Alþýðublaðið - 08.10.1953, Blaðsíða 4

4
ALÞVÐUBLAÐtÐ
Fimmtudagur 8. október lí)53.
Otfeftnáí. AJþýfluflokkuiiniJ. RitstJóri of ibyreBjtnmi®**;'
Hannibai VaSdimarsson. Meðritstjóri: Helgi Sænurndiaom.
Fréttatflóri: Sigvaldi HJálmarsson. Blaðamenn: Loftur QuS-
mundíson og Páll Beck. Auglýsingastjóri; Em,rta MðUcr.
RitsUómarjimar: 4901 og 4902. Auglýsjngajrfml: 4906. Ai-
greidslustml: 4900. Albýóuprentmiiðjan, Hveríúfgötu I.
Ásktift&r?er3 kr. 15,00 i mán. í lauráölu kr. 1,04
Pínuliila fígúran og fornir vinir.
PÍNULITLA fígúran frá Vig
iir, sem stundum fær að skrifa
stjómmálagreinar í Morgun-
blaðið, varð sér alvarlega til
minnkunar í gær. Orðbragðið
allt var svo Iágkúrulegt og
hugsxmarhátturinn svo rætinn
og seyrinn, að almennan við-
bjóð vekur. En að þessu getur
höfundurinn vafalaust ekki
gert. Þetta er sjálfsagt hans
sanna eðli.
í viðbót við þetta dugði hon-
um ekki minna en að snúa
sannleikanum gersamlega við
og leggja síðan út af sínum
tilbúna „Morgunblaðssann-
íeika“.
Hann byrjar að fjasa um
það, að Alþýðuflokksmenn hafi
haft í heitingum um það fyrir
síðustu kosningar, - að hafa
enga samvinnu v?ð Sjálfstæðis
flokkinn. En eftir kosningar
hafi Alþýðuflokkurinn viljað
mynda stjórn með íhaldinu.
Sannleikurinn er sá, að þeg-
ar Framsóknárflokkúrinn fór
þess á Ieit við Alþýðuflokkinn,
að hann tæki þátt í þriggja
flokka stjóm, var því ÁKVEÐ
IÐ NEITAÐ af Alþýðuflokkíi-
um.
Því aðeins að stjóm skyldi
mynduð UM LAUSN STJÓRN
ARSKRÁRMÁLSINS einvörð-
ungu, kvað Alþýðuflokkurinn
sig til viðræðu um slíkt.
En þá kom í ljós, a'ð Sjálf-j
stæðisflokkurinn hafði . engan
áhuga fyrir lausn stjómarskrár .
málsins og heldur ekki fyrir
eigin tillögum í kjördæmaskip-
unamiálinu. Nú líkuðu honum
sérlega vel Iítil einmennings-
kjördæmi, og áhuginn fyrir
tveggja flokki keri'i fyrirfannst
heldur ekki lengur.
Þá segir Vigurpiltur, að þeg-
ar umræður hófust um kosn-
ingar í þingnefndir, hafi AI-
þýðuflokkurinn beint þeirri
ósk til stjórnarflokkanna, Sjálf.
stæðisflokksins og Framsóknar,
flokksinSj að honum gæfist,
kostur á aðstoð þeirra til þess
að koma fulltrúum sínum í
nefndir. Síðan segír hann, að
stjórnarflokkarnir bafi orðið,
við þeirri ésk.
Þama er sannleikanum alveg
snúfð við. Alþýðuflokkurinn
beindi engum slíkum tilmæl-
um til stjómarflokkanna. Það
vom þeir, sem. buðu Alþýðu-1
flokknum samstarf um nefnd-
arkosningar, er þeir sáu, að
annars yrðu kommúnistar ein-'
ir stjórnarandstöðuílokkanna í ^
öllum fimm manna nefndum í
neðri deild.
Að þetta er samsleikur máls-
ins getur pínulitla fígúran frá
Vigur áreiðanlega fengið stað-
fest hjá húsbónda sínum,!
Bjarna Benediktssyni, ef hún
kærir sig nokkra minnstu vit-
und um sannleikann.
Annars er það áreiðanlega of
vaxið Vigurpilti að finna nokk
ur ummæli eftir fomstumönn-
um Alþýðuflokksins fyrir kosn
ingar um, a'ð þeir muni aldrei
láta það henda sig að kjósa í
nefndir með stjórnarflokkun-
um. Slíkt hefur vissulega ekki
borizt í tal, og er því allt mas
um árekstur rnilli þess, sem þá
hafi verið sagt, og nefndakosn-
inganna á dögunum, uppspuni
frá rótum.
Annars- er ekki hægt að
heyra annað á Vigurpilti en að
hann sé ævareiður yfir því, að
kommúnistar skyldu ekki
verða einir allra síjórnarand-
stæðinga í nefndunum. Geta
kunnugir að vísu skilið það, að
honum sem gömlum kommún-.
ista renni blóði'ð til skyldunn-
ar, en ókunnugir eiga að von-
um erfitt með að átta sig á
þessari afstöðu hans.
Vigurpiltur lætur tiggja að
því, að Alþýðuflokknum hafi
verig sýnd viðurkenning og
traust með samvinnunni um
nefndarkosningarnar, en . það
eigi vondir menn, eins og
Hannibal Valdimarsson, ekki
skilið. — Hefur rninnimáttar-
kennd Sigurðar sjaldan fengið
augljósari útrás en í þetta sinn,
og er ekki hægt að komast hjá
íið brosa að slíkum andlegum
vesaldómi. Með því að taka ti!
boði stjórnarflokkamia um
samstarf í nefndakosningum,
gerði Alþýðuflokkurinn það
eitt, sem sjálfsagt var eins og
á stóð:
Að koma í veg fyrir þær af-
Ieiðingar af samstarfsneitun
Þjóðvarnarmanna, að komm
únistar yrðu eini stjórnar-
andstöðuflokkuriim í fímrn
manna nefndum.
Með samstarfinu í nefnda-
kosninguniun var Alþýðuflokk
urinn einungis að tryggja sér
bætta starfsáðstöðu á þingi. Og
það var honum skylt umbjóð-
enda sinna vegna. Þátttáka
hans í nefndunum sveigir af-
stöðu hans til mála á engan
hátt í áttina til stjómarflokk- •
anna. Og fráleitari blekkingar
en þær, sem sumir Sjálfstæðis-
menn eru að breiða út, að Al-
þýðuflokkurinn hafi lagt á-,
herzlu á að vera í nefndumim,
af því að þær séu launaðar, er
ekki hægt að hugsa sér. Mun
það flestum kunniBjt, að allar
nefndir á alþingi, einnig þær,
starfsfrekustu, eins og fiárveit
inganefnd, ERU ÓLAUNAÐ-
AR. i
Annars mun það flestra mál,
að nínulitla fígúran frá Vigur
ætti a’ð revna að ná sér niðri á
Alþýðuflokknum og forustu-
mönnum Iians án þess að aug-
lýsa jafn áberandi umhyggju
sína fyrir fornum vinum sín-
um. sem nú urðu utan nefnda í
déildum alþingis.
Hamingiusamur faðir. Maðurinn á myndirmi er 92 ára gamall læknir, J. D.
~J Hullinger í baenum Clinton í Iowa í Bandaríkjununa.
Kona hans, sem er 32 ára, ól honum í suiíiár sön, og gamli maðurin'n lét svo um mælt við
það tækifæri, að hann gerði sér von um að eignast fleiri börn. Foreldrarnir sjást her með
soninn nýfædda, en telpan til hægri er dóttir Hullingers af fyrra hjóriabandi.
Samta! við Agnar Þórðarson:
f B r
INNÁN SKAMMS kemur út
hjá Máli ög menningu ný skáld
saga eftir ‘Agnar Þórðarson, en
fyrsta skáldsaga háns „Han-
inn galar tvisvar“, fékk ágæta
dóma og vakti allmikla athygli,
enda sérstæð frumsmíð ungs
höfundar. Enn fremur á Agn-
ar Þórðarson hjá þjóðléikhús-
inu leikritið „Þeir koma
haust“, og sjálfsagt kemur ein-
hvern tíma að því, að það verði
tekið til sýningar, þó að
miði, en það er annað mál,
sem kannski verður síðar tek
ið til umræðu hér í bla&inu. |
Alþýðublaðið hefu.r átt stutt
samtal við Agnar um nýju
skáldsöguna hans. Upplýsingar
hans fara hér á eftir: I
— Um hvað fjallar sagan?
„Það má segja, e5 þetta sc
að nokkru leyti Reykjavíkur-
saga. En þó skiptir ytra sviðið
ekki mestu máli. Sagan gerist
um miðja þessa öld. Þetta er,
saga um nútímamannmn eins''
og hann er oft og tíðum, án
nokkurrar sannfæringar —
heikiill, jafnivel tómlátur, en,
þó méð óspillta tíifinningu
fyrir réttu og röngu“.
Agnar Þórðarson.
enda hefur sagan breytzt mjög
í meðförunum. Að vísu hreyfði
og eiriis . tók ég ■ mér hvíld • frá
henni í vor ■ nokkrar vikur,.
þegar ég skrifaði útvkrpsleik-
tið „Förin til Brarilíu'-,. ém
sem áður hef ég aiitaf
hana bak við eyrað og
getað kastað henni fra
mér“.
Meira vill Agnar Þórðarspn
ekki segja ,um skáidsögu sina-
á íþessu stigi málsins, enria
stutt að bíða þess, ao iesend-
ur og ritdómarar eigi kost á-
að fjalla um hana. En margir
munu bíða hennar með nokk-
urri eftirvæntingu, þar eð
ýmislegt bendir til þess. að
Agnar Þórðarson sé í röð efni-
iegustu yngri rithöfunda okk-
ar. Hann er ágætiega mennt-
aður, bugkvæmur og frumieg-
- Úthreiðið Álpyðuhlaðið -
— Hvað heitir sagaa?
,,Ég hef kallað hana ,,Ef
sverð þitt er stutt“. Og í því
felst, að víð erum flestir illa
búnir vopnum í baráttunni fyr
ir heiðarlegu lífi“.
— Táknrænt nafn eða hvað?
„Já, það mætti karinskí kalla
hana að nokkru leyti tákn-
jræna, en ég. vil ekki fara út í
þá sálma. Það er ekkl rithöf-
undarins að skýra verk sitt‘\
— Flytur sagan einhvern
sérstakan boðskap?
„Ég hugsa, að hún iýsi frem
ur ,,situat:on“ en að hún flytji
boðskap".
—• Hefur sagan verið lengi í
smíðum?
„Ég byrjaði á henni sum-
arið 1949, og um tíma var
handritið að henni orðið hátt
á annað þúsund blaðsíður. Það
tók langan tíma að skýrast fyr
ir mér, hvert ég væri að fara,
ég ekki við henni um iangan! ur °§ §erir sér liósa Srein f>'r
tíma, meðan ég var að skrifa Iir nauðsyn þess að veita nyjum
ieikritið „Þeir koma í haust“, Frh. á 7. síðu.
Bréfakassinn:
Yinnuhúsnæði iðnaðarmanna
MEÐ aukinni verkaskipt-
ingu hefur ýmis iðja og hvers
konar handverk færzt inn á
verkstæði. Ef t. d. hús er
| byggt, er nú farið á verkstæðið
' og þar fengnir gluggar, hurð-
ir og innréttingar í svefnher-
bergi og eldhús. Áður urðu
smiðirnir að smíða þetta áTft
með því að byggja húsið að
öðru leyti.
Fólki því, sem vknnur á vark
stæðum og í öðrum iðnfyrir-
tækjum, hefur því fjölgað mieg
frá því sem áður var, og er ^að
út af fyrir sig gott. En það er,
á þessu máli önnur hlið, sem
ég vildi gera að umtalsef'ni í
þessum línum, en það er hús-
næði það, sem unnið er i á
hinum ýmsu verkstæðum. Oft
er og með réttu rætt um heilsu
spillandi íbúðir á Islandi í AI
þýðublaðinu og leiðir til að
' bætu úr húsnæðismálunum. Og
þar hafa komið fram þær vit-
urlegustu tillögur í þeim mái-
um, sem enn hafa sézt á prenti
á íslandi en þær eru um verka
mannabústaðabyggingarnar.
En iítið hef ég ennþá heyrí
um það húsnæði talað, sem
fjöldi fólks vinnur sín daglegu
störf í, og þó hef ég eitthvað
lesið í Alþýðubiaðinu um
slæma loftræstingu í pakkhús-
um j Reykjavíkurborg.
Það er þó mála sannast, að
margt af því húsnæði^jsem í
daglegu taii er kallað bifreiðá
verkstæðí, trésmíðaverkstæðí,
járnsmíðaverkstæði o. s. frv:
eru heilsuspillandi kompur,
kaldar, dimmar og loftillar.
Hvað líður öryggi_ á vinnu-
stöðvum?
Mér finnst, að löggjafinn
þurfi að gefa út reglur um það
húsnæði, sem notað er til iðn
Framhald á 6. síðu. i