svona er æskan alltaf, ekkert
niema bráðlætið. Hann snéri
sér að Lucy. Þú ættir ekkert
að vera að vaka og bíða éftir
okkur. Við komum senniiega
ekkert heim fyrr en mjög
seint.
Það gerir ekkert til, sagði
móðirin. Guo blessi þig, Step-
han Henkja, fyrir allt það, sem
þú hefur fyrir okkur gert.
Þeir gengu út í hríðina. —
Og náðui sér fljótlega í leigu-
vagn.
Fimmtugasta og fimmta
stræti, sagði hann.
Það var mjög langt þangað.
Lance notaði tækifærið til
þess að reyna að veiða upp úr
vini sínum hver væri tilgang-
ur þessarar farar. En hann
varð einskis vísari.
Loksins var komið á leið-
arenda. Þeir stigu út úr vagn-
inum.
Þetta er veitingastaður, sem
kenndur er við Justus Schwab
sagði Stephan Henkja. Hingað
koma flestir þeirra hér í
borg, sem aðhyllast róttækar
skoðanir. Eg kærði mig ekkert
um a^, láta ökumanninn kom-
ast að því, að við værum af
því sauðahúsi. Þess vegna
svaraði ég þér ekki á leiðinni.
Við verðum að vera varkárir,
Lance. Við erum ekki sérlega
vel séðir. Komdu, við skul-
um ganga inn,
Hann opnaði hurðina og þeir
gengu inn. Það stóð stór mað-
ur fyrir innan afgreiðsluþorð-
ið. Hann þekkti Stephan
þegar í stað og' fagnaði honum
innilega.,
Stephan Henkja, þú gamli,
slægi refur. Hvar hefur þú
alið manninn? Hann æddi á
móti þeim og rétti Stephan
feitan hramminn.
Þetm. er sjálfur Schwab,
hvíslaði Stephan að Lance.
Lance gaf þessum manni
nánar gætur. Hann var hár
Dra-viðáerðlr. |
Fljót og góð afgreiðsla, |S
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63, |S
eími 81213. |
Smurt t>rau<5
oé snittur.
.Nestisoakkar. \
>
Ódýrast og bezt. Via* ;
samlegast pantið mssS ',
íyrirvara.
MATBA’RINN
Lækjargötu f
Sími 80343. !;
Slysavamafélage filandís
S kaupa flestir. Fást hjá
elysavarnadeildum úm
Iand allt. I Rvik í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-
unnar Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd í sfma 4897. —
Heitið á slysavamsiélagið,
Það bregst ekM.
Nýla sendl-
Mlastöðin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjgr-
bílastöðinni í AöalstræíJ
16: Opið 7.50—22. A
sunnudögum 10—18. —
Sími 1395.
MliififnáarsöIöH
Barnaspítalasjóðs Hringsma
eru afgreidd í HannyrSs-
verzl. Refill, Aðalstræti 12
(áður verzl. Aug. Svend-
sen), i Verzluninni Vicíoir.
Laugavegi 33, Holts-Apö-
teki, Langholtsvegi 84,
Verzl. Álfabrekku við Suð«
urlandsbraut, og ÞorsteiM-
búð, Snorrabraut 61.
Hús og íhúðir
œ
ýmsum stærðuns I •
bænum, útverfum bæj-!
erins og fyrir utan bsa-i
Inn til sölu. — Höfum •
einnig til sölu jarðir,»
vélbáta, bifreiðir 9* I
verðbréf. •
B
Nýja fasteignaíaEan, j
Bankastræti 7.
Sími 1518 og M. 7,30—;
8,30 e. h. 81546.
vexti og mjög digur, rauð-
leitur í andliti, rauðhærðu.r og
rauðskeggjaður. Hann var með
höfuðstærstu mönnum. sem
sem Lance hafði séð. Hsnn gat
verið mikilúðleg scguhetja úr
hvaða óperu Wagners, . sem
vera skyldi, og víst vantaði'
hann ekki röddina he’dur.
Hann var í röndóttri skyrtu,.
hún var fltgin i hálsinn. Lan-
ce hafði aldrei séð annan eins
háls.
Ausfurbær. - Símar: 6727, 1517.
Sími 81991