Vísir - 03.11.1912, Page 3

Hushitunartæki framtíðarinnar
eru sennilega loft-hitunarvjelarnar amerísku. Það eru miðstöðva-hitunanjelar (kjallaraofnar), er flytja ferska útiloftið upphitað
til allra herbergja hússins jafnt og stöðugt, með þeirri temprun á hverjum stað, sem hver óskar. Hjer-sett mynd sýnir'inn-
rjetting og aðal-lögun þeirrar vjelar.
Þessar loft-hitunarvjelar, hvað vera
að útrýma öllum öðrum húshitunarfær-
um í Ameríku og víðar; — þar sem
kuldinn stígur þó upp í allt að 40 gr.
á Celsíus.
Fyrir 15 árum, voru þessar vjelar
settar í flest veglegri og stærri ’nús í
Winnipeg og víðar í Ameríku. En nú
hvað þær vera settar í nálega hvert
einasta hús, sem þar er bygt, auk
margra af hinum eldri húsum.
Aðalkostir þessarar húshitunarvjelar um fram önnur húshitunartæki, eru þessir: 1. Hún kostar minna. — 2. Hún þarf
minna eldsneyti. — 3. Hún flytur hreina útiloftið mátulega hitað, inn í herbergin, í stað þess að hita upp fúla og meingaða
inniloftið. — En hvað þýðir það fyrir heilsuna? — 4. Hún tekur alls ekkert rúm í herbergjum hússins, með því að hún
veitir útiloftinu upphituðu inn um járngrindur (Iokanlegar ristur) í gólfum eða skilrúmum herbergjanna, en með þyí útrýmist
allur óþrifnaður og óþægindi, fyrirhöfn og kostnaður, sem annars leiðir af meðferð eldsneytis og ösku og burstun og órými
af ofnum.
Þessar vjelar eiga við öll hús, er upp þarf að hita á vetrum, sem eru 6000 teningsfet að rúmmáli eða þar yfir. Þeim
má koma fyrir í nálega öll hús (kyrkjur, skóla, vinnustofur, íbúðarhús o. s. frv.), er standa á kjallara eða háum grunni, en
hentugast er að koma þeim fyrir um leið og húsið er bygt. — Vatnshitunartæki fylgir þessum vjelum (ef vill) til notkunar
við böð eðB í eldhúsi o. s; frv.
Fjórar af þessum hitunarvjelum eru þegar í notkun hjer á landi, — 2 á Patreksfirði og 2 í Reykjavík. — Þær eru
útvegaðar með verksmiðjnverði (án framfærslu), en að viðbættum flutningskostnaði.
Pantanir verður að senda með sem lengstum fyrirvara (minst 3—4 mánaða). Þeim verður að fylgja borgun eða
trygg‘ng fyrir borgun, ásamt teikningu og nauðsynlegum skýringum.
Stefán B. Jónsson, á Reykjum í Mosfellssveit, er aðal-umboðsmaður fyrir þessar vjelar hjer á landi.
Leikfjelag Eeykjavíknr,
PJALLA-EYVINDUR
verður leikinn
klukkan 8 í kveld
1 IðnaðarmaimaMsiim.
Ferðamolar
eftir
Sigurbjörn Á. Gíslason.
---- Frh.
Fnjóská hefur borið grjót á dá-
lítinn part af hólmunum fyrir neð-
an túnið í Laufási, og þótti mjer
það skemma útsýnið, en samt var
björgulegt og búsældarlegt um að
litast, enda hafa dugnaðarmenn bú-
ið í Laufási mann fram af manni.
Sjera Björn hefur meðal annars
gert 8 vallardagsláttur af óræktuðu
landi (móum og mýri) að túni og
gert 1000 faðma fjórsetta vírgirð-
ingu sunnan við engjarnar og of-
an við túnið, og ennfremur endur-
bætt húsaskipun, einkum hlöðurnar.
En best man jeg reynitrjein í
kirkjugarðinum í Laufási, enda þótti
mjer þau fegurstu »minnisvarðarnir«,
sem jeg sá í förinni. Þau eru 2,
reynitrjein, hvort við annars hlið, á
kirkjubaki á leiðum þeirra nafna,
föður og afa Tryggva Gunnarsson-
ar, fyrv. bankastjóra.
Hefur Tryggvi Gunnarsson skýrt
mjer svo frá, að afabróðir sinn
frá Fornhaga hafi gróðursett eldra
trjeið 1845, þegar Tr. G. varlOára
gamall; hafi það þá ekki verið full
alin, en líklega 4 eða 5 ára gamalt,
og kveðst hann hafa reynt að
hjálpa til, þegar holan var gerð
fyrir hrísluna, og ótal margar vatns-
fötur borið þangað síðar til að
vökva hrísluna í sumarþurkum. All-
löngu síðar (um 1863) bygði Tr.
kirkjuna í Laufási og vann að því
við 3. mann frá páskum fram að
slætti, og sjálfur gylti hann bog-
ann, sem þar er enn, milli kórs og
kirkju. Þá voru reynitrjein um 3
álnir á hæð, en nú ná þau upp
fyrir kirkjumænir og klæða allan
kirkjustafninn svo vandlega, að þeg-
ar maður situr í kirkjunni og’ lítur
út um glugga, sem eru sinn hvoru
megin við altaristöfluna, virðist
manni þjettur skógur vera að kirkju-
baki. Enda má svo fara að þar
verði skógur með tímanum, því að
nokkrar smáplöntur eru farnar að
teygja ofurlítið úr sjer í skjóli við
stóru trjein, en fyrir utan leiðin;
hafa þær komið upp alveg sjálf-
krafa af fræum trjesins.
Mjer er það ógleymanlegt, er við
sátum þrír, sjera Björn, sjera Þor-
steinn Briem og jeg, í Laufáskirkju
kyrláta kveldstund og töluðum um
sameiginleg áhugamál, og töluðum
við sameiginlegan Drottinn vorn,
meðan lítill andblær fór um skóg-
arlaufið við kirkjugluggana.
Betur að margar kirkjur ættu aðra
eins prýði og þessi trje. Frh.
CymMína
hin fagra.
Eftir ^
Charles Garvice.
--- Frh.
Hún hrökk við ofurlítið og leit
upp rjett sem snöggvast.
*Það er nijög fallega sagt af
yður*, sagði hún með lotningar-
róm.
»Það er blátt áfram sannleikur,
maddama Slade. Jeg verð að fara
alls þess á mis, þegar jeg fer aftur
til London.c
»Mjer þykir fyrir því að hugsa að
þjer ætlið að fara?« sagði hún nið-
urlút.
»Já, en jeg er nú ekki farinn!
Bellmaire er of fallegur staður til
þess að rjúka svona frá honum, og
mjer þykir orðið skemtilegt hjer.«
»Já, — það er óvíða fegurra.*
»Nú, hvernig vitið þjer það ?«
spurði hann brosandi. »Þjersögð-
Pappír og
ritfönff
frá ^
Y. B. K
lofa allir, er reynt hafa.
Yerslunin
Björn Kristjánsson.
uð mjer, að þjer hefðuð ekki kom-
ið út fyrir garðinn síðan kveldið,
sem þjer komuð hingað.«
Hún þagði, roðnaði ofboð lítið
og einhverjum óttasvip brá fyrir í
augum hennar, eitthvert hálfgert
vandræða-fát kom á hana og hún
stamaði:
»Jeg — jeg segi eins og — og
jeg hef heyrt sagt frá.»
»Meðal annara orða, mig furðar
á, að þjer skulið ekki fara meir út.
Jeg er hræddur um, að þjerskaðið
heilsu yðar með þessari inniveru.
Jeg vona að þjer haldið yður ekki
heima mín vegna«.
»Nei, herra minn, langt frá!
Það er öðru nær. Mjer líður vel.
Mig langar ekkert að vera úti við.
Mjer líður best heima«.
»Þjer hafið ekki svo mikið sem
sjeð jarlssetrið,« sagði hann. »Þjer
hefðuð gaman af því. Það er miki-j
fengleg höll og þar gengur mikið
á núna.«