Alþýðublaðið - 07.03.1954, Qupperneq 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sunnudagui- 7. marz 1954
Dvðlarheimilið
Frarohald af síðu.
um. Jóhannes Zoega verkfræö
ingur, forstjóri 'Landssmiðjunn
ar, teiknaði hitalagnir, og Jón
Skúlason verkfræðingur raf-
Eagnir.
ÍEKJUR ÖVALARHEIMIL-
! Í3INS KE. 250.000.
i Þorvarður Björnsson yfir-
áafnsögumaður lagði fram end
urskoðaða reikniiígá sjómanna
ðagsins og by; gingarnefndar-
SÍnnar og útskjrði þá. Nettó
tekjur siómannídagsins urðu á
4rin kr. 140.4St,67, og nettó-
tekjur dvalaiihaimilisins voru
^i-. 260.439,06. Byggingarkostn
aður . dvalarheimilisins var við
^rsiok orðinn f r. 2.518.358,22.
f Þá var á func.inum skýrt frá
|>ví, að á þessu ári mætti búast
Við 250 þús. kr. framlagi úr
ííkissj'óði og c00 þús. kr. úr
þæiarsjóði Reykjavíkur.
Fundurinn samþykkti ýms-
ár ráðstafanir lil frekari fjár-
oflunar.
! Þá-.var og samþykkt að hefja
þegar undirbúr ing að miklum
íiátíðahöldum næsta sjómanna-
4ag með það fyrir augum að
jþá verði unnt að leggja horn-
stein heimilisins með hátíðleg
nm hætti.
: Stjórn Sjómannadagsráðsins
var öll endurliiörin, en hana
fkipa Henrv Hálfdánarson for
íjiaður, Þorvaröur Björnsson
gjaldkeri, Pétpr Óskarsson -rit
Í:ri, Sigurjón Einarsson vara-
ormaður, Thoódór Gíslason
varagjaldkeri og Lúther Gríms
Son vararitari.
Arthur Omre:
MAL
SakamáEas a g a frá Noregi
fðja eða iuf^ur
1 Framhald at' 1. síðu.
•því-fram, að framkíðsla þessi
.tiiiheyrði bakariðn og mætti
;-jþví óiðnlært fólk ekki vinna
við hana.
1 í dómi undirréttai- segir, að
feogar þess væri .gætt, að véla-
■postur er mikill við fyrirtæki j
þkærðs og allvemlegur hluti!
jframleiðslunnar fer fram í vél'
ttm. að flest störf hinna óiðn-
íærðu stúlkna, eru vandalítil
aukastörf við vélar og ekki
pema hluti af framleiðslustörf. j
iiim ,og unnin undir stjórn
jkunnáttumanns, sem.er bakara
jmeistari, pg loks að um fjölda
|frarnleiðslu er að ræða — hefðu
jistörf þessi öil einkenni iðju,.
Sfbr. I. kafla laga nr. 18 1927
pg lög nr. 105 1936, og þurfi,
.jþví ekki sérnám til þeirra. Hér
er þvá v.m iðju en ekki iðnað
að ræð'a. Sæmundur E. Ólafs-
son-.var ba-nnig sýknaður.
ílfeissjóður var dæmdur til
að gseiða allan sakakostnað.
1 feáðúm þess.um m.álum
vorp tveir sérfróðjr meðdóms-
.jnanai og skoðunarmenn voru
fengnir til að lýsa fyrirtækj-
unum.
Tvær tiúm sukku í
Reykjsvík í gær
í REYKJAVÍK hafa litlar
som engar skemmdir orðið
vegna hvassviðrisins. Tveir
smábátar slitnuðu upp við Æg
isgaxð í gærmorgun. Trillubát
urinn Anna sökk ,en var náð
upp -seinna um daginn. Voru
tveír bílar með spili frá Pétri.
Snæland notaðir itl þess.
Tveir kafari-bátar frá Iiéðni
ólcyrrðufit einnjg, ,og sökk ann-
ar þeirra og hafði honum ekki
verið náð upp í gærkvöldi.
Ekki er vítað upa neinar
skemmdir á Bátumun. Bátarnir
hggja við Ægisgarð, en þar er
ekkert skjól í norðanátt.
Jú, jú. Þarna varð ég vitni
að sætleik hinna fyrstu kynna.
Alveg u’ndrandi varð ég yfir á-
kefðinni og græðginni, sem.lýsti
sér í augnaráði hans. Hann
horfði beint í augu hennar. Og
hún varð heldur ekkert skelk-
uð. Ekki svo að henni brygði
eða að hún liti undan.
S.vo hefur henni víst fundizt,
að það væri hennar að taka
frumkvæðið í sínar hendur. —-
Plún vék sér að mér og spurði,
hvenær ég gæti haft stækkun-
ina tilbúpa, kinkaði kolli tii
mín, og leit svo upp í andlit
hans um leið og hún gekk með
vaggandi göngulagi til dyr_
anna. Fullþroskuð kona, dálítið
há, töfrandi falleg og og hreyf-
ingarnar eggjandi. Nik var í
va.fa um að hann hefði nokk-
urn tíma séð kvenmann, sem
klæddi sig svo vel, sem frú . Stef
ánsson. Og þegar hvort tveggja
fór saman, líkamleg fegurð
hennar og falleg fötin í viðbót
við aldurinn, sem í rauninni
gerði hana enn rneira aðlað-
andi, þá var póstmeistaranum
vesaiingnum svo sem vorkunn.
Póstmeistarinn fylgdi kon-
unni frarn á pallinn fyrir fram
an dyrnar hérna, íiakdyrameg-
in, sem ég geng um og ekki
annað fólk á heimilinu, Eg
heyrði að þau töluðu saman.'
Iíann talað.i hratt, bar ótt á, og
mér .skjálaðist ekki, hún talaði
Iíka hratt og lágt. Svo hló hún
hvellum, syngjandi hlátri um
leið og hún gekk niður tröpp-
urnar og niður á vegínn. Póst-
meistarinn gjörsamlega gleymdi
myndinni, sem hann var að
sækja til mín. Eg sá hann stika
stórum yfir grasflötina hérna
fyrir aftan húsið og heim á leið.
Nik Dal horfði lengi á eftlr hoh
um og gat ekk varizt hlátri.
Og Nik fékk eftirþanka:
Hann hefur kannske ekkert
ætlað að sækja myndina til
mín. Hann hefur bara séð
hana koma hingað til mín og
gert sér -upp erindi við xnig, eða
réttara sagt ætlað að gera sér
upp erindi við mig, sem hann
svo aldrei bar upp, af því það
gekk svo fljótt fyrir sig, sem
hann ætlaði að koma í kring:
Að komast í kunningsskp við
hana.
Og yikuna næstu á eftir fékk
Nik Dal ítrekuð tækifæri til
þess að fylgjast-með þeim. —
Stuttir fundir ’á þjóðveginum
og spottakorn fyrir ofan húsa-
röðina, á hverju einasta kvöldi
alltaf eftir að skuggsýnt var
orðið. Hann njósnaði um þau.
Þau héldu sig vera varkár, en
þó sá hann oft til þeirra. Póst-
jneistarinn mátti ekki vera
jengi að heiman í senn. Föla
konan hans var því vönust að
hafa hann heima hjá sér á kvöld
in, og hana myndi strax renna
grun í ástæðuna til útivistar
hans, ef hann væri að heiman
Iengi í senn. Og hann var lílca
lengst af heima hjá sér; Nik
sá inn um gluggann hjá þeim,
23. DAGUR
að hann sat undir lampanum á
gaflveggnum í stofunni þairra
og las1 og las. Já, þær fengju
eitthvað tii þess að tala um,
konurnar hérna í þorpinu, ef
þær vissu hvernig gamli póst-
meistárinn hagaði sér um þess-
ar mundir.
Hittirðu nokkurn tíma ung_ 1 lega í hana og borðaði hægt.
frú Engen? spurði Webster. | Rjómabússmjör og egg, sagði
Tja, liún er alveg hætt að ■ hann lágt. Lítið mél, mjög lítið
fara upp í kirkjugarðinn. j hveitimél. Mér þykja ósköp
Heimsækirðu hana stundum? góðar svona smákökur, sorg_
Nei, ég er hættur að heim- iegt þetta með Holmgren. Mér
sækja hana og fá hjá henni kaffi finnst næstum því að ég þekki
sopa, eins og ég gerði svo oft hann, en ég er nú annars hætt
hefnt sín að láta freistingarnar1
leiða sig í gönur. Vissi urn svo
mörg dæmi þess, hven.ig það
hafði leitt heimilin í glötun og
lagt þau í rúst.
Hann teygði sig og tók smá-
köku í hendina, leit á hana og
velti henni fyrir sér, beit var-
3 Ora-víðgerðir.
s
s
s
Fljót og góð afgreiðsl#. S
S
GUBI. GÍSLASON S
Luugaveci 63,
siaú 81218.
SamúMarkart
s
s
s
s
s
s
. SlysavamalÝiftgs íslards^
; kaupa fiestir. Fást hjá^
i slysavarnadeildttm um S
í land allt. t Rvík f hann-f
( yrðaverzlum oai, Banks- S
( stræti 6, Verzl. Gunnþór-S
^ unnar Halld órsd. og skrií- S
stofu félagsins, Grófm 1.3
Afgreidd í síma 4897. — $
Heitið á slysavamftíélEgið )
S Það bregst ekkl. •
\
S
$
V
S
$
$
s
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
í gamla daga. Það gerir það
annar í minn stað. Það er hann
Jakobsen, verkstjóri-nn. Hann
er jú ekkjumaður eins og þú
kannske veizt, og hún vill óð
ur að fást við þetta mál. Ja,
eiginlega hafði ég nú aldrei
neitt með það að gerá, þótt ég
ílæktist til þess að kynna mér
það svolítið á tímabili. Annars
$ MinningarspjÖld
og uppvæg gifta sig og.því fyrr . Þykir mér vænt um, að Stef-
‘ ánsson vesalingurinn skyldi.
reynast alsaklaus, já, og að ég
því betra.
Frú Eriksen leit inn og til-.
kynnti. að maturinn. væri til- ! skylai eiga dálítinn þátt í því
^ fást hjá
S VeiðarfæraveizL Verðandi, )
t sími 3786; Sjómannafélagi •
í Reykjavíkur, símí 1915; Tó- •
i S baksverzl Bosion, Laugav. 8,)
j Sgími 3383; BókaverzL Fróði,)
j )Leifsg. 4, sími 2037; VerzL^
; ) Laugateigtir, Laugateig 24, ^
■ )siini 81666; Ólafur Jóhanns- ^
’— Sogabletti 15, sími s
• son,
búimi. Eg hef dálítið sérstakt
handa ykkur til kvqlds, til-
kynnti hún drýgindalega.
Webster néri saman lófun-
um af tilhlökkun. Hann ætlaði
sér að taka hressilega til mat_
ar síns. .
11.
að sanna sakleysi hans.
Ungfrú Engen horfði ekki á
hann. _IIún horfði fram hjá
honum, langt í uu'rtu. Augu
hennar fylltust tárum. Brosti
síðan pg settist aftur. Úff, ég
verð að biðja yður afsökunar,
herra .Webster.
Hún fór að tala um Holm-
j )3096; Nesbúð, Nesveg 39. S
HAFN.AEFIRÐI: Bóka_s
^verzl. V. Long, simi 9288.$
Ha-nn sat hjá ungfrú Engen; gren. Talaði og talaði, það
og drakk hjá henni kaffi. Hún þuffti ekki að koma henni af
var blómleg og sælleg eins og stað og ekki að haTda henni vi.ð
íyfr» ríóð og fersk og ungleg, s e£Úfð! Og hann hlustaði af mik
myndarleg, heillandi fullþrosk-- nu atbygli; hún fann að hun
uð kona. Það var ennþá svolít- jiafgj áhugas’aman áheyranda,
51 sorgarrönd saumuo í háls- og þa.ð var3 henni hvatning tfl
málið á fallega kjólnum henn- þess..að vanda frásögn og fram-
ar. Svarta röndin stakk ein- j sögu sína. Hann var ekki mikið
kennilega af við húsiiia, sem s jfhur leýniiögreglumanni," þar
venjulega er svo einkennandi J sem hann sat þarna, hann Web
tíngerð á ljósjarphærðu kyen. st, r ()g hjllstaði 0g hlustaði. —
’ 0'K1- > Eiákulégiur ' og skilningsgóður
Mjólk og ljósrauðar rósir,, I vinitr. Hann átti ekki von á
hugsaði Webster. Ja, livert þó þv?; ag neitt merkilegt .myndi
í þreifandi, lagsmaður, ef hann líoma fram hjá henni; en' það
væri svona vel giftur eins og ; gat SVarað kostnaði, að hlusta.
hann var, þá .... Hann tímdi Hver vissi nema eitthvað
S'
S
S
s
s
s
s
s
Nýja seodl-
bílastööin h.f.
ekki að hugsa hugsunina til
enda. Harm var ekki vanur því
að láta tilfinningarnar hlaupa
með sig í gönur, þótt hann
sæti einn hjá fallegri stúlku eða
konu og nyti gestrisni hennar,
jafnvel þótt- honum litist lif-
slæddist með, sem verðmætt
v;¥ri, innan um annað, sem
el|Jö*ýarðaði rannsókn málsins
né ýrði honum að liði við
lausp gátunnar.
Ungfrú Engen fannst áreið-
.... , , , anlega að hann væri þægileg-
andis oskop vel a hana. ems og . , , , ,
ur. elskulegur maður, sem nota_
raun var a með ungfru Engen. ^ væri að masa við svona £
, ann e S a 1 r°' ie^iu a i eintúmi. Hún þarfnaðist áreið-
hlutunum, hann Webster. Fiand , . . , , ,
, J ; anlega emhvers, sem hun gæti
inn hatoi aldrei með öllum sm-;' xáí ,5, • T7-
■ „ , sagt hug smn allan. Iiun var
um snorum og vekbrogðum • gerð 0g þarna yar á_
fengið hann til þess að ganga ; ^ðahlega s,á rétti.
emu feti lengra en góðu hófi j Webster skaut inn f einni og
gegndi i þeim efnum ne öðr-! einni setningu. .... Já> ég hef
heyrt, að það þótti öllum afar
vænt um Holmgren heitinn.
Unnuð þér ekki fyrir hann í 20
ár. Þér æ.ttuð að .þekkja það.
Eg hef engan hitt, sem ekki
segir þaö sama hvað þetta snert
ir.
Hún þagði sem snöggvast.
Syo sagði hún, hægt og var-
lega. Jú. víst þekkti ég hann
kr 12.95 m S vel- Eúamitt vegna þess, hversu
Sængurveraléreftkr. 59,00 H vel é- þekkti Ilann’ finnst mér
það svo óskiljanlegt, að hann
skyldi svipta sig lífinu. Hann,
sem var svo lífsglaður. Víst
um. Hann vis'si líka svo mörg
dæmi þess, hvernig það hafði
S
Köílótt skyrtuefni kr. 8.50 )
m. . S
Barnasokkar kr: 9.50 parið, ^
allar stærðir ^ j
Sloppaflúnel, 90 cm. br. S I
S
hefur afgreiðslu t Bæjar-;
bílastöðinni í Aðalstræci^
18. Opið 7.50—22. As
sunnudpgum 10—18.
Sími Í895.
S sunnudpgum 10—18. — S
^ Sími im. í
) \
| |
s Minoin^arsplöld v
^ Sftrnaspítaíasjðð? Hxíngsliui^
^ eru afgreidd í Hannyrða-ý
^ verzl. Refill, Aðalstræt.1 12S
S (áSur verzi. Aug. Svend-v,
1 Verzl. Aifabrekku vi5 Suð-^
' urlandshraui, og Þoréteins-s
búð, SnoErabraut 6i. *
Hús ag íhúðir
»f ýmsum stærBum Ú
bæmim, útverium
S
arins og fyTlr utan bæ-;
fnn til saiiL — HSfum^
einnig til sðlu jarðir, ^
vélbáta, bifrilðjj og \
verðbréf. s
S Nýfa fastbígnasalaiB.
Barjkastiætí 7.
Sírni 1518.
\\ Smiiirt ibrsuö
j og smttnr.
Ne^tispakkar.
í verið
Verzl. SNÓT.
A
s
s
s
$
V
Odýtast og bezt. Vin-
samlegaac pantið með
fyræv ura.
MATBÆINN
Lækjargðtn 8
Sími8(I34#,

>0ir£ ðsm BiIÍBjiií,g
ift! íötó- !í‘öiatliii tðslíif áflisugevnefe-iKÚ
( i-;.j 'AjXJ.* í j í. t.
11 tneO i unSp.iaBái ;ib I