Alþýðublaðið - 07.06.1956, Blaðsíða 4

AlþýðublaöiS
Fimmtudagur 7. júní 1958
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundssoru
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Biaðamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Augiýsingastjóri: Emilía Samúelsdóttir.
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði.
Afþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8—10.
Útflutningsvaran
ÍSLENZKIR ÍHALDS-
MENN reyna að láta til sín
taka erlendis um þessar
mundir. Allir kannast við
fréttaskeyti þeirra í sam-
bandi við samþykkt alþingis
um varnarmálin. Og nú láta
þeir söguna endurtaka sig.
íhaldsblöð á Norðurlöndum
gera kærumálin í landskjör-
stjórn að umræðuefni, og
auðvitað er heimildin starfs-
menn Morgunblaðsins og Vís
'is. Hér skal ekki rætt um þá
persónudýrkun, að Danir
komast svo að orði um Ólaf
Thors, að „han skulde egent-
lig hedde Jensen“. Norð-
menn verða sennilega þeim
fróðleik ríkari, að hann heit-
ir í raun og sannleika Ólafur
Tryggvason áður en danski
hlutinn tekur við. Þetta er
nánast aðhlátursefni. Hitt er
athyglisvert, hvernig fréttin
um kæruþ'væluna í landskjör
stjóm er útbúin til útflutn-
ings. Vinnubrögðin eru þau
að gefa í skyn, að bandalag
lunbótaflokkanna hafi stað-
ið fyrir því, að landskjör-
stjórnin fékk verk þetta að
vinna!
Ekkert sýnir betur, að í-
haldið skammast sín fyrir
fljótfærni sína og ofbeldis-
hneigð. Útlendingar mega
ekki vita sannleikann og
eiga að einblína á rang-
hverfu hans. En samt held-
ur Morgunblaðið éfram að
fullyrða, að kæruþvælan
Skrytin afstaða
KOMMÚMSTAR og þjóð-
vamaimenn halda því fram,
að samþykkt alþingis um
vamarmálin hafi aðeins ver-
iö sýndartillaga, sem lítið
eða ekkert sé að marka. Sú
aístaða mótast af þeirri stað-
reynd, að þjóðin treystir Al-
þýðuflokknum og Framsókn-
arfiokknum til forustu um
það málefni, sem sprengi-
flokkamir vildu gjarna getað
flíkað.
1 þessu sambandi er ekki
úr vegí að spyrja, hvað
komið hafi til þess, að kom
múnistar og þjóðvamar-
menn greiddu þingsálykt-
unartillöguBni atkvæði á
Oerlsi áskrlfeitciyr bla8sln&
Úr rœðu Krústjovs
hafi verið eðlileg og tíma-
bær, og Þjóðviíjinn, Útsýn
og Frjáls þjóð reyna hið
sama. En ,,danskersönnen“
Ólafur Thors vill ekki Iáta
fréttast um atferli sitt í
Iand forfeðra sinna, og er
þá aðeins átt við Dan-
mörku, en maðurinn mun
raunar eiga ættir sínar að
rekja lengra suður og aust-
ur á bóginn. Dönsku íhalds-
blöðin mega ekki fá réttar
upplýsingar um kæruþvæl •
una. Hvers vegna ekki?
Svarið er auðvitað það, að
afstaða Ólafs Thors og
Bjarna Benedikíssonar er
hneyksli í augum allra sið-
menntaðra manna.
íhaldið ætti ekki að reyna
til þess að láta vinnubrögð
sín spyrjast til útlanda. Sann
Ieikurinn er því til skammar,
og lygin kemst upp fyrr en
varir. Einangrun íslands er
rofin. Við fylgjumst með því,
sem gerist erlendis, og frétt-
ir héðan fara ekki huldu
höfði. Þetta ætti íhaldið að
athuga framyegis og gæta
hófs í þeirri viðleitni sinni
að koma röngum upplýsing-
um um íslenzk stjórnmál á
framfæri í útlöndum.
Hitt er ekki til að f jölyrða
um, að dönsk íhaldsblöð reki
skyldleikann við Ólaf Thors.
En sannarlega væri vel far-
ið, að hann væri þeirra en
ekki okkar og héti Jensen í
staðinn fyrir Ólafur Tryggva
son.
alþingi, ef þeim er það al-
vara, að' hún muni aðeíns
til þess ætluð að sýnast?
Kjósendur eiga kröfurétt á
að viía, hvort konunúnistar
og þjóðvarnarmenn telji
sig hafa verið hlunnfarna
eða ekki. Létu þeir hafa sig
að fíflum eða var þeim það
alvara, að þingsályktunar-
tillagan gegndi því hlut-
verki, sem látið var í veðri
vaka?
Afstaða nefndra flokka er
skrýtin. Hún mótast af minni
máttarkennd. Kommúnistar
og þjóðvarnarmenn hafa
misst hálmstráið úr hendi sér
og æpa. svo í fallinu.
Góða ferð!
áI|fSu&lair
WASHINGTON, mánudag. — Bandarí'ska utanríkismála-
ráðuneytið birti síðastliðinn mánudag skjal mikið, sem sagt var
að hefði inni að halda ræðu þá, er aðalritari rússneska konunúii-
istaflokksins, Nikita Krustjov, flutti, er hann fordæmdi Stalin
á flokksþinginu í febrúarmánuði síðastliðnum. Kvaðst utan-
ríkismálaráðuneytið hafa fengiö skjalið um leynilegar leiðir,
og geti það ekki ábyrgzt að það sé upprunalegt. Á skjal þcíta
að hafa verið gert í því skyni að leiðtogar kommúnistaí'Iokka í
öðrum löndum fengju það í hendur. Opinberir aðilar í Wash-
ington láta að öðru leyti svo um mælt, að skjal þetta samii, að
sakargiftir Krustjovs á hendur StaLin hafi verið smi svæsn-
ari en áður hafi mátt ráða af fregnum vestrænna blaða.
Samkvæmt plaggi þessu á
Krústjov að hafa sagt, að Stal-
in hafi gefið það í skyn á 19.
flokksþinginu, að nokkrir af
eldri flokksleiðtogunum hefðu
brugðizt í ýmsum málum, og
hafi ICrústjov talið ósennilegt
að þeir félagar, Krústjov, Mi-
koyan og Molotov, hefðu getað
tekið til máls á þessu þingi, ef
Stalin hefði mátt halda stjórn-
artaumunum nokkrum mánuð-
um lengur. Stalin hafi bersýni-
lega haft í undirbúningi hreins-
un varðandi gamla samstarfs-
menn í æðstaráðinu, og hafi
hann margsinnis sagt að hinum
gömlu meðlimum ráðsins bæri
að víkja fyrir öðrum yngri.
„Okkur er óhætt að fullyrða að
á bak við þessi orð hafi Iegið
ákvörðunin um það að koma
fram hreinsun, er losaði hann
við gamla samstarfsmenn, svo
að þeir væru ekki til frásagnar
um öll hans axarsköft og níð-
ingsverk,“ sagði Krústjov sam-
kvæmt skjali þessu.
lenin og
GERVIG UÐDÓM URINN
Krústjov sagði síðan, að eftir
andlát Stalíns hafi miðstjórn
rússneska kommúnistaflokksins
reynt að sanna að það væri ó-
samrýmanlegt stefnu Lenins, að
nokkur einn maður sé hafinn til
dýrkunar sem ofurmenni og tal
inn gæddur yfirnáttúrlegum
hæfileikum líkt og eins konar
guð. Lenin hafi sízt skjótlast, er
hann lýsti Stalin sem hinum ó-
svífnasta náunga, sem ekki væri
samstarfsmönnum sínum að
neinu leyti tryggur, að hann
væri duttlungafullur og mis-
beitti valdi sínu. Þá á Krústjov
einnig að hafa birt annað bréf,
þar sem segir frá því að Lenin
hafi ávítað Stalin sökum illrar
framkomu hans við konu sína.
Krústjov telur Stalin hafa
fundið upp á því að beita hug-
takinu „þjóðfjendur“ í átökun-
um við Trotskisinna á árunum
1935—38. Beiting þessa hugtaks
hafi gert faert að beita þeirri
hræðilegustu kúgun, sem hafi
verið þvert brot á öllum jafn-
réttiskenningum byltingarinn-
ar, og eingöngu beitt gegn þeim,
er greindi á um skoðanir við
Stalin; hafi hann látið myrða
fjölda saklausra með þetta hug-
tak að yfirskini, segir í skjal-
inu, hneppt fjölda saklausra
manna í varðhald eða dæmt tíl
útlegðar og í fangabúðir. Hafi
þeir skipt þúsundum, sem slík-
um örlögum sættu án þess að
nokkur dómur gengi um mál
þeirra eða það væri löglega
rannsakað, en með þessu hafi
verið skapaður stöðugur ótti og
óvissa með almenningi.
notadi iinattlíkan
Svo segir í skjalinu, að ó-
kyrrð hafi orðið í þingsalnum,
er Krústjov upplýsti að Stalin
hefði aðeins notast við hnatt-
líkan, er hann undirbjó hernað-
araðgerðir í síðustu heimsstyrj-
öld. ,,Já, félagar, hann notaðist
í rauninni við hnattlíkan, þar
sem hann rissaði upp víglínuha
með. sírikum,“ á hann að hafa
sagt. I fvrri stvrjöldinni var allt
vald fengið í hendur einum
manni, Stalin, og það hafði hin-
ar alvarlegustu afleiöingar,
sagði hann enn. Stalin laug þeg
ar hann afsakaði ósigra rúss-
neska hersins með því að árás
Þjóðverja hefði komið á óvart.
Sönnunin var sú, ao hann
sveikzt um að styrjaldarbúa her
inn í tíma, og fyrir bragðið galt
herinn mun meira afhroð en ó-
hjákvæmilegt var, — hermönn-
unurn hafði ekki einu sinni ver
ið séð fyrir byssu á mann. Þá
tók Staíin ekki heldur tillit til
aðvörunar frá þýzkum borgara,
sem skýrði nákvæmlega frá dag
og stund, er Þjóðverjar myndu
hefja árásina, segir enn fremur.
Þá segir og að Stalin hafi ver
íð búinn að láta drepa svo
marga af æðstu og færustu hers
þess að vita hið minnsta um
hina raunverulegu vígstöðu,
og haí'i slíkt oft orðið til þess,
að hersveitir voru stráfelld-
ar. Eitt sinn hafi Stalin til
dærnis gefið fyrirskipun um
að Kharkov skvldi umkringd,
enda þótt bæði Krústjov og
háttsettir hershöfðingjar
reyndu. árangurslaust að koma
honum í skilning um að þar
væru f jandmennirnir að um-
kringja hersveitir Rússa. Ar-
angurinn hafi líka orðið enn
hörmulegri en búizt var við.
Þjóðver.ium tókst að um-
kringja fjölmennar rússnesk-
ar hersveitir, sem síðan voru
strúfelldar. „Þeíta var nú ölí
hernaðarsnilli Stalins, og
þetta var gjaldið, sem við urð
um að greiða fyrir hana,“
sagði Krústjov. „Þær sögu-
legu styrjaldarkvikmyndir og
sumar af þeim bókum, sem
síðan voru samdar, valda mér
klígju. Enda voru þær ein-
göngu samdar í því skyni að
vera áróður fyrir þeirri föls-
un, að Stalin hefði verið hinn.
mesti hersnillingur,“ á hann
að hafa sagt.
í
„LÆKNASAMSÆRIГ
Þá á Krústjov að hafa borið
St.alin þeim sökum, að hann hafi
sett hið svonefnda ..læknasam-
særi“ á svið. Þar hafi í raun-
inni ekki verið um annað en
það að ræða, að kvenlæknir
nokkur að nafni Timosjuk, sem
Mynd þessi birtist nýlega í bandarísku blaði. Hún þarfnast
ekki skýringa.
höíðingjum Rússa, að skipulag
hersins hafi allt komizt í óreíðu.
Þá væri og ekki rétt að láta það
liggja í láginni, að við hina al-
varlegu ósigra í byrjun styrj-
aldarinnar hafi 'Stalin gersam-
lega bilað kjarkur og álitið að
allt væri tapað, á Krústjov að
hafa sagt, og að Stalin hafi þá
komizt svo að orði í ræðu, er
hann flutti, að allt það, er Len-
in hafði íekizt að byggja upp,
væri nú að eilífu faliið í rústir.
Hafi Stalin sýnt, að hann væri
hæði taugaóstyrkur og móður-
sjúkur,
hann hafi þráfaldlega bland-
að sér í hernaðaraðgerðir án
í rauninni vann á vegum Ieyni-
þjönustunnar, hafi í bréfi til
Stalins ásakað nokkra lækna
um óleyfilegar lækningaaðferð
ir.
Þessi órannsakaða ásökun
h'afi hins vegar nægt Stalín ti!
þess að álykía tafarlaust að
um víðtækt samsæri af hálfu
læknanna væri að ræða. Hami
iyrirskipaði að nokkrir a£
kunnustu læknum skyldu þeg
ar handteknir, einnig skipaði
hann að einn þeirra skyldi um
svifalaust lagður í fjöfra og
annar laminn, og fyrrverancii
öryggismálaráðherra, Igna-
Framliald á 7. cií&u.