Vísir - 04.10.1911, Blaðsíða 2

30
V I S 1
XWMIQ
Afarfallegirnýir
enskir
vetrar-
frakkar
nýkomnir
í stóru úrvali.
Nýtisku efnil
Nýasta sniðl
Verð frá kr.
12.00—43.00
Föt komin i
einmuna stóru
úrvali frá kr.
12.50- 52.00.
Londonar og
Berlínarsnið.
Fataefni
(skozk cheviot-
tau), viðurkend
bestu fatatau i
heiml, nýkomin
með nýustu
múnstrum og
litum.
Hattar, húfur og göngustafir í úrvali. Hálslín og hanskar, nýasta snið
BRAUNs VERZL. 'HAMBORG
AÐALSTRÆTI 9.
Háskólahúss- umsjónarmaður
er skipaður Jónas Jónsson skáld
(Plausor) og býr hann nú í Há-
skólanum.
Austrl komá sunnd. kveld úrhring-
ferð og með honum flöldi fólks. Þar
meðmag. SigurðurGuðmundsson, Pjetur
Thóroddsen læknir og lögfræðisnemar
Andrjes Björnsson og SigurðurSigurðs-
son.____________________________
Attaw a$ laxvðix.
Svölur. Það er ekki sjaldgæft
gæft að svölur komi hingað til
landsins á vorin og byggi þá hjer
hreiður stundum, en hitt er sjald-
gæft að þær ungi hjer út. En á
Ganlverjabæarkirkju, þar sem hrafn-
arnir unguðu út í vor, hafa líka
svölur ungað út í sumar. Fjórir
litlir Svölu-íslendingar hafa í haust
leikið sjer hjá foreldrum sínum að
Gaulverjarbæ öllum, er sjeð hafa,
il hinnar mestu ánægju.
Sa^atv a$ s$á\$um
m$cv.
Eftir Tom Murray.
(þýtt úr ensku.)
Frh.
Móðir mín saumaði mjer þykka
kápu með Ulstersniði; þegarjegmát-
aði hana, sagði hún: »Tom, bless-
aður, vertu alltaf í þessari kápu, þeg-
ar þú þarft að leita þjer atvinnu —
þú ert eins og fullorðinn maður,
þegar þú ert kominn í kápuna.«
Fyrir 3 krónur og 50 aura keypti
jeg mjer vaðsekk — hann stendur
mjer fyrir hugskotssjónum grænn
og mórendur — og í vaðsekknum
hafði jeg aleigu mína, nema pening-
ana, sem jeg hafði inni á mjer. Pen-
ingaeign mín var 14 krónur 85 aurar,
þegar jeg kom til Chícago, en fje-
lagi minn átti nokkuð meiri peninga.
Við vorum svo hræddir um að yrði
stolið frá okkur, að í járnbrautar-
lestinni vakti ávaltannar meðan hinn
svaf.
Af því jeg hafði verið búðarmaður,
þá Ieitaði jeg fyrir mjer með at-
vinnu í búðum, enn gat hvergi
fengið!
Peningarnir voru á förum, svo
jeg stakk upp á því, að við skyld-
urn fara til Rockford 111.— Þangað
hafði eitt sinn farið maður heiman
úr litla þorpinu okkar, og átti nú að
vera orðinn þar stórríkur, að því er
kviksögur sögðu. Til þess að
þurfa hvergi að kaupa okkur hús-
næði, þá sátum við alla nóttina á
járnbrautarstöðinni, þangað til við
fórum með morgunlestinni.
Þegar komið var til Rockford
skildi jeg vaðsekk minn eftir hjá
gestgjafanum á járnbrautarstöðinni
í og fór að randa um bæinn íatvinnu-
leit. Margir kaupmenn afsögðu mjer
vinnu, en að lokum kom jeg til
kaupmanns, sem veitti mjer athygli.
' Hann virtist þó ekki vera tilkippileg-
ur, þangað til jeg sagði. »Jeg er
kominn alla leið frá Canada og þarf
að fá vinnu.« »Canada«, hafði hann
i eftir mjer, »Canadamenn hafa mjer
i gefist vel, það er best jeg reyni, þú
skalt fyrst um sinn fá 24 krónur
um vikuna.«
»Nær geturþú byrjað?« »Núna«,
sagði jeg og fór úryfirhöfninni,sem
móðir mín hafði um mælt eins og
áður er frá sagt.
Rockford var fjörugur bær og
það var stór verslun, sem jeg var
| viö. Jeg lærði þar vel vörumeð-
ferð og að græða peninga, en því
miður lærðist mjer einnig að eyða
þeim það var alveg nýtt, að geta
eytt peningum mjer til skemtunar,
og þar eð jeg átti engan vin r jer
eldri og ráðsettari, þá hagaði jeg
mjer ekki, sem skyldi. Þrátt fyrir
það þá sendi jeg mömmu nokkuð
af peningum, þó ekki eins mikið
og jeg hefði átt að gera.
Þegar Chicago var endurbygð,
árið eftir brunann mikla, þá fór jeg
að hugsa um að það væri stór borg
mátuleg mjer.
Jeg brá mjer þangað og fjekk at-
vinnu hjá húsgagnasala og var kaup
mitt 43 kr. 60 aurá viku, Jegvar
ekki búinn að vera margar mínútur
í búðinni, áður jeg fann það með
sjálfum mjer, að þessi verslunargrein
var mjer gersamlega ókunn. Jeg
fór því til verslunarstjórans og sagði
við hann, að mig langaði til að