Vísir - 26.07.1912, Side 1

355
Kartöfiur VÖ RUHÚSINU
Austurstræti 10.
"0\su
23
Föt og Fataefni s“íúf“mes“f
úrval. Föt saumuð og afgreidd \ 12-14 tímum.
Hvergi ódýrari eu í ,6AGSBRÚ N‘. Sími 142.
Kemur venjulega út kl. 12alla virkadaga. 25 blöð frá 1. júlí kosta: Áskrifst.50
Afgr.í suðurenda á Hótel ísl. lH/^-Sog5-7 Send út um landóO au. — Einst. blöð 3
Föstd. 26. júlí 1912.
Háflóð kl.3,35‘ ard. og kl. 3,56‘ síðd.
Háfjara hjer unr bil 6 st. 12‘ síðar.

a.
a.
Skrifstofa í Pdsthússtræti 14A.
lega opin kl. 8—10, 2—4 og
Frá alþingi.
ISIeðri deiid.
Venju-
6—8.
Afmœli.
Frú Ouðrún Guðmundsdóttir.
}ón Brynjólfsson kaupmaður.
Á morgun.
Póstar.
Póstvagn ter til Þingvalla.
Vestan og norðanpóstar koma.
Ingólfur kemur úr Borgarnesi.
Veðrátta í dag.
Loftvog £ Vindhraði Veðurluag
Vestm.e. 768,5 10,1 0 Heiðsk.
Rvík. 768,2 8,5 0 Ljettsk.
ísaf. 770,3 9,1 0 Ljettsk.
Akureyri 770,2 6,2 0 Ljettsk.
Grímsst. 735,1 7,0 0 Heiðsk.
Seyðisf. 770,5 7,1 j 0 Hálfsk.
Þórshöfn 761,9 9 5 NA 6 Regn.
Skýringa/.
N—norð- eða norðan, A —aust-eða
austan, S—suð- eða sunnan, V—vest-
eða vestan,
Vindhæð er talin í stigum þann-
ig: 0—logn.I—andvari, 2—kul, 3—
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6—
stinningskaldi,7—snarpur vindur,8—
hvassviðri,9—stormur,l 0—rok, 11 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
fíílíktetlim'ir V'ðurkendu, ódýru, fást
lilhliIbUll Ildr ávalt tilbúnar á Hverfis-
ötu gó.—Sími 93.—HELQl og EINAR,
Úr bænum.
Guðmundurskáld Guðmunds-
son frá Isafirði, sem dvalið hefur hjer
um hríð, hefur kveðið kvæðaflokk mik-
inn um krisnitökuna hjer á landi, er
hann nefnir LJósasklftl. Flokk þenna
las hann upp fyrir fjölmenni í Bárubúð
laugardaginn 20. júlí, og var gerður
hinn mesti rómur að.*
*) Þessi smágrein átti að koniaíjúlí-
blað Sunnanfara Fjekk ekki rúin.
Kemur því lijer.
Sparisjóðir Dana.
Peir eru 543 að tölunru' til
sem stendur. Ríkið launar tvo
eftirlitsmenn með þeim, en það
starf er svo mikið, að 9 — 10
ár ganga til að yfirlíta alla spari-
sjóðina. Sparisjóðurinn í Hjör-
ing, sem menn vita nú að hefur
verið stolið úr um hálfa miij-
ón króna, var síðast rannsakað-
ur af þessum eftirlitsmönnum
árið 1900, en ætlað er að farið
hafi verið að stela úr honum
löngu fyr eða jafnvel oft frá
stofnun hans. Fyrir hálfu fimta
ári setti stjórnin nýan eftirlits-
mann með sparisjóðunum. Hann
er nú búinn að rannsaka 250
sparisjóði og.hefur fundið veru-
lega vöntun í 15 þeirra og hef-
ur látið það uppi við tíðinda-
mann, að í flestum þe’rra hafi til ;
allrar hamingju verið minni vöntun !
en í Hjörring *
Ef eð líkindum ræður ætti I
þessi ríkis-eftirlitsmaður að finna
vöntun í 30 — 40 sparisjóðum
landsins, og upphæðin nemur
auðvitað mörgummiljónum króna.
Svo er eftir að vita, hversu marg-
ir sparisjóðsstjórar geta vilt
honum sjónir eins og fyrirrenn-
urum hans.
Þau eru eftirtektarverð orð
Shakespears: «Thereis something
rotten in the State ofDanmark«.
' (Að mestu eftir »Politiken«.)
ímerki kaupir háu verði I.
® Östlund, Laufásveg 43.
10. fundur 25. júlí.
Áður til dagskrár væri gengið,
las ráðh., Kr. J., upp símskeyti, sem
hann hafði fengið frá konungi í gær-
kvöld. Það hljóðar svo:
»Ósk yðar um lausn á náð, frá
því á morgun að telja, er veitt*.
Christian R.«
Kvaðst hann samkvæmt þessu
segja af sjer ráðherrastörfunum.
Þá gekk Hannes Hafstein til ráð-
herrasætis og las skeyti, er hann
hafði fengið sem svar upp á þegn-
saml. till. meiri hluta á alþ. í gær-
kvöld svohljóðandi:
Bankastjóri Hannes Hafstein Rvík.
»Aarhus 24. — 7. 1912.
Skipa yður íslandsráðherra frá
deginum á morgun að telja.
Christian R.«
Síðan ávarpaði hiiin nýi ráðherra
deildina nokkrum orðum. Kvaðst
taka við ráðh. tign samkvæmt þessu
skeyti í því trausti, að hugur hafi
fylgt máli hjá meiri hl. þin. um
það, að styðja sig í sínu aðal áhuga-
máli, en það sje að efla frið í land-
inu, ekki með aðgjörðaleysi, heldur
með starfi. — Horfurnar sjeu nú
ískyggilegar, ef ekki rætist úr. Fjár-
hagurinn sje ekki góður, ekki einungis
hagur landssj., heldur og lánstrausts-
ástand landsins yfirleitt. Úr hinu
fyrtaldamegi bæta með auknum tekj-
um, og þótt skiptar sje skoðanir um
Ieiðir til þess, þá treysti Iiann því,
að samkomul. náist, enda sjáist það
á þinginu, að ýmsir þm. hafi hug
á að reyna að ráða fram úr þvf,
og sje hann þeim þakldátur fyrir.
— Hvervetna blasi við nýir mögu-
Langbesti augl.staður í bænum. Augl.
sjeskilað fyrir ki.3daginn fyiir birtingu.
leikar til sjós og lands, en aflið til
að hagnýta þá sje ekki nóg. Hjer
vanti peninga og lánstraust og verð-
brjef landsins sje ekki seljanleg við
sæmil. verði. — Kvaðst hyggja að
ein af aðalástæðunum til alls þessa
sje sundrungin og deilurnar inn á
við og út á við. Þess vegna sje
hann sannfærður um að eitt af því
fyrsta, sem gjöra þurfi, sje að fá
viðunanlegan enda á sambandsmál-
ið, sem nú sje aðallega sundrungar-
eldsneytið. Þess vegna megi þetta
þing eklci lfða svo, að ekki verði
gerðar tilraunir í þá átt, en til þess
þurfi að sameina krapta allra þm.
sern ekki sjeu skilnaðarmenn. Þess
vegna gleðji það sig að margir menn
úr báðum flokkum og utan flokka
hafi nú þegar lýst yfir því, að þeir
vilji bindast föstum samtökum um
að reyna að fá þetta mál sem fyrst
Ieitt til sæmilegra lykta, með því að
gjöra þær breytingar á frv. frá 1908
sem líkindi sjeu til að þjóðin og
Danir fallist á, og treysti hann því
að þetta mál nái fram að ganga.
Þá var gengið til dagskrár, 1.
málið var stjórnarskrármálið 1. umr.
Framsögum., Bjarnijónssonfrá Vogi
mælti með frv., og birtist ræða hans
sjer á parti í þessu blaði. Fleiri
töluðu ekki, og var málinu vísað
til 2. umr. og 7 manna nefnd kosin
þeir:
L. H. Bjamason
Guðl. Guðm.s.
Jón Ólafsson
Sk, Thoroddsen
Kristján Jónsson
Valt. Guðmundsson.
Afgangur fundarfrjetta verða að
bíða næsta dags.
Frá Mexiko.
Clueretaro.
---- Frh.
Maximilian varðist sem hetja.
Hraustasti herforinginn í Mexiko,
Miramon, stóð við hlið hans, og
stýrði orustunni. En auðvitað voru
svik á seyði: besti trúnaðarmaður
og ráðgjafi keisarans, Lopez ofursti,
sveik hann. Hann seldi keisarann
fyrir 2000 gullpeninga og hleypti
upphlaupsmönnum inn í La Cruz
klaustrið þar sem keisarinn og varð-
sveit hans hafðist við.
Það var um niiðnættið og mán-
inn skein — eins og núna — yfir
bæinn. Upphlaupsmenn mættu ó-
væntu viðnámi, og keisarinn komst
undan með Mejia herforingja. Þeir
leituðu hælis uppi á hæðinni þarna
- Cerro de la Campana, þar sem
bænhúsið er nú.
Og Miramon bjóst til varnar í
Capucinergötunni. Hringur var
sleginn um hann og kúlurnar dundu
á honum og sveit hans. Skamm-
byssukúla kom í andlit hans, hann
fjell, stóð upp aftur hálfblindur og
var þegar handtekinn. Þá varkeis-
aradæminu ósigurinn vís.
En uppi á »Klukkuhvoii« stóð
Maximilian keisari og kappar hans.
Þeir stóðu þarna án stórskotafæra
á klettinum eins og skipbrotsmenn
sem horfa á hafrótið í aðsigi, Es-
cobedo hershöfðingi, asnrekinn fyr-
verandi ineð blóðstokknu glyrnurnar,
kom á fleygiferð með fjórar her-
deildir upp hæðina með öskri og
óhljóðum,
Hvar var nú Miramon? Hann
lá í blóði sínu í klaustrinu Santa
Teresita. Mejia herforingi vildi verj-
ast. En keisarinn vildi ekki sinna
því boði. Hann dró upp hvítan
fána, ópunum ljetti, — hár maður
í .herforingja einkennisbúningi Mexi-
komanna gekk ofan af víggirðing-
ur.um, Hann litaðist rólega um.
Öðru megin voru Mexikomenn. —
hinumegin voru sjálfboðaliðar frá
Vesturhéimi, er gengið höfðu í flokk
Juarez.
Það var keisarinn. Hann gekk til
Vesturheimsmanna, rjetti Corona
hershöfðingja sverð sitt og mælti:
»Hershöfðingi! Jeg er svikinn af
mönnunum og gæfan hefur sagt
skilið við mig. Jeg vil ekki auka á
tölu ekkna og föðurleysingja, —
hjerna er sverðið mitt!«
Keisarinn og foringjar hans voru
lokaðir inni í Santa Teresita klaustr-
inu, og áttu við bágindi að búa.
Síðar voru þeir fluttir f klaustrið
la Capucina, kvaddir fyrir herrjett
er saman var settur eins og við
mátti búast, Keisarinn var dæmd-
ur til dauða og sömuleiðis þeir
Miramon og Mejia. — Stjórnniála-
mennjrnir reyndu að fá hann náð-
aðan, prinsessan af Salm-Salm fleygði
sjer fvrir fætur Juarez’ í San Luis
de Potosi, en þangað hafði hún
riðið 200 rastir meðal ræningja til
þess að biðja honum griða. En
Indíáninn frá Oaxaca var harður í
horn að, iaka eins og ættingjar hans,
Ahuelniettarnir. í skógum ættjarðar
hans.
Þann 19. júni 1867 voru fang-
arnir þrír fluttir á aftökustaðinn.—
Það var á Klukkuhvoli — Cerro de
la Campagna. Kl. 6 voru dyrnar opn-
aðar á fangelsi keisarans.
»Jeg er til reiðu«, sagði Maxi-
milian við liðsforingjann, sem kom
að sækja hann. Og þegar hann
kom út úr klausturhliðinu, mælti
hann: »Þetta er fagur dagur! Jeg
hef lengi óskað mjer þess að fá
að deyja sutnarmorgun í sólskini.«
Hann stje upp í fremsta vagninn,
— hershöfðingjarnir Miramon og
Mejia komu á eftir og klerkur með
þeim. Þeir stóðu allir í vagnin-
um á leiðinni og bros ljek um var-
ir þeirra. Þeir voru prúðbúnirsem
væru þeir að fara í veislu.
— Mjer finst jeg sjá þetta alt
glöggt. Sama sólin skín yfir Klukku-
hvolnum eins og þennan sumar-
morgun fyrir 45 árum. Víðsýni er
í allar áttir; gulleplatrjen eru í
blóma, banantrjen svigna undir á
vöxtunuin og ilmgrösin glóa undir
(Frh. á öftustu bls.)