Alþýðublaðið - 06.08.1954, Qupperneq 4

ALÞVÐUBLAÐID
Fösíudagur 6. ágúst 1954’
útgetandl: AlþýSuflokkurinn. Ritstjörl og ábyrgöaim48«c;
H*nnib*l Yaldím&rssae Meöritstjóri: 'Selgi Sæmtmdcsoa.
Fréttastjlóri: Sigv&ldi Hjálmarsson. Blað&menc: Loftur Gu&
zmmdsson og Björgvin GuSmundsson. Auglýsingastjöri:
Emma Mðller. Ritstjómarsímar: 4901 og 4902. Augiýsinga
aimi: 4906. AfgreiBslusími: 4900. AlþýBuprentsmiðjan,
Hvg. 6—10. ÁakriftarverB 15,00 & mán. 1 kusasölu: 1,00.
Enn í sama knérunn
RIKISSTJORNIN hefur nú
1< ksins gert heyrinkunnugt,
h íer eru úrræði hennar tií full
ti ngis við togaraútgerSina. Að-
a atriði þeirra er nýr skattur á
a iar innfluttar bifreiðar aðrar
en vörubifreiðar. Með þessu
ntóti á að tryggia rekstur tog-
araflotans fram að áramótum,
en jafnframt er feoðað, að þá
verði að grípa til nýrra rá'ða.
Hér er um að ræða nýja
gengisiækkun. .Ríkisstjórnin
heggur enn í sarna knérunn og
mun þó hafa mran síærri átök
í huga áður en langt um líður.
Þungi þessa nýja skatts leggst
beint og óbeint á þjóðina alla.
Rfkisstjórnin hefur sem sé
ekki valið þann kostinn að
leggja þennan nýja „bjargráða
skatt“ sinn aðeins á lúxusbíla
gæðinga sinna. Atvinnubíl-
stjórar og aðrir, sem þurfa á
fólksbifreiðum að halda vegna
starfa sinna, verða a‘ð taka á
sig þessa nýju geugislækkun.
Af;Leið(in,ffIn verður auðviíað1 sú,
að almenningi verður gert að
greiða hærra verð fyrir Iengri
og skemmri ferðalög með fólks
bifreiðum. Og nú bregður svo
við, að stórauka á bílainnflutn
inginn samkvæmt boðskap Ing
ólfs Jónssonar víðskiptamála-
ráðherra. Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur að vísu runnið á
svelli þeirrar yfirlýstu stefnu
sinnar, að gefa bílainnflutning
inn frjálsan. En Morgunblaðið
huggar kjósendur Sjálfstæðis-
flokksins með því, að bílainn-
flutningurinn verði stóraukinn
og auðvitað af umhyggju-
semi fyrir þjóðfélagsþegnun-
um. Þeir eiga að fá að gera svo
veí og axla byr*ðarnar!
En ráðstöfun þessi er aðeins
til bráðabirgða. Nýja gengis-
íækkunin á að endast togara-
útgerðinni til næstu áramóta.
Þá verður að höggva enn í
sama knérunn. Og hver eru úr-
ræðin, sem ríkisstjómin hefur
í huga upp úr áramótunúm?
tJm. það liggur raunar ekkert
fyrrir opinberlega, en þeir, sem
fylgjast með að tjaldabaki, ef-
ást ekki um, hvað við taki. Rík
isstjómin er að undirbúa nýja
stórfellda gengislækkun með
því a'ð setja fjölmargar vöru-
tegundir á „togaragjaldeyri“.
Þetta er sams konar ráðstöfun
Hazablöi
s
og „bátagjaldeyrirínn“, sem
hefur verið og er bjargráð rík-
isstjórnarinnar vegna bátaflot-
ans. Gengislækkunarstefnan
heldur þannig áfram að móta
íslenzk fjármál. Við fengimi
aldrei „hliðarráðstafanirnar",
en í stað þeirra á ein gengis-
lækkunin að reka aðra! Það er
ekki nema von, að ríkisstjórn-
in sé stolt af úrræðum símun
og haldi því fram, að hún ein
kunni ráð til bjargar atvinnu-
Iífinu á Islandi eins og Morg-
unblaði'ð var að gefa í skyn á
dögunum.
Afleiðing þessa liggur í aug-
um uppi: Alþýða manna á að
axla nýjar drápsklyfjar. Þær
verða togaraflotanum vart til
bjargræðisfremur en bátaút-
veginum. En nokkrir heildsalar
eiga von á nýjum gróðamögu-
Ieikum. Þeir munu auðgast að
miklum mnn á þessari auknu
fátækt þjóðarinnar. Svikamyll
an á að verða þeim Gróíta-
kvörn. En ríkisstjórnin reiknar
óvart ekki með því, hver verði
svör verkalýðsins vgið þessum
ráðsíöfunum hennar. Ný geng-
islækkun er stórfelld árás á
lífskjör alþýðunnar í Iandinu.
Og þeirri árás verður áreiðan-
lega mætt með nauðsynlegum
gagnráðsíöfunum. Ríkisstjóm-
in sker nú upp herör gegn
þeirri stefnu, sem alþýðusam-
tökin mörkuðu í verkfallinu
mikla haustið 1952. og yfirgnæf
andi meirihluti þjóðarinnar
gerði sér Ijóst, að var rétt og
farsæl. Þetta er hnefahögg í
andlit verkalýðshreyfingarli>>-
ar og launastétíanna í landinu.
Ríkisstiórnín er sannarlega
orðin sljó, ef húm ímyndar sér
að sh'kum kveðjum verði tekið
með þökkum.
Gengislækkunarstefnan hef-
ur reynzt mesta svikamylla,
sem þekkzt hefur á íslandi. En
ríkisstjórn afturhaldsins lokar
augunum fyrir þessari aug-
ljósu staðreynd. Hún snýr hins
vegar svikamyllunni af enn.
meira kappi. Stjórnarflokkun-
um er naumast sjálfrátt. Það
er sannarlega komtnn tfmi til
þess, að þjóðin taki fram fyrir
hendur. þeirra áður en íslenzkt
atvinnulíf er hrunið í rústir og
ekkert framundan annáð en
viðurstyggð eyðileggingarinn-
ar.
Dyravörð
i wm
vantar í eitt af samkomuhúsum bæjarins.
Upplýsingar í síma 6305 milli kl. 10—12 f.h. og
eftir kl. 6. ; i 1 1 ) í

ÞAÐ GERÐIST á knatí-
spyrnuvelli í New York í júlí
mánuði 1950, að einn áihorf-
andanna fóll dauður úr sæti
sínu, þegar keppnin stóð sem
hæst. Blóðið rann úr skotsári
á enni hans, og við nánari at-
hugun kom í Ijós, að hann
hafði orðið fyrir skamm'byssu-
kúlu, sem skotið hafði verið
„út í bláinn" út um glugga,
á fjölbýlishúsi, sem stóð í
gíennd við knattspyrnúvöll-
inn. .
FJÓRTÁN ÁRA ORENGUR
Lögregiian rannsakacj/l fýlar
íbúðir hússins, og bárust bönd
in að fjðrtán ára gömlum
dreng, sem bjó hjá frænku
sinni í einpi íbúðmni, og var,
— eins og það var orðað í .
dagblöðunum, — vitlaus í skot
vopn. í íbúðinni fann lögregl-
an tvo ríffla, litla keppnis-
þkammbyissu og aðra stærri,
og kom í Ijós, að úr henni var
kúlan, sem orðið hafði áborf-
andanum að bana. Direngur-
ínn meðgekk, að hann hefði
skotið út um gluggann, í átt
að knattspyrnuvellinum.
Við yfirheyrslu kom það í
ljós, að drengur þessi hafði
verið „vitlaus" í fleira en skot
víopn., Hann ihafði um. langit
skeið safnað öllum þeim „haza
blöðum“. sem hann komst yf-
ir og kynnt hér þau af mikl-
um áhuga, og kom. að engu
haldi, þótt frænka hans reyndi |
að koma í veg fyrir, að hann
keypti þau eða fengi að láni.
Og skólasálfræðingur, sem
hún leitaði til um ráð, kvað
ekkert að óttast, þó að hann
hefði kynni af slíkum bók
menntum.
EFTIRLITSLAUST
Hið sanna er, að ..hazahlaða
ibókjmenntir11 eru ekki ,neinu,
ecfitfliti iháðar, heldur er þar,
um að ræða blygðunariausa.
(hagnýfcingu á hnýsnii paanna
einkum barna og unglinga, í
allt, æm snertir kynferðismál,
glæpi og kvalalosta. Séu at-
huguð ,,hazablöð“ úr safni
þessa umrædda drengs,má sjá
á forsíðu eins þeirra teikni-
mynd af því, er lostabrjálaður
bófi misþyrmir fallegrii, ungri
hálfnakinni stúlku. í öðru
blaði er frá því skýrt í langri
teiknimyndasögu, er bófar
mðast á ungan mánn og berja
hann til óbóta. Og hvar sem
flett er upp í þessum blöðum,
fjalla myndirnar og tekstinn
um morð, skammbyssuskot-
hríð og hvers konar glæpi. í
þokkabót getur svo að líta
heilsíðuauglýsingu, prentaða í
sterkum litum, þar sem menn
eru hvattir til að kaupa skot-
vopn af vissri gerð: „Kaupið
XX-skammbyssu, og þá eruð
þið færir í flestan sjó!“.
Árið 1948 var talið að slík
blöð væru gefin út í Bandaríkj
unum í 60 milljónum eintaka
mánaðarlega. Nú mun sala
þeirra nema 90 milljónum ein
taka á mánuði. Þessi hefti eru
sannkölluð Ieiðsögn fyrir byrj-
endur á gjaepabrautinni, — og
eitt slíkt 4®kurit, sem gengur
þar jafnvýl - skrefi lengra en
nokkurt tfnna, er gefið út í
sex milljóáúm eintaka.
leiðsög|í
Á GLÆPÁBRAUT
Sálfræðipgar, ag aðrir, sem
haí't hafa með höndum atShugnm
'á vandræðabörnum í Banda-
ríkjunum, telja fullsannað, að
FLESTIR kannast við
banclarísku „hazablö'ðin“,
sem að undanförnu hafa
fengizt hér í verzlunum. j
Hafa menn ekki verið á
einu máli um uppeldisáhrif
þeirra, en í grein þessari
sker kunnur bandarískur
uppeldisfræðingur úr um
það, og mun mörgum þykja
fróðlegt að heyra á!it hans.
,yhazablöðin“ séu siðspillandi
fyrir börn og hafi oft og tíð-
um lokkað þau út á glæpa-
brautina. Engu að síður leyía
útgefendurnir sér að birta á
kápum slíkra blaða .meðmæli1
frá ,,uppeldisfræðingum“, og
telja slíka útgáfustarfsemi
jaírivel í þágu siðgæðis og
hver veit favað. Ljóst dæmi
um slíka hræsni, má sjá í einu
af heftunum úr saíni hins ó-
gæfulsama drengs, sem fyrr
getur. Á forsíðunni er mynd
af líki, er liggur á grassverði,
of rennur blóð úr vitum þess,
en morðinginn stendur þar
skammt frá. í litlum, hring-
laga reit fyrir neðan mynd-
ina getur að lesa bessi orð:
„Glæpir borga sig -aldrei"; og
þar fyrir neðan með enn
smærra letri: „Helgað barátt-
unni gegn. afbrotunum." Jafn-
vel unglingar hljóta að sjá, að
þessi orð standa þarna aðeins
til þess, að foreldrar og kenn-
arar láti hlekkiast af þeim.
Sama er að segja um ,.með-
mælin" frá „uppeldisfræðíng-
unum“.
HÁMARK
HRÆSNINNAR!
»
Enn eitt dæmi, tekið úr
fyirnefndú. isaifni: Ef.tt faaza-
blaðið flytur svohljóðandi boð-
skap á fremstu síðu frá útgef-
anda: „Takmarki okkar er
náð, ef við berum. gæfu til að
sannfæra bandaríska æsku um
það, að glæpabrautin er ó-
heillavegur, sem alltaf lýkur
með refsingu og ógæfu". Síð-
an *er -f-rá því sagt í mynda-
sögu, er teli^r 98 , myndjr,
hvernig þorpari nokkur ræðst
á fjölskyi’.du á áfskekktu
bændabýli; ber bóndann til í-
bóta, gerir tilraun til a.ð
nauðga konunni og rænir sáð-
an barni iþeirra hjóna og héfur
á brott með sér sem g&l. „Eg
skal brjóta úr þér hverja ein-
ustu tanngeiflu!" hvæsir þorp-
ar'nn, þegar hann misbyrmir
saklausu barninu. Sögunni
Ivkur á því.. að þorparinn skýt
u.r .sip m.eð skammbyssu, þeg-
ar bann sér að hann fær ekki
umflúið refsmgu, *— og deyr
-em betja! 97 myndirnar eru
hví frásögr af rfæpum, en ein,
—- o? ?ú síðasta. — á að svna,
að .glæpírnir borga sig aldrei'.
GLÆPIR
OG KVALALOSTI
Kvalaiostinn og hrottaskap-
urinn er útfærður með ýtr-
ustu nákvæmni og í öllum
hugsanlegum afbrigðum í þess
um „bókmenntum". Kyrking-
ar og hnífstungur eru þar
hversdagslegt fyrirbærí. Þá
virða.Eit myndasögúhöfundarn-
ir hafa mikla nautn af að
sýna, er karlmenn berja stúlk
ur í andlitið. Einnig virðast
þéir (hafa hið rnesta dálæti á
pyndngaraðferð, sem þrátt fyr
ir alla veraldarvonzkuna virðist
lítt notuð af öðrum en þeim,
— sem betur fer. Hún er í
því fólgin, að sprengd era úr
mönnum augun, eða þau eru
skcdduð með hnefaihöggum. I
heftinu, sem ég gat um áðan,
er teiknimynd af því, er þorp-
ari drýgir slíka dáð með hnúa
járnum. „Skelltu hinum glugg
anum í sundur líka“, segir
annar þornari, sá sem heildur
hinum misbyrmda manni föst-
um, á meðan hinn lætur högg-
in dvnip,1 ,.en ihafðu hraðan
á. félS'SÍ!" Os í hazablaði, sem
einkum lýisir ævintvrum og
dáðum kúreVa, hefur einni
fiprnijripr) látið pér vaxa langa
nH«rl á |tvumalfinsrri, sem hann
notar til becs að stinva, eða
Frandiald á 7. sjBu.
Landheigismál Islands
og norræn samvinna
ÞAÐ ER KUNNUGT, að sér-
hver þjóð hefur sína atvmnu-
undirstöðu. Þegar litið er til
Norðurlanda, hafa Danir lana
búnað að aðalatvinnugrein. í
Svíþjóð bætist við þessa atvinnu
grein stóriðnaður, sem styðst
við auðugar málmnámur víðs-
vegar í landinu. En á hinu leit-
inu eru Norðmenn og íslending-
ár, sem hljóta að miklu leyti
að eiga tilveru sína undir sjón-
um. Af útflutningi íslendinga
eru um 95% sjávarafurðir.
Þó að enginn muni bera
brigður á rétt Danmerkur og
Sviíþjóðar til náttúruauðlinda
sinna, þá er hins vegar sú skoð
un tii, einkum meðal þjóða,
sem vanar eru að fiska á fjar-
lægum miðum, að auðæfi hafs-
ins, utan við mjög þröngt belti,
séu almenningseign.
Þó að afkoma íslendinga sé
svo mjög háð fiskveiðum, voru
til skamms tíma á þessu sviði
reglur, sem gersamlega voru ó-
viðunandi. Landið var bundið
j sa/mningi við England frá 1901,
| en samkvæmt honum var fisk-
' veiðasvæði landsmanna (land-
ihelgin) ákveðið 3 sjómílur frá
ströndinni, og" öðrum var heim
jil veiði í öllum flóum landsins
og fjörðum. Þegar þessi samn-
ingur var gerður, óraði mem
ekki fyrir því, hver nýtázku
hjálpargögn mundu vérða tek-
in í notkun álnæstu áratugum.
Eftir fyrri " heimsstyrjöldina
komu ýmsar þjóðir sér upp
fiskiskipaflota; sem ætlaður
var til.þess fyfst og fremst að
sækja á hin auðugu fiskimið
umhverfis ísland. Á árunum
milli 1920 og 1930 voru endur-
bætur gerðar á stórvirkustu
veiðarfærunum. Síðan faefur
lestatala fiskiskipanna í mörg-
um tilfellum farið upp á 600—
700 lestir og vélastyrkleiki
jafnframt verið aukinn að
sama skapi. Allt ber þetta vótt
um, hve gífurlegur voxtur hef-
ur blaupið í þá kappsmuni,
sem á það erlx lagðir aS veiða
fisk. ■
Framhaltí á 7. sítfa