Alþýðublaðið - 14.06.1956, Blaðsíða 5

Fímmíudagur 14. júní 1956
AlþýSublaSiS
Deilan um hvar þjóðarskúfan sé strönduS
ALLIR eru á einu máli
um, að þjóðarskúta okkar ís
lendinga sé strönduð. Hins
vegar reynast skiptar skoð-
anir um, hvar hún hafi tek
:: ið niðri. Umbótaflokkarnir
færa rök að því, að strar.d-
■; staðurinn sé hættulegur,
■ ströndin urð og upplandið
I eyðimörk, en íhaldið bykist
: hafa aðra sögu að segja Ó1
í; afur Thors stígur hinn
» hreyknasti upp á einn stein-
: inn og talar til áhafnarinn-
;; ar: Er ekki fallegt hér?
jj Finnst ykkur ekki, að hér
« muni gott undir bú? Var ég
: ekki slyngur að sigla :kip-
* inu hingað? Og auðvitað er
■j til þess ætlazt, að söfnuður-
« inn svari einum rómi og s.egi:
Jú, jú, minn herra!
ÓLAFUR OG MÓSES.
Strandkapteinninn heldur
sig þannig kominn með þjóð
sína í Slæpingjaland, þar
sem fiskarnir synda soðnir í
ám og vötnum og steiktar
gæsir vappa um grundir og
velli með hnífa og gafíia i
skrokknum og enginn þarf
neitt fyrir lífinu að haía. ís
lendingar eiga ekki við það
að stríða að verzlunarjöfnuð
urinn sé óhagstæður um eina
milljón hviern virkan dag
ársins, þegar Ólafur Thors
er að útlista snilli sína sem
landsföður. Nei, við höfum
allt til alls og þurfum sann-
arlega ekki að kvarta. Það
er blekking og áróður, að all-
ir framleiðsluatvinnuvegir
berjist í bökkum og séu
hjálpar þurfi. Danskersörm-
en þarf ekki annað en rétta
út höndina. og þá gerist
kraftaverk eins og þegar
Móses sló stafnum á klett-
inn forðum og lindin spratt
fram tær og svöl og slökkti
þorsta og veitti endurnær-
ingu. Gagnrýnin er athæfi
vondra manna, sem óska
þess að Ólafur Tryggvason
hinn nýi væri danskur Jen-
sen.
BJÖRGUNARSTARFIÐ.
Og kannski er ekki fjarri
lagi, að Ólafur Thors sé í
Slæpingjalandi með sér-
gæðingana í Sjálfstæðis-
flokknum sem hirð um sig.
Hann vantar víst hvorki soð
inn fisk né steiktar gæsir og
þarf naumast mikið fynr
gæðum lífsins að hafa. Mað-
urinn hefur komizt upp á
lag með að hugsa fyrst um
sjálfan sig, þá flokkinn og
loks þjóðina. En verka-
menn og sjómenn, bændur
og iðnaðarmenn njóta ekki
þessa. Þeir eru ekki þegnar
Slæpingjalands heldur
vinnustéttir á hrjóstureyju
norður í höfum, þar seui bar
áttan er hörð og tvísýn og
erfitt að lifa vegna óstjórn-
arinnar, sem Ólafur Thors
ber ábyrgð á í umboði í-
haldsins. Þeim er ljóst, að
þjóðarskútan er strönduð.
Og þeir munu reyna að
bjarga henni aftur á flot í
kosningunum annan sunnu-
dag.
MAÐUR AÐ MEIRI.
Ólafi Thors er ekki of gott
að sitja „eftir í grjótinu og
telja sér trú um, að hann flat
magi sig í Slæpingjalandi,
ef þjóðarskútan kemst á
flot undir stjórn nýrra
manna með ný úrræði. En
sennilega sannfærist hann
fljótlega um þann sannleik,
að soðnu fiskarnir og steiktu
gæsirnar eru ímj'ndun, þeg
ar veruleikinn leysir blekk-
inguna af hólmi. Þá verður
hann að fara að renna færi í
saltan og kaldan sjó og rækta
kartöflur í grunnum og höi'ð
um jarðvegi. En fólkio í
landinu þarf síður en svo að
vorkenna honum slíkt líiut-
skipti. Danskersönnen er
ekki of góður til þess að
kynnast kjörum þeim, sem
íslendingar hafa lifað við í
þessu landi ár og aldir. Von-
andi yrði hann maðu" að
meiri, ef hann neyddist til að
vinna fvrir sér í stað þess að
flatmaga í ímynduðu Slæp-
ingjalandi. IIERJÓLFUR.
lutluau han
UMBOÐSMENN braskar-
anna, heilar Morgunblaðsins,
foírta nú daglega dármyndir í
..pressu“ sinni, frá herbúðum
hræðslubandalagsins, kríta lið-
ugt og mála svart á vegginn.
Síðastliðinn sunnudag bar að
líta framhlið á framtíðar við-
skipta- og verzlunarhúsi
hræðslubandalagsmanna.
Mannþyrpingin bíður þar við
dyr vefnaðarvöruverzlunarinn-
ar, það hafði kvisazt, að 20 hand
klæði yrðu þar á boðstólum,
þann daginn, en konurnar biðu
við dyr nýlenduvöruverzlunar-
innar. Reyndar var auglýst í
glugganum, að sykur fengist
enginn þann daginn, en þær
biðu nú samt.
FORSJÁ ALLSNÆGTA-
MANNANNA.
Smátt verður nú skammtað,
foræður góðir, ef þessir hræddu
og hræðilegu ættu nú eftir að
taka við skútunni! '
Öðruvísi hefur það verið og
öðruvísi verður það, ef við alls-
nægtamennirnir fáum meiri-
hlutavaldið og fáum að ráða
ínnflutnings- og gjaldeyrismál-
unum áfram eins og verið hef-
ur.
Alltaf eru nú reyndar sjálf-
stæðishetjurnar góðu samar við
sig. — Þær vita, hvað þær mega
fojóða sínu fólki.
Hinir auðtrúa kjósendur í-
haldsins þekkja ekki annað en
,,að allt sé til á Ljósavatni“,
svo hafi það ávallt verið og svo
hljóti það ævinlega að vera, að-
eins ef húsbændurnir þar séu
,,sjálfstætt fólk“, og hafi vit á
að láta Thorsarafjölskyldumeð-
lim sjá um innkaupin og afurða
sölumálin.
BLEKKIN G ALEIKURINN
TEKUR EN#A.
Blessaðir verið þið. Haldið þið
bara áfram að blekkja ■—
blekkja sjálfa ykkur, börn ykk-
ar og skyldulið, en lengur þurf-
ið þið ekki að halda, að ykkur
takist að slá ryki í augu grand-
varrar og greindrar alþýðu til
sjávar og sveita.
Alþýðumaðurinn veit, að þeg-
ar hann vantar sykur eða hand-
klæði handa sér og skylduliði
sínu þá getur hann fengið þess-
ar vörur, ef allt er með feldu.
— Alþýðumaðurinn veit að
hann hefur sjálfur aflað útflutn
ingsverðmæta, til greiðslu á
þessum vörum, og á siðferðis-
legan og þegnlegan rétt til
þeirra.
En hann veit líka, að það get-
ur brugðizt til beggja vona, ef
braskara- og afætustéttunum
er látið haldast uppi að bruðla
með gjaldeyrinn, og fara með
þau mál af óforsjálni og stráks-
skap.
ORÐ OG GERÐIR.
Enda þótt nú sé keppzt við
að mála svart á vegginn, eymd
og úrræðaleysi hræðslubanda-
lagsmanna, veit íslenzk alþýða
ofur vel að „sjálfstæðishetjurn-
ar“ eru sjálfir sóðamálarar og
spor þeirra hræða, enda þótt
þeir máli undir kjörorðinu:
Gjör rétt, þol eigi órétt.
Því þeirra raunverulega
breytni, þratt fyrir það, er háð
reglunni: Við fyrst — þið svo.
Við forréttindin að bönkun-
um og gjaldeyrinum. Þið al-
þýðufólkið, getið svo fengið
það sem eftir verður, e£ það
þá er eitthvað.
HINGAÐ OG EKKI
LENGRA.
Nei, þið blekkið ekki vinn-
andi stéttirnar lengur. Þessi
sannindi eru alþýðu þessa lands
ljósari nú en nokkru sinni fyrr.
Nei, starfsstéttir þjóðarinnar,
hvort heldur þær starfa með
ströndum fram, á hafi úti eða
inn til dala, vita það ofur. vel,
að þeirra réttur er fyrsti veð-
réttur.
Þeim er fullljóst. að fram-
leiðsla neyzluvara er nægjan-
Framhald á 3. síðu.
ÁRIÐ 1930 fæddist drengur á
íslandi, serti var kallaður
Kommi. Drengur þessi fæddist
að tilhlutan galdranornar einn-
ar. Galdranorn þessi hafði sínar
höfuðstöðvar austan svo kallaðs
járntjalds. Hún hafði ákveðið
að ná yfirráðum yfir öllum þjóð
um, helzt með undirferli og
klókindum, annars þá með vopn
um og ofbeldi þar sem það væri
hagkvæmt. Hugðist hún ein-
völd verða á jörðu. Sá, sem kjör
inn var til þess að ráða algjör-
lega fyrirkomulagi á uppeldi
Komma litla, var maður, sem
heitir Brynjólfur Bjarnason.
Næstur Brynjólfi að völdum í
þessu starfi var Einar nokkur
Olgeirsson.
Lagði nornin svo fyrir að
ekkert skyldi sparað til þess að
Konni tæki sem skjótastri fram-
för, svo að hann gæti tekið sem
fvrst að sér það starf, sem hún
ætlaði honum að vinna á ís-
landi. En hún sá af kænsku
sinni, að mikilsvert mundi vera
að hafa sem magnaðastan boð-
bera á íslandi, þar sem Fjall-
drottningin væri svo til mið:
depill frjálsra þjóða. Svo áttu
íslendingar Alþingi, þúsund ára
gamla stofnun frægrar Hðræð-
ís- og menningarþjóf | . Þessu
Alþingi skyldi nú kollvarpað,
en Kommi taka að sér öll völd
á Fróni. Lét hún svo Brynjólf
fá nægtir peninga.
Tók nú Kommi hinum skjót-
ustu framförum, svo að undr-
um sætti, en innrætið var ósvíf-
ið og falskt. Vildi hann ekkert
gott læra, en stundaði hin ótrú-
legustu strákapör.
Árið 1938, þegar Kommi var
orðinn 8 ára, var hann svo stór
sem efnilegir drengir um ferm-
ingu. Var hann þá orðinn svo
baldinn, að til vandræða horfði
fvrir þá fóstra, Brynjólf og Ein-
ar. Forðuðust allir að koma ná-
lægt svíninu, en þá mundi upp-
eldið algerlega hafa orðið nei-
kvætt um of.
Sendi þá Brynjólfur skötu-
menni eitt til galdranornarinn-
ar til þess að tjá henni, hvernig
komið væri. Sagði þá. nornin,
að því kyldi stráknum, dusta
hann til og flengja. hafa Konna
í svelti og sýna honum í tvo
heimana þangað til hann vrði
viðráðanlegri og skildi það hlut-
verk, sem honum væri ætlað að
vinna: Vero'a einvaldi íslands
undir kommandó galdranornar.
Ennfremur skyldi fá honum
nýtt nafn.
Dœmisaga um „frjálsu verzlunimi^
Þrír gerviánamai
kosfa 25 krónur
HER ER eitt Htið en tóknrænt (læmi um „frjáísti
verzlunina“ hans Ingólfs Jónssonar viðskipf&málaróðbcrra
fyrir neðan allar hellur:
Inn eru fluttir gerviánamaðkar, og seljast þrir í hverju
bréfi. Laxamatur þessi er búinn til úr plasti, svo að fram-
leiðslan ætti ekki að vera tiltakanlega dýr, en veiðimönn-
unum finnst til nokkurs ætlast, þegar þeim er gerí áð taka
upp budíluna og borga. Hvert bréf með gerviánamöðkun-
um þremur kostar 25 krónur takk.
Hvað ætli lifandi ánamaðkar megi kosta fyrsí þrír
laxamatar úr plasti eru metnir á 25 krónur eftir að þeír,
sem nota „frjálsu verzlunarinnar“ hans Ingólfs viðskipta-
málaráðherra hafa fengið „sití“? Væri þetta ekki skemmti
legt rannsóknarefni fyrir annan eins vísindamann og þann,
sem skrifar hina nýju Bandamannasögu í Morgunbiaðið?
Cpurningunni ætti að svara undir fyrirsögninni: Verðgildi
lifandi og dauðra ánamaðka undir öruggri stjónr Sjálf-
stæðisfloklcsins á viðskiptamálum þjóðarinnar.
5
Gerðu þeir Brynjólfur og Ein-
ar með sínum hjálparkokkum
allt, sem nornin hafði fyrir þá
lagt. En Komma nefndu þeir
upp og kölluðu Guðmann.
Fannst þeirn það nafn bezt til
þess fallið að breiða yfir inn-
rætið.
Við þetta allt saman haföi
Kommi tekið hinum ótrúlegustu
breytingum. Var hann fljótt á
litið hinn prúðasti unglingur og
nafnið einstaklega aðlaðandi.
Fóru nú ýmsir að gsfa sig að
Guðmanni, enda hafði hann full
ar hendur fjár. en vinir pen-
inga vilja flestir vera. Nú fó.r
G.uðmann að ganga um með
samskotalista til kirkjubygg-
ingar; s\'o gekk hann í kirkju
kórinn. En við nánari kyrmingu
við Guðmann fann fólk, að inn-
rætið var eitthvað öðruvísi en
virtist í fliótu bragði. Flýttu
sumir sér til baka í dauðans of-
boði. Nokkrir vesluðust upp og
dóu. En einstaka manni náðl
hann tökum á og gat notað hann
sínu málefni til framdráttar.
Liðu nú árin frarn yfir venju-
legan fermingaraldur. Ferming-
una framkvæmdu þeir Brynjób'
ur og Einar þannig. að BrynjóK
ur fermdi en Einar söng, en
nokkrir útvaldir hlustuðu á.
Dafnaði nú Guðmann ákai:
lega, og varð hann þeim fóstr-
um mjög til sóma. Hafði mál-
efni galdranornar mjög festræt
ur hjá sonum Fjallkonunnar.
Var nornin hin ánægðasta og
færðist mjög i aukana.
Á sömu árum. er íóstursonur
Brynjólfs og Einars óx upp,
hafði galdranornin komið ti.l
valcla í Sovét mannveru, er
Stalín var kallaður. Var hún
mjög ánægð með það afkvæmi.
sitt og taldi hann mestann sinn-
ar tegundar i heimi. En sam-
tímis Stalín var uppi manndýr
eitt, er Hitler hét. Hafði Satan.
uppfóstrað hann til sinna erinda
og taldi hann mestan sinnar teg
undar og meiri Stalín. Deildu
nornin og Satan oft um það,
hvor þeirra Stalín eða Hitler
væri meiri þjóðmorðingi, en það
skyldu þeir verða og vera gagn-
stætt við kristnar þjóðir, sem
eiga sér þjóðhöfðingja.
í fyrstu virtist sem þeir Hitl-
er og Stalin ætluðu að verða
samherjar. Hefði svo orðið
myndi jörð 511 og mannkyn hafa
komizt á vald myrkraafla. En
sundrungarpúkinn í eðli
þeirra var svo sterkur, að þeim
lenti fljótlega saman með
ógurlegum gný, en allt mann-
kyn stóð á öndinni af ótta. Vai'
Hitler afkvæmi .Satans enn her
skárri en Stalín afkvæmi norn-
ar og hugðist þegar ieggja undir
sig heim allan. Stofnuðu þá
Goðsmenn bændaríki og réðust
á Hitler með Stalín og endaði
sú viðureign á þann veg, að Hitl
er var gjörsigraður, og allt lians
ríki fór í mola. En Hitler stakk
sér til undirdjúpa Satans eftir
mislukkaða för til mannheima.
í þessum aðgangi notaði norn
alla sína slægð til þess að færa
út ríki 'sitt, meðan Guðsmenn
hjálpuðu Stalín af alhug og í
fullu trausti. Hafði hún mjög
fært út ríki sitt, er styrjöld
lauk og friður var saminn. Og
nú þóttist hún frið vilja.
Ríkti nú Stalín í Sovét og'
eyddi mannfólki sem flugur
væri og sínum samherjum koll
af kolli. Var heimur skelfingu
lostinn í annað sinn.
Nornin „dreifði nú gulli um
jörð alla og útbreiddi sína ein-
ræðisstefnu undir alls konar
! nöfnum og yfirskini. Á íslandi
! starfaði Guðmann Brynjólfs-
I (Frh. á 7. síðu.)