Vísir - 06.10.1911, Side 2

38
V I S I
Raddir
aimennings.
Sparkið.
Það sem D. segir um »Sunnu-
dagssparkið« í Vísi í gær þarf dá-
lítillar leiðrjettingar.
Þess er getið þar að skipverjar
á íslands Falk hafi gabbað Reyk-
víkinga með því að koma ekki á
knattsparkið fyrirliugaða, en þar ber
þess að gæta að þeir sem ætluðu
að »sparka« eru ekki sínir egin
húsbændur.
Svo vildi til að þegar »spark-
menn« voru að fara ofan í bátana
kom skúr nokkur og bannaði yfir-
maður skipsins þeim þá Iandgöngu.
Ef rigninghefði haldist var ógjörn-
ingur að vera að knattsparki, en
illt líka að hætta er leikar standa
sem hæst, þó dembu geri.
P.
Hvernig Danir
lítaá málin.
Jeg hef leyft mjer að þýða eftirfar-
andi úr Politiken frá 11. f. m. og bið
Vísi fyrir.
Haukur.
»Þrennskonar kreppa
á íslandi.
Það er ekki minna, en að þrennu
leyti, sem kreppir að á íslandi, um
þessar mundir: alþingisforsetaskifti,
ráðherraskifti og rektorsskifti.
Fyrsta kreppan er á þann veg
að hún heldur ætti heima í kými-
leik en í verunni.
Aðal hlutverkið er: alþingisforseti
Skúli Thoroddsen.
Eins og áður er frá greint, fjekk
hann 1200 kr. bitling úr lands-
sjóði, í þeirri veru, að hann mætti
í Rúðu fyrir íslands hönd, við há-
tíðahöldin. En þareð ekki varð vart
við forsetann í Rúðu, og efamál
var, hvort hann hefði komið þang-
að, þá leitaði ráöaneytið upplýs-
inga, bæði hjá forsetanum sjálfum
og í Rúðuborg.
Enn nú heldur forseti því fram,
að ’nann eigi ekki að standa ráð-
herra nein reikningsskil á því fje,
er Alþing hafi veitt sjer. Skúli
Thoroddsen hefur því látið í ljósi
við ráðherra Kristján Jónsson að
hann væri að vasast í því, er ekki
kæmi honum við. Það er varla
hægt að • scgja, að það auki álit
íslands útávið, er ráðherra leitar
upplýsinga erlendis, um hvort for-
seti alþingis hafi gjört skyldu sína.
En þess verður að gæta að kosn-
ingabarátta stendur yfir nú á ís-
landi, og menn þar, þegar svo
stendur á, sýnast aðhyllast kenn-
ingu Kristmunka: tilgangurinn helg-
ar meðalið.
Sagan er ekki enn á enda, því
herra Thoroddsen hefur nú komið
fram ineð sín gögn í málinu, sem
eru nafnlaus reikningur og ferða-
kofort merkt »Rouen«. í sjálfu
sjer er hið síðarnefnda ekki sönn-
un þess að Skúli Thoroddsen sjálf-
ur hafi verið í Rouen, en í mesta
lagi sönnun þess að kofortið hafi
komið þangað.
En fylgismenn Thoroddsens ota
fram sönnunargögnum sínum og
heimta að ráðherrann fari frá, þareð
hann hafi lítilsvirt forseta alþingis
með ærumeiðandi tortryggni. Þettað
er nú önnur kreppan.
Þriðju kreppunni mun ekkert
finnast líkt á fastalandi Evrópu.
Ráðherraskifti eru alvanaleg, en póli-
tísk rektoraskifti eru fáheyrð.
Á íslandi kemur þegar fyrir á
fyrsta ári háskólans, stórpólitísk
rektorsvandræði, og virðist auðveld-
ara að koma þeim á stað en að fá
Geysir til að gjósa. Kreppan sú
stafar frá hátíð háskólans norska.
Á hátíðinni voru staddir svo
margir háskólafulltrúar, að ekki gat
komið til máls, að allir fengju þeir
orðið. Fulltrúunum var flokkað
niður, og Danmörk og íslandi skip-
að saman, sem eðlilegt var, og þá
Rector magnificus Kaupmannahafnar
háskóla, prófessor Kr. Erslev, sjálf-
sagður að mæla fyrir þeirra höud.
Rektor háskóla íslands, prófessor
Björn Ólsen, sem er stiltur maður
og nafnfrægur vísindamaður, f s
miklar skammir fyrir þettað hjá
Sjálfstæðisflokknum. Prófessor Ers-
lev kvað h'afa nefnt háskóla íslands
lýðháskóla (Höjskole), er þó það
orð bæði hjer í Iandi og víðar í
Evrópu alment notað í sömu þýð-
ingu og danska orðið »Universitet«
Þettað er íslandi skömm og háð-
ung segja sjálfstæðisblöðin, að pró-
fessor Ólsen skyldi líða annað eins!
Og svo er heimtað að Hr. Ólsen
segi sig frá embætfinu, sem rektor
háskólans íslenska.
Þarna er þriðja kreppan. Það
mega menn vera vissir um, að auk
þessara þriggja stóru, muni þær vera
margarsmákreppurnará íslandi. Það
koma gosa í politík íslands, og um
þau er sem önnur gos, að ómögu-
legt er að sjá þau fyrir. Vjer skul-
urn engu spá um leikslokin, en tími
væri til þess komin, aðsjatnaði hve
kýmileg pólitík íslendinga er.«
Eftir Totn Murray.
(þýtt úr ensku.)
— Frh.
Þannig fór jeg frá einum við-
skiftamanninum til annars, og eftir
nokkra daga voru mjer allar vöru-
tegundirnar kunnar, og hvernig þeim
best yrði haldið fram.
Jeg var þar í sex ár, þangað til
vikukaup mitt var orðið 65 krónur.
Einn dag lenti jeg á túr með
drykkjumanni, og bar það þann
árangur, að húsbóndi minn sagði
mjer upp vistinni.
Mjer brá töluvet við þettað og
iðraðist þess sáran hvernigjeg hefði
hagað mjer.
Tveimur vikum seinnabauð gamli
húsbóndi minn, mjer stöðuna afturi
en jeg var þá ekkert upp á liann
kominn, og vildi reyna fyrir mjer
annars staðar. Forstjóri stórrar smá-
sölu verslunar bauð mjer að stjórna
deild er seldi alskonar karlmanna-
fatnað. Jeg tók starfið að mjer.
Sýnisgluggardeildarinar voru óhrein-
ir og illa fyrkomið. Var það fyrsta
verk mitt, er jeg kom, að fægja glugg-
ana með sjálfs míns liöndum og
koma sýningarvörunum laglega fyr-
ir. Þetta vakti þegar traust forstjór-
ans á mjer, enda fann hann fljótt
inn á það, að mjer fanst deildin
vera mín og á minni ábyrgð.
Jeg fór að lokum að vakna til
þeirrar vissu að framtíðarhorfur versl-
unarmanna við smásölu, væru ekki
góðar. Það er að segja tiltölulega.
Jeg gat talið á fingrum mjer þá
búðarmenn er störfuðu hjá fata og
húsgagnasölum oghöfðu 400 Sterl-
ingspunda árskaup. Á heildsölu-
svæðinu var útlitið alt annað. Þar
var alment að menn höfðu 1000
Sterlingspunda kaup og þar höfðn
menn tugum saman 2000 Sterlings-
punda árskaup. Þetta kvatti mig
til að litast um á heildsölusvæðinu.