Alþýðublaðið - 15.10.1953, Side 6

'0
ALÞÝÐUBLABIÐ
Fímmludagur 15. október 195a
VerkaSýSsináí.. .
Framhaid af 5. síðu.
ber.da á vanrækslu í fram-
foæmd réttinda sem kostað
Íiafa alþýðu'samtökin áratuga
b'áráttu, en nú virðist ekki met
ín að VerðJsikum.
,Fái sl'íkur hugsunarháttur að
þróa’st, er baráttan fyrir sann-
g'jörnu kaupgjaldi í bráðri
-iiíéttu. Það má lxvsrgf gefa etft-
ír, ekki á hinu smæsta, sem
aáðst he’fur. Það væri heldur1
efcki úr vegi, að verkamenn I
þeir, sem vinna á fullkomnustu !
vinnustöðunum, liéldu þvií á'
Iofti að verðleikum. Þar sem *
dáunin eru greidd akilvMega í
víhnutíma á úthorgunardegi. I
Þár sem hreMeg og vistlegí
kaffistofa ásamt náuðsynlegum
hre i nlæ t i st ækj um er fyrir
hendi. Þar sem yfirmenn og
vehkstjórar' spyrja vinnufólkið
sjálft ráða um hvar endúrbóta
sé þörf til þess að bægja slys-
uwi frá vinnustaðnum. Slííkir
vinnustaðir eru þess verðir að
á lofti sé haldið, — það ber
okkur skyflda til að viðurkenna
á 'sama hátt og það er félagsleg
skýlda okkar að krefjast end-
urbóta, þar sem þéssum skiíýrð
um er ekki fullnægt. Berum
fram umkvartanir. sem eru á
rökum reistar um bætta aðbúð,
fyrst við trúnaðarmánn félags
•okkar og félagslstjórn, en þeim
ber skylda til að-fá .fram leið-
réttingar.
Umfram allt þó ekki smá-
■munasemi í umikyörtunurn- bað
er. yeiMteikamerki. En það er
til lítils að fá fram aukin rétt- J
indi, pem e. t. v. koista langyinn j
verkföll. ef við leggjunist svo í
dvala devfðar og rænuleysis j
uin framkvæmd réttindanna.'
Fáum við ekki þ'essar leiðrétt-1
ingáy., er siálfa okkur um að .
saka. Við, hver og einn, erutn
ábýrgir íyrir framkvæmdinni.
Moa Martinsson
28. DAGUR.
Hún var heldur ekki neitt
Nú hófst hann fyrir alvöru
tími niðurlægingarinnar í lífi j snyrtileg hún mamma min, j
mínu, enda þótt ég skildi það var með stórt og gamalt ullar-
ekki þá. Það var tími óvissunn-1 sjal, enda þótt það væri ágúst
ár. Það rann sjaldan svo upp mánuður og heitt í veðri. En (
yfir okkur dagur, að við vær- ( hvað ég fyrirleit þetta sjal. Eg
um vissar með það, mæðgurn (vissi, að einn þekktasti veðlán- j
ar, að fá nokkuð að borða. — ari borgarinnar hafði ekki vilj- j
Fram til þessa hafði þó alltaf að l'ána henni fimmtíu aura út i
verið eitthvað til handa mér, a það. Þarna hékk það, brúnt
nú var það ekki lengur. 10g ljótt, á öxlunum hennar. j
Það voru tímar lúsanna og Hárið á henni var úfið, hún •
skítugu svuntnanna, sem nú gekk álút og starði fram undan
fóru í hönd. Og það var stund. sér hugsunarlaust eins og göm
um skrópað í skólanum af ein- ul kerling. Eg var alltaf að
skærri eymd og niðurlægingu. klóra mér í höfðinu. Eg hafði
Það blés stríður sígaunavind- fengið lús í þykka og síða hár-
ur inn yfir okkur. I ið mitt, og hús dafnaði þar al-
Nú vorum við langt í burtu veg prýðilega vel í sumarhit-
frá ömmu. Velstandsfólkið sást ' anum. Fæturnir mínir voru
aldrei, og það var nú bara gott. blóðrisa af hita, ryki og þurrki. j
Nú heyrði'st aldrei, sungið: Það I Mamma ‘var svo þreytt um
er svo dýrðlegt hér. Okkur var kvöldið, að hún sá ekki hversu
ekki einu sinni ekið á nýja óhrei'n og illa til fara ég var. j
heimilið, mömmu og mér. Það Og nú gerðist það, sem aldrei.
var nú heldur ekki gert, þegar myndi hafa getað gerzt við
við fluttum í húsið við Gamla Gamla Eyjarveginn: Eg fór að
Eyjarveginn. (En hvílíkur mun ’ sofa, an þess að þvo mér.
ur, maður guos og lifandi. j Ekki svo að skilja, að ég ;
Stjúpi flutti farangurinn , vfri neitt sorgbiíin yfir því þá ’
okkar snemma um morgunmn, ' seta, alníi 1 rumiþ an þess að
en ég og mamma urðum eftir Þvo mer-, E£ var ekkl farin að
til þess að gera hreina stofuna. i hafa vit a nauðsyn shkra hluta. j
Mamma þurfti að hvíla sig oft Po fann eg að eitthvað þurfb j
og mörgum sinnum meðan hún að Sera SaSnvart lusinnn Hu,n,
skúraði stofugólfið. Hún var. ; kvaldi mig x tima og otima; — i
að verða svo digur. Eg varð að . Þeir eiSa alltaf verst með að |
rétta henni skrúbbuna og , Þola hana> sem erU henm o- j
klútinn. Hún átti erfitt. með ) í
að reisa sig á fætur, eftir að
daginn. Það var langt síðan ég
tók eftir því, að mamma var
miklu hirðulausari um að hafa
til.mat, þegar stjúpi minn var
ekki heima. Þegar hún vissi,
að hans var von heim til að
borða, þá reyndi hún alltaf að
hafa eitthvað til, enda þótt hún
yrði að fá kartöflurnar lánaðar
hjá nágrönnunum. Hún hafði S
líka rekið sig illa á það, að ’
værj, eklcert til, þá þaut stjúpi
bölvandi og ragnandi á dyr. —
Hvað ekki var skaði skeður,
fannst mér; en ég sagði ekkert
um það upphátt, því ég vissi
Úra-viðg.er'ðir. v
Fljót og góð afgreíðsla.)
GUÐI, GÍSLASON..
Luugavegi 63, v
sínn 81218. S
----------------------í
Smurt foraisð
og snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-1!
samlegast pantið meö J.
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80 J40.
s Sairiúðarkori
s
S Slysavamafé.'ags íslar.dsS
S kaupa flestir. Fást hjá>.
S slysavarnadeildum um S
) land allí. í Evík í hami-' v
vel, að mamma mín leit allt • yrðaverzluninni, Banka-1;
öðrum augum á það mál. ^ stræti 6, Verzl. Gunnþór-,
Mamma hafði alla leiðina s unnar Halldórsd. og skrií--
1_____________ * rj-níii rnlnfípivic' ílnnT'iiM "|! .
^ stofu féiagsins, Grófin
s Afgreidd í síma 4897. — ;
s, Heitið á slysavarnafélagið (
Hannes á hominu.
Framhald af 3. síðu.
í þéösum málum verður að
komá frá slikum aðilum. Borg- j
arbúar bíða eftir slíikri forustu!
s— og hér má ekki taka á mál-J
um með neinum 'éfettlingátök-
U3*}.“.
MÉR BERAST NÚ mörg
bréf um þessi máii. Það er auð-
fttndið hve mjög fólrk er r rðið
óttaslegið. Ég mun birta Ileiri
bréf næistu daga.
1 gætt þess svo rækilega, að ekki i
kæmust í mig óþrif. Nú var j'
henni brugðið. Meira að segja ;
meðan ég var hjá ömmu j
minni, þá kom hún aldrei svo j
að heimsækja mig að hún j
ekki athugaði mig vandlega. j
Og í þau. fáu skipti, sem það ,
hafði hent áður fyrr, eftir að (
ég fór að ganga í skólann, að í
það komust í mig óþrif, þá ;
unni hún sér aldrei hvíldar i
fyrri en hún hafði hrein'sað S

í-e dregio m mm
hún einu sinni var lögzt á
hnén.
Við fengum heldur engan
mat dagirm, sem við fluttum.
Engir nábúanna gerðust til þess
að bjóða okkur í mat; máttu
þeir þó sjá að við höfðum þess
fulla börf, þar sem við vorum.
ekki búin að koma okkur fyr-
ir. Fólkið hér um slóðir var
víst heldur ekki aflögufært.
Það hafði hver um sig nóg að , ,
hugsa um sitt daglega brauð. j mlS. hatt . la£L, 1 Þa _ daga
Það var fimmtúSagur. Það truði eS eins og nýju neti sög-
átti vanaiéga enginn neitt að 1 unnl> senþ Ilun sagði mer um
borða á fimmtudögum; það var i Það> að lusln ætfl Það flt að
gera litla krakka svo óða af
kláða, að þau köstuðu sér í
fljótið og drukknuðu. Hún
sagði mér þá sögu með svo
miklum sasnfæringarkrafti, að
hún hlaut .að vera sönn.
Nýja séndi- -
foílastöðin
hefur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í Aðalstræfi
16. Opið 7.50—22.
sunnudögum 10—18.
Sími 1395.

gengið mjög hægt, en nú var
þó farið að draga af henni fyrir
alvöru. Eg sá svitann streyma
fliðÖV fölt asdlitið hennar og j S Það bregst ekki.
þar kom að lokum, að hún gat j S
ekki gengið Iengra. Hún settist ‘ S
niður við veginn, hélt höndun- ^
um þétt að bringspölunum og -
kastaði upp. Eg stóð kyrr á
veginum og reif hár mitt af
smán yfir því hvílíkur vesal-
ingur ég var að geta ekki
gert neitt fyrir mömmu mjsá.
Mér fannst það svo niðurlægj-
'andi að sjá mömmu mína
sitja þarna við veginn og kasta
;upp. Hún var náföl í andliti;
ljóta sjalið var skriðið út af
-annarri öxlinni; hárið var rytju \ S
legt og ógreitt. Það leit helzt1 -
út fyrir, að hús æíla.ði að húka
þarna til - eilífðarnóns. Að
hugsa sér, ef það kæmi nú
einhver að og sæi okkur.
Reyndu bara að kyngja því, ( MIO ffi 11!g<3fSp'ÍÖltl
sagði ég í einhverju meiningar ; C ;
lausu eða bjálfalegu ofboði. • S BarnasPítalasjóSS Hringslns J
Reyndu bara, svo að við get-! S eru afgre:dd 1 Hannyrða-i
um haldið áfram. I S verzL Refill> Aðalstræti 12/
Þegar mér var illt í magan- ;
V, (áður verzl. Aug. Sverú
,, n , . s sen), i Verzlummn Vi-ctor,;
um, þa gaf amma mer oftast .• T . „„
ö S Laugavegi 33, Holts-Apo-í
Fregn til Alþýðublaðsins
HÚSAVÍK í gær.
EFTIR hríðardagana* hafa
bændur í Þingeyjarsýslu verið
að ná saman fé sínu, því er úti
hafði verið. Enn vantar margt
fé, sem óttazt er um, að fennt
hafi, ew ekki er vitað um fjár-
skaða að ráði nema í Arnesi í
Aðaldal. Þar hafa drepizt 7
kíndur í fönn. 10 kindur voru
dregnar úr fönn í Ljósavatns
skarði í dag, allar lifandi. Ýmsa
bændur vanfar þctta 10—15
kindur hvern.
íélapfíf
I.R fimleikadeild.
Æfingar eru hafnar í fim-
leikaflokki karla 0g verða
fyrst um sinn sem hér segir:
Mánudaga og fimmtudaga kl.
kl. 8,40—10.30.
Stjórnin.
nefnilega^ borgað út eftir vik-
una á föstudögum. Þær voru
ekki margár, fjölskyldurnar,
sem gátu látið áúrana sá sam-
ati. Að minnsta kosti ekki fólk
ið í úthverfum Norrköping. Jú,
ég komst/ að því seinna, að það
fólk var til í riágrenni okkar,
En það var ekki fólk,. sem vildi
þekkja okkur. Það var fínt
fólk, enda þótt það af einhverj
um óskiljanlegum ástæðum
ætti hérna heima.
Þar að auki var enginn, sem
vissi, hversu bláfátæk mamma
í raun og veru var. Allra sízt
þegar hún flutti inn í hús kunn
ingjákonu sinnar, sem vitáð var
um að væri heldur vel efnuð.
Það lá leyndardómsfullur
pakki í gluggakistu'uni. En ég
vissi, hvað í honum var. Það
voru í honum tvö nýþvegin og
hrein lök. Eg vissi að pakkinn
átti a.ð fara þvert í gegnum bæ-
inn, til veðlánarans, og sömu-
leiðis, að ekki þyrfti ao láta
. sér detta í hug að matur kæmi
á borð, fyrr en hann kæmist j átti að kaupa eitt rúgbrauð og
þangað. j koma með afganginn. Svo héld
Eg var alls ekki ems vel og ; um við áfram göngu okkar
hreinlega til fara og alltaf áð- j gegnum bæinn og nörtuðum
ur. Þarna drattaðist ég við sína brauðsneiðina hvor. Það
hliðina hennar rnömmu, berfætt | var fyrsta matarögnm, sem inn
og með illa greitt hár. ! íyrir okkar vjarir kom þann
Nú þrammaði ég þarna sem
sagt við hliðrna á henni
mömmu minni.
Við gengum yfir Bergs-
brúria. Motalafljótið drundi
og suðaði beggja megin vegna
við okkur. Eg vir.ti fyrir mér
hjólin, sem vatnið var látið
snúá þarna. Klæoaverksmiðj-
urnar beggja vegna árinnar
notuðu þessa orku til þess að
k'nýja vélarnar. Eg klóraði mér
áhyggjulaust í höfðinu, án
þess að leiða að því hugann,
að bráðum myndi lúsin flæma
mig þarna niður í ána. Eg
var viíst yfir það haíin nú orð
ið, að trúa á ævintýri.
Mamma fékk eina krónu hjá
veolánaranum fyrir löktei og
sendi mig í brauðasölubúð. Eg
Langholtsvegi 84,
7ÍO Suð->
orsteins-S
V
(j
S
S
vj
(,
af ýmsram stærðurn íý
bænum, útverfum oæ.þ'
arins cg fyrir utan bæ» i
inn til sölu. — Höfún; ^
einnig til sölu jarðli',;
véibáta, bifreiðir n
verðbréf,
Bankastræíi 7.
Sími 1518.
hvítan pipar út í brennivíni og ^ ^
skipaði mér af miklum mynd-j Wee;LL ^
ugleik: Nu skaltu gera svo vel ' i . , .
; , , , j urlandsbraut, og r
að kyngja þessu gooa mm og S Snorrabraut U
þu átt ekki að kasta því upp j S buð’ bnorrabraut 0l-
aftur, því þá gerir það ekkert i S
gagn- , j S
Það var þessa fyrirskipun, | £ Hús og íbúðir
sem eg var að bergmala, enaa j S 'b
þótt 'hún ætti alls ekki við. j b
Flýttu þér nú, það getur i •
einhver komið. j ij
Eg hélt áfram að jagast í \ )
til aðhláturs þeim, sem fram j ^
hjá gengju, og ekki einu sinni j s
hægt að ná sér í eitt epli. Eg j s
snéri aftur við og gekk fram ‘ S
hjá mömrnu. Hún sat vlð veg-1 S Ný;a fasteignasalan
kantinn og sneri að mér bak-1 S
isu. Eg sá bara ljóta sjalið. Eg j S’
yrti ekki á hana og ég held að j S.
hún hafi ekki viíaö af mér. S
Þarna kom gamall maður )
og dró kerru á eftir sér. ^
Hann sá mig ekki, en hann
myndi áreiðanlega koma auga
á mömrnu. En ef ég hraðaði
mér nú til baka, þá myndi ég
geta.aðvarað hana.
mömrnu þangað til h.ún varö
reið og sagði, að ég hefði ekk-
ert vit á þessu.
Haltu áfram spottakom, —
sagði hún.
I Nei, það vildi ég því síður.
j Þá myndi ég þurfa aö nema
staðar og bíða eftir henni
seinna og það var ermþá verra.
Þá væri miklu betra að ganga
spottakorn til baka sömu leið
og við komum. Þá myndi fólk,
sem gengi fram á okkur, siður
i
V
i
s
rspiölíl '
S dvalarheimili:; aldraðr.
S manna f ást á eftirt:
S siöðum í Rej ’kjávik:
S stofu sjómanr íadagsráð
S Gröfin 1 (gi • Trýggvagöh sngið ir-
í) sími
Skrii- S
:3; S
n trá ^
S
S8
skrifstofu
ykjavíkur, , Hverfisgölu-’
-10, V eiö'arfæraverzlunin •
S Verðandi, Mjólkurfelagshús-^
Cinu, Guðmundur Andrésson^
S gullsmiður, Laugavegi 50. s
S Verzluninni Laugateigur, S
SLaugateigi 24, tóbaksyerzlunS
Sinni Boston, Laugaveg 8, ý
) og Nesbúðinni, Nesvegi 39.S
) í Hafnarfirði njá V. Long.S
S S