Alþýðublaðið - 07.03.1954, Side 5

Simiiudaginn 7. marz 1954
ALÞÝ0UBLAÐIÐ
WÁ
eykur orku- og benzínnýíni hreyfiísins.
Meiri oika.
Mínni henzsneyísla.
Jaínari ðksfcir.
Það hefur lengi verið vitað að bezta
aðferð til þess að auka orku hreyf-
ilsins væri að auka þjöppunarhlut-
fall hans, þ. e. að þrýsta eldsneytis.
blöndunni meira saman. Þróunin
hefur því stefnt í þá átt að gera
brunaholið minna og minna.
Eitt atriði hefur þó verið slæm'ur
tálmi á þessari þróun, en það er svo-
nefnd glóðarkveikja. Orsök hennar
er að rauðglóandi kolefnisagnir í
biunaholinu kveikja í eldáneytis-
hleðslunni, áður en neistinn frá
kveikjukertinu nær að gera það.
Sérfræðingum Shell-félaganna hefur
nú tekist að ráða bót á þessu van.d-
kvæði, er fram að þessu virtist ætla
að koma í veg fyrir frekari þróun
í smíði háþrýstra benzínhreyfla.
Úrbótin er fólgin í uppgötvun nýs
benzín-íblendis er nefnist I. C. A.
(Ignitiwn Control Additive), en það
kemur í veg fyrir glóðarmyndun í
kolefnisútfellingunum og útilokar
þannig alla hættu á glóðarkveikju.
I. C. A. vinnur einnig bug á öðru
vandamáli, et ekki hefur verið nægi
legur gaumur gefinn fram að þessu,
en það er skammhlaup í kertum.
Þetta fyrirbrigði stafar af því, að út_
fellingar safnast á einangrun kért-
anna og valda því að þau „leiða út.“
I. C. A. breytir efnasamsetningu út-
fellinganna þannig, að þær leiða
ekki rafmagn og hindrar þannig
skammhlaup af þeim sökum.
Með því að nota Shell-benzín með
I. C. A., nýtið þér orku hreyfilsins
við öll akstursskilyrði.
l.C.A. hindrar skamm-
hlaup í kertum.
Kolefnisútfellingar, sem mynd-
ast við eldsnoytisbrunann og
safnast 4 kertin, geta við viss-
4r aðgtæður, va'.dið því að
þau Heiði út þannig að kveiki-
neistinn verður veikur eða alls.
enginn. Þetta orsakar ójafnan
gang, óþai-fa eldsnéytiseyðslu
og orkutap í hreyflinum.
I. C. A. breyttr efnasamsetu-
ingu útfeHinganna þannig að
þan ,Jeiða ekkl fit,“ og hlndrar
þ\á skamnihlaup af þelm sök-
'iim.
Glóðar-
kveikja I.C.A. kemur í yeg fyrir
|l i^T glóðarkveikju.
Enkt er hægt að koma l veg
fyrir, að útfellingar, er niynd-.
ast við eldsneytisbruhann safn-
ist að einhverju leyti fyrir i
brunaholimx. Við sérstök skií-'
yrði verða þessar útfellingar'
rauðglóandi og kveikja í elds-
neytishleðslunni áður en neist-
inn nær að gera það. Þetta
er það sem að jafnaði er nefnt
glóðarkveikja, en hún hefur í för nieð sér ójafn-
an alxstur og skemmd í hreyflinum, ef ekkert er
að gert.
Eðlileg
kveikja
Ótímabær
kveikja
m I. C. A. kemur i veg fyrir glóðarmyndun í xitfell-
• ingunum og útilokar því alla hættu á glóðar-
II kveiltju.
Gerið sjálfir samanburð!
Eftlr að hafa notað tvær áfellingar af „Shell“-
benzíni með I. C. A., munið þér komast að raun
um, að bii'reiðin gengur þýðar og skilar méiri
orku en nokkru sinni fyrr, síðan hun var ný.
Af þýðari akstri leiðir minna slit og betri
orkunýtni leiðlr af sér ódýrari akstur.
AUKÍN ORKA - JAFNARI GANGUR - LEN6RI ENDiNG
þráSt iyrlr aiskln gæði er verðið ðbreytt.
Mjög arðvænlegt
yeifíngahús
er til sölu á Suðurnesjiini, ef samið er strax.
UPPLYSINGAR I SIMA 8 2 2 4 0 .
Utsala
Seljum á morgun:
Ameríska kvenkjéla
á stórlækkuðu verði.
Lítið í gluggana.
Laugavegi 26.
Kirkjan og þjóðin
BOÐORÐ MÓSE eru orðin úrelt. segja snjallir menn
úti í Danmörku. Búum’til ný. Það er ómögulegt að gera
börn og unglinga að almennilegu fólki upp ,á það að hafa
ekki annað handa þeim en gö'mlu. boðorðin\ Við þurfum
nýja siðfræði til þess að betra. ungdómjnn. %
Og svo setjast nokkrir þeir allra snjöllustu við skrif-
borð. sm og búa til ný boðorð. Alþýðublaðiói) gerði okkur
þann mikla greiða að birta sýnishorn af árangrinurn á
rniðvikudaginn var. Eg veit ekki. hve margir lesendur
hafa fengizt við að kenna börnum gömlu boðorðin. Flestir :
lærðum við þau á .si’hni tíð. hvernig sem okkur hel'ur
gengið að halda þau. Ekki eru boðorð dönsku speking-
anna auðlærðari, hvað sem öðru liður. Samanbúröur frá
þessu sjónánniði virðist ekki benda til þess, áð uppeldis-
fræðin hafi bsett miklu við sig síðan á dögum 'Móse.
Boðorðin fornu hafa þó þann kost, að þaú eru stutt
og laggóð. Enda voru þau klöppuð á stein. ’ Þau voru
ekki búin til við skrifborð. Móse 'fann þau uppi á háu
íjalli. Hann hafði veríð þar einn lengi. Auðn allt í
kring, dauðaþögn. Takmarkalaus útsýn í logándi sólskini.
Hátt. gnæfði tindurinn, séildist langt inn í .,blámann.
Móse kleif hrjóstrin, sié stall af stalli. Hvað var hann að
sporta? Ekki héitt, ekki að afla sér frægðar fýrir fjalL
gönguafrek. Hann' var einn með Guði' og gleýmdi sér.
Vissi ekki fyrri til én hann var kominn upp úr öllu valc^j.
Upp, hærra, hærra, sagði þögnin í kringum hánn. Loks
komst hann ekki lengra. Hann var kominn upþ í sVim-
andi hæð. Og þó var himinninn enn lavigt, langt í burtu. ■
Eða hvað? Var ekki kyrrðin að tala? Var ekki sjálfur
Guð í grennd, eilífi máttiirinn, sein tindana reisti? ,Vittu,
bar>n, sú hönd er sterk1, varð Jónasi að orði, þegar hann
var einn við rætur Skjaídbreiðar. Og kyrxðin ægidjúpa á
Sinaifjalli varð öll að ómi, bjóðandi, knýjandi vilja.
Fyrr en Móse vissi af var eitthvað af því, sem ómur-
inn flutti, komið á steinhellur tvær. Kunni-hann að skrifa?
Sjálfsagt ekki eins vel og dönsku skrifborðshetjurnar. En
minna má duga. A einu af fjöllum Sinai hafa fundizt
elztu rittáknin, sem stafróf okkar hefur þróazt af. Vís-
indin telja, að Semítar hafi höggið þau á klöppina, að
vísu löngu áður en Móse var þama á ferð með sína semi-
tísku þjóð, Hebreana. í fyrndinni hafa Egyptar og Hebre-
ar verið við námugröft saman á þessum slóðum. Þá varð
tíl hljóðletrið, sem Grikkir tóku upp löngu síðar og aðrir
Evrópumenn eftir þeim. Móse hefur kunnað að draga
til stafs. Og það sem meira er: Það bjó andi í þeim orðum,
sem hann letraði á stein. Aldir hafa. ekki slökkt hann.
Boðorð hans eru enn fyrir ofan miðlungssiðgæði skrifr
finnskualdar.
Móse fór með hellurnar sínar ofan af fjallinu. Svo
laust yfir ægilegu þrumuveðri. Firn náttúrunnar töluðu
máli Guðs við hann. Hvað talar ekki máli hans, ef hann
er. nærri á annað borð? Jafnvel við skrifbo"ð heyrðist til
hans. En vitringarnir nú til dags eru flestir uppteknir af
öðru. Þess' vegna verður flest svo. óttalega magurt, sem
þeim vitrast við skrifborðin. Gömlu boðorðin eru hjá
þessum nýju eins og gramt hjá dönskum sandi ,eðá fjall
hjá flatmýri. Það eru ekki þau, sem hafa brugðizt ung_
dómnum, heldur sú eldri kynslóð, sem afræktist anda
þeirra. Boðorð Móse voru strax orðin „úrelt“, þegar hann
kom með þau ofan af fjallinu. Þá þegar var kominn gull-
kálfur í Guðs stað, lotugir dansar i stað grandvaraleika,
Ieikur með líftið í stað ábyrgðar. Töflurnar brotnuðu en '
boðorðin varðveittust. Andinn í þeim lét ekki að sér hæða.
Því það var enginn vangaveltupennafitlari, sem gaf þau,
heldur Hann, sem talar í auðnarþögn og þrumugný, stormi
og blæ, öldusogi og æðaslætti. spámannsvitrun og sam-
vizku barns. Hann, sem einn getur sagt við hirðingjann
jafnt sem háspekinginn: Eg er Drottinn, Guð þinn, þú
skalt ekki aðra guði hafa en mig.
‘ Sigurbjörn' Einarsson.
BSSR.
BSSR.
Áðalfundur
sfarfsmanna ríkissfofnana,
verður haldinn í Ingólfsstræti 22 (húsi Guðspeki.
félagsins) næstlc. þriðjiidag kl. 20,30.
DAGSKRÁ:—
Samkvæmt félagssamþykkíum. Meðal annars til-
laga um breytin’gu.á þeim.
Félagsstjórnin.