Alþýðublaðið - 29.07.1955, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 29. júlí 1955
( ÓTVABPID ;
19.30 Tónleikar; Harmoniku-
lög (plötur).
20.30 Útvaprssagan: „Ástir pip
arsveinsins", eftir William
Lodke, V (séra Sveinn Yík-
ingur).
21 Tónleikar: Hljómsveitin
Philiharmonia leikur, George
Weldom stjórnar (plötur).
21.20 Úr ýmsum áttum. Ævar
Kvaran leikari velur efnið
og flytur.
21.45 Tónleikar: Luise Walker
ileikur á gítar (plötur).
22.10 „Hver er Gregory?“ saka
málasaga eftir Francis Dur-
bridge, V (Gunnar Schram
sud. jur.). ; i ifMÍÍ
22.25 Dans- og dægurlög.

:
Rosamond Marshall:
A F LOTTA

25. DAGUR
KROSSGÁTA.
Nr. 877.
n
14
<o
IV

li
tz
'n
Lárétt: 1 troða, 5 karldýr, 8
tíkamshluta, 9 tónn, 10 bjart-
ur, 13 tónn, 15 fiskar, 16 geðs-
hræring, 18 feldurinn.
Lóðrétt: 1 æxlast, 2. málæði,
3 elska, 4 visdur, 6 bragðefni,
7 bíltegund, 11 húsdýr, 12 röð,
14 fljót, 17 skammslöfun.
Lausn á krossgátu nr. 876.
Lárétt: 1 Tandur, 5 árna, 8
raða, 9 dl., 10 móka, 13 ær, 45
safi, 16 rokk, 18 tíkin.
Lóðrétt: 1 torfæra, 2 Adam,
3 náð, 4 und, 6 raka, 7 alein, 11
ósk, Í2 afli, 14 rot, 17 kk.
Old Spice vörur
EinkaumbaS:
Pétur Pétursson,
Heildverzjun. Veltu
sundi 1. Sími 82062.
Verzlunin Hafnarstræti
7. Sími 1219.
Laugavegi 38.
&■
!JT'
Auglýsið í
Álþýðublaðinu
En ég sá ekki betur en bros hans fblnaði,
þegar hann veitti mér nánari gætur. í stað
þess kom fyrst undrun, svo nánast angistar-
og mæðusvipíur. Uvað skylcKi hann vera að
hugsa?
Eg varð líka gripin undarlegri tilfinningu
við að sjá þennan mann. Hann var fallegur
og kunni sig sýnilega vel. Kannske urðu við-
brögð hans þessi, af því að honum léizt ekki
síður á mig en mér á hann. Það snart mig
undarlega, að ég skyldi ennþá ganga í augun
á karlmönnunum; notaleg tilfinning að finna
það. Víst var mér synd mín nógu þungbær
samt.
Á ástin það ekki sameiginlegt með sólar-
geislanum, acf brjóta sér þraut gegnum hið
svartasta myrkur án nokkurrar fyrirhafnar?
Jú, vissulega. Eg leiddi ekki hugann að þessu
þá, en ástfangin varð ég af þessum unga lista-
manni, Andrea de Sanctis, frá þeirri stundu
að ég leit hann augum í fyrsta sinni. Og enda
þótt ég vissi það ekki þá, átti Andrea de
Sanctis eftir að verðá lykillinn að gátu lífs
míns.
Meistari de Sanctis er hingað kominn til
þess að leggja á ráðin um skreytingu kapell-
unnar minnar, Bianca. Ef honum tekst að gera
tillöguuppdrátt að henni svo mér líki, þá ætla
ég að ráða hann til þess að vinna verkið.
Ákafi í að sýna og sanna getu sína og á hinn
bóginn hæverska, toguðust á í Andrea de
Sanctis þegar hann sagði: Ég mun leggja mig
allan fram til þess að gera mig verðugan
trausts yðar, meistari Belcaro.
Fyrstu dagana sá ég varla listamaxminn
unga, nema þegar matazt var. Hann var ávallt
fátalaður og virtist helzt vilja hlusta. Mestum
hluta dagsins og flestum kvöldum eyddi hann
í að sinna verki sínu. Belcaro fékk honum
vinnustofu á afskekktum stað í vesturálmu
hússins, og ég vissi að hann vann þar langt
fram á nætur, því ég sá ljós í glugganum hans.
Ef við af tilviljun mættumst á göngunum eða
úti í garðinum, hneigði hann sig alltaf kurteis-
lega og bauð mér góðan dag eða gott kvöld,
eftir því sem við átti ,en lítið sem ekkert sagði
hann við mig þar fram yfir. Ég virti hann oft
og tíðum fyrir mér í laumi. Hann var vel vax-
inn og bar sig tiginmannlega. Af útliti hans
og framgöngu allri varð ráðið, að hann væri
vel menntaður listamaður og ósjálfrátt hlaut
maður að fá á honum mikið traust. Stundum
gerði ég mér eitthvað til erindis til að ganga
fram hjá dyrunum á vinnustofu hans, sem
oftast voru opnar í hálfa gátt. Ég lét eftir mér
að gægjast inn. Hann sat æfinlega við teikni-
borðið, niðursokkinn í vinnu sína. Teikni-
blýanturinn leið virðulega yfir örkina. Hann
hafði mikið, svart hár, sem féll niður um
axlir hans og yfir enni hans. Kannske var það
vegna hársins, að hann virtist aldrei verða mín
var.
Morgun nokkurn vaknaði ég fyrr en venju-
lega. Morguninn var heitur og mollulegur,
heiður himinn. Dýrlegur dagur. Blómailm
lagði inn til mín. Ég steig fram úr rúminu.
Þessi dagur hlaut að færa mér einhverja gleði.
Ég klæddi mig og hélt til vinnustofu lista-
mannsins. Hann var vaknaður og farinn að
vinna. Hann var aleinn.
Góðan daginn, meistari Andrea.
Góðan daginn, madonna Bianca.
Ég leit niður eins og feimin stúlkukind, sett-
ist við borðið hans. Og meistari de Sanctis
virtist ekki vera mikið hugi'akkari en ég.
Fallegt veður, sagði ég.
Er það? Jú annars, ágætis veður.
Svo kom þögn.
Ég reyndi að fitja upp á öðru: Hvernig sæk-
ist verkið, meistari?
Hægt.
Aftur varð löng þögn. Það var svo kyrrt
að það hefði mátt heyra flugu setjast á vegg-
inn.
Ég vildi að ég hefði vit á því, sem þú ert að
gera, sagði ég. Og það lá við að ég roðnaði
yfir óskammfeilni minni, því sannarlega var
áhugi minn fyrir listum ekki eins mikill og
ráða hefði mátt af orðum mínum.
Hann leit upp frá vinnu sinni. Ég myndi
sýna þér, madonna Bianca, hvað ég er búinn
að gera, ef ég væri ekki hundóánægður með
það sjálfur.
Sýndu mér það samt! sagði ég og reyndi
að vera uppörvandi, af veikum mætti.
Vonarneisti glampaði í svörtuin __ augum
hans, en varirnar voru samanbitnar. Ég á svo
mikið undir því, að mér takist vel í þetta
skiptið. Ég þoli ekki að hugsa til þess að verða
dæmdur óhæfur af meistai'a Belcaro. Ég veit
að hann er kröfuharður, en þó er hann ekki
strangari en ég sjálfur.
Hvað heldurðu að valdi því, að þér finnst
verkið sækjast illa, meistari de Sanctis?
Kannske of mikil kyrrð í Villa Gaia? Kannske
saknarðu borgaiiífsins og skemmtananna?
Félagsskap annai'ra listamanna? Þið lista-
menn eruð sagðir félagslyndir og hneigðir fyrir
glaum og gleði.
Nei, ekki ég. Mér hefur hingað til alltaf
gengið bezt, þegar ég hef getað unnið í full-
kominni kyi'rð. Og svo sannarlega hef ég ekki
undan neinu að kvarta hér hvað það snertir.
Eitthvað amar að þér?
Hann horfði beint í augu mér: Ég hef fyrir-
mynd að di'ottningu himnanna, svaraði hann,
og með hi'eyfingum handanna einna sarnan
sagði hann meira en með orðum. Ekki ímynd
hinnar heilögu meyjar, ekki himneska veru,
heldur mannlega veru og þó svo sterka, að
hún gæti verið ættmóðir mannkynsins. Svo
hreina, að snjórinn myndi virðast svartur und-
ir fótum hennar . . . Og þó . . . þó þori ég
ekki. Hann stökk á fætur. Ég vænti þess að
madonna leyfi mér að fara. . .
Ég horfði á eftir honum þar sem hann æddi
niður veginn eins og allir vítisárar væru á
hælum hans og brátt var hann horfinn. Hvers
vegna skyldi ég verða svona hrygg? Hvers
vegna þennan skugga á daginn, sem hafði þó
gefið fyrirheit um uppfyllingu glæstra vona?
Ég hljóp út í garðinn. Undarlegt — Undar-
legt — Loftið var hlýtt og milt og þó var
mér hrollkalt —
Hvert skyldi listamaðurinn hafa farið?
Kannske kæmi hann aftur. Ég hafði auga
með því, hvort haxm kæmi til baka. En hann
þom ekki. Kannske kæmist hann til vinnu-
gtofu sinnar eftir öðrum leiðum. Ég gékk að
dyrunum og opnaðÉþær varlega. Nei, hann
S
V
Islands •
kaupa flestir. Fást hjá ^
«
(Samúðarkort
Slysavarnafélags

slfsavarnadeildum
land allt. 1 Reykavík
Hannyrðaverzluninni, ^
Bankastræti 6, Verzl. Gunn $
þórunnar Halldórsd. og S
skrifstofu félagsins, Gróf- ^
ín 1. Afgreidd í síma 4897. ^
— Heitið á slysavarnafélag S
ið. Það bregst eldd. •
sDvalarheimlli aldraðraS
sjómanna \
Minningarspjöld fást hjá: ^
Happdrætti D.A.S. AusturS
stræíi 1, sími 7757. b
Veiðarfæraverzlunjn Verð ý
andi, sími 3786. *
Sjómannafélag Reykjav£k.S
ur, sími 1915. S
Jénas Bergmann, Háteigu-)
veg 52, sími 4784. y
Tébaksbúðin Boston, Lauga 5
veg 8, sími 3383. •
Bókaverzlunin Fróðj, ’’ ý
Leifsgata 4» S
Verzlunin Laugateigur, b
Laugateig 24, sími 81666^
Ólafur Jéhannsson, Soga- S
bletti 15, sími 3096. S
Nesbúðin, Nesveg 39. ^
Guðm. Andrésson gullsm.,\
Laugav. 50 sxmi 376*. S
í HAFNARFIRÐI: •
Békaverzjun V. Long, $
uírni 9288. S
yMinnin'garspjöId J
S Barnaspítalasjóðs Hringsinii^
S eru afgreidd í Hannyrða- y
S verzl. Refill, -Aðalstræti 12 \
S (áður verzl. Aug, Svend-Í
b sen), í Verzluninni Victor, S
1 Laugavegt 33, Holts-Apð-
) tekt, Langholtsvegi 84, S
^ Verzl. Álfabrekku við Suð-V
^ urlandsbraut, og Þorsteins- V
^búð, Snorrabraut 61. ^
bSmurt brauS
og snittur. ’ T
Nestispakkar.
ódýrast og bezt Vin-^
eamlegast pantið með S
fyrirvara.
var þar ekki. Mig ujjjfígaði til þess að'sjá teiknj .•
ingarnár hans. Innár af var stór salur. Ég ^
læddist þangað ixm||Hvíiík ósköp. — Á hverj \
um vegg blöstu við|teikningar og málverk, — | S
og þær voru allar & mér. — Minn vöxtur — •
mitt andlit og mínaí hendur. ■— Hundrað y
B(öncur á hverjum vegg. — Og á vinnuborði ^ $
hans mitt höfuð m|tað í mjúkan óharðnaðan (
leir. Andre de Sanctis hafði látið yfir það vot; S irtj'rn-i.VÍ3Sr»r
an klút. Og það var líkt mér, nei ekki líkt1 S ____________________® "
MATBARINN
Lækjargötu 8.
Síml 80340.
'F’
S
íi
s
S
ft.;
1
mér, heldur eins og ég var. Hann virtist hafa’ r Fljót og góð afgreiðsla.ý
1 ^GUÐLAUGUR GÍSLASON,;
. . . einkennilegt, að hann hafði tilfinningu
fyrir andlitsdráttum mínum í gómum sínum.
Ég settist út í garðinn og rifjaði upp í hug
mér það, sem hann sagði um mig. Nú vissi
ég að það var um mig: Kona nógu sterk til
þess að geta verið móðir heimsins. — Svo
hrein og skír og tær að snjórinn virtist svart
ur undir fótum hennar. —
Ó, Andre — Þér skjátlaðist — í þínum aug
Laugavegi 65
Simj 81218 (heimaL
sHús og íbúðlr
fti ýmsum stærðum
bænum, úthverfum
V
.
bæj-i
arins og fyrir utan bæinn^i
tll sölu. — Höfum einnigy
til sölu jarðir, vélbáta,S
bjfreiðir og verðbréf. ^
(Nýja fasteignasalan, y
$ Bnn1raRtr»« 7 .á^Ílt C!
Bankastræti 7.
Sími 1518.
r'ir S

r- T'tt’mrææzaeemsissascEœzscwGv**- ■
093?
mttf 07B ön&7 qqu
o muóái