Vísir - 27.02.1912, Blaðsíða 3

33
V I S 1 R
l£í
SVóJutrár dextd l.mars \j\8 Uraa-
sk®\% ^sgv. 3^aBu^ss(mav*
JUSdws \fo-\£ Vóm kfm\.
Nánari uppiýsingar gefur
Bergstaðastr. 3, ^SB** 3^*aB^SSQtiaií • Talsímí 208.
Metrakeríisblað
Samúels Eggertssonar
er til sölu hjá bóksölunum.
f
Omissandi leiðarvisir.
ágæf á 25 au. pundið hjá
les Zimsen.
hið eina sem nokkurs virði er á
allri skepnunni og þeir vita ná-
kvæmle a hvar hennar er að leita.
Jeg hef sjálfur veitt hákarl sem auk
eigin lifrar var með tunnu af lifur
úr vinum sínum í magánum. Þeir
eru miklu verri hákarlarnir en mann-
æturnar við Kongo.
Vjer drögum sjaldan upp há-
karl án þess að honum fylgi þrír
eða fjórir fjelagar hans, sem eru
að hugsa um lifrina í honum. Oft
er hægt að skutla þá og þá bætast
enn fleiri í hópinn og stundum
verður alveg krökt af hákarli í
kringum skipið.
Vjer sleppum hákarlinum þegar
er vjer höfum náð úr honum lifr-
inni og þetta veikir þá dálítið eins
og þjer getið nærri. Vinirnir jeta
svo það sem eftir er.
• Frh.
Reinh. Andersson
klæöskeri
Horninu á Hótei ísland.
11. flokks vinna. Sanngjarnt verð
Allur karlmannabúnaðurhinn besti.s
SktWiiiifred.
Ensk skólasaga
eftir
F. W. Farrar.
----- Frh.
»Húrra! hrópaði Henderson,
er piltar streymdu ’ úr stofunni,
nú stendur heimurinn ekki lengi,
að hugsa sjer að jeg skyldi verða
sá fjórði í röðinni. Jeg hefði
svarið fyrir að' jeg væri svona
mikill maður. Þú mátt vara þig
á mjer, Walter minn, að jeg ekki
steypi þjer, og hrífi frá þjer lár-
viðarsveigin«.
»Jeg skal vara mig,« sagði
Walter, en komdu nú með, og
hjálpaðu mjer að taka saman
pjönkur mínar og láta niður lár-
viðarvegin. Nú höldum við bráð-
um heim, — húrra!«
Hann kyrjaði upp með gamla
skólakvæðið:
»Don\um, domum, dulæ dom-
um,« *) Power og Henderson
tóku undir lagið, en ekki Kenrick.
Dagin eftir, dreitðu piitar sjer
í ýmsar áttir til heimila sinna.
Eins og geta má sjer til, átti
Walter gleðileg jól. Power vai
hjá honum í hálfan mánuð, og
geta allir, er hafa átt gott og
kærleiksríkt heimili, giskað á að
þar var ánaegjulegt, er þeir fjel-
agar voru saman, og hver dag-
urinn var fljótur að líða. Power
varð uppáhald allra, hann hugs-
aði ekki svo mikið um sjálfan
sig, en tók af áhuga þátt í því,
er aðrir vildu, ogvar öllum gam-
an að veru hans. Bæði honum
og Evsonsfólkinu þótti leiðurað-
skilnaðurinn, er hann fór.
Walter hafði fengið leyfi for-
eldra sinna, áður en Power kom,
að bjóða Kenrick.
Mikill munur var á heimili
Walters við Semlinvatn og heim-
ili Kenricks í Fusbý; fær lesarinn
að fara kynnisför til Kenricks,
áður en vjer leitum aftur til óró-
ans í Skt. Winifred.
Svar kom frá Kenrick, og var
það á þessa leið.
Kæri Walter!
Freisting mikil var mjer að
brjefi þínu, og mikils þætti mjer
um vert, ef jeg gæti farið og
heimsótt þig. Jeg næstum öfunda
ykkur Power af að vera saman
á svo yndælum stað og Sem n
er. Pó get jeg ekki komið til
þín og skal jeg ekki undan draga,
að segja þjer orsökina. — Móðir
mín hefur ekki efni á að láta mig
fara. Jeg hef æfíð skoðað þig
kæri Walter, sem besta vin minn
í skólanum, og get eins vel sagt
þjer það straks, að við erum
mjög — mjög fátæk. Jeg mundi
reyna að ganga part af leiðinni,
ef jeg að eins gæti keyrt á 3
farrými járnbrautarinnar hitt, en
því er nú ekki að heilsa, Pú
ert svo hamingjusamur að þekkja
ekki til »res angusta domi.«*)
Pú hendir víst gaman að nafni
sveitar minnar Fusby — b —
tnud en það get jeg fullvissað
þig um, að nafnið hæfir staðn-
um, sem jeg hata af hjarta. Ef
þú spyr mig að, því við búum
hjer, þá er ekki öðru að svara
en að við erum neydd til þess.
Hjer þurfum við enga húsaleigu
að borga, því húsið erfðum við
eftir mannhatara einn, er var ætt-
ingi vor.
Östlunds-prentsm.
') Heima, heiina, yndælt heima.
') Skortur á heimilinu.