Alþýðublaðið - 08.03.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞ.ÝÐUBKAÐIÐ
^ -r FiS* -íl
Eva
Sokkarnir
komnir.
v
Sigurður Eggerz
hefir tvívegis síðustu daga opin-
berað skilningssljóleik sinn á al-
pingi í letigarðsmálinu. Hefir hann
ruglað slæpingjalöggjöf saman við
hið ómannúðlega ákvæði og mið-
aldakúgun fátækralaganna, að
hreppsnefndir geti látið dæma
styrkpega til fangelsisvistar, ef
hann hlýðnast ekki fyrirskipun
hennar um að fara í hverja pá
vist eða vinnu, sem hún segir
honum, hve fjarri sanngirni sem
er. Eftir pví metur Sigurður fátækt
heiðarlegs manns, sem ekki getur
að fullu unnið fyrir fjölskyldu
sinni, til jafns við athæfi götu-
slæpings, sem lifir á vínsölu,
glæfraspilum og fjárbrallshrekkj-
um. Það vantar svo sem ekki
skilninginn og frjálslyndið hjá
foringja Frelsishersins.
Áheyrandi.
Raunarmenn áveituvísindanna.
Svo nefnast búenidur á landi
þvi, er Miklavatnsmýraráveitunni
var ætlað að frjóvga, í erindi,
er peir hafa sent alpingi um eftir-
gjöf á láni, sem veitt var til á-
veitunnar.
St. ípaka
Fundur í kvöld kl. 8V2 að
Bjargi við Bröttugötu. Allir fé-
lagar verða að mæta. I. fl. sér um
skemtiatriði.
Jafnaðarmannafélagið sSparta‘
Iheldur fund annaö kvöld kl. 9
í Kirkjutorgi 4 uppi. Skv. auglýs-
ingu er Félagi ungra jafnaöar-
rnanna boðið á fundiinn.
Samskotin.
Þ. G. kr. 5,00, frá Bjarti kr.
10,00, J. R. kr. 5,00, N. N. kr.
10,00, D. B. kr. 10,00, Söludreng
kr. 5,00, Fjögur systkini á Griims-
staðah. kr. 10,00.
Lyra
fer í kvöld til Bergen um Vést-
mannaeyjar og Færeyjar.
Happdrætti K. R.
Dregið verður á /morgun. Eru
því síðustu forvöð að happdrættisuiiða í dag. fá sér
Gengi í dag:
Dollar — 4,541/2.
100 kr. danskar 121,60
100 kr. sænskar — 121,97
100 kr. norskar — 121,06
100 frankar frauskir — 18,00
100 gyllini hoilenzk — 182,95
100 gullmörk þýzk — 108,65
Hitt og petta.
Ný tegund togara.
Togarafélag eitt í franska bæn-
um Arcatíhon, sam í stríðsbyrjun
hafði að eins 8000 íbúa, hefir ný-
lega keypt to,gara frá B'urmeister
& Wain í Khöín og er hann full-
komnasti togari heimsins.
Victoría hritir hann; getur hann
gengið 25 000 sjómílur án pess
að leita hafnar. Vélin í honum
,Favourite‘
pvottasápan
er búin til úr beztu efnuin, sem fáanleg eru, og algerlega óskaðleg
jafnvel fínustu dúkum og víðkvæmasta hörundl.
Mianar op Dívanteppl.
Gott úrval. Ágætt verð
MBÍs^a^niaev zlan
ErMisgs Jósssscmæi',
Hverfisgötu 4.
tekur að sér alls konar tækifærisprent- =
un, svo sem erfiljóð, aðgönguiniða, bréf, i
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
greiðir vinnuna fljótt og við réttu verði.
Þessar ágæta
Míaíieskur 2
kosta að einsfF
kr. 1,48.
Sigurður Kjaríaussðu
Laugavegi 20 B. Sími 830.
er dieselvél, og er botnimn í véla>-
rúminu tvöfaldur; par er mestur
hluti olíunnar geymdur. Lestar-
rúmið er 33 000 kúbikfet, en þó
er olíurúmið ekki nema 300. tonn.
Sést á þessu hinn geysimikli mun-
ur á1 hlutfalili lestar og eldsneyt-
-isrúms á pessum togara og hin-
um, sem alment eru notaðir og
gufuvél haífa. Þar taka kolin svo
tiitöluíega mikið rúm, pó úthald-
ið sé svo stutt áður en aftur
verður að leita hafnar vagna
kolaleysis.
Á Victoríu er gert ráð fyrir að
hægt verði að halda stanzlaust
áfram veiðum méðan verið er að,
fylla 33 000 kb.feta lestina!
Togarafélagið í pessum franska
smábæ hefir riðið á vaðið. Hve
nær skyldi Reykjavík með allri
sinni útgerð eiignast svona tog-
ara?
Otsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
Húa jafnan tii sðlu. Húa tekin
í amboðssöln. Kaupendur að hús-
urn oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 10—12 og 5—7.
líSólrík stofa til leigu á Berg»
pórugötu 43 að eins fyrir ein-
hleypa.
Hölapr&ntsmiðjan, Hafnarstmti
18, preníar smekklegast og ódýr-
asf krmnzaborða, erfiljóð og aiía
smáprentun, sími 2170.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðm
Haraldur Guðmundsson.
Alpýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queux: Njösnarinn mikli.
ýmsum löndum Evrópu. Á aðra hlið mér
sat enskur guöspjal lasnakkur, en á hina hlið
mér var veikluleg ung stúlka, dóttir eins af
hinum uppgerðarlegu Lundúnalíaupmönnum,
er ég pékti mjög vel. Ég masaði við hana
um stund, en fanst hún brátt ærið áskemtij-
leg í viðræðum. Svo reikaði óg. niður Corso,
sem yar stræti, glitrandii bjart í ljóma raf-
blossanna. Því, sem eftir var kvöldsins, eyddi
ég á Cafe Nazionale.
Eins og ég bjóist við, mætti ég þar nokkr-
um ítölum, sem ég pekti, og á rmeðal þeirra
var pingmaður frá Bologna, er tilheyrði hin-
um al!ra~frjá{lslyndasta armi vinstrimanna.
Á meðan vér drukkum kaffið og reyktum
i mestu makindum hina löngu Tuiscan-vindla,
svo hálofaða og viðfræga í Suöurvegii,
reyndi ég að fá upplýsingar um einkadóttur
hins stórauðuga sykurhreinsunarverksmLÖju-
eiganda. Mér stóð stuggur af henni, — famst
hún draga athygli mína að sér með heillandi
og skelfandi dularafli.
„Fla, ha!“ hrópaði einn kunningja ininna,
um leið og ég nefndi nafn hennar. „Sifgnor
Castellani er tryltur af ást á henni, —alveg
tíauðskotinn í henni, — borðar stöðugt mið-
dag á Vifla Fiore, að sagt er, að einsiveigna
hennar."
„Hann hefir ávalt asni verið, þegar kven-
fólk er í spilinu," urraði Salvi pingmaður.
,’,Og pað má nú reyndar segja um flesta
af osis, býst ég við,“ sagði ég og hálfhló við.
„Já, pér voruð nú anmars flæktur í neti
Amors, er ■ þér dvölduð hér síðast," sagði
hann ofur vingjarnlega og sérlega ísmeygi-
lega. „En hvað ég vildi nú segja,“ bætti
•hann við sætbrosandi: „Hvernig líður greiía-
innunni núna?“
„Um það get ég ekkert sagt. Mér er með
öllu ókunnugt um hagi hennar nú,“ svaraði
ég næstum pví hryssihgslega. „Hún getur
verið steindauð eða gift. Hvern sjálfan
fjandanin ætti mig svo sem að varða um
hana ?“
„Æ, hver skrambinn! — Nú, pað endaði
pá svona!“ hrópaði hann undrandi. „Og þó
heyrðum vér, allir vinir yðar, að einhver
alvara myndi fylgja ástarbralli ykkar.“
„Já; pað fylgdi pví alvara, — of mikil al- •
vara hvað mig sjálfan snerti," gusaði ésg'
út úr mér. „Maður, sem gerir sjálfan sig
að asna vegma stúlku; hlýtur að líða pján-
ingar. En það er einmitt stúlkan, sem slepp-
ur auðveldlega."
„Nú, jæja,“ sagði sá, ér fyrst hafði tekið
til orða. „Vinur vor Lorerizo hefir gert siig
að' reglulegum pöngulhauis upp á síðkastið.
Ástríðueldur hans vegna þesisárar Parísar-
drósar getur dregið óþægilegan diik á eftir
sér fyrir hann.“
„Já, víst er nú svo,“ sampykti ég af hjaría.
Svo gerði og Salvi pingmaður.
Við röbbuðum nú saman um hríð. Ég
komst nú svo sem að raun um, að sigraor
Lorenzo var aðdáari og ef til vil'l elskhugi
Clementine Beranger, og að pað var með
samþyikki og stuðningi móðursystur hennar.
„Ég hefi heyrt eina eða tvær hjákátlegia
einkennilegar sögur um hana,“ sagði Salvi.!
„Um sannleiksgildi þeirra er mér ókunnugt."
„Hvernig eru þær?“ spurði einhver, sem
sat nærri okkur.
„O, þær eru viðvíkjandi belgiiskum barón,
er elti hana hitngað, en hvarf svo með öllu.“
„Hann hefir haft augastað á auðæfum
hennár, — þessum þremur milljónum sterl-
ingspunda," sagði ég.
„Önei; eftir því, sem mér hefir verið sagt,
hefir hann verið auðugur maður. Þjónar
hallarinnar segja, að eitt sinn hafi orðið
rimma mikil, er hann sat að borði með hinni
fögru Clementinu ásamt hinni ljótu og leið-