Alþýðublaðið - 30.07.1953, Síða 5

Pimmtudagur 30. júlí 1953
ALÞÝÐUBLAÐiÐ
.! í HELGUM RITUM er sagt
írá draumi ungs manns, sem
soínaði úti í eyðimörku. Hann
dreymdi hlið himins. Ljós-
braut lá að hliði þessu. Og við
hliðið var drottinn sjálfur, en
englar svifu eftir hinum bjarta
stiga, sem myndaði brautina
fögru.
Ekki veit ég, hvort sagnfræð
ingar vilja telja þetta sann-
sögulegan atburð. En óhætt
má telja þessa draumsögn ó-
dauðlega skáldskaparperlu. Og
fáir munu þeir æskumenn og
meyjar, sem gáfuð teljast, að
ekki hafi einhverntíma dreymt
slikan draum. Og fagurlega er
hann túlkaður í íslenzkum ljóð
um síðari tima í kvæðinu,
,,Myndin“ eftir Þorstein Er-
lingsson. Þótt þar sé ekki eins
mikil bjartsýni og fram kemur
af höfundi draumljóðsins um
Jakob. Enn nær kemst Matthí
as Jochumsson í óði sínum
þýddum um þroskabraut
mannsandans. En sá sálmur er
einmitt nú orðinn einn dáðasti
söngur íslenzkrar kirkju og ís-
lenzkrar æsku við mörg tæki-
færi. Því fáar mnnu þær at-
hafnir helgar frá vöggu til graf
ar, að ekki haÆi einhverjum
dottið í hug að svneia mætti:
.vHærra minn Guð til þín“. En
hugmvnd að honum er beint
sóft í draumsögn bá, sem és
minntist í upphafi þessara
orða.
ÞÖRF NÝRRA HUGSJÓNA
Og fátæk væri sú æska, sem
ekki ætti sína framtíðar-
drauma, sínar framahugsjónir.
En því miður er íslenzk æska
nú fátækari að draumsýnum,
en sú, sem átti æsku og bernsku
í upphafi þessarar aldar. En
svo má ekki lengi vera né
verða. Nýjar hugsiónir verða
að fæðast til að skapa nýjan
áhuga, nýjan kraft til starfa,
nýtt starfsþrek og nýja starfs
gleði. Víða í sveitnm landsins
hafa ungmennafélög og æsku-
lýðssamtök lyft grettistökum
samfélagslegra afreka, sem
bera munu vitni um dug og
menningu núlifandi kynslóða
um ókomnar aldir. Slík afrek
munu lýsa 9em leiftur langt
fram á komandi öld. En með
því er átt við byggingar líkt og
félagsheimíli og skóla. jafnvel
kirkjur og íbúðarhús, sem
reist hafa verið í stað upphaf*
Jegra draumsýna. bar sem um
aldaraðir var ekki annað en
auðn moldarkofa og gróinn
rústa. Flestar eru byggingar
þessar á fegurstu stöðum hvers
byggðarlags og helguð minn-
' ingum sösuletíra erfða eða
frægðar. En höfuðhorgin ung
og fösur stenzt ekki e^u sam
.iöfnuð við þennan þrótt ov
draumhug sveitafólk" sem hef
ur nú betJar brevtt bókadraum.
og böcrugiaum í vö'k” opt sta’T.
Þrátt. fvrir duvnað o» stór-
r
A. leíð tíl kirk ill Náttúrufegurð Svisslands er við brugðið, enda leggja þúsundir er-
J lendra ferðamanna leið sína þangað ár hvert. Svisslands hefur oft
verið getið í fréttum undanfarið, þar er gert er ráð fyri, að fundu.r forustumanna stórveld
anna verði haidinn þar, ef af honum verður. Myndin er af litlu, svissnesku sveitaþorpi og
sýnir þorpsbúana á leið til kirkju í þjóðbúningum sínum.
Séra Árelíus Níelssúii:
aumur
Hún á ekki ráðhús, eklvi vold
uga kirkju, ekki stórt sam-
komuhús, sem telja mætti hlið
stætt félagsheimiljun og þing-
húsum þorpa, sveita og kaup-
staða.
DRAUMSJÓN FRAMTÍÐAR
En sem betur fer á æska
Reykjavíkur sér framtíðarsýn,
draumsjón, sem einkum hef-
ur skýrzt á síðari árum fyrir
orð borgarstjóra og eins af
mætustu guðfræðiprófessorum
háskólans. En eins og alt, sem
er gott og nýtt, hefur þessi
hugmynd mætt misskilningi,
háði og ýmis konar aðkasti.
Svo hefur jafnvel litið út, að
hún væri gleymd eða afflutt
þeim vegum, sem beztir voru
og hæfastir til framgangs, veg
um æskunnar sjálfrar. Hver af
einstaklingum, hver af stjórn
málaflokkum, hvert af félög-
um borgarinnar mundi þó ekki
telja það eitt sitt mesta þrek-
virki, ef komið gæti í fram-
kvæmd þessari hugsjón? Hví-
líkur metnaður og heiður, eft
ir að allt væri komið í kring.
En þessi draumur æskunnar
er: ..Æskuiýðrshöl! Reykjavík-
ur“. Sá staður ætti að geta orð
ið, með góðri stjórn eitt helzta
HAFA HYERGI HOFÐI
SÍNU AÐ AÐ IIALLA
íþróttir, fræðslufundlr, tóm
stundastörf. Ieíhringf.% tónlist,
gleðimóí, allt undtr forvstu
menntaðra leiðtoga, þetta ætti
að geía orðið eitrhvað annað
og meira en knæpuseturnar og
drykkjudansleikirnir, sem rnú
taka mestan hluta aí tómsturid
um unga fólksins í Reykjavík.
Það bvkir nú orðið sjálísagt,
fermingu, að undantekinni
meira og minna þvingaðri og
að mörgu leyti ofætlaðri skóla
göngu.
Það hefur verið bent á með
miklum rétti af velviljuðu
fólki, að reisa þurfi félags-
heimili í smáum stíl víðsvegar
um bæinn. en bæði mun það
dýrt og seinunnið, þótt. ágætt
væri. En slíkar framkvæmdir
draga ekki mjög úr þörf fyrir
æskulýðshöll Reykvíkinga,
sem hlyti alltaf að \rerða og'
eiga að vera sem miðstöð og
fyrirmynd allrar æskulýðs-;
starfsemi í foor'ginni. Og mig'
grunar einnig, að ein slík stofn
un með góðri deildaskiptingu og
sterkri stjórn yrði miklu ódýr-
ari og vænlegri til árangurs en
margar smærri, ef engin, væri
til forystu. Borgarbúar hugsa
flestir heildstætt og fyrir þejm
er bærinn einn og í allri marg'
breytni þarf einingu. En verst
er þó, eí hugmyndin um mörg
félagsheimili gæti orðið til. að
tefja' fyrir því um áratugi að
neitt yrði gert sem bætt gæti
úr brýnni og bráðri þörf í
uppeldismálum borgarbúa.
HEILLADRJÚG KIRKJA
[ í íám orðum sagt: Æskulýðs
höllin er ein stærsta, glæst-
asta og djarfasta hugsjón, sem
fæðzt hefur í uppeldismálurn
Reykvíkinga. Hún gæti sannar
lega orðið guðshús á grýttri
að börn hafi dagheimili, vöggu braut þess vanda, sem nú
stofur og leikvelli. En börnin, drevpir eitri í hamingjubikar
unglingarnir, sem eru vaxin margra heimila, Og yndislegt
yfir vigtiná á bessum stoínun- væri fyrir kirkjulausa presta-
um hafa hvergi hofði sínu að í bænum að koma í sannkall-
að halla. Þetta sjá allir að er aða æskulýðshcll til starfa. Og
fjarstæða. Húsnæði og heimil- gæti hún ekki orðið heilla-
isvenjur gera þeim yfirleitt drjúg kirkja? Bærinn er ekki
alls staðar ofaukið. Og sorglegt kirkjulaús, og kirkjurnar eru
er að sjá þeim bókstaflega ýtt
ekki tómár af fátækt og getu-
eða sparkað út í óskapnað, '&^S1
eirðarleysis og göturáps um!
borgarbúa, heldur aS
íGarobaW s ? ríSu
iram
>orour
sson leffi
1500 meíra hlaupinu
MEISTARAMÓT REYKJA-
VÍKUR í frjálum íþróttum
heilt áfram í fyrrakvöld í sama
dásamlega veðrinu. Keppnin á
öðru.m degi mótsins var ekki |
SIGURÐUR OG KRISTJAN
NÁLGAST 4 mín. í 1500. . . .
Skemmtilegasta keppni
kvöldsins var tvímælalaust
1500 m. hlaupið. Baráttan stóð
síður skemmtileg en á fvrsta ! miHi Kristjáns, Siguxðar og
starfssvið uppeldis í borginni. degi þess, og bar þar hæst ; Svavars. Sigurður tók strax for
Sá vermireitur, sem rsekta sleggjukast Þórðar B. Sigurðs, ystuna og eru millitímarnir
mætti í fíngerðustu og dýrrriæt -sonar, 48,02 m., sem er nýtt ís-
usíu skrautblómst ur íslenzkr- lenzkt met, gamla._metið átti
ar og reykvískrar menningar á Vilhjálmur Guðmundsson, KR,
huo' ráðam-nuna. á' bor«dn enn i þeim tímum, sem hættulegast- 47,65 m., sett 1951.
fátt a-f s3mbærilec,'nm bvc’piucf
um við það sem beztn p’æ't.ir
og kaupstaðir eisa nú þegar
komandi öldum, og einmitt á
ir eru vaxarlögnuálum. rnanns-
sálar.
Fæst á flestum veiíingastöðum bæjarins,
— Kaupið blaðið um kuð og þér fáið yður
kaffi.
Alþýðuhlaðið
mt
Sigurðsson.
i 64 sek. á 400 m. og 1,12 á 800
| m. og er bað írekar Jítill hraði.
1 En þegar rúmur hringur er eítir
fer Kristján fram úr Sigurði
og hraðin'n eykst að mun, Sig-
imður fylgir fast eftir, en Svav
ar geí'ur sig. Spenningurinn er
geysilega hjá áhorfendum og
þegar 200 m. eru eftir reynir
Kristján að slíta Sigurð af sér,
en árangurslausf og þegar ca.
50 m. eru eftir kemur Sigurð
ur með sinn endasprett og
sígur hægt fram úr Kris'tjá'ni,
árangurinn 4.03.6 og 4:04,0 er
sá íangbezti, sem þeir hafa
náð, beati árangur íslendings
hér á vellinum er 4:00,6, það
afrek vann methafinn Óskar
Jónsso'n 1946. Metið er aftur á
móti 3:53.4, sett eríendis 1947.
ÆÐISGENGIN BARÁTTA
Keppnin um annað og þriðja
sætið í 400 m. var hörð, en Guð
Kristján Jóhannsson. i
mundur hljóp aðeins til að
vinna, þar sem úrslit 1 100 m.
voru eftir. Þórir varð annar, en
hann er að verða einn af okk-
ar skemmtilegustu hlaupurum,
Ingi og Hreiðar háðui æðis-
gengna baráttu um þriðja sæt
ið og tókst Inga að pína sig
fram úr á síðustu metrunum.
Arangurinn í 100 m. var léleg
ur, enda flestir keppendu,rnir
Framhald a 7. «íöa»