Vísir - 19.09.1913, Blaðsíða 3

V í S 1 R
Jxí
Lös frá AlþingS.
Lög i/m strandferðir.
1. gr. Landsstjórninni veitist heim-
iíd til að kaupa hluti í »Eimskipa-
fjelagi íslandst fyrir allt að 400 000
kr., gegn því að fjelagið taki að
sjer að halda uppi strandferðum
umhverfis Iandið með tveimur eða
fleiri strandferðaskipum. Ferðir þess-
ar skal fjelagið hefja svo fljótt sem
því verður við komið, og eigi síð-
ar en í apríl 1916. Um hluttöku
fyrir landssjóðs hönd í stjórn fje-
lagsins, stærð strandferðaskipanna,
gerð þeirra og hraða, fyrirkomulag
ferðanna, ferðaáætlanir og taxta fer
eftir samningi milli fjelagsins og
stjórnarráðsins.
2. gr. Náist ekki samningar við
»Eimskipafjelag íslands*, samkvæmt
1. gr., veitist landsstjórninni heimild
til að kaupa tvö strandferðaskip, hafi
annað þeirra að minsta kosti jafn
mikið farþega- og lestarrúm og sje
að minsta kosti jafn örskreitt og
strandferðaskip þau, sem hjer voru
í förum árin 1910—1912, og enn-
fremur heimild til að halda þeim
út á kostnað landssjóðs, bæði til
strandferða og annara ferða, eftir
því sem haganlegast þykir, þegar
strandferðum lýkur hvert ár.
3. gr. Stjórnarráðið semur áætl-
un fyrir strandferðaskip landssjóðs
og ákveður fargjöld og farmgjöld
þeirra. t>að ræður afgreiðslumann
skipanna, sem jafnframt er reiknings-
haldari, og ákveður þóknun hans,
og stjórnar hann útgerðinni að öllu
leyti undir yfirumsjón þess, sam
kvæmt erindisbrjefi er það setur.
4. gr. Útgerö landssjóðs skal, ef
til kemur, hefjast eigi síðar en
apríl 1916, og skal stjórninni heim-
ilt að leigja skip til strandferðanna
til bráðabirgða, hafi ekki tekist að
ná hentugum skipakaupum fyrir
þann tíma, og fer þá um rekstur
Ieiguskipanna samkvæmt 3. gr.
5. gr. Landsstjórninni veitist heirn-
ild til að taka lán allt að 450 000
kr. til að fullnægja ákvæðum 1. og
2. greinar. Stjórninni veitist og heim-
i!d til að setja strandskipin að veði
til tryggingar þeim hluta lánsupp-
hæðarinnar, sem út á þau kann að
fást.
Lög um brcyting á og viðauka
við lög 22. nóv. 1907 um bœarstjórn
í Hafnarfirði.
1. gr. Kjörskrá sú, er um ræðir
í 7. gr. laga 22. nóv 1907 um bæ-
arstjórn í Hafnarfirði, skal samin fyr-
ir árslok og gilda fyrir almanaks-
árið næst eftir, þótt aukakosning í
bæarstjórn fari fram á þvf ári. F>ó
skal kjörstjórn Ieyfa þeim að kjósa,
er á kjördegi sannar fyrir henni,
eða henni er full vitanlegt, að full-
nægt hefur skilyrðum fyrir kosning-
arrjetti síðan kjörskrá var samin.
2. gr. Aukaniðurjöfnun þá, sem
eftir 22. gr. sömu laga á að fara
fram í júní, má bæarstjórn Iáta fara
fram í maí.
3. gr. Gjalddagi bæargjaldanna
skal vera einn á ári hverju, hinn 1.
dag júlímánaðar. Sá, sem settur er
á aukaniðurjöfnunarskrána, er skyld
handa drengjum og stúlkum er bestur
ódýrastur í
0°’
uo
Kaupangi,
mm
Skrifstofustörf.
Kvenmaður sem er ve! að sjer f tungu máium
sjerstaklega ensku og helsi vön vjelriiun óskast nú
þegar á skrifstofu. R. v. á.
Of na
Og
eldavjelar
vita menn af reynslunni að er
best að kaupa hjá mjer.
Fátækur maður kom um dag-
inn og keypti ofn fyrir 28 kr.
Skömmu síðar kom hann aftur,
var stórum ánægður með kaup-
in, og vildi helst mega borga
meira.
Schou, steinhöggvari.
og notið ekki cement, nema þetta
skrásetta vörumerki
sje á umbúðunum.
Xm- Húsaleigusamninga-
eyðublöð á 5 au. selur D.Östlund.
STIMPLAR. •
Stáistimplar (fyrir upphleypt letur) og Kaut-
schukstimpiar, allar mögulegar gerðir, eru
útvegaðir á afgr. Vísis.
$$§ir Sýnishorn liggja frammi.
Stimpilpúðar og stimpilblek altaf fyririiggiandi.
ur að greiða skatt frá þeim tíma,
er hann flutti sig til kaupstaðarins,
nerna hann fyrir nokkuð af þeim
tíma hafi greitt útsvar annarstaðar.
Lög um eignarnámsheimild fyrir
bæarstjórn ísafjarðar á lóð og mann-
virkjum undir hafnarbryggju.
1. gr. Bæarstjórn ísafjarðar veitist
heimild til að láta eignarnám fara
fram á Ióð og mannvirkjum undir
hafnarbryggju og byggingar og
svæði í sambandi viö bryggjuna.
Undanteknar eru þó hafnarbryggjur
þær, sem fyrir eru, og vörugeymslu-
hús við bryggjurnar. Þessi mann
virki má ekki taka eignarnámi, nema
ný lagaheimild komi til. — — —
(alls 3 gr.)
Lög um bjargráðasjóð fslands.
1. gr. Stofna skal allsherjar sjóð
fyrir alla landsmenn til hjálpar í
hallæri eða til að afstýra því. En
það er hallæri, ef sveitarfjelög, eitt
eða fleiri f sýslu, eða bæarfjelag,
verða af náttúruvöldum svo illa stödd,
að sýslufjelagið eða bæarfjelagið
megnar ekki af eigin rammleik að
forða mönnum og skepnum við harð-
rjetti eða felli. Sjóðurinn skal heita
bjargráðasjóður.
2. gr. Hvert sveitarfjelag og bæ-
arfjelag á landi hjer skal á ári hverju
greiða iðgjald í bjargráðasjóð, 25
aura fyrir hvern mann, sem þar er
heimilisfastur, þegar manntal er tek-
ið. Bjargráðagjald greiðist úr sve.it-
arsjóði eða bæarsjóði.
3. gr. Bjargráðasjóðinn skal styrkja
á hverju ári með tiliagi úr landssjóði,
er nemi 25 aurum fyrir hvern
mann.
4. gr. Þessir menn skulu vera í
bjargráðastjórn, og hafa á hendi
reikningshald bjargráöasjóðsins og
geyma eignarskilríki hans: Forstjóri
atvinnumálaskrifstofu stjórnarráðsins,
formaður Búnaðarfjelags íslands og
annar maður, sem það fjelag kýs á
búnaðarþingi til 6 ára í senn, for-
maður Fiskifjelags íslands og ann-
ar maður, sem það fjelag kýs á
fiskiþirigi til 6 ára í senn. Öihr i
tekjum bjargráða-jóðsins ska! koma
á vöxtu í Landsbankamim rneð þeim
skilyrðum, sem landsstjóruin seíur
því til tryggingar, að fjeð glatist
ekki og taka megi til þess, hvenær
sem þörf gerist. — — —
10. gr. Stjórnarráðið getur veiít
sýslunefndum og bæarstjórnum heim-
ild til að hækka bjargráöagjaldið
um tiltekið árabil, þó ekki meira en
, um helming iiins upphaflega gjalds.
Nú á sýsla eða kaupstaður sjer-
stakan sjóð, sem eingöngu er ætl-
aður til hjálpar T hallæri, og geíur
þá stjórnarráðið veitt leyfi til að
lækka bjargráðagjaldið, ef bjargráða-
stjórnin mælir með því. — — —
(AIIs 12. gr.)
CymTDelíiia
hin fagra.
-----Frh.
»Pabbi, ertu þarna?« sagði Cym-
belína um leið og hún kom inn,
og hún laut að honum.
Hann leit við föla andlitinu henn-
ar, sem glæðurnar á arninum brugðu
bjarma á og hann sá svip hennar
mjög óljóst.
»Nei, ert þú það, Lína! Jeg var
bara að hugsa, — bara að hugsa.
Á morgun, Cymbelína, — á morg-
un verður það, er ekki svo?<
»Jú«, sagði hún svo lágtaðvarla
heyrðist. »Það fer að líða að því.
Er þjer ekki nógu heitt, pabbi?«
»Ó-já, ó-já, jeg held nú það!
Mjer líður ágætlega, jeg er gæfu-
maður! Mjer þótti gaman að sjá
það sem þið keyptuð í London, —
það sem hann keypti, öllu rjettara
sagt, er ekki svo?«
»Já, því miður keypti hann helst
til mikið!« sagði hún og-blygðun-
arroðinn braust fram í vanga hennar.
»Vitleysa, barn! Hvað gerir það
til? Á inorgun áttu alt saman. Þú
hefur enn ekki sýnt mjer brúðar-
kjólinn.«
Aftur fór hrollur um hana.
»Jeg hef en ekki opnað kassann,«
sagði hún utan við sig.
»Ekki opnaðhann! Þú ert undar-
leg stúlka Cymbelína! Jeg hef alltaf
heyrt að stúlkur hugsi jafnmikið um
brúðaskartið sitt sem um brúðgum-
ann.«
»Stundum meira!« sagði hún og
brosti raunalega.
»So—o? Jeg skil þig ekki alltaf
góða mín! Því talar þú svona
kynlega? Hvar er Bellmaire jarl?
Hann sagðist ætla að koma hjer í
kvöld!«
»Hann kemur senn, það bregst
víst ekki!« sagði hún kuldaleg í róm.
Hún gekk um stofuna eins og
hún vissi ekki hvað hún ætti af
sjer að gera, kom aftur, lagðist fram
á slólbríkina og horfði hugsandi í
eldinn á arninum.
»Pabbi,« sagði hún alvarleg, og
er hún talaði, brá fyrir ofurlitlum
roöa og fjörsvip á þreytulega and-
litinu, svo hún varð snöggvast sjálfri
sjer lík. »Pabbi, — veistu — veistu
hvort nokkuð hefur frekara frjest
til ungfrú Marion?«
Frh.