Alþýðublaðið - 19.05.1954, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÐI&
Miðyikudagur 19. maí 1951
; Ef þér þurfið að selja bíl
“ þá látið okkur leysa
; vandarsn.
Bl
m
l BILASALAN
w
n
: KJapparstig 37
: Sími 82032
: fíúsmœður:
m
m
: Þeg«r þér k&uplð lyftiduf
; frá oss. þá eruð þér ckki
; einungis «ð efí» íslenzkart
: iðnað, heldur einnig «8
: tryggjí yöur ðruggac ár
» cxtgur af fyrirhoín yðar
« NotiS þvf ávallt „Chemiu
* lyftidúft". þaS ódýrasta og
« bezta Ftest { hverri bóf
w
: Chemia h f<
Afhugasemd.
ÚT AF forustugrein í blaði
yðar laugardaginn 15. þ. m.
varðandi yfirfærslu á launum
færeyskra siómanna, viil Inn-
flutningssérifstofan taka fram
eftirfarandi:
Samtímis og ákveðið var að
ráða hingað færey.ska sjómenn
til vinnu á íslenzkum fiskiskip
um, átti Landssamband ísl. út-
vegsmanna viðtal við Innfl'utn
ingsskrifstofuna um yfirærslu
á hluta af launum sjómann-
anna.
Samkomuiag varð um að
leyfa yfirfærslu. er iafngilti ís.
lenzkum krónum 1500,00 —
íimmtán hundruð krónur - -
fyrir eins mánaðarvinnu hvers
Færeyines hér og að Landssam
band ísl. útvegsroanna sækti
um yfirfærslulevfin og annað-
ist framkvæmdina að öð:u
leyti.
Umrædd yfirfaersluelvfi hafa
verið veitt, án tafar. jafnóðum
og umsóknir frá Lancbsam-
bandi íslv útvegsmaunn hafa
borizt Innflutningssk ' "=tof-
unni er hví ókunnuet m á-
stæður fvr!r i'.oim umkv”"tun-
um. R- f'jm lrorna í ncfndri
blaðagrein.
Innflutningsskrifstofan.

álexaitder lernef-Holenia:
I POUANDSSTSKH
-y»y*yr»y'>’'-
Hann byrgði andlitið í höndum
sér og var utan við sig af ör-
væntingu ýfir því, að geta ekki
notað blessaða haustsólina til
þess að viðra fötin í, af því að
þessi bannsettur greifi þurfti
að vera að flækjast þetta í
heimsókn; og svo var það líka
voðalega- hugsunarlaust og illa
gert af konunni hans að heimta ' við Arapov he.rsböfðingja, að
19. DAGUR.
fram eftir augabliksþögn. Hann
var eitthvað veikur í magan-
um á tímabili. En ég held að
honum sé fyrir löngu batnað.
Og svo gerði hann virðingar
verða tilraun til þess að skipta
um umræðuefni.
Það var alveg komiö fram á
varirnar á Dusehka að segja
fötin alltaf tekin inn, þótt það
kæmi einn gestur. Þvílíkt og
ar.nað eins.
Og svo þoldi hann heldur
alls ekki' þennan Levenhaupt
greifa. Hann iðraði þcss sár-
lega að hafa farið að eignast
þessar dætur. Dætur eru aldrei
til annars en draga óboðna og
óvelkomna karlmenn að hús-
um foreldranua í tíma og ó-
tíma. Karlmenn, sem sjálfir
ekkert hafa að gera og ekkert
gera annað en evðileggj tím-
ann fyrir—almennilegu fólki.
Sér tir mikillr undrunar tók
hann í þéssu eftir pví
þessi Leyenhaupt sjálfsagt var
að draga sig eftir, gerði sig á
engan hátt líklega til þess að
vilja nokkúð með hann hafa.
Þvert á riióti: Það var ekki ánn
að að sjá, en að henni væri
gersamlega sama um hann.
Allt í einu vék Duschka sér
að Arapov hershöfðingja og
spurði hann, hvernig Vronski
hersHofðmgja liði.
Hvernig meinið þér? spurði
þá hefði hann ekki lengur
neina ástæðu til þess aö álasa
fjósakonunni henni Kösehu. En
hún hætti við það. Hún var
hrædd um að gera sjálfa sig
hlægilega. Því Dusehka var
nægilega skarpskyggn til þess
að skilja á augabragði, að
Kaseha gat ekki verið að segja
satt, þegar hún sagði að
Arapov væri alltaf að atyrða
hana fyrir að hafa eyðilagt
magann í Vronski hershöfð-
ingja. Þau töluðu sýnilega um
allt annað. Ef það væri aðal-
umræðuefnið á milli þeirra, þá
ag myndi Arapov strax hafa skil-
ið við hvað hún átti, þegar hú'n
minntist á skemmda magann
í Vronski hershöfðingja.
Og þó. — Þrátt fyrir all c var
einhver sannleiksncisti í þessu,
er hún sagði um skemmda mag
i ann í Vornski hershöfðingja;
það var augljóst; og Duschka
undraðist, hvernig það mætti um'
vera, að hann væri við hann
riðin.
Og rétt í því að Claire ætlaði
að fara að segja eitthvað, sem
hefði getað dregið í efa sann-
leiíksgildi þessara orða systur
hennar, fékk hún spark í legg-
inn; þvílíkt spark, að hú:i var
næstum því búin að reka upp
skaðræðisöskur af • eintómum
sársauka. Og samtímis hvessti
ungfrú Duschka augun á móð-
ur sína, frú Lubjenski, sem
varð svo undrandi að hún kom
ekki upp neinu orði.
Meðan herra von Lubjenski
fylgdi gestunum út í vagninn,
sagði frú Lúbjenski við dóttur
sína, Duschka, að sér fyndist
það ljótt og ósanngjarnt af
henni að narra Levenhaupt
greifa til Sobiesika. Hún sagði
líka eitthvað í þá átt, að sér
fyndist yfir hötfuð mjög ljótt af
henni, hversu köld og ónærgæt
m hún væri við jafn ágætan
mann og Levenhaupt greifi
væri, og svo framvegis.
Og Claire fyrir sitt leyti
æpti að henni, að það væri ótta
lega illa gert af henni að sparka
svona í fótinn á manni; hún
ætti að geta haft einhver ráð
méð að látla viðbjóð sinn á
sínu heimsku og ljótu aðdáend-
um fá útrás á einhvern annan
hátt, og þar fram eftir götun
Og meðan þessu fór fram sat
Levenhaupt greifi álengdar og
. mændi lömgunarfullum, næsturn
Arapov undrandi. Hann gat | því tárY.otum augu01 á heima.
ekki imyndað ser, a& Duschka j
hefði séð nú heyrt þann mann.
iyííFálé’SV'áráQrDuschka. Hún
m^hati hara það, sem hún var
Duschka sagði, að nú skvldi
hún barasta halda sér saman;
sjálf væri hún svo taugaóstyrk
eftir atburði dagsins, að hún
þyldi henni ekki hvað sem
væri, pnda þótt hún væri syst
ir sín.
Hún varð eftir í dagstofunni,
(bemia -
DESINFECTOE
S
s
•r vellyktandi tótthreins s
andi vökvi, nauðsynleg-í
nr á hverju heimill tilS
•ótthreinsunar á mun- S
um, rúmfötum, húsgöga S
um, símaáhöldum, and-)
rúmslofti o. fl. Hefux)
urniið sér miklar vin-
sseldir hjá öllum, »em
hafa natað hann
Bílar.
Yanti yður bfl, þá leitið
S tfl okkar.
S
S
\ BfLASALAN
S Klapparstíg 37
S Sími 82032
S
aþ' sepia,' c. j.
Já, ■■■þakka. yður fyrir. Hon-
um Ííður alveg prýðilega^ að
því er ég bezt veit. En hvað
veldur því. að þér haíið áhuga
fyrir líðan hans?
Jú, það er vegna þess, að mag
inn í honum hefur verið
skemmdur.
Verið skemmdur? spurði
Arapov hershölðingi. Hann
skildi hvorki upp né niður; var
alveg búinn að gleyma þessu
atviki með nýju eldabuskuna.
Jú víst var eyðilagður í hon
um - maginn, svaraði þirn
þrjózk. Og hún var þegar kom-
in í vont skap./þvi vel gat ver
sætuna ungu, hana Duschku.
Stuttu eftir þetta samtal
þeirra Arapovs og Dusehku Þe§a/ ^ fólkið Jar farið eift'
um maga Vrongski hershöfð- ~ ..........
hvað út; og meðan þjónustu-
stúlkan var að taka fram af
teborði'nu, sat hún og braut
heilann um, hvort Vronski hers
höfðingi í raun og væru myndi
ingja, stóð herrann á fætur og
tjáði samkvæminu, að hann
yrði nú að fara. Duschka stóð
líka á fætur og gerði sig lík-
lega að kveðja hann hið fyrsta, hafa skemmdan maga
eins og þetta væri henni mikil
gleðitíðindi. Frú Lúbjenski,
móðir hennar, sýndi öllu meiri
háttvísi. Hún sat sem fastast
og lét í ljós hryggð sína yfir
því að herrarnir skyldu þurfa
að fara svo fljótt.
Og þá var svo sem ekkert
fyrir Levenhaupt greifa að
gera nema að standa á fætur
og gera sig líklegan til að
kveðja, alveg eins og Arapov
ið, að Kascha hefði bara verið ^^kshöfðingi. Hann heyrtíi pað
svo greinilega, áð frú Lúbjen
ski sagði það hryggja sig mjög,
að herrrarnir þyrftu að fára
svo fljótt.
Við skilnaðínn lét Duschka
falla einhver orð um það, að
hana hlakkaði svo mikið tíl
morgundagsins. Hún
nefnilega boðin í eítirmiðdags
te til Stisievski-fjölskyldunn-
ar í Sóbíesika.
að skrökva að henni, og þá var
hún nú búin að verða sér til
skammar.- En hún ætlaði elcki
að gefast upp fyrr en í fu-Ua
hnefana.
Arapov hugsaði sig svol.ít.ið
um. No-o já — sagði hann
skyndilega, óeðlileg hávær. Já,
já. Þér meinið . . . En svo rann
það upp fyrir honum, að
Dusckha gæti ekki vitað þetta
á annan hátt en þann, að
Kascha hefði sagt henni það,
Morguninn eftir, þegar
heimbasæturnar á Gorosbov
voru í baði, — þær stóðu upp
réttar í gamaldags gúmmibað
keri og þrýstu svampinum með
volgu vatninu niður eftir
hrýggnum, — þá sagði herberg
isþernan þeirra, hún Jossa
þeim frá því að nóttina áður
héfði Svissarinn lúbarið liann
Júían litla.
Hvers vegna? spurði Dusc
hka. Hún varð þess. vör, án
þess að geta vitað um ástæðcma
fyrir því, að hjarta hennar sló
ofurlítið hraðar við pessar. frétt
ir.
Hún gat sér þó til um svar
ið, og það stóð héima: Jossa
V£erl sagði þeim, að það væri út af
nýju mjaltastúlkunni, henni
Kascha.
Nú, já, sagði Dusehka; af
raddiblænum varð ekki ráðið
að hún.kærði sig um að vita
Dra'VÍðgerlSlr. ^
^ Fljót og góð afgreiðsla.S
S GUÐLAUGUR GÍSLASON.ý
Laugavegi 65
Sími 81218.
Samúðarkort
Sly savimaré.' ags íslar.ós S
kaupa flestir. Fást hjá)
slysavarnadeildum
land allt. í Rvík í
ma)
hann-)
DVALARHEIMILl
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
Mínningarsplöld
yröaverzluninni, Banka- ?
stræti 6, Verzl. Gunnþór- ^
unnar Halldórsd. og akrif-^
atofu félagsins, Grófin I. ^
Afgreidd í aíma 4897. — ^
Heitið á slysavarnafélagiB s
Þaö bregst ekkl. s
S
s
s
s
s
s
s
s:
fást bjá: ^
S Veiðarfæraverzl. Veröandi, s
sími 3786; Sjómannafélagí s
Reykjavíkur, síml 1915; Ti-S
5 baksverzl Boston, Laugav. 8, S
sími 3383; Bókaverzl. Fróði, S
: Leifsg. 4, simi 2037; Verzl. S
^ Laugateigur, Laugateig 24, S
^sími 81666; Ólafur Jóhannt-S
i^son, Sogabletti 15, eíml •
^ 3096; Nesbúð, Nesveg 38. •
S Guðm. Andrésson gullsmið- •
Sur Lugav. 50. Sími 3769.^
•I HAFNARFIRÐI; Bóka-S
^verzl. V. Long, cími 9288.)
Nýja sendf-
bffastöðin h.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í
16. Opið 7.50—22.
■unnudögum 10—18.
Simi 1395.
S
V
s
s
s
Aðalstrætl)

S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s eru afgreidd í Hannyrða- ^
S verzl. Refill, Aðalstræti 13 ý
(áður verzl. Aug. Svend- ^
sen), í Verzluniani Víctor, s
Laugavegi 33, Holts-Apó- S
tekl, Langholtsregi M, S
• Verzl. Alfabrekku við Suð-S
Minningarspjöfd ?
Barnaspftalasjóðí Hrlngslnf)
Móð'ir hennar og systir
horfðu á hana undrunaraug-
og það var bonum óþægilegur j um. Þær höfðu ekki hugmynd ! meira. Hins vegar heimtaði
tilhugsun Já, já, hélt hann á- 1 um þetta. ' systir heranar, Claire, að vita
urlandsbraut, og Þonteinz-)
búð, Snorrabraut 61. )
Smurt brauö
og snittur.
Nestispakkar.
ódýrast og bezt. Vin--
samlegasr pantið með-
fyrirvara.
MATBAETNS
Lækjargoto
Símí 8014»
Hús og íbúðir
s
s
s
s
S'
s
s
s
s
í)
s
ai ýmsum stærðum
bænum, útver*um s
arins og fyrir ntan bæ ^
inn til sölu. — Hðfum^
einníg til sölu jarðir, ^
vélbáta, bifrslðir og s
verðbréf.
Nýja fasteignasalwa.
Bankastræti 7.
Sími 1518.