Alþýðublaðið - 06.03.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBHIÁÐIÐ
,Favourite‘
pvottasápan
er búin tiJ úr beztu efnum, sem fáanleg eru, og algerlega óskaðleg
jafnvel fínustu dúkum og víðkvæmasta hörundl.
dómaranum, H. Júlíussyni, á
föstudag, sama dag og hann fór
■vestur til ísafjaxðar.
Útvarpið í kvöld:
Kl. 7,30 Veðurskeyti. — Kl. 7,40
Upplestur (Jón Björnsson rithöf.).
— Kl. 8 Esperanto (Ölafur P.
Kristjánsson). — Kl. 8,45 Hljóð-
færasláttur frá Hótel ísland.
Björgunartæki á varðskipin.
Jónas ráðherra skýrði frá pví
Við 2. umr. fjárlaganna, að í ráði
sé, að búa varðskipin björgunar-
tækjum, svo fullkomnum, sem
kostur er á. Verði einkum vandað
til peirra á nýja varðskipiilu, pví
að par verði auðveldast að koma
peim við, par eð fyrir pví verði
gert ráð pegar skipið verður smíð-
að.
Garðar á Akranesi.
Frv. um heimild handa stjórn-
inni til að selja Akraneskauptúni
pá varð að lögum á föstudaginn
i efri deild.
Bjart hjá „Morgunblaðinu“.
I „Mgbl.“ stóð á föstudaginn
pessi klausa um T ryggva Þór-
hallsson: „Aldrei hefir alvöru- og
greindar-leysi pessa stjórnmála-
Stnanns skinið betur úr vitum hanis,
eins og við umræöur þessar."
Það er nú engin ný fjóla hjá
„Mgbl.“, að það segi „eins og‘“ í
Pessar ágætii
kosta að eins
kr, 1,48.
Signrðnr Ifaría
Laugavegi 20 B.
Sími 830.
stað „en“. Hitt er aftur nýtt, að!
greindarleysið „skíni út úr vitumi'
manna. Það hlýtur þá að skína
mikið og vera vel bjart á rit-
stjórnarskrifstofu „Morgunblaðs-
ins“.
Hvernig stendur á pví.
Ég er búinn að koma margoft á
þingpallana til þess að hlusta á
umræður um hvjldarlögin, en
aldrei komast þau til umræðu.
Annað hvort er ekki komist svo
larigt í dagskránni, eða þá að
forsetinn (Ben. Sv.) lætur hlaupa
yfir þau. Hvemig stendur á því?
Sjómadur.
Happdræíti K. R.
Um happdrættið átti að draga
í dag, ien verður frastað' í 3 daga,
og þá dregið á föstudaginn kem-
ur. Happdrættismiðarnir fást alls
staðar, og geta menn séð vinnirig-
ana í skemmuglugga Haralds.
Fyrirspurn.
Er ekki ástæða til að banna
ritstjórum eða fréttariturum sorp--
blaðs, eins og „Morgunblaðsins'1,
aðgang að herbergjumi alþingis,
sem vísvitandi birta í blaðinu ó-
hróður um einstaka þingmenri, og
flytja villandi eða jafnvel ósann-
ar fréttir, með svívirðiiegu orð-
bragði, af því, sem gerist í þirig-
inu ? Áheyrandi.
Alþýðublaðið vill vísa fyrir-
spurn þessari til hlutaðeigenda.
E E 21 I <3 u d fíðiindi.
Bæjarbruninn á Sbjalpingsstöð'
um
Seyðisíi.rði, FB., 2. marz.
Á Skjalþingsstöðum brunnu öll
bæjaThús nema gömui skernma,
miatbjörg, fatnaður, eldiviður, inn-
bú, þar á meðal ágætt bókasafn,
áætlað 5000 króm virði, 30 hestar
úlheys, sjö hæns og einn köttur.
Rúmföturn var kastað út, en þau
ónýttust að mestu. Fjósi, hlöðu og
kúm tókst að bjarga. Alt óvátrygt,
tjón 10—15 þúsund. Hjónin eiga
átta börn, elzta 10 ára.
■4*»
Búnaðarnámskeið.
Búíræðikandídatarnir Guðmund-
ur Jónsson frá Torfalæk og Gunn-
ar Árnason héldu hér námsskeið
í 2 daga. Aðsókn góð. Almienn
hrifni yfir áhuga og lærdómi
þéirra. Þeir halda og námsskeið á
Króksfjarðarnesi og Reykhólum,
Marauð jörð, snjólítið í allan
vetur. Heilsufar gott.
Akureyri, FB. 5. marz.
Við nánari athugun á gildaridi
lögum hefir komið í ljós, að bæj-
Rakvélablöð
komin aftur
©
Reynið þau.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstriatí
IS, prentar smekklegast og ódýr-
e,st krsmz&borða, erfiljóð og afl®
srcáprentan, ísími 2170.
r
Masssið eStlr hinu fölbreyfta
úrvali af vegsgmyjridism ís-
lenzkum og útlendum. Sksps-
mysidlr og fl. Sporöskjurammar
Freyjugötu 11, simi 2105. Myndir
innrammaðar á sama stað.
tJtsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
Sólrík stofa til leigu á Berg-
þórugötu 43 að eins fyrir ein-
hleypa.
arbúar en ekki bæjarstjónn, eiga
að kjósa hér bæjarstjóra. Hefir
breyting þessi algeriega farið
fram hjá bæjarstjórn. Mun kosn-
ing verða tekin upp að nýju og
kjörstjórn bæjarstjórnar auglýsa
stöðuna.
Mjólkursamlag Kaupfélags Ey-
firðinga tekur til starfa þ. 6. þ. m.
Er mjólkurskálinn þegar fullger.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queux: Njösnarirm mikli.
í Lundúnablöðunum um úrslit líkskoðunar-
innar. Ef svo kynni að fara, að grunur snerist
gegn yður sjálfum, þá munið eftir heiti
yðar — og mínu. — Hlutverk yðax í Róm
er ærið erfitt viðfangsefni. Leyndarmáls
þess, er þér leitist við að fá fulla vitneskju
um, er gætt of vel, — lítil líkindi um göðan
árangur. En munið eftir því samt sem áður,
að ég er og mun reynast yður tryggur
vinur. — Ég á yður lífið að launa. —
Clare Stanway.u
11. kapitult.
Alvariegar athuganir'
Ég handlék bréfið í ráðaleysi. Það var mér
gáta.
Ég hafði aldrei látið Clare Stanway fá vit-
neskju um lífsstarf mitt. Ég hafði alis ekki
gert hana að trúnaðarinanni mínum. En ég
hafði hins vegar reynt að fá hana til að trúa
alt öðru. Ég hafði sagt henni oftar en einu
sinmi, að ég væri rnaður vel fjáður, og að
ég eyddi mestöllum mínum tíma í það að
ferðast mér til hressingar og skemtunar.
Aldrei nokkru sinni hafði ég svo mikið sem
minst með einu orði á samband mitt við
utanríkiáráðunéýtið brezka, og þó var nú
augljóst,. að hún vissi gerla um ráðabrugg
mitt og starfsemi á Italíu og visSi jjafnvel
deili á óvinum. nxínum, er ég sjálíur h'afði
engan grun um.
Eitt var og ær,ið undarlegt og sérkenni-
legt viðvíkjandi þessari dularfullu kvenveru,
og það var þögn hgnnar um, það, hvar hún
væri niður kömin. Mér var sem sé varnað
með þvi að ná sambaodi við hana bæði
bréflega og símleiðis. Ef til vill gerði hún
það til þess að fyrirbyggja, áð ég gæti, —-
ef ég vildi, — ljóstrað otpp leyndarmáM
hiennar.
Ég tók upp úr vasa vmínum eintak af
biaðínu „Standard“. Eg hafði áður um dag-
inn keypt það í Söluturninum á einu torg-
inu. Ég aðgætti dálka þess vandlega. Brátt
fann ég það, sem ég leitaði að. Það fylti
meira en tvo dálka blaðsins, og yfirskriftin
var: „Hinn dularfulli viðburður á Sydenham
Hill“. Hér var greinileg frásögn um lík-
skoðunina. Ég' sá, að ég sjálfur' var alLs’ ekki
nefri'dur á nafn, né heldur var nokkuð gefið
í skyn um, að ég væri við þenna dularfulla
atburð riðinn. Ég sá, að innanriki'sráðherirann
hafði idyggiiega ■ efnt loforð sitt; — öll af-
skifti mín af því höfðu verið þurkuð eða
sópuð í burtu. Lögregluþjónninn, sem bar
þess vitni, að hann hefði fundið líkið,, gat
mín ekki með einu orði; sins var því varið
með um’sjónarmanninn, gistihússþjón'inn og
alla aðra, er báru vitni í málxnu. Mím var
alls ekki iájið við getið að neinu, öldungis
eins ,og ég hefði aldrei neitt um. það vitað.
Auðsæilega hafðí lögreglustjórinn raðað öllu
niður fyrir frarn. Vlð líkrannsókna’rréttar-
prófið kom það í ljós, að maðurinn, sem
fanst dauður á Sydenham, Hill, hafði að því,
er virti'St, verið Englenidiingur, en að hins
vegar maðurinn, sem bjó á Victoríu-hiótelinu,
hafði óefað verið eitthvað annað en hvítur.
maður. öll lýsing blaðsins sannaði mér, að
innanríkisráðuneytið var hér að verfó, og að
það hefði látið sér sæma, að draga bæði
kviödóminn (kviðdómar eru notaðir við lík-
skurðarréttarran-nsóknir) og alþjóð manna á
asnaeyrunum. Sannleikurinn var öllum dul-
inn. Dánarskýrsla kviðdómsins hljöðaði
þannig: „Dáinn eðlilegum, dauða."
Sir Henry Monkhouse hafði ekfó brugðist
mér. Miklu heldur var hann trygðin sjálf.
Sootland Yard var kunnugt um það, eins og
ég síðar hlaut vitneskju og upplýsingar um,
að maðurinn, sem fanst dauður á Sydenham
Hil.1, var myrtur, — að hann hafði verið