Alþýðublaðið - 20.02.1928, Blaðsíða 3

'A'LÞ. ÝÐUBL'AÐIÐ
3
og er eg sömiu skoðunar og ég
var þá, að eina örugga ráðið fyrir
bænidujna, svo þeir verði ekki
ems út undian með nauðsynieg
reksturslán og til að tryggja hag-
kvæm Jánskjör, sé að þeir fái
s,inn sérstaka banka. Ætli bank-
amir þykdst ekki nú, sem fyrr,
eiga nóg með að halda við rekstri
útg'erðarinnar, og láti sem þeir
ekki hafi fé til að lána bændurn,
hversu sem þeir eru lítilþægir,
berji því líka við, að þeir geti
ekki lánnð svo löhg lán eins og
bænidiur þurfa. Þetta em vanaJegu
svörin.
Sem betur fer, hefir margur
maðairmn komist áfram, þótt hann
íhafi byrjað fátækur á búskap og
alið upþ hóþ af börnium, er orðið
hafa nýtir þegnar, og ómældur er
allur sá upþeldiskostnaður, er
íslenzkir bændur fyrr og síðar
Ihafa borið af uppeldi nýtra niðja.
Mætti þjóðjn við því að missa
áhrif og holla nærjngu sveitalífe-
ins á uppvaxandi þegna sína,
þar isem reynsla hemnar er sú, að
flestir hennar dugmestu menn eru
upp aldir í sveit?
Ég mótmæli því með öllu, að
réttmætt sé að aðrar stéttir á-
mæli bændum fyrir ódugnað. Eða
þ,ví er oftar talað um skuldir
bænda en um skuldir annara at-
vinnurekénda. Eru þær ekki
sprottnar af eðlilegum ástæðum?
Þeir hafa bygt upp bæi sína,
sléttað og girt næstuim hvert tún
á landinu á einum mannsaldri
auk mikilla annaia umbóta. Einu
sinni var íullyrt, að eitt útgerð-
arfélag hér í bænum skuldaði
bönkuinum 9 milljónir króna. Sjá
þá allir, að ekki væru 5 milljónir
mikil upphæð til allra bænda á
landinu.
Það mun hagsmunum þjóðar-
innar fyrir beztu, að sjá svo urrj
að bænidastéttin sé ekki beitt mis-
rétti, en lagfæra það nú, er henni
hefir verið gert rangt til fram að
þesisui, en sem ölmusuhjálp býst
ég ekki vjð að bænidur óski neitt
að þyggja. Ég vona, að þessi
ófullkomna uppástunga íhalds-
manna verði nú til • að hrinda af
stað gagnlegu spori í þessa átt
hitlnoi Gadmundsson.
SrSesad sfmskeyfS.
Khöfn,.: FB., 19. febr.
Óskipulag atvinnuveganna.
Afleiðing samkeppnisskipu-
lagsins.
Frá Lundúnum er símað: í
fregn frá New-York-borg tii
blaðsins Daily Telegraph er skýrt
frá vaxandi erfiðleikum iðnaðar-
ins í Bandaríkjunum. Amerískar
fxéttastofur segja, að hinum at-
vinnulausu faxi sífelt fjölgandi.
Fregnirnar hafa vakið ótta á
kauphöllinni í New-York og hafa
leitt af sér mikið verðfall á hluita-
bxéfum. Á ýmsum stöðum hefir
hinum atvinnulausu og lögregl-
umni lent saman.
Nýjar kosningar í Þýzkalandi.
Erá Bexlin er símað: Samikomu-
lag hefir komist á um það, að
ríld.sþingið ljúki störium sínum
fyrir 1. apríl. Þingkosningar eiga
að fara fram í maímánuði.
Frá Hafnarfirði.
Fyrix nokkrum árum byggði
Hjálpræðisherinn stórt og vandað
íhús í Hafnarfirði, er nota átti sem
gesta- og sjómaninaheimiii. I hús-
inu voru jafnframt 2 eða 3 stofur,
sem notaðar voru fyrir sjúklinga,
samkvæmt ósk bæjarstjórnar
Hafnarfjarðar.
Aðsókn sjúklinganna varð svo
mikil að brátt varð að fjölga
sjúkrastofunum, og þar kom að
lokum, að taka varð alt >húsið til
notkunar fyrir sjúklinga; jafnvel
hefir orðið að hreyta samkomu-
salnum í sjúkrastofu. Ymsar aðr-
ar breytingar hafa og verið gerð-
iar á húsinu, t. d. daefir verið sett
í það miðstöðvarhitun, vatnssal-
erni og bað.
En til þess nú að geta orðið við
þörfum almennings og óskum
bæjarstjórnar .Iiafnarfjarðar, um
að Hjálpræðisherinn héidi uppi
ódýru gesta- og sjómanna-heimili,
hef'ir Herinn keypt húseign K. ,F.
U. M. í þessu augnamiði. .Herinn
tók v,ið húsinu fyrir skömmu
síðan með fjalmannri samkomu,
sem stjórnað var af leiðtoga Hers-
ins hér á iandi, adj. Árna dó-
hannessyni. Bæjarfógti Magnús
gistihúsi í berklahæli, heldur
hefiir gangur tímans ráðið því. Og
nú hefir Herinn komið upp þessu
gestahæli hér til þess að (efna
loforlð sín við bæjarféliagið. Hann
gerir þetta ekki í gróðaskyni,
heldur er þetta eimi þátturinn ,f
starfi hans að innleiða guðsnild
Jónsson kom þar fram fyrir,hönd
öæjarins, og talaði mjög' hlýlega
um starfsemi Hersins. Hann sagði
að: „aðal gimsteinninn í starfi
Hjálpræðishersins væri að inn-
leiða Guðsríki hér á jörðinni. —
Hann sýndi fram á hver hrneisa
það væri heilu bæjarfélagi og
byggðarlagi að hafa ekkert hús,
þar sem, ferðafólk gæti fengið
húsnæði; í þeissu samibandi dró
hann fram eitt dæmi frá þvíhann
'var í Vestmannaeyjum, sem stað-
festi þetta. „Herinn hefir ekki
sjálfur barist fyrir því að breyta
hér á jörð,“ sagði bæjarfóg. með-
al annars.
Þar sem enginn var viðstaiddur
úr stjórn K. F. U. ,M., talaði Eyj-
ólfur Stefánsson nokkur orð fyrir
hönd fél.; lét bann í Ijós gleði
sína yfir því, að húsið vyrði framí-
vegis notað til sams konar starf-
semi og þar hefði verið (frami-
kvæmd, s. s. kristileg starfsemi,
og óskaði hann hemum heilla og
blessunar í framtíðinni.
Samkoman endaði með bæn til
guðs.
Vtdsíaddur.
Þegar ílialdið kallar!
S'igurður Eggerz, hinn sjálfskip-
aði ibankastjóri hjá dönskum hlut-
höfurn, þingmaður Dalamanna m.
m., hsfi;r undanfarandi ár gert sér
mikið far um það að korna sér
í mjúkinn hjá Alþýðuflokksmönn-
um, bæði hór í Reykjavík og nú
upp á síðkastið í Hafnairfirði. 1926
vildi 'hann fyrir hvern mun bjóða
sig fram í Gullbringu- og Kjósar-
sýslu meÖ stuðningi Alþýðufl.
Síðiast í sumair fyrir koisningamar
elti hann hafnfipska kjósenidur á
iröndum og vildi fá að vera í
kjöri, því með öllu því áliti, sem
hann hefir á sjálfum sér, trúði
hann ekki á það, að Dalamerin
yrðu svo slysnir, að þeir kysu
hunn á þing. Eitt af þeim máluim,
sem S. E. ætlaði sérstaklega að
bera fram til sigurs fyrir kjör-
dærniÖ, var sérstakux þingmaður
fýrir Hafnarfjörð. Hann ætlaði að
hæta úr því hröplega ranglœlt,
sem Hafnfirðingar hefðu veTið
heittir.
Nú liggur þetta mál fyrir þing-
inu, og við 1. umræðu greiddi S.
SE. atfevæði með því. En við 2.
umr. legst hann á móti því og
lýsir yfir, að hann hafi snúist í
málxnu. Og ástæðurnar fyrir því
segir hann vera þær, að danskir
jafnaðarmenn hafi. styrfet íslenzka
jafnaðaimenn. Eitthvað varð maö-
uirinn að segja; hann gat náttúr-
lega ekki sagt, að íhaldið hefði
bannað honum það. En ef S. E.
heldur, að menn trúi þyí, að á-
istæðan sé sú, ex hann segir, þá
heldur hann fólfe frekar bamá-
legt — og ekki er að tala um
réttlætið, ef um alvöru væri að
ræða: Af því að danskir jafn-
aðaTmehn hefðu styrkt á einhvern
hátt íslenzka skoðanabræður sina,
ættu hafnfirskir kjósendur ekki
að fá leiðrótt hróplegt mi'srétti,
þótt þeir ef til vill vissu ekkert
um eða hefðu engin afekifti haft
af þeim styrk, er flokkurinn
hefir fengið annars staðar frá.
Nei, Sig. Eggerz er á valdi ólafs
Thiors og íhálidisins. Það hefir
fyrir löngu o,rð,ið vitanlegt, þótt
hann hafi þrætt fyrir pað, en þetta
síðasta ‘dæmi er einna Ijósust
sönnun fyxir því. En nú er mál
itiil komið að svifta af Sigurði
grímunni í fleiri málum en
þessu. Hér eftir er ekki hætia á
að Hafmfirðingar glæpist á niann-
inuim. En öll alþýða þesisa lands
þiairf að sjá og skilja, hvílíkan
skallaleik Sigurður leikur og í
hverju er fólgin hin margþvælda
umhyggja hanis fyrir „þassarl
þjóð“. Maðurinn, sem aldrei hefir
átt annað áhugamál en Sigurð
Eggerz, hefir þvælst flokka á milli
til að fá að hanga á ráðherrastóli
eða komast í borgarstjórastól,
— maðurinn, sem manna fasíast
biarðist fyrjr sambandssamningun-
um 1918, hann vill nú koma á-
byrgðuini á þeim yfir á Alþýðufl.,
sem engan þingfiokk átti. Eggerz
hlæs sig nú út með Danahatri og