Alþýðublaðið - 19.05.1954, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 19.05.1954, Blaðsíða 5
MíSvikudagur 19. maí 1954 ALÞYÐUBLAÐI0 ANSTU EFTI ■ f iSÚ NÝLUNDA h,?fir orðið á 'iar.di hér síðustu vikurnar, að ioringjar Alþýðuflokksins hafa .með vaidi bægt verkamönnum frá því að stunda vir.nu, þá er peir hafa ráðið sig til. I fyrradag auglýstu helztu atvinnurekendur hér í bænum, I fevaða kaupgjald þeir myndu, framvegis greiða fyrir eftir-1 vinnu og næturvinnu. Kl. 6 hóf j ust „Ieiðtogarnir“ handa og íóru á vinnustaðina og. „bönn- ixðu“ verkamönnum að vinna eftirvinnu fyrir kaup það, sem atvinnurekendur höfðu aug- 'Jýst. Og „fcannið“ náði eigi að- ein‘s til félagsmanna í félögum þeim, sem þessir ieiðtogar ráða Högum og lofum í, heldur einn- ig þeirra manna, sem standa fyrir utan þann féiagsskap. — Hverjir eru þessir menn? Jú, það eru hinir svokölluðu leið- fogar alþýðunnar — mennirnir sem kalla hæst: frelsi, jafnrétti <og bræðralag. Þetta tiltæki er eitt thið hörmulegasta fyrir- brygði, sem um langt skeið hef ur verið í þjóðlífi íslendinga. JFyrirmyndin er til erlendis — bað hefur verið unnið ósleiti- fega að því hin síðari árin, að láta þetta illgresi festa rætur í þjóðmálajarðvegi íslendinga. Og ráðamönnunum orðið furðu vel ágengt. Alþýðuforingjarnir Ihafa nú sáð því, eitri. að verka m-önnum er bannað að vinna. Foringjarnir hafa nú náð því marki sínu, að kljúfa þetta litla þjóðfélag og gera sitt til að lama líftaug vora — framleiðsl- una. Það er ekki alþýðan sem haf- áð hefur þessa baráttu, sem hér bólar á. Það eru nokkrir sjálf- valdir óeirðamenn, sem hleypa yilja sama skaðræðinu inn í vort þjóðfélag--------. Morgunblaðið (í apríl 1921) Pá vantaði herinn ÆTCLAR lögregla bæjarins að láta það lengur viðgangast, að verkamenn fái eigi að vera í friði við virinu sína, fyrir of- beldisskap þessa bolsivíka? — Þegar verkamenn fara að hungra, munu augu þeirra opn ast, þá munu þeir gera reikn- ingsskil við leiðtogana. — — Þessi réttindi mín heimta ég að lögreglan verndi, sé hún eigi nógu sterk til þess, verða þing <og stjórn að taka hér í taum- ana. „Fátækur verkamaður11 (í Mbl. í apríl 1921). Alltaí sama sagan ANNARíS er nú orðin full þörf á því, að vitrari og stiEt- ari menn Alþýðuflokksins færu að taka í taumana, og draga aráðin úr höndum hinna. (Mbl. 1921). F y rsta er stofnuð ÞEIR sem óska að bætast við í liópinn, mæti í dag og næstu daga á skrifstofu fé- lagsins í vörugeymsluhús- um Tihore-féiagsins við Stéinbryggjuna frá kl. 4—7 síðdegis. Undirbúningsnefndin. (AugL í Vísir 16. apr. 1921). HER í BÆNUM hefur verið stofnaðl jil félagsskapar með ofangreindu nafni og er það aðalverkefni hans, að afstýra því, að skip liggi hér óafgreidd lengur en þörf gerizt, af því að v^rkamenn fáist ekki til að vinna að afgreiðslu þeirra. — Eins og öllum er kunnugt, hafa nokkrir hinna svokölluðu for- ingja verkamanna hér í bæ af- stýrt því, með miður fögrum hætti, að verkamenn vinni við skipin eftir kl. 6 á kvöldin. — Hún (þjóðhjálpin) er tilraun tE að halda atvinnuvegunum í horfinu------ Þjóðhjálpin mun a'ðeins vinna þau störf, er verkamenn neita að vinna. IStöfnun þessa félagsskap.ar er knúin frarn af þörf. Og fé- lagið ætti að vera nokkur trygging fyrir því, að atvinnu- vegir landsmanna væru óhult- ari en ella, fyrir dutlungum ó- viðkomandi manna — er skipa saklausu fólki að sitja og standa eins og þeir vilja. Morgunbl'aðið (í apr. 1921). VEiRKALÝÐSFÉLÖGIN hér höfðu efn-t til kröíugöngu í gær 1. maí, og fóru hana. En íurðu lega þótti mönnum hún fálið- uð, svo mikið sem á hafði geng- ið í Alþýðublaðinu um hana, dagana áður. Voru þar á að gizka 40—50 fullorðnir menn og konur, en hitt smábörn. sem höfð höfðu verið með til skemmtunar og uppfyEinsar; rauðir fánar bíöktu yfSr íþessum fámenna flokk og allmörg spiöld voru borin í honum:. með. ýmsum upphrópunum á. Er það til sónia verkamönmim, að þeir láta ekkí þvæia sér úí í þeim- an leikaraskap. (Mbl. 3. maí 1923). Þú vilt ekki ÞÚ VILT ekki fáeinum gefa það gull, sem Guð hefur öllum veitt. Sjá jörðin er foreið og foarma- fuli af brauði, sem allir fá neytt. Ríki maður, réttu út hendur; af rausn er þér veizla gjör. Sjá fagrar merkur og frjóar lendur og fríðan, drekkhlaðin knör. SIGURÐUR EINARSSON. Frá Vinnuskóla Reykjavíkur. Eins og undanfarið sumar er ráðgert að stór vél- bátur á vegum Vinmuskólans fari með unglinga til fiski- veiða. Kaup: hálfur hlutur og fæði. Aldur: 13 ára og eldri. Umsóknir sendist Ráðningarstofu Reykjavíkurbæj- ar, Hafn. 20 (gengið inn frá Lækjartorgi) fyrir 22. þ. m. Húsmæðrafélag Reykjavíkur .. heldur sumarfagnað sirni fimmtud. 20. þ. m. kl. 8,30 e, h, í Borgartúni 7: Til skemmtunar: 1. Gestur Þorgrímsson, skemmtir. 2. Upplestur. 3. Spiluð nýjustu verðlaunadægurlög S.K.T. 4. Dans. Konur fjölmennið, takið með ykkur gesti. Mætið stundvíslega. Stjórnin, ar sjomen ekki Eækka NgFND sú, sem Sjómanna- félagið hafði kosið til að ræða um samninga, lét sér ekki nægja að vísa þegar í stað, al- gerrlega á bug uppástungu botn vörpuskipaeigenda, heldur fór hún svo' langt, að hún kom fram með kröíu, um að kaupið skyldi hækka úr 240 krónum í 310 krónur. o? lifrarpeningar skyldu hækka hlutfallslega. — Krafa þeirra var með öðrum ■ >n > i. að kauri'ð skvldi hækka um jafnháa upnhæð o? ■’á er útgerðarmenn töldu það eirra að lækka. Til að taka af sUan vafa, voru þan boð látin fylgja þessum kaupkröfum. að samninga á beim grundvelli að lækka kaupið frá því ?em bað var. vildi nefndin aEs ekki ræða — -------. iesra ihöfðu þó enga frekari umJvfr -kvldu til þess en Sjómanna- félagið, að offra npkkru af hags munum sínum t.il að firra land ið. og sjálfa sjómeonina vand- ræðum. töldu sig bó ekki mega jafnt, eítir því hvernig hver er gerður —. (Mbl. í júlí 1923). T" \ V4R TAP EINS 06 VENJTJLEGA En útfrerðarmenn. sem vissu- TÆR segjum, að skáldin eigi einmit't sjálf að leggja í stríðið, leita í mannlífinu að yrkisefni og leggja allt í sölurnar til þes-s áð afla sér réttrar þekkingar og fastrar skoðunar á einstök- um mönnum, á skipulagi mannfélagsins, hlmfaEinu, sem einstaklingurinn stendur í við félagið o.g svo á hann að yrkja á þéim grundvelE er slík ra-nn- sókn byggir honum. Hann á að skyggnast. inn í hjörtu og sálir manna, læra að þekkja þær, Sum skáldi.n ' nevta mann- þekkingar sinnar til þess að refsa mönnum fyrir hræsni þeirra og andlega eymd. sem í raun og veru eru glæpir, begar skoðað er frá sönnu mórölsku horfa upo á allar þær hörmung í .. flr. er af bví hlvtu að leiða. _ | sjonarmaði. Onnur leita ^ að Jafnvel bó að beir hefðu á und-! hinu ?;oða til Þ°ss að synf 1 rl'í um sinum, að aldrei kemst Idrei feE að guðs- anförnum árum tanað stórfé.1 _ . sem kunhara er en frá burfi að ma®urinn aVi° ^n2 seiíia. án þes* að siómenn hafi ur hann svo d]upt’ misst þar nokkurs í. ÞA©, SEM ÁTTI AÐ LÆKKA Einasti útgjaldaliðurinn þar sem, telja. má að sé á færi inn- lendra manna að koma við sparnaði á, er kaup og fæði skipshafna og annar vinnu- kóstnaður. ÞFIR. SEM EKKI ERU HÆTTU Ekki er hægt að heimta það með nokkurri sanngirni, að eig endur skipanna reki útgerðina með stórtapi ár frá ári — og setji sig í botnlausar skuldir, meðan hinir, sem enga hættu hafa af rekstrinum, en eiga bó lífsuppeldi sitt og sinna undir útgerðinni, vilja ekki svo mik- ið til vinna — — að þeir taki í mál að ræða um — — til- slökun. HVAR ER LÁGMARKIÐ? Því er óspart haldið fram af samninganefnd sjómannafélags ins, að skipverjar gætu ekki lif að af lægra kaupi en bví, sem hingað til hefur verið goldið ----þó það sé hinsvegar jafn- an álitamál, ýivert það sé það lágmarkskaun er menn geta komist af með, enda er það mis myndin í honum deyi út með öllu, alltaf lifir einhver neisti, sem getur orðið að björtu Ijósi, ef kærleikurinn eða mannáðin anda á hann. . . . Frelsi skal vera mark vort og mið. Það er sanníæring vor, að eftir frelsinu fari gæfa og þroskun bæði einstaklingsins og allrar þjóðarinnar og þeirri sannfæringu munum vér fast- 3ega fylgja fram. Það er lífsskoðun vor, að mannúðin sé sá grurdvöllur, er all't satt, rétt og gott bvggist á, og ek'kert sé satt. rétt og gott, nema það hvíli á þessum grundvelli. . . . Vér munum, reyna/að segja öllum sannleikann hlutdrægn- islaust, eigi síður alþýðu vorri - en embaéttismönnum. Henni 1 ríður mest á því að hún fái j sannleikann að heyra, og 1 henni munum vér vinna það, er vér vinnum. Gestur Pálsson. Úr stefnuskrá „Suðra" 1883. iðtidii okkar bíiur. LANDIÐ bíður leyst úr fjötrum: lýðsins út við sand. Ekki landið hans og hennar, heldur okkar land. Skipin biurt úr höfnum halda, Hafið breytir svip. Ekki skipin hans og hennar, heldur okkar skip. Moldin frjóa, fallþung elfan, fiskimiðin góð, málmur jarðar innst í iðrum aflsins rauða glóð, bíða okkar iðjuhanda, unga þjóð í dag. Fram til starfa, saman syngjum sigurgöngulag. Kiistján Einarsson irá Djúpalæk. Þeir, sem vEja fylgjast með því sem nýjast er, ÍAlþýðublaMð \

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.