Tíminn - 20.12.1964, Blaðsíða 6

6
SUNNUDAGUR 20. desember 1964
TÍMINN
Svikin loforð.
Hvaða loforð hefur ríkisstjórn
in ekki svikið? Það væri fróð-
legt að vita hvaða loforð það
eru. — Tökum dæmið um dýr-
tíðina. Þegar Hermann Jónas-
son var stjórnarformaður í
vinstri stjórninni hafði dýrtíð-
in hækkað um 17 vísitölustig
haustið 1958. Tvö stig þá eru
sama og eitt stig samkv. núv.
vísitölureikningi. Útsendarar
Bjarna, íhaldskrata og félaga
Einars Olgeirssonar komu
því til leiðar að Alþýðusam-
bandsþing neitaði vinstri stjórn-
inni um frest til að semja um
dýrtíðarmálin. í pésanum „Við
reisn“ og víðar, segist Bjárni
ætlá að stöðva dýrtíðina. Hún
hækki um það bil um 3 stig,
svo stöðvist allt verðlag. Hverj-
ar hafa orðið efndirnar? Fram-
færsluvísitalan sýnir 64 stiga
hækkun, þ.e. 128 stiga hækk-
un samkv. gamla mælikvarðan-
un. Vísitala vöruverðs og þjón-
nsta sýnir 100 stiga hækkun,
eða 200 samkv. gamla mæli-
kvarðanum.
Dýrtíðin, þegar vinstri stjórn
óbætanlegs tjóns fyrir þjóðina. [
Með því að það hefur skapað j
óviðráðanlegan glundroða í j
efnahagskerfinu.
„Kommúnismi og
vinstri hreyfing”
Það vefst fyrir ýmsum hvers-
vegna kommúnistar kjósa nú-
verandi íhaldsstjórn þrátt fyrir!
vaxandi glundroða og kjara-i
skerðingu, framar vinstri stjórn ■
inni. Þeir, sem ekki hafa gert
sér þetta ljóst, fá skýringuna í;
nýútkominni bók Arnórs Hanni
balssinar: „Kommúnismi og j
vinstri hreyfing“. í bók þessari |
er máski ekki margt nýtt fyrir Jóiatrjám skípað upp í'Reykjavík.
in lét af völdum, var eins og
gári á sléttum sjó, samanborið
við holskeflur þær, sem núver-
andi ríkisstjóm hefur látið ríða
yfir þjóðina.
Hve lengi fær þjóðarskút-
an staðizt dýrtíðarholskeflur
ríkisstjórnarinnar?
Lengi getur vont
versnað.
f flestum lýðræðislöndum
væri ríkisstjórn, sem svo hrapa-
lega hefur mistekist, fyrir löngu
búin að sjá sóma sinn í því að
biðjast lausnar. En núverandi
ríkisstjórn virðist meira í. ætt
við hirðina á Fróðá en venju-
lega menn. Maður hélt að svik-
in í dýrtíðarmálunum væri há-
markið. En ríkisstjórnin átti
meira í pokahorninu. Þegar
skattskráin birtist síðastlið-
ið sumar, reis megn óánægju-
alda. Blöð stjórnarflokkanna,
sérstaklega AlþýðublaSið,
kröfðust þess með hörðum orð-
um, að leiðrétting væri gerð á
sköttunum. Ríkisstjórnin sett-
ist að samningaborðinu með
fulltrúum opinberra starfs-
manna og verkamanna og lét
líklega, eins og Gissur í kirkj-
unni forðum.
Efndirnar birtust á Alþingi
15. þ.m. í frumvarpi til laga um
300 milljón króna skattahækk-
un. Og nýja óðaverðbólguskriðu
í ofanálag.
Viðreisnin komin
fyrir löngu í hund-
ana.
Einn af forvígismönnum
Sjálfstæðisflókksins, sem hátíð-
legast lofaði að stöðva dýrtíð-
ina með einu pennastriki, and-
varpaði, er hann sá hverju fram
fór um efnahagsmálin: „Ef ekki
tekst að stöðva dýrtíðina, er
allt annað unnið fyrir gíg“. Hér
rataðist þessum manni satt á
munn og er varla þakkarvert,
þótt það komi fyrir. En hann
hefði getað bætt því við, að ef
ekki tækist að stöðva dýrtíðina.
væri allt viðreisnarbröltið til
þá, sem þekkja starfsáðferðir
kommúnista hér og erlendis.
En bókin er að því leyti gagn-
leg, að hún dregur fram með
óteljandi tilvitnunum, sannanir
fyrir því, svo að ekki verður
á móti mælt, að Sameiningar-
flokkur Alþýðu-Sosialista-
flokkurinn (S.A.S.) er alls ekki
umbótaflokkur, heldur fjar-
stýrður flokkur, þ. e. hefur lát-
ið stjórnast af rússneskum fyrir-
skipunum.
Ennfremur að Brynjólfur
Bjarnason og Einar Olgeirs-
son hafa ráðið og ráða þessari
stefnu flokksins.
Móti vinstri sam-
vinnu.
Eitt af því, sem Arnór fær-
ir skýrar sannanir að í bók
sinni, er að S.A.S. vilji í raun
og veru aldrei einlægt samstarf
um umbótamálin með vinstri
flokkum. Þetta skilja því miður
ekki allir, en er þó ofur skilj-
anlegt þeim, sem þekkja eðli
kommúnismans og takmark.
Því meiri umbætur sem
verða í þjóðfélögunum, því bet-
ur sem fólkinu líður, því minna
sem siðspillt íhald ræður, því
minni jarðvegur fyrir komm-
únisnia. Af þessum ástæðum er
enginn jarðvegur fyrir komm-
únisma í Skandínavíu og víðar,
þar sem vinstri menn hafa ráð-
ið ríkjum um lengri tíma.
Kommúnistar hafa hvergi eflst,
nema þar sem íhaldið hefur
ráðið ríkjum nógu lengi og
plægt jarðveginn fyrir sáðkorn
þeirra. Kommúnismi er skilget-
ið afkvæmi íhaldsins. Allt þetta
vita kommúnistar manna bezt.
Þess vegna er einlægt umbóta-
starf vinstri manna eitur
í þeirra beinum.
Hvar værum við
staddir ef við hefð-
um ekki kommún-
ísta”?
Þessi fleigu orð sagði einn
af forystumönnum Sjálfstæðis-
flokksins fyrir nokkrum árum.
Og hann vissi vel hvað hann var
að segja. Hvar væri íhaldið á
íslandi statt, ef ekki væru
kommúnistarnir. Það eitt er
víst, að þeir væru ekki í valda-
stólunum.
Þessi aðstoð og hjálp komm-
únistanna við íhaldið hefur
gerst með ýmsum hætti. í
fyrsta lagi hefur íhaldinu tek-
ist að nota kommúnistana sem
grýlu á íslenzka kjósendur. Ef
þið kjósið okkur ekki, ef við
höfum ekki völdin, tekur grýla
ykkur. Þetta einfalda vopn hef-
ur íhaldið notað árum saman
með góðum árangri. — Þetta
er ástæðan til þess að Morgun-
blaðið skrifar svo mikið um
kommúnista og Rússland sem
raun ber vitni. —
Nýr rússneskur sendiherra á
íslandi á að hafa spurt, eftir að
hafa látið þýða fvrir sig Morg-
unblaðið nokkra daga: „Hefur
ísland' sagt Rússum stríð á
hendur. Ég hef aldrei vitað til
þess að blað nokkurra þjóða
skrifuðu á friðartímum svo mik
ið um kommúnisma og Rúss-
land, eins og Morgunblaðið ger-
ir“. Sem von var vissi sendi-
herrann ekki að þetta var til
innanlandsnotkunar og ekki al-
varlega meint. —
í annan stað hafa kommúnist-
ar stutt íhaldið með því að
kljúfa Alþýðuflokkinn hvað eft
ir annað og gera með því ýmsa
vinstri menn óvirka með því að
fá þá í bandalög.
Með svikasamningum náðu
kommúnistar í Héðinn Valdi-
marsson og Sigfús Sigurhjart-
arson og með þeim stóran hluta
af Alþýðuflokknum. — Þeir
náðu með sömu aðferðum í
Finnboga R. Valdimarsson og
stóran hóp með honum. Þeir
náðu í Hannibal Valdimarsson,
Alfreð Gíslason og Gils Guð-
mundsson og fylgismenn þeirra.
Allir þessir menn, ásamt fylgis-
mönnum þeirra, hafa verið glat
aðir vinstri hreyfingunni um
leið og þeir stigu inn fyrir
þröskuld fangabúðanna hjá
Brynjólfi og Einari. Hvernig er
unnt að styrkja Sjálfstæðisflokk
inn betur en með því að gera
ágæta vinstri menn óvirka og
koma í veg fyrir að heilsteypt
vinstri hreyfing komist á með
öllum vinstrisinnuðum mönn-
um. —
Tilgangurinn.
Tilgangurinn með þessum
bandalagssamningum við
vinstri menn er einmitt gerð-
ur til þess að veikja þá. Og
skýringin liggur ljóst fyrir eft-
ir lestur bókar Arnórs. Hann
sannar með tilvitnunum að í
raun og veru fyrirlíta kommún-
istar ekkert mejr en allar
vinstri umbótahreyfingar, sem
þeir með réttu telja að tefji för
þeirra að settu marki. Hann
sýnir fram á, að bandalög-
in hafa og annan tilgang. Þau
séu meðfram gerð til þess að
villa á sér heimildir, til þess að
halda kjósendum í þeirri trú:
„að flokkurinn væri það sem
hann var ekki: lýðræðissinnað-
ur fjöldaflokkur.“ Þetta hefur
þeim tekist að verulegu leyti.
Fylgishrun kommúnistanna hef
ur að vísu verið mikið. En þeim
hefur lánast að dylja þetta að
verulegu leyti, með því að láta
bandalög við vinstri menn fylla
í skörðin. Um leið hafa þeir náð
þeim árangri, sem þeir telja
ekki minna virði, að sundra
vinstri mönnum.
Er nokkur furða þótt íhalds-
maður segði fagnandi: Hvar
værum við staddir, ef við hefð-
um ekki kommúnistana.
Albvðuflokkurinn.
Þá er það enginn smágreiði
sem kommúnistar hafa gert
íhaldinu með því að hreinsa
burt úr forystuliði Alþýðu-
flokksins alla vinstri sinnaða
menn. Þannig hefur forystulið
flokksins verið gert hæft til
þess að þjóna íhaldinu svo sem
raun ber vitni. Sjálfstæðisflokk-
urinn og Alþýðuflokkurinn eru
nú sem einn flokkur.
. Eina málið, sem Alþýðuflokk
urinn reynir að byggja á sjálf-
stæða tilveru, eru tryggingarn-
ar, sem hann fékk lögfestar á
sinni tíð með Framsóknar-
flokknum. Lagfæringar þær,
sem á tryggingunum hafa ver-
ið gerðar af núverandi stjórn,
eru flestar til þess að samræma
i þær þeirri dýrtíð, sem stjóm-
j arstefnan hefur valdið. Ef þess-
ar breytingar hefðu ekki verið
gerðar mundi það hafa jafn-
gilt því, að tryggingarnar hefðu
verið afnumdar að hálfu leyti
— og hundruð gamalmenna
hefðu, vegna óðadýrtíðar, kom-
i izt á vonarvöl.
Það mun og fágætt að trygg-
i ingar, þar sem þeim hefur ver-
ið ákomið, séu afnumdar af
íhaldsstjórnum.
Vinstri hreyfing.
Arnóri Hanpibalssyni finnst
þröngt um vinstri hreyfingu
hér á landi. Þetta þarf engann
að furða þegar gætt er þeirra
staðreynda, sem hér hafa verið
raktar.
Hvað eftir annað hafa ágætir
vinstri menn lent í kongulóar-
vef kommúnista og gerst óvirk-
ir. En heill vinstri flokkur, Al-
þýðufl., hefur verið dreginn af
foringjaliði flokksins yfir í
dilka Sjálfstæðisflokksins og
stóðmarkaður með marki hans.
Arnór er ungur maður og
heldur að ráðið yið þessu sé, að
stofna nýjan flokk vinstri
manna. — Þetta hefur verið
reynt — sbr. síðast Þjóðvamar-
flokkinn — - og hefur mistek-
izt.
r
Abending Jóns
Skaftasonar.
Jón Skaftason alþingismaður
hefur nýlega ritað tvær grein-
ar í Tímann um nauðsyn þess
að koma á tveggja flokka kerfi
hér á landi. Hann dregur að
því skýr rök, að þetta sé leið-
in til þess að koma hér á heil-
brigðari stjórnarháttum og kom
ast út úr núverandi glundroða.
— Til þess að þetta geti orðið
að veruleika þurfa vinstri sinn-
aðir jafnaðarmenn að losa um
flokksböndin og vinstri menn
í Alþýðubandalaginu og Sosia-
listaflokknum þurfa að slíta
tengslin við Moskvu-kommúnist
ana. Þessir menn þurfa að taka
upp samræður um samstarf
við Framsóknarflokkinn. Vitan
lega ber þessum mönnum
margt í milli. En þeir eiga fleira
sameiginlegt. Án þess að þetta
gerist, með þessum hætti, er
fyrirsjáanlegt að þess er langt
að bíða að vinstri hreyfing nái
meirihlutavaldi hér á landi.
Lærdómurinn frá
Norfíurlöndum.
Víðast á Norðurlöndum
hafa vinstri menn (jafnaðar-
menn, sem hafa |agt þjóðnýt-
inguna til hliðar) ráðið ríkjum
um áratugi. Andstæðingarnir
hafa verið sundraðir í marga
flokka, sem hafa átt í baráttu
sín á milli. Þess vegna hafa þess
ir flokkar lengi verið í minni-
hluta á þingi, þótt þeir hafi
haft eins mikið — jafnvel stund
um meira — fylgi með þjóð-
inni. Sundrung leiðir víðast til
ósigurs. samstarf til sigurs.
Að stofna enn einn nýj-
an flokk. er að bæta gráu ofan
á syart. aðeins til þess að auka
sundrungu. Jón Skaftason skýr-
ir það með óvéfenffiani°gum
Framhald á 11. síðu.