Alþýðublaðið - 21.04.1954, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðviku,dagur 21, apríl 1954
Aðalfundur Félags
AÐALFUNDUK Fciags bús-
áhalda- og járn vörukaup-
manna í Reykjavík var liald-
inn 6. þ. m.
F'ormaöur setti tundinn og
minn.tist tveggja látinna félags
manna, þeirra Sigurjóns Jóns-
sonar verzlunarstjóra og Þórð-
ar L. Jónssonar kaupmanns,
sem báðir voru stofnendur fé-
lagsins og virkir félagar þess
alla tíð.
Að því loknu fóru fram
venjuleg aðalfundaistörf. Var
stjórnin endurkosin, en hana
skipa H. ÍBíering formaður,
Björn Guðmundsson og Sigurð
ur Kj.artansson; til vara voru
kjörnir þejr Páll Jóhannesson
og Hannes Þorstejnsson. Full-
trúi félagsins í stjórn Verzlun-
arráðs fslands var kjörinn Páll
Sæmundssoii og várafullírúi
Bjöm Guðmundsson. Fulltrúi
féíagsins í stjórn Sambands
smásöluverzlana var kjörinn
Eggert Gíslason og varafull-
trúi Jón Quðmundsson.
Aðalfundur Baldurs
á ísðfirBi
ÍSAFIR-ÐI.
AÐALFUNDUK Verkalýðs-
félagsins Baldurs á ísafirði
var haldinn 30. marz s.l.
Á fundinum fór fram kosn-
ing stjórnar, trúnaðarmanna-
ráðs, — en í því eiga sæti 25
félagsmenn, auk stjórnar fé-
lagsins, — og kosningar í aðrar
trúnaðarstöður félagsins.
Viðhöfð var iistakosni.ng.
Aðeins kom fram einn listi og
var hann borinn fram af trún-
aðarmannaráði félagsins.
f stjórnina voru kosnir:
Formaður Guðmundur G.
Kristjánsson. Ritari Björgvin
Sighvatsson. Gjaldkeri Sverrir
Guðmundsson. Fjármálaritari
Guðmundur Bjarnason, Vara-
formaður Guðmundur Eðvarðs
son.
fárniðnaðarmenn móí-
mæfa eindregið nýrri
gengislækkun.
„FUÍNDUR í Félagi járniðn-
aðarmanna,. haldinn miðviku-
daginn 24. marz 1954, lýsir sig
samþrkkan stofnun iðnsveina-
sambands, er. verði innan Al-
þýðusambands íslands, enda
skerði stofnun slíks sambands
ekki fulltrúa fjölda iðnsveina-
félaganna til Alþýðusambands
þings, er. yrðu eins og nú tíðk-
ast -kosnir af meðlimum við-
komandi sveinafélaga.
Fundur í Félagi járniðnaðar
manna, haldinn miðvikudaginn
24. marz 1954, mótmælir því
©indregið að nýrri getígislækk-
un í nokkurri mynd verði
hleypt af stað, er myndi virka
sem- skattur á aiþýðu manna,
svo sem hinn iliræmdi báta-
gjaldeyrir. Fundurinn álííur
hin,s vegar að stuðía beri að
hagkvæmari lánum til sjávar-
útvegsins, lækkuðum milliliða-
kostnaði á nauðsynjavörum til
útgerðarinhar og sölu sjávaraf
urða.
Þar sem breytingar á skatta
lögunum standa nú yfir, skor-
ar Félag járniðnaðarmanna á
háttvirt- alþingi að láta taka
skatta af launþegum jafnóðum
og laun eru greidd, en ekki ári
eftir á svo .sem, nú er gert.“
Árthur Ornre:
HROLFSEY JARMALID
Sakamálasaga frá Noregi

að segja satnnleikann, Ekki að*
eins gagnslaust, heldur líka og
kannske fyrst og fremst óskyn-
samlegt og óráðlegt og til þess
fallið- að spilla málstað hans.
Hann gaf engin löforð, en gaf
hitt og þetta í skyn. Sagðist
ekki vera mikils megnugur.
Það myndu aðrir fjalia um mál
ið endanlega heldur en hann,
en samt sem áður........Þér
vitið vel, herra Helberg, að
hrein og afdráttarlaus játning
myndi mjög vera til þess fallin
að bæta mlstað yðar. Það gerir
skýr og ótvíræð játning alltaf,
en ekki sízt í tilfellum sem
þessum. Og: Þér vitið náttúr-
lega að frú Stefánsson situr
undir sama þaki og þér?
Svörtu augun hvimuðu og
hvörfluðu. Fundu ekkert í
þæ-gindasnauðum klefanum,
sem þau gætu hvílzt við. Hann
silaðist þunglamalega á fæt-
ur; teygði úr sér; lét sig svo
fallast stirðlega á stólkollinn
af tur. Hann varð fölari en endra
nær. Webster tók eftir því, að
hann var hættur að raka sig.
Það voru á honum lengri skegg
broddar en Webster mundi eftir
að hafa séð áður. Hann sem
alltaf hirti sig svo vel, var nú
með vel sjáahlega, kolsvarta
o’keggbrodda á höku og í vöng-
um.
Hann var búinn að vera inni
hátt á aðra viku. Þá var það
eitt kvöld, þegar Webster var
búinn að sitja hjá honum á
annan klukkutíma og klukkan
var farin að gjanga níu, að
hann byrjaði skyndilega að
tala. Lögregluþjónn á verði fyr
ir framan hurðina fór að
gægjast inn. Það var kominn
tími til þess fyrir Webster, að
draga sig í hlé. Jafnvel leyni-
lögreglumönnunum var ekki
heimilt að sitja á tali við fang-
ana lengur en ákveðinn tíma
á hverju kvöldi, og nú var
komið fram yfir þann tíma. En
Webster sat sem fastast. Sagði
meðal annars: Humm, umm,
held að þetta verði í seinasta
skiptið, sem ég heimsæki yð-
ur, herra Helberg. Eg hef sann-
anir á reiðum höndum. Oyggj-
andi sannanir. Þér vitið alveg
fyllilega, að ég segi satt, þeg-
ar ég fullyrði að ég hafi næg-
ar sannanir í höndunum. Og
svo í lægri róm: Annars ætti
að vera búinn að segja það
óendanlega.
Póstmeistarinn stóð á fæt—
ur. Snéri baiki við Webster.
Webster sá, að hnefar hans
krepptust og opnuðust á .víxl,
eins og ætti hann í harðvit-
ugu sálarsrtríði. Hann stóð ó-
bifanlegur drykklanga stund og
virtist einblína á kaldan múr-
vegginn. Wehster sá ekki
hvort hann haifði lokuð augun
eða ekki. Þegar hann um síðir
snéri sýr að Weþster, sá leyni-
lögreglumaðurinn að svitaperl
ur glitruðu á enni hans. Það
52. DAGUR
var hátt, kúpt og gáfulegt
enni. Hann hreytti út úr sér:
Fæ ég ekki upp á lífstíð, ef
, ... ? Það var eins og hann
ætlaði ekki að segja þetta.
Engu líkara heldur en hann
hefði slakað á, hálfvegis sofn-
að á verðinum, með þeim af-
leiðingum að orðin sluppu út
gegn vilja hans.
Það þori ég ekkert um að
segja, sagði Webster með
hægð. í raun og veru er það
ekki það, sem máli skiptir.
Eins og þér vitið, eru menn
ekki látnir sitja inni alla ævi,
þótt þeir fái lífstíðarfangelsi,
eins og það er kallað á máli
laganna. Þeir eru alltaf náðað-
ir, ef þeim endist aldur til. í
lengsta lagi eftir fimmtán ár;
kaimske fyrr. Kannske mikið
fyrr; einn var látinn laus í
fyrra vissi ég var eftir ellefu
ár. Það er hegðunin, Helberg,
sem hefur mest að segja. Það
’ næst hvernig játningin var.
i Það getur sem sagt aldrei spillt
fyrir að játa hreinskunislega.
Það er enginn vafi á því, að
slíkt er metið, bæði þegar dóm
urinn er á kveðinn, svo og þeg
ar kemur til álita síðar meir
að náða viðkomandi.
Webster lét þetta nægja í
bili. Póstmeistarkm þerraði
svitann af enni sér.
Að því er ég bezt veit, hélt
Webster áfram, þá var þetta
morð vegna kvenmanns. Crime
,passional. Maður veit aldrei;
j ekki ómögulegt að það geti
1 mildað. Slíkt hefur nú skeð, að
iþað hafi mildað. Kannske. . . .
iEn án hreinskilnislegrar játn-
j ingar? Nei, pér vitið hvað það
gildir, að þrjóz-kazt við að gefa
) játningu.
j Hvernig líður Iienni, Web7
ster?
No-o. Maður veit aldrei. Þér
ættuð að geta farið eins nærri
um það og ég. Þér þekktuð
hana, hei’ra Helberg. En meðal
annarra orða: Þótti yður ósköp
m öll vænt um hana?
Já, það veit heilög hamingj
an. Mér þótti vænt um hana.
Bara að maður verði ekki orð-
inn alltof gamall, þegar maður
loksins sleppur út ...
Áldrei of seint. . . aldrej of
seint. Það skulið þér ekki halda,
Webster horfði upp á póst-
meistarann. Hár og myndar-
Iegur maður, á bezta aldri.
yrði senni-lega um sextugt eft-
ir fimmtán ár. Skaði; já.mik-
ill skaði ....
Helberg stakk höndunum í
buxnavasana. Tók til við að
skálma fram og aftur um klefa
gólfíð. Hægt í fyxstu, síðan
hraðara og hraðar. Talaði um
leið og hann stikaði fram og aft
ur. Færðist í aukana. Webster
fannst póstjneistarinn fylla her
bergið. Hann var vanur að
ganga svona um gólf stulta
stund á hverju kvöldi, meðan
Webster veitti því athygli, að
Dra-viðgerðír,
s
H
^ Fljót og góð afgreiðsla. ^
$
nú notaði hann ekki nema þrjú
skref þvert yfir gólfið, móti f jói
um eins og venjulega, þegar hon
um var ekki eins mikið niðri
fyrir. Þerraði ennið hvað eft-
ir annað með handarbakinu.
Stakk Iiöndunum í vaxana
þess á milli. Karlmannleg,
viðfeldin rödd. Leitaði eftir
orðunum; sagði ekkert orð ó-
hugsað, vandaði framsetning-
inguna.
Já, mér þótti vænt um
hana. Trúið hverju sem pér
viljið, herra Webster. En sann
leikurinn er sá, að mér hefur
x raun og veru aldrei þótt vænt
um neina konu nema hana. Þér
vitið víst hvernig ég hef hag-
að mér áður í þeim sökum, og
þér finnst þetta vísf ekki neitt
sérlega trúlegt, En það er nú
satt samt.
Ég var eyðslubelgur hinn
mesti, hataði allt starf, stór-
mennskubrjálaður maður. Og
átti svo undarlega létt með að
komast yfir kvenfólk. Vað bók
staflega flaug upp í fangið á
mér hvort sem mér líkaði bet-
ur eða verr næstum því að
segja. Ég veitti því fljótlega
athygli, að kvenfólkið vár vit
laust í mér; að þær bókstaf-
lega buðu í mig og slógust um
mig. Þetta meðal annars varð
tíl þess, að ég missti alla virð
ingu fyrir kvenmanninum.
Hafði ekkert samvizkubit af
að féfletta hverja þá stúlku,
sem eitthvað átti fjáx-muna af
lögu handa mér. Tár höfðu
engin áhrif mig, því ég vissi
ekki hvað ást var. Og svo yoru
þær heldur ek-ki nei-nir engl-
ar, þegar allt kom til alls. Þær
eru það svo sára-sjaldan, hei’ra
Webster.
Ráðlegg yður að láta ekki
falla orð í þá átt fyrir dómar-
anum, Helbei’g.
Nei, ég veit það. Hann hló
stuttum kuldahlátri Hélt á-
fram að -ganga um gólf, keikur
og með hendur fyrir aftan bak.
Hélt áfi’am að tala.
Sagði Webster sögu sína í
stórum dráttum. Klykkti út
með seitíasta ævintýrinu. Fékk
tíu ár, sat þau af mér. Fékk
vinnu úti á landi sem póstaf-
greiðslumaður. Og vann sig
bráðlega upp. Hreppti að lok-
úm póstmeis.taxastöðu í Hrólfs
, eyjarhverfinu. Það var faðir
hans,. sexii hjálpaði honum
bezt í því efni.
* - Svo liðu tíu ár. Þá kynntist
haiin þeirri Jöngu, konu'nni,
sem nú var hin löglega eigin-
kona hans. Þekkti hana reynd
ár frá fornu fari, en ekkert
að ráði fýri- en nú. Var svo vit
laus að þiggja af h-enni pen-
inga að. láni. Tíu þúsund krón
ur, hvorki meira né minna,
Syo fór hún að halda, að hann
ætlaði að svkíja hana. En það
var alclrei ætlun mín, herra
Webster; það veit heilög ham-
ingjan. Ég hafði ekkert slíkt í
.GUÐLAUGUR GÍSLASON^
5' Laugavegi 65
^ Sími 81213.
V
$ Samúðarkort
s
S
s
s
A
s
s
Slysavtroafé.'ags Islar.é* ^
kaupa flestir. Fást hjá (
slysavamadeildum um (
land allt. 1 Rvík í htnxt- (
yrðaverzluninni, Banka- S
^ strséti 6, Verzl. Gunnþór-S
^ unnar Halldórsd. og akrif-j
S atofu félagsins, Grófin I.?
^ Áfgreidd í aíma 4897. — ?
S Heitið é rlysavarnafélagiS J
S Það bregst ekki.
S DVALAKHEIMILI
^ ÁLDRAÐRA
^ SJÓMANNA ^
s MinningarspjÖlrf *
í fást hjá:
S Veiðarfæraverzl. VerSandl,)
Ssími 3786; Sjómannaf élagl >
S Reykjavíkur, síml 1915; Tó-5
Sbaksverzl Boston, Laugav. 8,»
Ssími 3383; BókaverzL Fróði,{
S Leifsg. 4, sími 2037; VerzL;
) Laugatexgur, Laugateig 24,^
Jsími 81666; Ólafur Jóhann»-(,
•son, Sogabletti 15, BÍmlf
?3096; Nesbúð, Nesveg 39.
rrAPMADPTDrsT. n/r.a
s Minningarsplölcf
) Bamaspítalasjóðs Hrlngtóaf^
^ eru afgreidd i Hannyrð*-^
^ verzl, Refill, Aðalstræti 18 {
S (áður verzl. Aug. Svend-(
S sen), í Verzluninni Vtctor,\
S Laugavegí 33, Holt*-Apó- {
S teki, Langholtsvegi 84,$
S Verzl. Álfabrekku við Suð- S
) urlandsbraut, og Þorsteín*- J
? búð, Snorxabraut 61. ?
f.................
I
I
V
s
V
s
i
\
s
s
S
b
I
5:
s
s
\
Smurt brauö \
og snittur. s
Nestispakkar. \
í
Ótíýrast og bezt. Vi»- ^
samlegatr pantið með^
fynri'«ra. (
S
s
s
s
í
s
l
s
arins og fyrlr utan b»-)
inn til fðlu. —- Hðfum)
einnig til söln jarðir,;
vélbátá, bifrMðlr og?
verðbréf.
MATBARINN.
Lækjargota 9
Símt £034».
Húsogíbúðir
af ýmsum ttaerðum t
bænum, útverfnm : «j
Nýja fbstelgoaMtla*.
Baokastsmtl 7.
Sími 1018.
\