Alþýðublaðið - 24.09.1954, Blaðsíða 7

Föstudagur 24. scjit. 15)54
ALJÞ?ÐUBLAÐ!Ð
7
1
Silfurtónum sínum vinnur
'sérhvers hjartaborg.
Lát þér, ó, mín Ijúía segjts, ■'
lof mér vinna þig.
Lát þig mér að taarmj beygjast,
bænheyrandi mig.
— Þótti þér sein hér hefði
mikil hreyting á orðið, þessi
Annaðhvort lifandi, eða þá sem háskólann í Askov, en hóf síð- Skiptir vissulega mitklu máli,
draugur. Jú, ég kem, vertu viss. an að yinna fyrir sér með rit- að bók þessi skuli koma út í
— Og er þú kæmir ,,sem störfum og fyrirlestrum. Hann Danmörku einmitt nú, þegar
meinlaus draugur“, hvar mund átti lengi heima í bænum liy handritamálið er þar ofarlega
ir.ðu þá helzt halda þig?
á Jótlar.di.
en fluttist fyrir á baugi, því að umræðurnar í
,í Súlunum fyrir ofan Akur nokkrun^ árum til Asnafl' á dönskum blöðum u n óskir eða
eyri. Þar mundi ég una mér Sjálandi. Bjarni kvæntist 1951 krcfur íélendinga hafa verið
vel . . . klifra í kiettunum, eins Inger Rosager og eiga þau hjón mjög einhliða. Hér kveður við
eins og í gamla daga. Og þeg- einn son, Þorstein að nafni. rödd íslands. og Bjarni M.
ar þja.rt væri veður og heið-; Gíslason flytur mál sitt þann-
skírt, mundi ég standa þar efst BÆKUR O.G RIT'ST.ÖBF. ig. að Danir nrunu leggja eyrr
á tindi og horfa yfir landið . .“ ’Fyrstu foók sína gaf Bjarni un við og íhuga sjónarmið
Við bindum það fastmælum. M. G.íslason út hér iheima hans ,pg röksejndir, Hefur
er við kvgðjumst, að hann skuli haustið 1933. ári á,ður en íhann Bja.rpi þér cinu sinni enn sýnt
hafa samband við mig, þegar sigldi til Danmerkur. Ilún heit og sannað, að málstaður ís-
hann heimsækir ættjörðina ir „Ég ýti úr vör“ og var Ijóða lands jer honum hjartfÚiginn
túnaslétt-1 n8^st> —' 'hvort heldur sem hann bck. í Danmörkú kvadd-i hann og að hann viil ailt til yinna
Ég kem aftur...
Framhald af 4. síðu-
skrapp hann til Kaupmanna-
hafnar, og heimsótti systur
sínar þar, en dveldist síðan um
nckkurt skeið hjá föður sín-
um á Akureyri. „Ég færði það
í tal við hann; að ég hefði gam . ...
an af að fá íslenzka texta við ehefu ar> £fm Þu hafðu' venð
nokkur kunn, erlend sönglög, Jarverandil
og hann var fús til þess að ljá ; „Nei, folessaður vertu. Þá
mér þar lið. Hann hafði þann ríkti enn sama kyrrstaðan. á
si'ð að fara eldsnemma á fætur, öllum sviðum. Þó sá ég, að
,og næstu daga á eftir snaraði nokkrir bændur höíifj. tekíið
hann einum texta á íslenzku plóga í notkun við túnaslétt-j , , ~ ; ' ‘ ‘ ' _ .. _ 'L„ ' ,
, . . ... . _ , , . ■„ V1.„ 11f iverður þa í smum gamla ham. ser hhoðs 1937 með ntgerða- að þiona honum sem foezt. Bok
a hverium m.orgm. Vakti nug un, en foað var held eg lika alit i , . L J , . AT t. u , „ ,
° 'varS war v.^ j eða \.^2inia«js draugur . Og safnmu „Glimt fra Nord , en hars mun þyk.ja tiomdum sæta
Gunnar Matthiasson er maður, sú bók kom út í auk.inni út- í Danmörku. En hún ætti sann-
sem stendur við orð sín. I gáfu ári síðar. Næst gaf hann arlega ekki síð.ur að vekja at-
Það hefur áður komið fyrir, út ljóðabókina „Ekko fra tank- hygli á íslandi. því að ifiér hef-
að ég hef kynnst Vestur-íslend
ingum, sem mér hefur þótt
sem íslenzkari væru flestum
þeim, sem alið hafa allan ald-
„_i ..r ...cr neimá. er eins
og allt það traustasta og holl- hún mun væntanleg innan ‘
aíjta a!f þjóðlegum þrfðum í skamms í ísjenzkri þýðingu
hugsun og framkomu, hafi Gpðmundar Gíslasonar Haga- »í dagsljó&ið“! Einmg ætti að
chen“. Þóttu mér þá sem hann "ÞTóðin ^á^sér ^w jkristaþiást með'íþeim fyrir fjar . lín. Ennfremur hefur Bjami prenta umreikningsverðtöfl-
hefði heldur en ekki renntj . , .. ° iýeruna; að allt það, er þeir gefið út gr.einasafpið „Island una skýr.ari tölustöfum pg þann
skáldfáki sínum á skeið utan . , menntu ' moþa ■ tóiku bezt með -sér að heijman, under besættelsen“ 1946. ;rjt- ig aðgepgiiega, að faiþegi fáí
götunnar, og hafði orð á því • , ’ ár f á ár‘ ' hafi þróazt með þeim og eflst gerð um danska skáld.ið P,g han.a í hendur til aflestrar um
•við hann. „Þú hefur ekki þýtt falWi UU a,.<!t !t|í sarpskiptum við framandi mpnntafrþmuðinn Jörgen Bu;k °S hílstjóri nefnir yerðið
þétta, pafobi, heldur frtunorf', i , ,, . ® °° myn al eS (menn, í ujnhyerfi, s.em alltaf dal 19.49. bókmenntasöguna , fyfir aksturinn. __
sagði ég. Morguninn eftir las ; ; , a ormn’: hlaut a.ð verða þeim framandi, • ..Islajjds litt.eratur efter saga-i ÁLITI myndu
hann mér aðra þýðingu á sama j ^"'er&1 ue eS gjj, þar stæðu heimkynni tiden“ 19,50 og loks ljóðafo.ók-! grynsemdir mn rangt yerð fyr
ljóði, og hafði’ fylgt efninuj^ ar_ Jf „ef_;„„or„f þeirra; hafi eflst til varnar ína „Stene pá strandan“ Í,95Í. jir .afestur hyerfa, ef þessar rafiL-
I „ . jbætur jiæmust á. Hvað segja
„ , v«H, «8 .VMífV- m#* vm « T>- • ,, . iþílstjórarnir sjálfir um þetta?
þeear þar að kemui. 1 o»í ú.U i Bjarni M. Gislasoij hefur ^ yæj-i ]tka rétt að skrá númer
innar á áberandi stað
stundum um sjöleytið, til þess og sumt, sem ég yarð var vi.ð, j
að lesa mér þá, — þetta var er til framfai'a gat talizt. En
honum ekki annað en létt, and þegar ég heimsótti ættjörðiiia
leg morgunleikfimi. Ekki hirti öðru sinni, árið 1939, gengdi
-hann þó alltaf um að fylgja allt öðru máli. Þá höfðu orðið
.efni frumtextans nákvæmlega, hér slíkar framfarir á öllum
heldur lét gamminn geysa, og , sviðum. að ég æ+laði vart að
fór þá oft á kostum.“ ! trúa múú’m eigiri augum. Og
„Svo var það, að hann las p0 ímust U‘e.r iatnvel’ aó þef
u'*- - T'x- i_-v ar eg kem hmgað nu eftir aö-
mer þyðmgu a Ijoði við hio . ... . ,.f , ... -
, , o u -u t emj sjo ai'a bil. haii orðið her
kunna lag Schuberts, „Stand-: (Ill, ; ,,,
ö ■ ” 1 enn storíþlldan og þtrúlegn
ens fastland'* 1939, þá ritgerða ur veriö unnið myndarlegt
safnið „Rejser' blandt frænd- dre.ngskapaH>ragð, sem vert
er“ 1940 og síðan skáldsög- væri að þakka.
. una ..De gyldne tavl“ í tyeim- ’
:x .Oþf L.v-rcz, 0/1 5
DlwU H.JLÍ1
HANNES A HOKNINU.
Framhald af 3. síðu.
í Og þá er ég illa svikinn, ef
dyggilega í það skiptið. Eg | . ' . * gegn framandi mepningaráhrif j «„„„
hafði þýðingar hans s.iðan með , _rfynlS - mann ' < 1 Þeim> j um, og orðið þéjhn það lífsakk- _. • ®
'mér yest.ur, margar af þeim Þ » Þa a e!nU1’ , , Uri, sem þjargaði þeim frá því, '. ‘ ^°J-J i^-1LU iyæri 'iíkí
er að finn.a í heildarútgáfunm a« straumur fjöldans hrifi þá íe^ff tófeiðari
á Ijóðum hans, en ekki allar.
Til dæmis er hvorug þýðing
hans á þessu Ijóði tekin þar
með. Þeirri fyrri glataði ég á
öðru
wí ^dreVhlfT^r:með sér ut í hringiðu hóps- og ™ xymieswa en jnni { bifreiðinni? AfJ ■•—■
þott það fegu.ira. ^g hef ferö- • Wennskunnar. jhaUn er snjal]_. Pg dhri.famikill ]eytji þakka ég leigubflstjórum
ast yjða nm Bandankjn pg, Þetf^ é aldrei fundið 1 ræðumaður Jaf nframt hefur j óða viðkynningu,<
Norður-Amenku, og seð flesfa befu en þe é kynntist hami ritað ,fjollf femar ER SAMMÁLA þessum
i no ctarii cnm hni> 01*11 •íortTiret. x 0 0 k ■ , rAcGr- T Íti>,->, »
ferðalagl vest.ur í° Bandaríkj-iþá ,staði’ Sem þar e^U.fe^urf'' Gunnari Matthíassvni. ísienzk 1 dfnsk Úg /slenzk blpð. I fyrjr ummælum farþega
'w - . ir talnir. pn pnfmiri hp.ir.ra Tafn * ' _ v ; odrnm cirmm Viofnr Viímn -
um nokkrum árum síðar, og
kann hana ekki nú. Þá síðari
man ég hinsvegar enn . . .
„Lofnartóna bljúga, blíða,
beri nóttin þér.
Kom í liliulundinn fríða
•Ijúfa snót, mað mér.
Mildum blævi bjarkir anda,
brosir máninn skær.
Engar tungur okkur granda,
yndisfagra mær.
Næturgalinn sætan syngui'.
Sjá, hann biður þig,
listavel sá vesalmgur
vellur fyrir mig.
Því hann skilur, þekkir finnur,
þessa ljúfu sorg.
fai'a.
ustu
ír taldn, en engmn þeirra ja-fn , . f, „ , lestrum smum hefur hann \
ast a við það, sem. her er að . ,. , ,,,,, , ■ frætt þusundir Dana um Isiand .
•' w 1 x ' x ■ ■ -t fundmn, enda þott hann hafi , , , , ,, ,, . , .. I
sja. Eg kveð með sa.ran sokn-. , . hálfrar aldar °g 1 'lenzk m^-etni °8 haft!
uði en nokkru sinni fyrr, vildi , ... sama boðskan að flvfja í grein-,
^. * skeið verið sannur og dugmik- ,*, * v V n .x
fegmn, að eg þyrfti hvergj að m þ erlends lands. Qg það Um Þfm’ ,sem.hann hefur rit‘
mættj eyða hef .|ð- mun mála sannast. að betri íull: að 1. donsk bloð Hann hefur
æfmnar. Maður^...-^ ... .* ., !ser 1 lagi lagt anerzlu a að
Hannes á Hornimi.
og
árum
: trua en menn.eins og hann,
getum við ekki kosið okkur.
- hvar sem þeir fara.
Loftur Giiðniundss.on.
Bjarni M. Gíslason..
verður líka meiri einstæðing-
ur sem íslendingur fyrir veát-
an með hverju ári.. senrí líðiir.
Gömlu íslendingarnir íhxjar'fa
yfir landamærin, hver á effir
öðrum, og enda þótt afkom-
endur þeirra tali og skilji ís-
lenzku, —- að minnsta ko.Ái j (Frh. af 4. síðu.)
margir þeirra. — s.tapda þeir ’ á skáldaþingi. Fyrsta kvæðið,
ekki í neinum tengslum við. sem vakti athygli á honum,
gamla ættlandið“. í hét Frufnherjar, en það las
— Hver veit nema þú eigir jBjarni upp 17. júní 1931. Haust
eftir að koma hingað aftur , .. . J ið 1934 sigldi hann til Dan-
,,Ég á það áreiðanlega eftir. merkur, stundaði nám við lýð-
1 íagi íagt anerziu a
kynna almenningi í Danmörku
rök íslendfnga í handritainál-
inu, og er er.gum vafa b.undið.
að hann hefur flutt máls.tað
okkar oftar og betur á þeim
vettvangi en nokkur annar.
Bjarni fjallar um þetta mál í |
bók sinni ,,Ðe islandske hánd-
skrifter stadig akruelle“, en
að henni hefur hann unnið um
langt skeið. Hefur hann pælt
í gegnum skjöl og bækur og
ekkert til sparað í leit sinni
að heimild-^m og röksemdum.
Framhald af 1. síðu.
vinning, cn sá hann of seintP
skákin vai'ð einnig jafntefli.
Bctyinmk, Brons.tein og Gelí
er gerS.u jafntefji við Pach-
raann, Filip og Fichtl, en Ker
cs vann Sajtar glæsitega og'
hefur nú 11 vinning af tólf
möguleguip. Alexander vatm
Szabo og standa Bretar vel
gegn Ungvci’jum. Á morgun
cr frí nema Ingi teftir bxð-
skákina. Hann á tvo biskupa
og 2 peð gegn biskupi, ridd-
ara og iþr.em peðum, senni-
tega jafntefli.
r
Utvegum með stutlum fyrirvara hinar heimsþekktu
með eíki qn skrúfunthúimðar
ega
g gangvissar vélar
LeitiS upplýsinga.
Einkoumhoð é IslaimUí
Sími 1680
& §• f*,.» 's ’T
mÉL..
.