Alþýðublaðið - 17.05.1955, Síða 5

t>ri<Yjudagur 17. niaí 1955
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
út á Reykjanes
ÞÓ AÐ REYKJANES sé ekki
langt írá Reykjavík, eru þe!r
lillölulega fáir, sem þangað
hafa farið. Ég hafði farið þang
að einu sinni áður fyrir mörg-
um árum og langaði aliiaf að
koma þangað aflur.
Sunnudaginn þann 8. marz
s.l. tók ég svo rögg á mig og
tók mér far með Ferðaíélag:
Islands, sem hafði ákveðið ferð
þangað. Veðrið var dásamlegt,
sólskin og norðankul. Bflarn-
ir voru tveir og var lagt af
slað frá Aus'urvelli upp úr
Mukkan 9 um mórguninn.
Þátttakendur í Reykjanesför-
ina vo.ru á milli 30 og 40 og
auk þess nokkr'ir, sem ætluðu
að ganga á Keili, en þeir fóru
úr bílnum hjá Kvíagerði,
skammt sunnan við Hvassa-
hraun og voru sótt’r að Kleif-
arva’ ni. um kvöldið
Helgi frá Brennu var farar-
stjóri á Reykjanes.
Komfð var lil Grindavíkur
um kl. 11 f.h. og síansað við
hótel Salka Valka. en farið er
að kalla hótelið það manna á
milli.
LEIÐIN ÚT í VITANN.
Þegar farið er út í Reykja-
nesvita liggur leiðin frá Grinda
vík vestur jriir hraunin. Veg-
urinn er fyrst sæmilegur, eða
út á móts við Stað, en þar var
áður kirkja, en úr því er varla
hægl að kalia fcað bílveg.
Hraunið er úfið og vegurinn
víða öldctlir hraunhryggir.
Bílinn kemst oít ekki hraðar
en gangandf maður, en samt
mjakasl það. Hraunið er að
mestu gróðurlaust, þó eru lyng
flákar á slöku slað. Það er
svart og auðnarlegt yfir að
líta. Þegar u ar dregur er laus
sandur í v igi.ium ogíþurrki,
eins og nú var, afár eríill yfir-
íerðar.
HÓPURINN SKIPTIST.
Eftir um klukkusiundar akst'
ur í gegnum hrauniö var kom-
ið út undir hvar'., sem eru rétf.
við vaginn og örs.tuli frá vit-
anum. Þar skiptisl hópurinn.
Fléh'ir fóru fram að sjónum
til bess að skoða flakið af Jóni
Baldv'n,;syni, en hann strand-
aði nýlega undir Háleyjar-
bjargi, en hinir héldu áfram út
í vita. Eftir tæpan hálftíma
gang var komið á slrands’að-
inn og var flakið komið á
hvolf. Það er fáeina lugi melra
ú'i í sjónum neðan við bjarg-
ið, og var botn skipsins allur
orðinn sundurrifinn. A bjarg-
brúninni er löng stöng. sem
nota át i Vð björgun úr skip-
iiíu, en brimið sá íyrir því, að
ekkert varð úr því. Sem dauni
um ógnarmált brimsins má
geta bess, að nú sér ekki urm-
ul ef’ir af oh'uskipinu Clam,

Rústir gam'.a vítans á Valahnjúk. — Ljósm.: St. Niku]ásson.
Söngur og tónleíkar barna újr
Laugarnesskólanum
NEMENDAHLJÓMLEIKAR
Laugarnesskólans voru haldn-
ir í Auslurbæjarbíó sunnudag-
jnn 8. þ.m. Það má sannarlega
til nýnæmis telja, er einn af
foarnaskólum bæjarins getur
boðið uppá nemendahljóm-
leika, sem þá eru ekki einskorð
aðir við mannsröddina. En
þarna var ekki aðeins fallegur
söngur, heldur furðulega góð-
«r fiðluleikur og píanóleikur,
þegar lekið er tillit ‘i.l aldurs
þeirra, er léku.
Skemmlunin hófst meö því,
að kór eldri nemenda .söng
nokkur lög, sem voru sérlega
vel og smekkelga vaiin af söng
sljóranum, Ingólfi Guðbrands-
syni söngkennara. Þetta er
fvímælalaust einhvev geðþekk-
asiti barnakór, se.m hér hefur
heyrzt, • og á söngkennarinn
miklar þakkir skilið fyrir að
falla ekki í þá freistni, sem
alllof margir slíkir falla í, að
3áta börnin þenja sig langt um
ffram getu og langt umfram
það, sem þau hafa goit af.
Fioluleikurinn, sem Ruth
Hermanns hefur kennt, tókst
yfirleitt mjög vél, og er þetta
sannarlega ánægjuleg tjrauri,
sem vonandi verður áfram-
hald á. Það er vonum seinna
að lekið er að kenna börnum
að leika á hljóðfæri í barna-
skólum. Þó er það nokkurn
veginn öruggt, að tónmennt.
eflist aldrei almennt með þjóð
inni, nema börnum sé strax á
unga aldri kennt að.mefa hana
og iðka. Má með sanni segja,
að engar horfur séu á því, að
sinfóníuhljómsveit leggist nið-
ur hér, er svo margir nýjiðar
hafa þegar lagl út á fiðlu- og
tónlistarbrautina.
Tónleikarnir sem helld tók-
ust mjög vel og voru kennur-
um og skólasljóva til híns
mesta sóma. Þólt nöfn séu
ekki almennt nefnd í ritsmíð
þessari, verður varla hjá því
komizf að minnast á 9 ára
lelpu, Rut Ingótfsdóttir, sem
lék 1. þátt úr a-moll konsert
Vivaldis með mlkilli prýði.
G. G.
en það strandaðl þarna litlu
vestar fyrir 3 árurn.
slund og haldið svo í vestur í
ált til Reykjanesviia, en þar
átli fólkið að hittast af.’ur. Við
strandslaðinn eru ýmsar kletta
mynd r, sem orðnar eru ein-
kennilegar af veðrun.
KOMIÐ AÐ RF.YKJA-
NESVITA.
Þegar við komum að vitan-
um voru flestir þeirra, sem
þangað fóru með bílnum úti í
Við flakið var dv?l'zt nokkra
svo kölluðum Valahnjúk. en
það er allhár klsttux fram við
sjóinn. Frá .Reykjanesvi'.a og
út í Valahnjúk er 5—10 mín-
úlna gangur og hefur verið
lagður gangstígur þangað.
Gáman er að koma í Vala-
hnjúk og er aflíð.anai brekkíi
upp á brún, en að framan er
hann þverhníptur í sjó fram. ^
Af Valahnjúk sér vel yfir j
næsita umhverfi. í suðaustri er |
Reykjanestá. en f auslri ber j
mest á Skálafelli, í suðri sér
úl í Eldey, en í vestri eru
margir einkennilegir og fall-
egir kletladrangar og í sunnan
átt og björ'u vsðri er stórfeng-
iegt að sjá átök hafsins við
land'ð. Fjær úti í siónum er
50 metra hár drangur, sem
Karl heitir. í norðri er næst
Reykjanesvili og fiær hraun
og gróðurlevsur Reykjanes-
skagans. í þetta skipti var siór
ládauður os öidur litlar. Nokkr
ir áhusaljósmyndarar voru
með í förinni og gerðu þeir
tíðré'.st um umhverfið ef þeim
auðnaðist að ná einhverju af
slórfengleik sfcaðarins á mynd-
ir sínar.
GAMLI VITINN HRUNDI
LAUST EFTIR SÍÐUSTU
ALDAMÓT.
Á Valahnjúk eru rústir
fyrsta viia, sem þarna var
byggður og hrundi hann laust
eftir síðuslu aldamct í jarð-
skjálfia, en var þá fluttur á
hæð litlu norðar, þar sem hann
stendur enn. Þó að Reykjanes-
viti sé hár sést hann ekki frá
sjó suðauslan við Skálafell,
sem er smáfell austan við Vala-
hnjúk og hefur þar því verið
reistur lítill vifi fram við sjó-
inn á svonefndri Reykjanestá,.
ELDEY. .. -w
, lHriéý^seri4'JRvestr:. Það var
þangað upp, sem Eldeyjar-
Hjalti ,komst fyrs'ur manna.
Fram að þessu hefur verið
hægt að kömasf upp í eyjuna
á keðju og hafa menn látið
greipar sópa um súlubyggðina,
sem þarna er. Nú hefur súia'ii
verið friðuð. Mér var sagt, að
ekki væri hægt að komast. upp
í Eldey á keðjunni, vegna þess
að brimið hafi kastað henni
upp á bergið. Vonandi verður
enginn til þess að gera mönn-
um fært að komasf upp fcartg-
að aftur og fær súlan þá að
vera í friði í útsheri þessu um
ókomnar aldir, enda er þetta
einn af sitærstu varpstöðum
súlunnar.
KOMIÐ í REYKJANES-
VITA.
Klukkan 3 áí'ti all:r að vera
komnir i bílana, en áður fóru
flestir að skoða Reykjanesvit- arfirði
Útsýn af Valahnjúk. Karl í baksýn. —. Ljósm.: St. Nikulásson.

Reykjanesviti og hús vitavarðar. — Ljósm.: St. Nikulásrors. :
klukkustund og ferigu menn • ir þegar góður vegur er korn-
sér þar hressingu. I inn þangað. Staðurinn hefur
Þó að erfitt sé að komast út1 yfir einhverjum töfrum að búa
á Reykjanes vegna þess hve í auðn sinni og hrikaleik. í
vegurinn er slæmur, og varla 1 ráði kvað vera að Ieggja bíiveg
færl nerna traustum bílura. má þangað frá Höfnum.
búast við að þangað fari marg : S. N.
Áttræð i d a g :
Jóna Benedikfsdóttir
EIN AF HINUM þrekmiklu
vestfirzku alþýðukonum er áft
ræð í dag. Það er Jóna Bene-
dikitsdóttir, sem nú í þrjá ára-
lugi hefur átt heima í Hafn-
ann. Vitinn stendur á Bæjar-
felli og er með hæstu vilum
hér. Úr vitanum sést vel yfir
sunn anverðan Reykj ane sskag-
ann. Á heimleið'lnni voru skoð
Jóna er fædd á Látrum í
Mjóafirði í ísafjarðardjúpi 17.
maí 1875. Foreldrar hennar
voru Benedikl Gabríel Jónsson
1 og Valgerður Þórarinsdótlir.
aðir hverir, sem eru skammt Jón, faðir Benediirts Gabriels,
austan við vitann. Þá var og | bjó í Skálavík innri og var
stansað í Grindavík í hálfa'sonur Jóns, er bjó síðas.t á
Stakkasundi hjá ísafirði og var
Sumarliðason á Breiðabóli í
Skálavík, Sumarliðasonar á:
Látrum, Sigurðssonar bónda á
Látrum, Narfosonar. Eru
þetí'a afar fjölmennar ættir við
Isafjarðardjúp.
Jóna fluttist ung með for-
eldrum sínum að Meirihlíð í
Bolungarvík. Þar b.iuggu þau,
en jafní.úmt var faðir hennar
formaður á báti, imz hann.
fórst með allri áhöfn 7. des..
1893. Flutiist Valgerður ekkja
hans þá lil ísafjarðar með börm
sín, en þau voru mörg og flesifc
ung, Jóna elzt, 18 ára gömul.
^Reyndi þá þegar á dugnað
hennar og umhyggjusemi.
Jóna giftist í ársbyrjun 1903
Guðmundi Gestssyni trésmið..
Faðir hans, Gestrir Gu.ðmundsi
son, var úr Steingrímsfirði, en'
jmóðir hans hét Jóhanna og vax
Illugadóttir bónda í Múla í ísa.'
flrði, Örnólfssonar íormanns á
Suðureyri í Súgandafirði, Snæ
bjarnarsonar. Þau Jóna og G að
mundur reistu bú f Arnardal*
neðri, en jafnan stundaði Guð-
mundur smíðar með búskapn-i
(Frh. á 7 síðu.} J