Alþýðublaðið - 15.09.1956, Blaðsíða 7

Laugardagur 15. sept. 195S
A\\sýXub Iaðí3
7
MAFíJABFfRÐI
9 r
Ungar sfúlkur í ævintýraleif
Finnsk metsölumynd. — Djörf og raunsæ mynd úr lífi
stórborganna.
Myndin hefur ekki verið sýnd á'ður hér á landi. Danskur
skýringartexti. Bönnuð börnum.
Sýnd ki. 9.
Aðaihlutverk:
Leslie Howard — Merlo Obcron.
Danskur skýringar texti.
Sýnd kl. 7-
DESTRY
Amerísk litmynd. — Sýnd kl. 5.
Þeir, sem hafa í hyggju að stunda nám í 3. og 4.
óskk, (almenn gagnfræðadeild), á komandi vetri en hafa
elÁki enn sótt um skólavist. þurfa að gera það í síðasta'
iagi dagana 17.—19. september.
Tekið verður á móti umsóknum í skrifstofu fræðslu
"ijcrans í Reykjavík, Vonarstræti 8. Umsækjendur
h-afi meg ser prófskírteini.
Námsstjóri.
Reiða konan.
(Frh. af 5. síðu.)
og áfengi, en mér er spurn,
hvers eiga blessuð börnin
manns að gjalda, að þurfa strax
á unga aldri að fara að standa
undir forríkum útgerðar-
mönnum og taprekstrargróða-
mönnum? Tíðkast svona á-
vaxtaokur annars staðar?“
,',Nei,“ segir skriffinnurinn.
,,Ekki nema þá helzt í Rúss-
landi, þar sem veltu- og sölu-
skatturinn tvöfaldar allt verð-
lag, og þó er það gull hjá því,
sem það er hér. í flestum lönd-
um mundi það þykja okur að
selja appelsínur af því tæi
sem seldar eru hér í búðum,
á meira en 4—6 krónur. — í
raupinni eru þessar appelsín-
ur, sem hér fást í verzlunum,
alls ekki appelsínur, heldur á-
vöxtur, sem réttu nafni heita
súrur og eru skyldar þeim ap-
pelsínum, sem bera nafnið
með réttu og líkar þeim í út-
liti, þótt bragðið sé gerólíkt.
„Það var svo sem eftir öðru“
segir konan. „Það var afleitt,
að Kaninn skyldi þurfa að
vinna það ódæði á okkur ís-
lenzkum húsmæðrum, að lækka
verð á hraðfrystri ýsu og
hækka þar með appelsínu-
verðið á íslandi! Hvernig er
það annars, er vonlaust með
öllu, að ýsan hækki aftur í
vei'ði vestra?“
„Blessuð vertu, það er langt
síðan hún steig upp úr öllu
valdi. Þessi verðlækkun var
aldrei annað en smávegis döl-
un, sem sumir segja, að hafi
verið framkölluð með ærnum
kostnaði og fyrirhöfn. En
hvernig sem því kann að hafa
verið varið, þá er það víst, að
það er langt síðan ýsuverðið
hækkaði og það mikið. Þegar
útgerðarmennirnir báru sig
sem aumlegast, mun það hafa
verið lægst um 18 cent á pund
ið í heildsölu, en er nú komið
upp í 29 cent pundið og hefur
ekki haggast í marga mánuði.
Samkvæmt gögnum frá banda-
íúska innanríkismálaráðuneyt-
inu var meðalheildsöluverð á
ýsuflökum í stórum pökkum
eins og þeim, sem ætlaðir eru
stofnunum (spítölum, skólum,
veitingahúsum o. s. frv.) 22—
25 cent í janúar 1955. í lok
sama árs er það 23—25 cent
pundið í heildsölu. (Pakkar
ætlaðir heimilum eru vana-
lega nokkrum centum dýrari).
í apríl 1956 var meðalverð á
ýsuflökum 29 eent pundið í
heildsölu. Karfapundið var og
á 29 cent, og flyðran seldist á
40 cent! Og ekki þurfa Kanada
menn eða Norðmenn neina
styrki til að rísa' undir því
verðlagi, enda er stjórnarfai'-
ið í þeim löndum öðruvísi og
betra en það hefur verið hjá
okkur hingað til.
„Hvers vegna eru milljóna-
álögin á okkur húsmæður ekki
afturkölluð og ávaxtaverðið
fært niður fyrst fiskur hefur
stigið svona mikið í verði í
Bandaríkjunum?" spurði kon-
an æf.
„Því get ég ekki svarað,11
sagði ski'iffinnurinn. „Það er
einn af hinum óttalegu leyndar
dómum íslenzks stjórnmála-
lífs. Mér vitanlega hafa blöðin
ekki einu sinni gert sér það ó
mak að segja frá hækkuninni,
Fyrirliggjandi
Baðker
Plast-plötur á eldhús
Svissneskt veggfóður
Mótavír
Þakpappi
Plast handlistar
Sorplúgur
Tröppukantar
Baðsturtur
Símar 7992 og 6069.
Samband íslenzkra byggingafélaga
þótt maður skyldi nú ætla, að
það væri engu ómerkilegri frétt
en það, hvað Krústjov Rússa-
drottinn hellir í sig mörgum
glösum af vodka á dag. En ein-
hvern veginn er það nú svo,
að blöð til hægri og vinstri
hafa verið óeðlilega hljóð um
ýsuverð vestra, síðan það
steig.“
„Það ætti að taka alla þessa
skollans stjórnmáiaflokka og
valdabraskara úr umferð,“ —
segir konan.
„Eg er líka hræddur um, að
það komi að því, að það verði
gert, ef vinstri stjórnin stendur
sig ekki betur en sú, sem
kennd var við Ólaf Thors,“ seg
ir skriffinnurinn. „Þjóðin er
búin að fá sig fullsadda af því
stjórnarfari, sem rændi þig
bankainnistæðunni þinni. En
ætli það sé nú samt ekki bezt,
Gufjrún mín, að við leyfum
vinstri ráðherrunum að sýna,
hvað þeir geta, áður en við
grípum til örþrifaráða?“
ftnna Björnsdóitir
(Frh. af 5. uiöu.)
ast fundust þeim þær stundir
of fáar og of stuttai'.
Og æði oft bætti Anna við
stundirnar þeirra með auka-
tímum bæði í skólanum og
heima hjá sér, án þess að ann-
að kæmi á móti en augljós
vinnugleði stúlknanna.
Handavinnusýning þeirra við
skólaslit á vorin sýndi líka í
ríkum mæli fagurt handbragð
iðjusamra nemenda og mikinn
dugnað samvizkusams kennara.
Anna var mikil félagshyggju
manneskja og tók virkan þátt í
stai'fi margra félagssmtak.
Hún átti sæti í stjórn kven-
félagsins Ósk á ísafirði og sat
einnig í stjórn húsmæðraskóla
félagsins, er það rak í mörg ár
við góðan orðstír.
Hún var ötul starfsmann-
eskja innan Góðtemplarai'egl-
unnar. Gerðist hún liðsmaður
hennar meðan hún bjó á Seyð-
isfirði og í Reykjavík starfaði
hún mikið innan reglunnar,
sömuleiðis á ísafii’ði eftir að
hún fluttist þangað, en þar var
hún ávallt félagi í stúkunni ís-
firðingur nr. 116 Hún var ein-
lægur fylgjandi Alþýðuflokks-
ins og vann fyrir hann ýms trún
aðarstörf. Hún var söngelsk og
hafði sjálf góða söngrödd. Hún
var meðal þeirra, er stofnuðu
Sunnukórinn á ísafirði og tók
virkan þátt í söngstarfsemi
hans. Einnig söng hún í kirkju-
kór ísafjarðar um langt árabil.
Þá var hún mikill unnandi
leiklistarinnar og vann að leik
, listarmálum ísfirðinga. Á yngri
árum sínum tók hún virkan
þátt í leikstarfseminni og léic
þá jafnan í ýmsum leikritum.
Anna starfaði innan kvenna-
deildar Slysavamafélags ís-
lands á ísafirði og sæti átti hún
um skeið í barnaverndarnefná
bæjarins.
Það, sem hér hefur verið'
greint frá, er á engan hátt tæm
andi frásögn af starfi og lífi
þeirrar ágætu konu, sem ég hef
viljað minnast með línum þess-
um, en ég væhti þó að af því
rnegi álykta, að frú Anna
Björnsdóttir setti svip sinn á
þann bæ, er hún átti heima 1 í
rösk fjörutíu ár.
Ég átti því láni að fagna, að
kynnast Önnu heitinni mjög
náið. Hún og fjölskylda mín
bjuggu í sama húsi og að
nokkru leyti í sömu íbúð um
tíu ára skeið.
Ekki minnist ég þess að
nokkru sinni félli skuggi á það
sambýli. Um 18 ára skeið störf-
uðum við við sömu skólana og
í Góðtemplarareglunni og Al-
þýðuflokksfélaginu á ísafirði
voi'um við bæði félagar í ára-
raðir.
Ég tel mig því hafa kynnzt
Önnu allnáið, og af þessuni
miklu kynnum mínum af henni
virð mér ljóst, að þar sem
Anna Björnsdóttir fór, þar fór
mikilhæf, vel menntuð og
greind kona, gædd listrænum
hæfileikum með ríka samúð
með öllum þeim, er minnimátt-
ar voru.
Hún var bókhneigð mjög og
átti margt góðra bóka. Voru
það yndisstundir hennar hinar
mestu, að njóta lesturs og sitja
að handiðn, en allt, er húxi
vann þannig, hlaut lof þeirra,
er það sáu.
Hin síðari ár var henni farin
að daprast heyrn, en sjónar
naut hún til hinzstu stundar.
í veikindastríði því, er Anna
háði unz yfir lauk, naut hún
sérstakrar hjúkrunar og um-
byggju fósturdóttur sinnar, frú
Rögnu Jónsdóttur og manns
hennar, Sigmundar Falssonar.
Veit ég, að sú ástúð, er hún
mætti hjá þeim, hefur verið
henni léttir þrauta og styrkur í
stríði.
En enginn fær flúið hið eina
vissa, er allar lifandi verur eiga,
dauðann sjálfan. Og í dag er frú
Önnu Björnsdóttur fylgt hinzta
spölinn af miklu fjölmenni vest
ur á ísafirði.
Við, sem fjarri erum, viljum
einnig með hlýhug votta henni
virðingu okkar og þakka af al-
hug margra ára trausta vináttu.
Jafnframt flytjum við nánum
aðstandendum Önnu heitinnar
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning frú Önnu
Björnsdóttur.
Helgi Hannesson.
I»a,

iiaiaiM»ii«aii*«n»ia»aai»*i«iai«m»«ii*i«*»**J5*»*»l