Vísir - 13.09.1911, Blaðsíða 2

74
V ,í S 1 P
tík og vita þá margir ekki af sjer
fyrri en þeir alt í einu eru orðn-
ir Góðtemplarar, aðventistar, sjálf-
stæðismenn, metódistar, skilnað-
armenn, heimastjórnarmenn, Ást-
valdistar eða knitlingar, landvarn-
armenn, mormónar, endurskýrar-
ar, únítarar, Valtýingar og allur
skrattinn.
Nú er jeg alveg horfin frá því
sem jeg ætlaði að minnast á, en
það er Akranes túrinn og byrjar
hann þá svona:
Það var eitthvert laugardags-
kveld í sumar, annaðhvort seint
á túnaslættinum eða þá snemma
á engjaslættinum og getur end,a
vel verið að það hafi verið hvort-
tveggja, því sumstaðar er langt
komið framm á engjaslátt, þegar
aðrir eru ekki komnir úr túninu.
Það er svona í öllu, hvergi er
alt eins; jarðirnar eru misjafnlega
stórar og fólkið misduglegt. Já,
þetta laugardagskvöld voru fest-
ar upp auglýsingar á götum og
strætum borgarinnar, að lystiskip-
ið Ingólfur færi skemtiferð upp
á Akranes að morgni kl. 9 ef
nógu margir farþegar rjeðust til
ferðarinnar. Fargjaldið var ein
króna. Frh.
Úr brjefi að austan.
Seyðisf. í ágúst.
— — Sumarið byrjaði hjerheld-
ur kaldlega. Þegar menn komu út
á sumardagsmorguninn fyrsta sáust
blágrænir jakar sigla inn á höfnina,
en fjörðurinn orðinn fulluraf græn-
lenskum skriðjökli, eða hafís sem
menn kalla hann venjulega. Voru
sumir jakarnir stórir eins og eyar
flestir flatir, en sumir háir og ýmis-
lega lagaðir eftir því sem sjórinn
bræddi þá til. Þungur var á þeim
skriðurinn og fengu sumar bryggj-
urnar að kenna á því.
Loftið varð hrákaldara við komu
íssins og var ekki furða þótt menn
kynnu illa svona löguðum missera-
skiftum, og því með að verá nú
snögglega einangraðir frá öllum sam-
göngum á sjó. Ekki bannaði ísinn
samt skipaferðir algjörlega nema
þriggja vikna tíma og þótti vel úr
rætast, því að margir voru orðnir
hræddir við að búa við þessi heljar-
húsgögn til höfuðdags eins og stund-
um kemur fyrir. Samt var eins og
sumrinu gengi illa að ná sjer eftir
þessa byrjun þar til í júlí að kom
sá geysi hiti í fjóra daga, að menn
muna ekki slíkan.
Olli því ekki sólskin því að him-
in var ekki einlægt heiður, en stinn-
ings gola úr vestri allan tímann.
Hæst komst hitinn í 32 gráður í
forsælu en var oftast kringum 30
og lítið eittminniánóttum. Gjörð-
ust sumir af þessu all þjakaðir og
báðu hamingjuna varðveita sig frá
því að lenda nokkurn tíma til Amer-
íku. Fjölmentu menn mjög í Garð-
arstjörnina dagana þá en hittu litla
svölun því að vatnið stóð í 20 gráð-
um lengst af. Eftir þetta hitakast
kom bitur kuldi með snjóbyl til
heiða og þá kólnaði mönnum og
hefur ekki hitnað síðan. Samt vona
menn að sjer volgni kai'Ske ögn
fyrir kosningarnar. Vaftýr er nú
kominn til að hefna harma sinna
frá því seinast. Á hann fáa en
óvægna fylgismenn, og hefur sum-
um reynst ótryggilegt að eiga undir
þeim starf sitt og stöðu, ef því væri
að skifta. En með herkjunni hefst
það og má alveg eins búast við að
Valtýr fái nú ósk sína upp:yita, enda
á hann brýnt erindi á þing, þótt
ekki sje nema til þess að reyna að
fá breytt ákvæðinu í nýa stjórnar-
skrárfrumvarpinu sem segir að út-
Iendir borgarar hafi ekki kjörgengi
á alþing íslendinga. Kristján læknir
hefur aftur óþvingaðra og eðlilegra
fylgi því að hann er þektur maður
á staðnum og vinsæll og erá móti
»frumvarpinu« sem meiri hluti kjós-
enda, og má vera að það vegi nú
fult svo mikið við leynilegar kosn-
ingar. Annars væri eðlilegast að
heimta af Valtý, úr því honum er
þetta feikna kappsmál að komast á
þing, að hann Ijeti svo lítið að vera
búsettur í landinu og skapa sjr»' eðli-
legt fylgi í stað þess að gjöra svona
ítrekaðar harðfylgis árásir a minsta
kjördæmið á landinu. — - - —
Raddir
aimennings.
Flöggin í miðbænum.
Á sunnudaginn sýndu menn Iiti
sína eins og lög gera ráð fyrir er
minnisvarðinn var afhjúpaður.
Notið SUNDSKÁLANN.
Hjer skal sýrt frá litum í miðbæn-
um og grend við hann.
Á Ingólfshvol: hafði eigandi »HvoIs-
ins« Guðjón Sigurðsson úrsmiður
dregið mikinn og fagran íslenskan
fána á stöng. Á móti var Danabrók
ein klofin og Ijót á pósthúsinu. En
það hef jeg þó fyrir satt að ekki
er póststjórnina að lasta fyrir það,
heldur símastjórnina, sem á þennan
fána. — Hjá ísafold, Jóni Brynjólfs-
syni og Birni Símonarsyni voru ís-
lenskir fánar 3 hverhja öðrum, AI-
þingi veifaði Danabrók eins og lög
gera ráð fyrir. Fyrir framan bað-
húsið, við hliðinaáafgreiðslu stjórn-
arblaðsins Ingólfs var rauði fáninn,*
en hafði Iítið loft, ýmist hjekk hann
máttlaus niður eða þá að hann vafð-
ist utanum stöngina, og var yndi
að horfa á hann. Á Bárunni og
Iðnó voru fslenskir fánar að vanda.
Fálkamerkin voru hjá Edinborg,
Chouillou og Afgreiðslu Thorefjel-
agsins. Það mun vera það lengsta
sem afgr. maðurinn þorir að fara
að flagga með fálkanum. Það var
víst húsbóndi hans, sem kastaði ís-
lenska fánanum niður í gjá á Þing-
völlum konungskomusumarið, og
fór ekki sjálfurá eftir.— Hjá Stjórn-
arráðinu er nú komin upp ný flagg-
stöng, í þeirri átt er til Kaupm. hafn-
ar veit. Blaktaði þar Danabrók af-
ar mikil yfir höfði Jóns Sigurðssonar,
eins og við mátti búst. Hin inn-
lenda Thomsens-verslun (eða þar á
húsunumý voru danskirfánar, sömul.
hjá Zimsen kaupmanni og »Timbur
og KoI.« Hjá Margreti Zóega var
bæði danskur fáni og íslenskur og
íslenskur hjá Jóni Þórðarsyni eða
eftirmönnum hans.
Seinna um daginn kom jeg suð-
ur í Brekku, þávar Danabrók, klof-
in, komin upp hjá ráðherra.
Einn lítill íslenskur fáni var þar
á stöng við garðshlið frú Alfheiðar
ekkju Páls amtmanns Bríem.
En til þess að ekki * hallaðist á«
var Danabrók lítil við garðshlið pró-
fessors Jóns Helgasonar.
Snerrir.
*) Afgreiðslum. Ingólfs getur þess
að umrædd fánastöng heyri ekki til
þessu húsi og myndi hann og ritstj.
veifa bláum fána. — R.
Útgefandi;
Einar Gunnarsson, cand. phil.
PREN^SMIÐJA DAVIDS ÖSTLUNDS