Vísir - 25.11.1913, Blaðsíða 2

Vísir - 25.11.1913, Blaðsíða 2
A V I S I R I dagi Tungl nœst jörðu. Háflóðkl.2,58’ árd. og kl.3,21’ síðd. A mórgun: Afmœli. Frú Ingveldur Guðmundsdóttir. Ari Þórðarson, búfræðingur. Helgi Árnason, dyravörður. Sigurður Guönason, sjómaöur. Þorkell Claussen. Póstáœtlun. Hafnarfjarðarpóstur kemur og fer. Alftanesspóstur kemur og fer. Ingólfur kemur frá Borgarnesi. Sterling kemur frá Vesturlandi, Eysstu mig ekki! Mörg börn í Vesturheimi hafa band um hálsinn og málmplötu við, er ofanskráð orð eru grafin á. Yfirleiít hefur þaðan, úr dandi hins almáttka dollars«, stafað hreyfing gegn kossaflensinu. Sjálf- sagt verður aldrei unnt að koma í veg fyrir kossa, — þar mundu engin bannlög duga — en mikið er víða um heim unnið að því, að sporna við því að Pjetur og Páll, Sigga og Gunna kyssi krakkana, hvar sem þeir sjást og hvernig sem ástendur. í munni sjerhvers heilbrigðs manns er fjöldi af sóttkveikjum og gerlum. Sumir gerlar eru skað- lausir, aðrir skaðvænir, enda þótt sá sýkist ekki sem þeir eru í; en komist þeir í betri jarðveg, t. d. í smábörn eða aðra, þar sem sjálfsvarnir Iíkamans eru veikari gegn þeim, stafar af þeim stór hætta. Háskalegastir smá- börnum eru auðvitað berklagerl- arnir. Pau eru varnarlaus gegn þeim. »Berklagerlar þeir, er þyrl- ast upp í göturyki, veikjast af áhrifum ljóss og tíma, — eru þeir því tiltölulega lítið saknæmir ungbörnum. En við kossana drekka börnin í sig sterkustu og íllkynjuðustu gerlana.« Svo eru ummæli dr. Bratz-Kissingen í þýsku heilsufræðisriti. Kossar áhöndogkinnareru litlu hættuminni en kossí.r á munn- inn, þótt margir ætli að svo sje, því börnin bera höndurnar að munni sjer og stinga fingrunum upp í sig á hverju augnablik.l sern vera skal, strjúka sjer um vangann og bera sóttkveikjuna þannig í munninn. Oft geta ár liðið þangað til sýkin kemur fram sem lungnabroddakvef, en vita- skuld geta berklar þessir valdið berklaveiki í heilanum og orðið banvænir á örstuttum tíma. Kyssið því börnin aldrei, þótt þið þykist sjálf heilbrigð, og iíð- ið aldrei öðrum að kyssa þau! Þar sem berklaveikin er jafn háskalega algeng og hún er nú, mábúast viðaðgerlar hennarsjeuí hráka hvers manns, og þótt ekki sjeu þeir gerlar, þá eru ótal aðrir gerlar til í munnvatninu, alls ekki meinlausir, sem sýki geta valdið á börnum. Bannið þjónustufólk- nu allt kossatglens við börnin og reynið að verja börnin slík- um blíðuatlotum ætíingja og vina. fá ekki betri gjafir, en hinar ágætu inynda- bækurog sögubækur með myntíum frá Jólin Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar. wihiiiiiiii wiiiiiii iiiwiiwiMiwii»óMiniiiww«wn«nnrawmriwiiTirrnr -iiii n iiiii'iiiii'iii'hti—n-r~r—r~~“~^ Dðmuhattar, Af því að allir haltar, sem tilbúnir eru, verða að vera seldir fyrir 1. janúar, —:— verða þeir seldir með miklum afslætti —:— jj&Hr Mikið úrval af hattapunti. Aðaistræti 8. Einars Árnasonar. Sími 49. Aðalstræti 8. Ellefu þúsund króna virði getur sá fengið, ef heppnin er með, sem verslar við mig fyrir 10 krónur. Hann færeinn lotíerfseðil að Ingólfshúsinu. Þetta kostaboð stendur til nýárs, og verður þá dregið um húsið. Sá sem þarf að fá sjer úr, klukku, úrfesti eða annað, sem jeg hef til jólagjafa, ætti ekki að láta þetta tækifæri ónotað; enginn afsláttur jafnast á við það. Vörur mínar eru þar að auki bæði vandaðsr og óefað ódýrari en annarsstaðar. Komið og skoðið! Hverfisgötu 4 D. Jón Hermannsson. Kossana nálgast að skaðsemi sú venja, að fullorðnir snýti og þerri börnum um munninn með vasaklútum, er þeir sjálfir nota. Börnin eiga að hafa sína vasa- klúta, hvítvoðungar sjerstakar munnþerrur. Skaðlegt er og að ; blása á mat þann, er börn skulu neyia, eða þar sem um pelabörn er að ræða, að fullorðnir stingi fyrst »túttunum« upp í sig, eins og oft á sjer stað, þegar verið er að reyna hvort pelinn »gefi«. Þá er og háskalegur siður að fá börnum ýmsa muni til þess að þau þegi við þá, — verður vand- lega að gæta þess, að það sjeu þeir munir einir, er soðnir hafa verið í vatni áður, úr einhverju efni er þoiir það, t. d. gleri, málmi eða einhverju sltku. Það er ekki að eins í skuggahverfum stórborganna, að óþrifa verður vart í meðferð á börnum, — þar er meðferðin viðbjóðslegri en orð fá lýst, enda deyr þar einatt fjöldi þeirra, — heldur er meðferðinni einnig mjög ábótavant á »fínni stöðum«. [Þýtt úr Nordw. Zeit.] $ Pasteur og svínin. | Heimsfrægi frakkneskí vísindamaö- - urinn Pasteur (1822—1895) dvaldi eitt sumar í sveitaþorpi litlu í Nor- mandíi. Bjó hann hjá bónda, er hýsti þá samtímis ýmsa Parísarbúa í sumarhvíldinni. Árið eftir fjekk Pasteur brjef frá bónda, er bauð honum til sín, ef hann skyldi hafa í hyggju að dvelja f sveit að sumar- lagi. Pasteur svaraði um hæl og kvaðst gjarna vilja dvelja aftur hjá bónda, en þá yrði bóndi að breyta til um ýmislegt, er sjer hefði þótt f ábótavant í vistinni áríð áður. Þjón- ) ustustúlkan hefði t. d. verið oft kjaft- jj for og hann yrði að fá aðra, og auk þess væri svínastían svo nærri íbúðarhúsinu að óhollusta stafaði af. — Bóndi svaraði skjótt þessu brjefi Pasteurs og var svarið á þessa leið: »Óhætt að koma: Þjónustu- stúlkan er farin úr vistinni, og hjer hafa engin svín verið síðan Parísar- gestirnir fóru í fyrra surnarU Gunna kemur hlaupandi niður Lækjargötu og mætir Si{ gu. Gunna: HeyrðuSigga,hlad trðu ekki til jóianna? Sigga: Jú, jeg hlakka voð lega til. það verður ,ó atrje heima hjá okkur, c>g ef jeg verð dugleg kól- anum, fæ jeg nýon kjól og eitthvað arinaí, sem jeg má ekki vita. iivað er fyr enn jól n eru komin og búið er að fara í kirkju og kveikja á jólatrjenu. Gunna: Mamma vill heldurekki segja mjer, hvað jeg á að fá á jólunun, hún segist ekki verc i'arin að hugsa um það, en hún segir það bara kannske. lin nú skaltu heyra, jeg var send í gær met kaffi handa honum pobba, hann er í vinnu, og þá hljóp jeg niður Kola- sund, þú veist þsr sem búðin er með faílega leirtauinu og þá :;á jeg í glugganum ó tt: lega pínulitla bolla og cönnu og sykurkar og •jóma- könnu,— hugsað í þjer hvað það er gamm að gefa þjer og henn f tínu kaffi í svona b DÍ um, þegar þið komið at l ika, #ó, hvað margt er fa legt í Kolasundi, jeg sitl.iað óska mjerlitlu bollap irin í jólagjöf, en svo eru þar aðrir bollar neð gyltum rósum, >ara fyrir karlmenri. Je y etla að biðja hana mómmu að kaupa þá handn i>on- um pabba og þ ir er svo margt fleira f al egt, blómsturpottar, k 5r nur með jóiasveinunum, jeg hef aldrei sjeð svoleiðis könnur, og allt er svo logagilt. Jeg á 'lálítið af peningum, sem nún Anna gaf mjer, sf því jeg fór í sendifert, jeg ætla að kaupa blónstur- vasa fyrir þá handa hcnni mömmu, þeir kostu ekki nema 30 aura, je? fór inn í búðina og spurði að því. Kondu á morgun, Sigga, þegar þú ert bú- in í skólanum, þá skul- um við hlaupa cfan í Kolasund og skoða . itlu bollapörin, ó, hva:5 jeg hlakka til að fá þau. — Nú verð jeg að fara, vertu sæl, Sigga mín. Nei, heyrðu, eigum við (>kki að renna okkur fótskriðu hjerna á svellinu, um um leið og við .förum, það er svo dæmalaust gaman að haidast í he nd- ur og renna. I

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.