Vísir - 29.08.1913, Blaðsíða 3

V t S I R
Þingið »gefur« þetta ekki í þeim
tilgangi, að bræðurnir »skemti sjer
í Kaupmannahöfn o. fl. löndum*,
heldur til þess að þeir læri betur
og fullkomni sig enn meir í söng-
list og hljóðfæraslætti.
List bræðranna þekki jeg ekki og
kann ekki heldur að meta hana, en
þeir eru viðurkendir a. m. k. sem
efni í listamenn í sínum fræðigrein-
um. Og sönrt list, sem er þjóðar-
innar ávöxtur og þjóðarinnar sómi,
hún er þess verð að þjóðin styrki
hana, hvort sem listin lýtur augum
eða eyrum manna. Listirnar fara
ekki að mannvirðingum. Listastyrk-
ir og listadómar eiga líka að sjálf-
sögðu, að vera hafnir yfir einkasmá-
muni, stjórnmálafylgi, vináttu eða
andstöðu o. s. frv.
Hvort sem þú eða jeg metum
slfkar listir mikils eða einskis, þá
eru þær fegurstu og fágætustu blóm-
in á greinum þjóðlffsins, og verða
því rætur þjóðlífsins að afla þeim
næringar.
Vandinn mesti er sá, að hlúa
einungis að bestu blómunum, án
nokkurrar hlutdrægni, og að sem
flestum tegundum blóma, en ekki of
mörgum á hverri gjððn. Fölu blóm-
in verða að falla, svo þau kyrki
ekki hin fegurstu í fæðingunni.
Þau hafa verið nokkuð mörg
skrifarablómin og skáldablómin, sem
hafa verið nærð af landssjóði
núna um nokkur ár. Jeg held bæði
of mörg og misrjetti beitt. Þjóðin
hefur a. m. k. komist að kverum i
sumra þeirra fullkeyptum.
Þingið hefur jafnan metið bækur
sönglegs efnis og Ijóöagerð meira
en aðrar listir. Þó hefur þingið
á síðustu árum farið nógu langt í
því, að styrkja listir þær, sem eru
aðeins fyrir augu eða eyru á líð-
andi stundu og að mestu leyti bæ-
arbúum einum tjl dægrastyttingar.
Þjóðin á nú orðið álitlegt safn
sögubóka og ljóðmæla. Hún á og
dálítið þjóðmenjasafn. Þ. e. að mestu
leyti forngripir. Þeir sýna það, að
þjóð og þjóðmenning hefur verið til
á íslandi. Þetta alt er mikilsverður
ávöxtur og eign fyrir þjóðina alla.
En hvar sjest þjóðmenningin á ís-
landi nú á dögum? Hvað verður
um listaverkasöfn nýju þjóðsnilling-
anna, þau sem meira eru með hönd-
um gerð? Eiga þau að fara öll í
útiendar hershöndur — Iistaverkin
kvennfólksins líka?
Þinginu verða lengi þakkaðar
ílla ölmusugjafirnar til einstakra
manna.
Hitt er þakklætisverð stefna, að
kaupa sönn listaverk viðunandi verði.
Þá mundu Iistaverkin fullkomnast,
fjölga ár frá ári og varöveitast hjá
þjóðinni um ókomnar aldir. Og
listamennirnir frægustu losnuöu við
hungur og hugarvíl, og líka við
freistinguna til óhófs og aðgerða-
leysis.
Mjer sýnist meira en mál, að
þingiö byrji nú strax að efna til
kaupa á Iistaverkum, t. d. þeirra
Einars Jónssonar, Ásgríms Jónsson-
ar og ekki síst Stefáns Eiríkssonar.
í slíka staði, þar listin hefur náð
föstum tökum, þarf eingan »styrk«,
»gjöf«, eða »laun«, heldur aðeins
sannsýna borgun og skynsamlega.
Vigfús Guðmundsson.
|,r""
Kvenna og Karla besiar og ódýrasiar.
| *\3e\s^ttn\n J&yóxw yvlst\át\ssou.
Hús með stórri
hornlóð
(undir 2 stór hús) er til sölu í Vesturbænum.
Lysthafendur snúi sjer til
G. Gíslasonar & Hay.
Regn-
kápur
Kvenna og
Karla
selur bestar og ódýrastar
Jón Björnsson & Go.
Tækifæris
verð
nú í 5 daga á öllum
okkar vörum.
Stórkostlegur afsláttur
frá okkar alþekkta
lága verði.
*)Jetsl.^\^\t\aut.
Cavl £átussot\.

Nýkomið
á
Laugaveg 63,
I Stubbasirts,
Kartöflur,
Kerii, Spil og handsápa,
Ofnsvertan, besta.
(Sölv-glands).
o. m. fl.
Jóh. Ögm. Oddsson.
'yatVóSlttt, nýar,
&pt\, £attlittt,
nýkomið með »Ceres« til
Guðm. Olsen.
Þinglýsingar.
10 júlí.
1. Ráðherra íslands selur 4. júlí,
Brynjólfi Björnssyni tannlækni
375 □ ál. Ióð úr Arnarhóls-
túni.
2. Matth. Þórðarson selur 4. júlí,
Sigurði Þorvarðssyni húsið nr.
32 við Lindargötu.
3. Jes Zimsen selur 26. júlí 1911,
D. Thomsen húsið nr. 10 við
Vatnsstíg.
4. Guðm. Helgason selur 17. ág.
1911, D. Thomsen, % húsið nr.
43 við Grettisgötu.
5. Samúel Jónsson selur 14. apríl
þ. á., M. Blöndahl 900 □ ál.
lóð við Barónsstíg.
/7. júlí.
1. Hróbjartur Pjetursson selur 14.
júlf Páli Steingrímssyni húsið
nr. 3B við Tjarnargötu.
24. júlí.
1. Sigurður Guðmundsson selur 19.
júlí Guðm. Þorleifssyni austur-
helming hússins nr. 24 við Lauga-
veg.
31. júlí.
1. Bæarstjórnin selur á erfðafestu
11. apríl þ. á. 7 hektara Iand í
Vatnsmýrinni til Jóh. Jóhannes-
sonar og hann selur aftur 27.
maí þ. á. E. Briem frá Viðey þaö
land.
2. Jóh. P. Guðmundsson selur 3.
mars þ. á. Sig. Þorkelssyni
húsið nr. 59 við Grettisgötu.
3. Jón Magnússon selur 19. febr. þ.
á. Stefáni Ólafssyni húsið nr. 1
við Rauðarárstíg.
7. ágúst.
1. Jón Magnússon selur 9. maí þ. á.
Jóni Jónassyni húsið nr. 68 við
Laugaveg.
2. Guðm. Jóelsson selur 26. apríl
þ. á. Jóni Guðjónssyni húsið
nr. 30 við Hverfisgötu.
3. Jóh. Jóhannesson selur 19. apríl
1912 Magn. Vigfússyni erfða-
fetsuland í Kirkjumýrinni.
4. Þorlákur Ófeigsson selur Magn.
Vigfússyni erfðafestuland í sömu
mýri.
14. ágúst.
1. Gísli Gíslason og Guðm. Magn-
ússon selja 8. þ. m. G. Gísla-
son & Hay Ltd. húseignina nr.
23 við Framnesveg.
2. Hjálmtýr Sigurðsson selur 17.
júní Gunnari Gunnarssyni hús-
eignina nr. 20B við Grettisgötu.
21. ágúst.
1. Þorl. Guðniundsson selur 18. f.
m. Gesti Einarssyni o. fl. lóð í
Melkotstúni.
28. ágúst.
1. Jón Steingrímsson selur 31. f.
m. Gunnari Gunnarssyni hús-
eigina nr. 119 við Laugaveg.
2. Kristján Kristjánsson selur 19. þ.
m. G. Gíslason & Hey Ltd. hús-
eignina nr. 52 við Hverfisgötu.
3. Bæarstjórnin selur 21. júní þ. á.
á erfðafestu 0,4096 hktr. land
austan við Austurkotsland Jóni
Hannessyni.
4. Sami selur 20. maí þ. á. á erfða-
festu 0,5073 hktr. land í Kapla-
skjóli Sveini Jónssyni.
5. Einar Runólfsson selur 13. apríl
þ. á. Jóh. Kr. Jóhannessyni c.
450 □ ál. lóð við Njálsgötu,
og Jóh. Kr. Jóh. selur hana aft-
ur 5. þ. m. versluninni Víkingi.
Cymbelína
hin fagra.
Skáldsaga
eftir Charles Garvice.
---- . Frh.
Hann var í vandræðum miklum
og óviss um, hvað hann skyldi
hugsa og gera. Þegar ungfrú
Marion flýði að heiman, hefði hún
vafalaust tekið sjer dularnafn, og
það var því ekki að því hlaupið,
að finna hana. Það eitt gat verið
leiðarvísir, að hún myndi reyna að
hafa ofan af fyrir sjer sem málari,
og þó var sú vísbending ekki full-
nægjandi, en sem málara varð hann
nú samt að leita hennar.
Klukkan var um 8, og hann
gekk niður Strandgötu. Svo var
hann gagntekinn af hugsunum sín-
um, aö hann gekk á bug við al-
faraveginn, til þess að lenda ekki í
þvögunni á strætinu, en sá brátt,
að það var að eins til þess að
lenda í annari mannþyrpingu. Það
var þessi venjulegi troðningur af
fólki, er var að ryðjast að dyrum
sönghallar einnar, og ósjálfrátt ljet
hann berast með straumnum. Þetta
var almennings sönghöll og var
hálf skrítinn staður fyrir niann, er
jafn vel var mentur og Claude Bell-
maire. Hálfleiður á þessu settist
hann út í horn og horfði á fólkiö.
Hann hafði hálft í hvoru gaman
af að sjá, hvað færi þarna fram,—
fjöldinn var mikill og allir hegð-
uðu sjer prúðmannlega. Söngleik-
urinn var ekki tiltakanlega fallegur
nje vel sunginn og leikinn, en nógu
gaman var samt aö honum. God-
frey bað þjóninn um vfnglas, mest
til þess að sefa nærgöngli hans,
er keyrði úr hófi, en hann hafði
auðvitað enga Iyst á því. Hann
sat þarna og var að hugsa um
Cymbelínu og ungfrú Marion, og
reyna í huganum að leysa Gordíons-
hnútinn, sem hann hafði sjálfur
hnýtt með hamskiftum sínum og
nafnskiftum við Arnold Ferrers. Og
nú bar við eitt þessara einkenni-
legu atvika, sem tíðari eru í hinu
raunverulega lífi voru, en við
ímyndum okkur.
Meðan verið var að syngja söng,