Alþýðublaðið - 18.03.1954, Blaðsíða 6

ALÞÝBUBLAÐIÐ
Fimmiudagur 18. marz 1!)54
E.s. Brúarfoss
fer frá Reykjavík 22. marz til
Austur^ og Norðurlands sam-
lcvæmt áætlun.
Viðkomustaðir:
V estmannaey j ar
Djúpivogur
Fáskrúðsfjörður
Reyðarfjörður
Eskifjörður
Neskaupsta ður
S’eyðisfjörður
Húsavík
Akureyri
Sigluf jörður
ísafjörour
Patreksf j örður
Reykjavík.
H.F. Eimskipaíélag íslands.
Arthur Omre:
ROLFSE
SakamáSas
31.-DAGUR
skammaði hann ekki, stríddi j heldur tækifæri til þess, og
honum ekki,-Varð að vísu stöku J ég ákvað að gera það til þess
sinnum dálítið háðsk, á simi
hátt; á þann hátt, sem konum
Herðubreið
austur um land til Bakkafjarð-
ar í kvöld. Tekið á móti vör-
um til Vestmannaeyja í dag.
er lagið, þegar auinað hvort
eiginmaður á í hlut eða ein_
hv/fer annar karlmaður, sem
1 þær hafa hug á að gera lítið
^úr. Hann hefði átt að láta
hana vita af því, hver hann
eiginlega var. En hann gerði
það ekki, og tækifærið til þess
gekk stöðugt meir úr greipum
hans, eftir því, sem þau héldu
áfram að fjarlægjast.
Það gátu íiðið mánuðir, —
Webster, sem ég hélt mér al-
gerlega frá henni; mánuðir, já
ár meira“ að segja. Eg get sagt
yður ein.s og er, að ég hef
ekki komið nálægt henni í 10
ár. Þér trúið því náttúrlega
' ekki. En það er nú satt samt.
Hann tók sér málhvíM. Svo
hélt hann áfram. Víst eigum
við tvö börn. Það er gott og
blessað, finnst yður það ekki?
Og þetta eru myndarbörn.
fðnrekendisr
að komast burt frá öllu saman.
Humm, tautaði Webster.
Forðaðist að taka fram í fyrir
honum eða trufla hann á ann-
an hátt.
Það var Holmgren, sem á-
(kvað, að sjálfur skyMi hann
senda allar meiri háttar upp_
hæðir í ábyrgðarpósti frá fyr-
irtækinu. Og þó var það í raun
og veru Holmgren, sem ákvað
bað; það var. Stefánsson sjálf-
ur; sem óbeint réði því, eða
kom því þannig fyrir réttara
sagt, þótt Holmgren fyndist
sjálfum, sem væri það sín eig-
in ákvörðun. Stefánsson var
i nefnilega búinn að brugga ráða
j gerð nokkra. Og hann var
taugaóstyrkur. Það var engin
upþgerð. Hins' vegar gerði,
hann minna úr því, hve illa
honum leið andlega heMur en
raun varð á. Og þeir, sem um-
gengust hann, trúðu því að
hann segði það satt, að hann 1
grunað yður um að hafa stytt
honum aMur.
Webster skrifaði allt niður.
Stefánsson gat. enga skýringu
á því gefið, hvað Holmgren
myndi hafa gert við hina pen-
ingana, tvö hundruð og fimm-
tíu þúsund krónurnar. Holm-
gren tók alltaf við þeim, inni í
skrifstofu gjaMkerans, kvittaði
fyrir þær og fór burt til þess
að senda skuldunautum pening
ana upp í hráefniskaup.
Vífebster stóð á fætur, lagði
skýrsíu Stefánsson niður í
tösku sína, gekk stillilega og
rólega um gólf. Hann lagði
margar spurningar fyrir Stef_
ánsson. Hann gat að vísu ver-
ið ánægður með þessa játningu
Stefánssons. En hann var
þannig, að þegar sökudólgarn
ir, sem hann var að yfirheyra,
á annað .borð, voru komnir í
s Ora-viðgerðir. b
? Fljót og góð afgreiðsla. v,
? c
Í GUÐLAUGUR GÍSLASON,;
• Laugavegi 65 i,
S
Sími 81218.
Samúðarkort
s
s
s
s
s
Slysavamaié' ags Islar.d's^
kaupa flestir. Fást
slysavamadeiMum ma s
land allt. í Rvík í hann-s
yrðaverzluninni, Banka- S
stræti 6, Verzl. Gunnþór- S
\ unnar HalMórsd. og skrií-S
stofu félagsins, Grófim 1. S
Afgreidd í síma 4897. — S
Heitið á slysavarnafélagið S
S Það bregst ekki. ?
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
s MinningarspiÖlíl
fást hjá:
skap til þess að játa, þá hætti ' : son,
Frh. af 1. síðu.
Enn fremur telur þingið, að
foifreiðaskortur margra iðnað-
arfyrir.tækja sé orðið m'jög
aðkallandi vandamál, sem
verði að finna lausn á hið bráð
asta, með veitingu nauðsyn-
legra gjaMeyris- og innflutn-
ingleyfa fyrir vör.u- og sendi-
ferðabifreiðium til jðnaðarfyrir
tækja.
TÐNAÐARYÖRUUMBÚÐIR
Á FRÍLISTA.
Þingið telur, að getja þurfi
nú þegar iðnaðarvöruumbáðir,
sem ekki er hægt að framleiða
í landinu, á almennan frílista.
Þingið telur nauðsynlegt að
við allan innflutning, hvort
sem um er að ræða A eða B
Álíhstavörur, eða vörur háð-
ar leyfisveiíingum. sé ávallt
tylgt þeárri- r-eglu, að láta efni-
vör.ur til i'onáðar sitja fyrir
fullunnum rðnaðarvörum.
Þingið beinir þeim tilmæl-
run til bankanna að taka laga
eð'a enga . fyrirframgreiðslu af
iðnaðarfyrirtækjum vegna efni
vörukaupa erlendis frá, í sam
ræmi við tiílögur rannsóknar-
nefndar ríkisins í : ðnaðarmál-
um á s. 1. ári.
Þingið gerði einnig allmarg
ar samiþykkíir í skattamálum
og verða þær birtar síðar í blað
inu.
Húsmœður: l
m
Þegas þér kauplö lyftMufl ■
firá osa, þá eruð þér ekki-
einungis að efla íslenzkan:
íðnað, heldur einnig að;
tryggj a yður ðruggan ár->
angur af fyrírhðfn yðar.:
Notið þvi ávallt „Chemlu:
Iýftíduft". það ódýrasta og =
bezta. Fæst í hverri búð.:
m
a
Chemia faf* •:
Hann lyfti magurri hendinni j hefði illan bifur á því að senda
og strauk hárið aftur frá enn- j sjálfur stórar fjárupphæðir í
inu, þessu háa og gáfulega j ábyrgðarpósti. Þess vegna var
enni. Hann leit undan, starði
góða stund beint inn
vegginn við rúmið.
Yður er sem sagt alveg
orðið sama um hana.
O, nei, ekki er það nú. Mér
þykir alltaf vænt um hana. j sextíu þúsund krónur tók Stef
Ekki sem konuna mína, Jieldur j ánsson sjálfur í sínar vörzlur,
sem vinkonu mína. Eg get eng j lagði af stað með þær til Osló
an veginn hætt því að láta ] með þeim fasta ásetningi, að
það, að Holmgren tók sjálfur
mur- við hjá honum peningaupphæð
sem nam allt að tvö hundruð
og fimmtíu þúsundum króna
og kvitteraði fyrir í litlu bók-
(ina, sem áður er nefnd. En yfir
e
Þ.vasttitt n
IWftSSítUlblílM'CJlítlllCI
mér þykja vænt um hana á
þann hátt. Við hö £um ekki
hvort annað. Og hvað hana
snertir, þá er hen’ni'.’svp ;semi:
alveg sama um mig. Hvorki vel
né illa við mig; finnst ekkr
taka því að gera upp við sig,
hvort heldur vera muni. Hún
er hraust og heilbrigð. Einlíf-
ið á illa við hana. Náttúrlega
þarf hún karlmann.
Hún hélt hlífisskildi yfir
yður, herra Stefánsson, þegar
þér voruð í gæzlufa'ngelsinu í
fyrravetur. Eg kom oft til
hennar og hún tók alltaf mál-
stað yðar. Hún stóð á því fast.
ar en fótunum, að þér væruð
saklaús. Hún er áreiðahlleg^.
vinur yðar. Það þori. ég að full
yrða, að er engin uppgerð.
O, já. Hún er ekki óvinur
minn. Hún vill ekkert annað
en gott til mín. Mér er það vel
Ijóst. En í raun og veru er
henni alveg sama um mig. Hún
veit að hún hefur andlega yf-
irburði yfir mig, og finnst
ekki taka því að beita þeim
gegn mér.
Hann þagnaði. Virtist vera
að leita í huganum að orðum
til þess að túlka hugsanir sín-
ar. Svo kom það. Hún vissi
ekki, að ég tók peningana. —
Þér skuluð ekki halda, að hún
hafi vitað um það.
Humm, tautaði Webster.
ráðast í langferð út í hinn
stóra heim og koma alcfrei aft_
ur. En á leiðinni til Osló sá
hann í hendi sér. hve afar ó-
skynsamleg þessi aðferð var,
og hversu sára litlar líkur væru
til þess að hún heppnaðist: —
Gjaldkerinn dregur sér pen-
inga, það er sjóðþurrð, og söku
dólgurinn yfirgefur fyrirtæk-
ið og flýr. (Þegar hann lagði
á þessi ráð áður fyrr, reikn-.
aði hann alltaf með þeim rnögu
leika, að Holingren myndi
ekki kæra hvarf hans fyrir lög
reglunni. Það gæti gefið hon-
um teekifæri til þess að sleppa,
en nú sá hann betur cg betur,
hversu veik sú von var). Og svo
fór, að í Osló fékk hann tauga
áfall og var lagður inn á spít_
ala. Þegar lögreglan kom að
yfirheyra hann, . vissi hanh
hvorki upp né niður og það
var sannarlega engin uppgerð,
því hann var sárþjáður maður
um þaér mundir, ekki bara lík-
amlega, heldur fyrst og fremst
andlega. En svo fór, að lög-
reglan sýknaði hann af öllum
grun. Hann var látinn laus,
hvernig sem nú á því stóð.
Það gerði málið nú líka léttara
fyrir hann, að Holmgren. dó,
svona líka skyndilega.
Webster kinkaði kolli. Þér
getið sannarlega prísað yður
sælan, herra Stefámsson, að
Nei0 hún vissi ekki, að ég'þér skylduð vera fjarstaddur,
tók peningana. Það vissi eng- j þegar hann dó. Þeir myndu
inn. Mér gafst tilefni eða öllu i hafa fyrirfundist nú, sem hefðu
hann ógjarnan við áð yfir-
heyra þá, fyrr en í fulla hnef-
ana og eftir að útséð væri um
að hægt væri að pressa meiri
játningar fram. Flestum fannst
nefnilega, að bezt væri að
leysa .frá skjóðunni í eitt
skipti fyrir öll. Og Stefánsson
mátti til með að játa. Hann
hafði verið staðinn að verki
við að reyna að. hlaupast. á
brott af landi burt með stol-
ið fé, Og það benti margt tii
þess, að karlinn' segði nú sann
leikann. En það var Webster
ekki nóg. — Iíann gat ekki
látM sér nægja líkur fyrir því,
að Stefánsson væri að gefa rétta
skýrkjlu. Hann gat ekki skilizt
svo . við hann í þetta skipt-
ið, áð komast ekki til botns í'
öllurþví, sem Stefá'nsson vissi,
ekki myndi seinna vænna. Og
í sannleika sagt, þá var Web-
ster nú bjartsýnni en oft áð-
ur ýfir því, að vera kominn á
spor; eftir var að vita hversu
lengi myndi auðið að rekja þá
slóð.
Hann sagði með hægð, næst
um því feimnislaust, rétt eins
og hann væri nú fyrst að
skilja merkingu orða Stefáns-
sons: Segið þér mér eitt, herra
Stefánsson. Sögðuð þér eða
gáfuð þér í skyn, að það væri
skoðún yðar, að konan yðar
myndi hafa haft líkamleg mök
við íjolmgren heitinn?
Stéfánsson sagði raunalega:
Já, þa meinti ég. Og var í
fýilsta máta alvara. Þau lifðu
saman eins og hjón eiginiega
allt frá því fyrsta. Við vorum
ekki búin að vera gift í eitt
ár þegar .það byrjaði á miili
þeirra. Og ég vissi það, alveg
frá byrjun. Undarlegt, allt sam
an. Eg gat aldrei lært að hata
hann. Þvert á móti dáði ég
iiann, kraft hans og dugnað, í
honum sá ég svo marga eigin-
leika, sem ég fann mig vanta.
Hún fór aldrei fram á skilnað.
Minntist aldrei á það einu orði.
Og ég ekki heldur. Hún þarfn-
aðist hans. Löngum og lö'ng.
um hittust þau ekki. Það vissi.
ég vel. Svo kom hann aftur.
\ Veiðarfæraverzl. Verðandiö
^sími 3786; Sjómannafélagw
S Reykjavíkur, sími 1915; Tó->
Sbaksverzl Boston, Laugav. 8,-
Ssími 3383; Bókaverzl. Fróði, c
)Leifsg. 4, sími 2037; Verzl. ^
^ Laugateigur, Laugateig 24, ^
) sírni 81666; Ólafur Jóhanns-^
Sogabletti 15, sími s,
Nesbúð, Nesveg 39.
i S
7 3096;
;I HAFNARFIRÐI: EókM
s Minn!ngarspj;öEd
■ Barnaspítalasjóðs Hringslns^
? eru afgreidd í Hannyrða- ^
verzl. Refill, Aðalstræti 12
^ (áður verzl. Aug. Svemi- \
{ sen), í Verzluninni Victor,^
S Laugavegi 33, Holts-Apó-^
^ tekl,i Langholtsvegi 84, V
j Verzl. Alfabrekku við SuB- S
b urlandsbraut, og Þoriteins-V
? búð, Snorrabraut 61,
^ Smurt brauð
) ög snittur,
í Nestispakkar.
\
N
S
s
S’
?
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
L
s
s
s
s
$
s
s
s
ódýrast og bezt. Vin- ?
samlegasc pantið með^
fyrín'ara. ^
S
s
$
s
-s
s
s
'j
HATBARINN
Lækjargðtu 8
Simi 8014».
Hús ogíbúðrr
af ýmsum stærðum
bænum, útverfum ; ej,_
arins og fyTir utan bæ-b
ínn til sölu. — Hðíum?
einnig tíl söln Jarðir,)
vélbáta, bif r elðir og ?
verðbréf, ^
Nýja &sveignasala«; )
Bankastræti 7. £
Sími 1518. ■?'7£W \